Με μια συγκινητική ανάρτηση στην επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου, ο Διομήδης αποχαιρετά τον Δημήτρη Δημητρούλια που από τη νεα σεζόν θα βρίσκεται στον πάγκο της Kaerjeng του Λουξεμβούργου. Αναλυτικά:
Όλη η ιστορία, όλα τα χρόνια του Διομήδη στην Α1 Εθνική Κατηγορία, 14 στο σύνολο, έχουν την υπογραφή του, 8 σαν παίκτης και 6 σαν προπονητής. Έζησε τα πάντα με τους Λύκους, από το Ναδίρ, όπως είναι το μπαράζ παραμονής στην κατηγορία το 2003 ως το Ζενίθ, την κατάκτηση του Challenge Cup του 2012.
Άφησε ανεξίτηλα το σημάδι του στην ομάδα και δικαιωματικά μπορεί να
προσθέσει το όνομα του στη λίστα με τους θρύλους, όχι μόνο του Διομήδη, αλλά ολάκερου του αθλητισμού της Αργολίδας.
Δημήτρης Δημητρούλιας, The Legend of Wolves!
Ήταν Καλοκαίρι του 2003 όταν διέβη το δικό του Ρουβίκωνα με την απόφαση του να μετακομίσει στο Άργος και τον νεοφώτιστο Διομήδη. Μια απόφαση κόντρα στην «αθλητική» λογική, μια απόφαση που προξένησε έκπληξη και απορία σε όλο τον χαντμπωλικό κόσμο. Ο Δημήτρης εκείνη την εποχή ήταν top class παίκτης, μήλον της Έριδος για όλες τις μεγάλες ομάδες και πάνω από όλα στις προεπιλογές του Σέφερτ για την Ολυμπιάδα της Αθήνας. Η μεταγραφή λοιπόν στον μικρό Διομήδη ελλόχευε τον κίνδυνο να του καταστρέψει την καριέρα. Κάτι που εν μέρει έγινε, καθώς ο Μίμης κόπηκε από την Ολυμπιακή αποστολή και ουδέποτε επέστρεψε στην Εθνική ομάδα. Αυτός όμως είναι ο Μίμης Δημητρούλιας. Ιδιαίτερος, αντισυμβατικός, alternative, με συγκεκριμένη φιλοσοφία για τα πράγματα και τη ζωή.
Η προοπτική να γιγαντώσει τον Διομήδη και να σπείρει το μικρόβιο του Handball σε μια παρθένα περιοχή τον γοήτευσε πολύ περισσότερο από τους τίτλους και την συμμετοχή στην Ολυμπιάδα. Ήξερε πολύ καλά από την πρώτη στιγμή τι ρίσκαρε με αυτή του την απόφαση, όμως το έπραξε γιατί το όραμα του ήταν πολύ μεγάλο. Αν δικαιώθηκε ή όχι δεν θα περιμένουμε να το κρίνει η ιστορία, η απάντηση είναι ήδη γνωστή σε όλους. Ο Δημήτρης Δημητρούλιας άλλαξε το ρου της ιστορίας του Διομήδη, τον πήρε από το χεράκι και τον οδήγησε από τα χαμηλά ράφια στην κορυφή του Ελληνικού Handball. Συνέδεσε την χαντμπωλική του ζωή με τον Διομήδη, τον αγάπησε πολύ, πιο πολύ και από τους γηγενείς. Φανταστείτε πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του για τους Λύκους που μας υπέδειξε μέχρι και τον αντικαταστάτη του για το τιμόνι της ομάδας. Έχει άγχος να τον αφήσει σε καλά χέρια και να φύγει ήρεμος για νέες πολιτείες.
Ως αθλητής φόρεσε 205 φορές τη φανέλα του Διομήδη, σημειώνοντας 521 γκολ, ενώ, σημειολογικά, σημείωσε το πρώτο γκολ του Διομήδη στην Ευρώπη και μάλιστα ως παιχνίδι της μοίρας (;), στο Λουξεμβούργο, όπου και μετακομίζει φέτος.
Ως προπονητής τα νούμερα του προκαλούν ίλιγγο, δημιουργώντας ρεκόρ που είναι δύσκολο να καταρριφθούν στο μέλλον όχι μόνο στο Διομήδη αλλά και σε όλο το Ελληνικό Handball. Ο Μίμης κάθισε 201 φορές στον πάγκο του Διομήδη σε επίσημες διοργανώσεις (Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρώπη), σημειώνοντας 153 νίκες, 8 ισοπαλίες και 40 ήττες. Το ποσοστό νικών του ξεπερνάει το 76%, ενώ αν υπολογίσουμε μόνο τις εν Ελλάδι διοργανώσεις αγγίζει το 81%!!! Στα 6 χρόνια ως πρώτος προπονητής πρόλαβε να κατακτήσει 1 φορά το Challenge Cup, 2 φορές το Πρωτάθλημα Ελλάδος, ενώ οδήγησε την ομάδα σε 3 ακόμα τελικούς Πρωταθλήματος και έναν τελικό Κυπέλλου. Μαγική πορεία, δίχως άλλο!
Από τα χέρια του έχουν περάσει και αναδειχθεί πολλοί αθλητές, οι οποίοι ωρίμασαν, βελτιώθηκαν, εξελίχθηκαν και του το αναγνωρίζουν. Το handball που πρεσβεύει ο ίδιος και παίζει ο Διομήδης όλα αυτά τα χρόνια έχει ταυτότητα, χαρακτήρα, συγκεκριμένες αρχές και νόρμες. Με άλλα λόγια, έχει την υπογραφή Δημητρούλια. Είναι σκληρός στην προπόνηση, όμως αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας του. «Pain is temporary but glory lasts forever» είναι άλλωστε το αγαπημένο του motto.
Ο Μίμης λατρεύει αυτό που κάνει και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ζει και αναπνέει για το handball. Τακτική, Ανάλυση Αγώνων, Scouting, Προπόνηση, Video. Αυτή είναι η καθημερινότητα του, αυτή είναι η ζωή του. Έχει εξελίξει την προπονητική σε επίπεδα που μόνο κορυφαίους προπονητές του κόσμου μπορείς να συναντήσεις, εκεί που πραγματικά ανήκει άλλωστε! Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή, ο Μίμης έχει πάρει αυτό που αξίζει και αυτό που ζει τούτη τη στιγμή είναι το επιστέγασμα της μεγάλης προσπάθειας και του αγώνα που έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Μίμης πλέον ανήκει στο δυναμικό της Käerjeng, ομάδα της Α’ κατηγορίας στο Λουξεμβούργο, με την οποία συμφώνησε πριν λίγες ημέρες. Συμφωνία, η οποία τον χρήζει τον πρώτο Έλληνα προπονητή, ο οποίος πηγαίνει ως επαγγελματίας σε ανδρική ομάδα στο εξωτερικό. Είμαστε όλοι πολύ περήφανοι για τη νέα του πορεία και τη νέα πρόκληση που αντιμετωπίζει και είμαστε σίγουροι ότι για μια ακόμη φορά θα είναι άξιος πρεσβευτής του Διομήδη και του Ελληνικού χάντμπωλ στην Ευρώπη. Ο Διομήδης ούτως ή άλλως ήταν, είναι και θα είναι στην ελίτ των Ελληνικών ομάδων που εξάγουν αθλητές στο εξωτερικό, τώρα πλέον και προπονητή!
Μίμη, σε ευχαριστούμε για όλα. Καλή τύχη! Όλη η αγέλη είναι δίπλα σου, άνοιξε τα φτερά σου… Πέτα Ψηλά!
Όλη η ιστορία, όλα τα χρόνια του Διομήδη στην Α1 Εθνική Κατηγορία, 14 στο σύνολο, έχουν την υπογραφή του, 8 σαν παίκτης και 6 σαν προπονητής. Έζησε τα πάντα με τους Λύκους, από το Ναδίρ, όπως είναι το μπαράζ παραμονής στην κατηγορία το 2003 ως το Ζενίθ, την κατάκτηση του Challenge Cup του 2012.
Άφησε ανεξίτηλα το σημάδι του στην ομάδα και δικαιωματικά μπορεί να
προσθέσει το όνομα του στη λίστα με τους θρύλους, όχι μόνο του Διομήδη, αλλά ολάκερου του αθλητισμού της Αργολίδας.
Δημήτρης Δημητρούλιας, The Legend of Wolves!
Ήταν Καλοκαίρι του 2003 όταν διέβη το δικό του Ρουβίκωνα με την απόφαση του να μετακομίσει στο Άργος και τον νεοφώτιστο Διομήδη. Μια απόφαση κόντρα στην «αθλητική» λογική, μια απόφαση που προξένησε έκπληξη και απορία σε όλο τον χαντμπωλικό κόσμο. Ο Δημήτρης εκείνη την εποχή ήταν top class παίκτης, μήλον της Έριδος για όλες τις μεγάλες ομάδες και πάνω από όλα στις προεπιλογές του Σέφερτ για την Ολυμπιάδα της Αθήνας. Η μεταγραφή λοιπόν στον μικρό Διομήδη ελλόχευε τον κίνδυνο να του καταστρέψει την καριέρα. Κάτι που εν μέρει έγινε, καθώς ο Μίμης κόπηκε από την Ολυμπιακή αποστολή και ουδέποτε επέστρεψε στην Εθνική ομάδα. Αυτός όμως είναι ο Μίμης Δημητρούλιας. Ιδιαίτερος, αντισυμβατικός, alternative, με συγκεκριμένη φιλοσοφία για τα πράγματα και τη ζωή.
Η προοπτική να γιγαντώσει τον Διομήδη και να σπείρει το μικρόβιο του Handball σε μια παρθένα περιοχή τον γοήτευσε πολύ περισσότερο από τους τίτλους και την συμμετοχή στην Ολυμπιάδα. Ήξερε πολύ καλά από την πρώτη στιγμή τι ρίσκαρε με αυτή του την απόφαση, όμως το έπραξε γιατί το όραμα του ήταν πολύ μεγάλο. Αν δικαιώθηκε ή όχι δεν θα περιμένουμε να το κρίνει η ιστορία, η απάντηση είναι ήδη γνωστή σε όλους. Ο Δημήτρης Δημητρούλιας άλλαξε το ρου της ιστορίας του Διομήδη, τον πήρε από το χεράκι και τον οδήγησε από τα χαμηλά ράφια στην κορυφή του Ελληνικού Handball. Συνέδεσε την χαντμπωλική του ζωή με τον Διομήδη, τον αγάπησε πολύ, πιο πολύ και από τους γηγενείς. Φανταστείτε πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του για τους Λύκους που μας υπέδειξε μέχρι και τον αντικαταστάτη του για το τιμόνι της ομάδας. Έχει άγχος να τον αφήσει σε καλά χέρια και να φύγει ήρεμος για νέες πολιτείες.
Ως αθλητής φόρεσε 205 φορές τη φανέλα του Διομήδη, σημειώνοντας 521 γκολ, ενώ, σημειολογικά, σημείωσε το πρώτο γκολ του Διομήδη στην Ευρώπη και μάλιστα ως παιχνίδι της μοίρας (;), στο Λουξεμβούργο, όπου και μετακομίζει φέτος.
Ως προπονητής τα νούμερα του προκαλούν ίλιγγο, δημιουργώντας ρεκόρ που είναι δύσκολο να καταρριφθούν στο μέλλον όχι μόνο στο Διομήδη αλλά και σε όλο το Ελληνικό Handball. Ο Μίμης κάθισε 201 φορές στον πάγκο του Διομήδη σε επίσημες διοργανώσεις (Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρώπη), σημειώνοντας 153 νίκες, 8 ισοπαλίες και 40 ήττες. Το ποσοστό νικών του ξεπερνάει το 76%, ενώ αν υπολογίσουμε μόνο τις εν Ελλάδι διοργανώσεις αγγίζει το 81%!!! Στα 6 χρόνια ως πρώτος προπονητής πρόλαβε να κατακτήσει 1 φορά το Challenge Cup, 2 φορές το Πρωτάθλημα Ελλάδος, ενώ οδήγησε την ομάδα σε 3 ακόμα τελικούς Πρωταθλήματος και έναν τελικό Κυπέλλου. Μαγική πορεία, δίχως άλλο!
Από τα χέρια του έχουν περάσει και αναδειχθεί πολλοί αθλητές, οι οποίοι ωρίμασαν, βελτιώθηκαν, εξελίχθηκαν και του το αναγνωρίζουν. Το handball που πρεσβεύει ο ίδιος και παίζει ο Διομήδης όλα αυτά τα χρόνια έχει ταυτότητα, χαρακτήρα, συγκεκριμένες αρχές και νόρμες. Με άλλα λόγια, έχει την υπογραφή Δημητρούλια. Είναι σκληρός στην προπόνηση, όμως αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας του. «Pain is temporary but glory lasts forever» είναι άλλωστε το αγαπημένο του motto.
Ο Μίμης λατρεύει αυτό που κάνει και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ζει και αναπνέει για το handball. Τακτική, Ανάλυση Αγώνων, Scouting, Προπόνηση, Video. Αυτή είναι η καθημερινότητα του, αυτή είναι η ζωή του. Έχει εξελίξει την προπονητική σε επίπεδα που μόνο κορυφαίους προπονητές του κόσμου μπορείς να συναντήσεις, εκεί που πραγματικά ανήκει άλλωστε! Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή, ο Μίμης έχει πάρει αυτό που αξίζει και αυτό που ζει τούτη τη στιγμή είναι το επιστέγασμα της μεγάλης προσπάθειας και του αγώνα που έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Μίμης πλέον ανήκει στο δυναμικό της Käerjeng, ομάδα της Α’ κατηγορίας στο Λουξεμβούργο, με την οποία συμφώνησε πριν λίγες ημέρες. Συμφωνία, η οποία τον χρήζει τον πρώτο Έλληνα προπονητή, ο οποίος πηγαίνει ως επαγγελματίας σε ανδρική ομάδα στο εξωτερικό. Είμαστε όλοι πολύ περήφανοι για τη νέα του πορεία και τη νέα πρόκληση που αντιμετωπίζει και είμαστε σίγουροι ότι για μια ακόμη φορά θα είναι άξιος πρεσβευτής του Διομήδη και του Ελληνικού χάντμπωλ στην Ευρώπη. Ο Διομήδης ούτως ή άλλως ήταν, είναι και θα είναι στην ελίτ των Ελληνικών ομάδων που εξάγουν αθλητές στο εξωτερικό, τώρα πλέον και προπονητή!
Μίμη, σε ευχαριστούμε για όλα. Καλή τύχη! Όλη η αγέλη είναι δίπλα σου, άνοιξε τα φτερά σου… Πέτα Ψηλά!
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου