*Σημειώνεται πως σε οποιαδήποτε, τυχόν, αναπαραγωγή (κειμένου ή και μεμονωμένων φωτογραφιών, ακόμα και σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης) ΠΡΕΠΕΙ, αυστηρά, να αναφέρονται ως πηγή, σε εμφανές σημείο, τόσο το greekhandball.com, όσο και ο Μανώλης Νεόφυτος. Σε άλλη περίπτωση, επιφυλασσόμαστε των νόμιμων δικαιωμάτων μας, όπως απορρέουν από το εθνικό και το ευρωπαϊκό δίκαιο.
Ακολουθεί το θέμα, με την υπογραφή του Μανώλη Νεόφυτου:
1986: Το ελληνικό χάντμπολ γιόρταζε την συμπλήρωση 10 ετών από τους πρώτους αγώνες στο Αμύνταιο, στην Αθήνα, στη Σαλαμίνα, στη Βέροια, στην Κοζάνη, στη Δράμα, στις Σέρρες, στην Πάτρα και σε αρκετές άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Οι ακούραστοι εργάτες αυτής της δύσκολης δεκαετίας του αθλήματος, αθλητές, προπονητές, παράγοντες, διαιτητές, διοικήσεις της ΟΧΕ, αλλά και οι εφημερίδες με τους λιγοστούς δημοσιογράφους (που έγραφαν εκείνη την εποχή), έκαναν γιγαντιαίες προσπάθειες για την διάδοσή του, καλώντας μικρούς και μεγάλους να έρθουν στην οικογένειά του. Και το κατάφεραν. Μία από τις εφημερίδες, που ασχολήθηκαν με το χάντμπολ, ήταν η Ακρόπολις, που φιλοξένησε το άθλημα στην Κυριακάτικη έκδοσή της στις 10 Αυγούστου 1986.
Ένα ρεπορτάζ - κάλεσμα με τίτλο ''Ελάτε να παίξουμε χαντ - μπωλ'' - «Ένα άθλημα που γυμνάζει όλες τις ηλικίες και έχει μέλλον στην Ελλάδα», έγραφε.
Γι' αυτό το δημοσίευμα μίλησαν ο Γενικός Γραμματέας της ΟΧΕ, Μίλτος Μπουφίδης και ο έφορος του Πανελλήνιου, Κώστας Βαρδαλής (και όχι Βουρδαλής, όπως αναφέρεται στην εφημερίδα).
Τα μηνύματα ολόκληρου του αφιερώματος της εφημερίδας, Ακρόπολις, για εκείνη την εποχή, ήταν πολύ σημαντικά για το χάντμπολ, που... γύριζε από εδώ και από εκεί, για να βρει γήπεδα για τους αγώνες του.
Κάποτε είχαμε έναν στόχο και αποτελούσε μεγάλη επιτυχία να συμμετάσχουμε στους Βαλκανικούς και να νικήσουμε την Τουρκία. Έγινε τότε και αυτό, όπως και τα χρυσά με τις πρωτιές σε άλλες ηλικίες των Βαλκανιάδων. Τα «νήπια» μεγάλωσαν, το χάντμπολ «από το ψώνιο μερικών ανθρώπων νεκραναστήθηκε», όπως είχε σημειώσει τότε στην «Ακρόπολις της Κυριακής» ο Κώστας Βαρδαλής. Και αυτά τα νήπια σήμερα το οδηγούν προς την κορυφή του βουνού.
Προσωπικά, ως ένας «μικρός παππούς» εύχομαι σε όλους όσοι το οδηγούν να βλέπουν πάντα την κορυφή και να μην την φθάσουν ποτέ, γιατί από την άλλη της πλευρά υπάρχει και η κατηφόρα. Όμως, το όνειρο της κορυφής, έχει άπειρες, ανεξάντλητες, επιτυχίες. Ας τις γευτούμε, λοιπόν, από αύριο κιόλας...
Αυτό το αφιέρωμα της «Ακρόπολις της Κυριακής», η οποία έχει κλείσει εδώ και αρκετά χρόνια, έκανε την δουλειά του. Έβαλε και αυτή ένα λιθαράκι στο «χτίσιμο» του αθλήματος στη χώρα μας.
Με αυτό το ρεπορτάζ την τιμούμε και της λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ έστω και γι' αυτό το μικρό, «μεγάλο» για εκείνη την εποχή, ρεπορτάζ της.
Υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα «ψώνια», για να το υπηρετούν προς όλες τις κατευθύνσεις...
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου