Γράφει ο Θανάσης Νικολαΐδης
ΔΕΝ είχαν κανέναν δισταγμό να σκοτώσουν τον «δικό τους» Τζορτζ Πολκ (Θεσσαλονίκη, Μάης ‘48, μεσούντος του Εμφυλίου). Το πρόβλημά τους ήταν να πείσουν πως είναι «έργο» κομουνιστών(;!). Τους «βόλευαν» οι Βασβανάς και Μουζενίδης, αλλά ο ένας βρίσκονταν χιλιάδες μίλια μακριά απ’ τον τόπο της δολοφονίας κι ο άλλος ήταν ήδη…νεκρός! Τι να κάνουν οι…καημένοι συναυτουργοί (Αμερικανοί, μετά το ’47) της αδελφοσφαγής μας; Ανέθεσαν την υπόθεση στον μακαρίτη Μουσχουντή κι αυτός τη φόρτωσε σε έναν…ντεμί αριστερό. Και ξεκληρίστηκε ολόκληρη οικογένεια, για ένα έγκλημα που δεν έκανε ο Γρ. Στακτόπουλος.
ΤΙ μένει απ’ την ιστορία που δεν ξεχάστηκε, αναμοχλεύεται κατά καιρούς χωρίς να βρεθούν οι δολοφόνοι; Ο δολοφονημένος δημοσιογράφος (επέμενε να συναντήσει τον Μάρκο, στο βουνό) ήταν αμερικανός και οι συμπατριώτες έτσι αντιλαμβάνονται τον…πατριωτισμό. Θυσιάζουν ακόμα και δικό τους για τον αντικομουνισμό τους, τότε, για άλλα «ιδανικά» τους, σήμερα.
ΝΑ πάμε στη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη; Θα τη φόρτωναν στους κομουνιστές συνοδούς του, αν τους «έπαιρνε». Αυτή ήταν η πρόθεση του παρακράτους, με τους «ιδεολογικούς» του πάτρωνές χιλιάδες μίλια μακριά.
ΚΙ ύστερα έγιναν οι δυο Πύργοι σκόνη. Στη…Μέκκα της αντιτρομοκρατίας, που γεννήθηκε στη θέση του αντικομουνισμού. Δεν βρέθηκε κανείς να βεβαιώσει πως ήταν «έργο» του Μπιν Λάντεν, οι αμφιβολίες αιωρούνται και η αλήθεια κρύβεται σε σκοτεινούς φωριαμούς μυστικών Υπηρεσιών και μακριά απ’ τον τόπο της τραγωδίας. Ωστόσο, η προπαγάνδα οδήγησε την παγκόσμια κοινή γνώμη στην Αλ Κάιντα και τα «έργα» της, στους τρομοκράτες και «τρομοκράτες» της.
ΚΙ ερχόμαστε στο σήμερα, στο τώρα. Στον Εμφύλιο της Συρίας, που έχει (προδιαγεγραμμένη) αρχή και τέλος, αλλά έχει και κάποια τυχαία και απρόβλεπτα. Σκότωσε ο όχλος τον αμερικανό πρόξενο, ανατριχιάσαμε στο θέαμα της «προσβολής του νεκρού», πεντάρα δεν δώσαμε για τις…παράπλευρες απώλειες διαδηλωτών και είδαμε κάποιους σκυμμένους πάνω του για να τον σώσουν.
ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ μια «καλή κουβέντα» για τους «διασώστες», αλλά πολύ θα περιμένουμε. Πρόβαλε η προπαγάνδα βιαστική και αδίστακτη και άρπαξαν την «ευκαιρία» οι Αμερικανοί του Πολκ και των Πύργων. «Έργο της Αλ Κάιντα» τσίριξαν κι όσοι το πιστέψουν. «Τον σκότωσαν τρομοκράτες» και πάει, τέλειωσε. «Το νου σας-η Αλ Κάιντα ζει, οργανώνεται και δολοφονεί».
ΑΛΛΟΤΕ θα μιλούσαν για κομουνιστές. Σήμερα τρομοκρατούν με…τρομοκράτες.
ΔΕΝ είχαν κανέναν δισταγμό να σκοτώσουν τον «δικό τους» Τζορτζ Πολκ (Θεσσαλονίκη, Μάης ‘48, μεσούντος του Εμφυλίου). Το πρόβλημά τους ήταν να πείσουν πως είναι «έργο» κομουνιστών(;!). Τους «βόλευαν» οι Βασβανάς και Μουζενίδης, αλλά ο ένας βρίσκονταν χιλιάδες μίλια μακριά απ’ τον τόπο της δολοφονίας κι ο άλλος ήταν ήδη…νεκρός! Τι να κάνουν οι…καημένοι συναυτουργοί (Αμερικανοί, μετά το ’47) της αδελφοσφαγής μας; Ανέθεσαν την υπόθεση στον μακαρίτη Μουσχουντή κι αυτός τη φόρτωσε σε έναν…ντεμί αριστερό. Και ξεκληρίστηκε ολόκληρη οικογένεια, για ένα έγκλημα που δεν έκανε ο Γρ. Στακτόπουλος.
ΤΙ μένει απ’ την ιστορία που δεν ξεχάστηκε, αναμοχλεύεται κατά καιρούς χωρίς να βρεθούν οι δολοφόνοι; Ο δολοφονημένος δημοσιογράφος (επέμενε να συναντήσει τον Μάρκο, στο βουνό) ήταν αμερικανός και οι συμπατριώτες έτσι αντιλαμβάνονται τον…πατριωτισμό. Θυσιάζουν ακόμα και δικό τους για τον αντικομουνισμό τους, τότε, για άλλα «ιδανικά» τους, σήμερα.
ΝΑ πάμε στη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη; Θα τη φόρτωναν στους κομουνιστές συνοδούς του, αν τους «έπαιρνε». Αυτή ήταν η πρόθεση του παρακράτους, με τους «ιδεολογικούς» του πάτρωνές χιλιάδες μίλια μακριά.
ΚΙ ύστερα έγιναν οι δυο Πύργοι σκόνη. Στη…Μέκκα της αντιτρομοκρατίας, που γεννήθηκε στη θέση του αντικομουνισμού. Δεν βρέθηκε κανείς να βεβαιώσει πως ήταν «έργο» του Μπιν Λάντεν, οι αμφιβολίες αιωρούνται και η αλήθεια κρύβεται σε σκοτεινούς φωριαμούς μυστικών Υπηρεσιών και μακριά απ’ τον τόπο της τραγωδίας. Ωστόσο, η προπαγάνδα οδήγησε την παγκόσμια κοινή γνώμη στην Αλ Κάιντα και τα «έργα» της, στους τρομοκράτες και «τρομοκράτες» της.
ΚΙ ερχόμαστε στο σήμερα, στο τώρα. Στον Εμφύλιο της Συρίας, που έχει (προδιαγεγραμμένη) αρχή και τέλος, αλλά έχει και κάποια τυχαία και απρόβλεπτα. Σκότωσε ο όχλος τον αμερικανό πρόξενο, ανατριχιάσαμε στο θέαμα της «προσβολής του νεκρού», πεντάρα δεν δώσαμε για τις…παράπλευρες απώλειες διαδηλωτών και είδαμε κάποιους σκυμμένους πάνω του για να τον σώσουν.
ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ μια «καλή κουβέντα» για τους «διασώστες», αλλά πολύ θα περιμένουμε. Πρόβαλε η προπαγάνδα βιαστική και αδίστακτη και άρπαξαν την «ευκαιρία» οι Αμερικανοί του Πολκ και των Πύργων. «Έργο της Αλ Κάιντα» τσίριξαν κι όσοι το πιστέψουν. «Τον σκότωσαν τρομοκράτες» και πάει, τέλειωσε. «Το νου σας-η Αλ Κάιντα ζει, οργανώνεται και δολοφονεί».
ΑΛΛΟΤΕ θα μιλούσαν για κομουνιστές. Σήμερα τρομοκρατούν με…τρομοκράτες.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου