Να είσαι ο Εαυτός σου.. Και ποιος είναι άραγε ο Εαυτός σου;
Πάψαμε να ρωτάμε τις μεγάλες – ουσιώδεις ερωτήσεις και εγκλωβιστήκαμε σε μια πλαστή – από εμάς τους ίδιους – πραγματικότητα και ενώ βρισκόμαστε σε ένα τεράστιο και χαώδες δάσος, εστιάσαμε την προσοχή μας στο δέντρο, και ήταν τόσο έντονη η εστίασή μας που ξεχάσαμε εν τέλει το δάσος και αποφασίσαμε πως το δέντρο είναι τα πάντα..
Και πάνω σε αυτό το φαινομενικό «πάντα» πλάσαμε ιστορίες, μύθους και παραμύθια, και ήταν τόσο γλυκό το παιχνίδι..μέχρι που δεν ήταν πια..μα εμείς είχαμε ήδη ξεχάσει ότι δεν ήταν αληθινό.. Και ωσότου αντιληφθούμε ξανά ότι δεν πρόκειται για την πραγματική μας φύση, μέσα σε όλο αυτό που πλάσαμε θα συνεχίσουμε να συναντάμε εκείνους που σαν να αδρανοποίησαν οποιαδήποτε ψυχικά χαρακτηριστικά ενδεχομένως διαθέτουν, μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν το παιχνίδι και την «αμνησία» - λήθη μας, πείθοντάς μας ότι αυτό που βιώνουμε είναι αληθινό και ότι εμείς δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά πιόνια σε μια σκακιέρα αλλουνού, είτε αυτός ο άλλος είναι οι ανά τους καιρούς επικυρίαρχοι και εξουσιαστές, είτε το αφεντικό μας, οι γονείς μας, το ¨άλλο μας μισό¨..αυτός ο οποιοσδήποτε άλλος...
Κάπου στην τρελή αυτή πορεία της επίγειας ζωής, που δεν αρχίζει και δεν τελειώνει με εμάς, ξεχάσαμε τον Εαυτό μας, ποιοι είμαστε, πώς συνδεόμαστε μεταξύ μας και πώς ξεχωρίζουμε.. Ξεχάσαμε την κοσμοθέασή μας.. Ξεχάσαμε να ζούμε και συμβιβαστήκαμε με την επιβίωση..Χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας πλέον, το συμπέρασμα από το πείραμα του Harry Harlow, καθώς όπως και οι μαϊμούδες, έτσι και εμείς, πάψαμε να ανεβαίνουμε την σκάλα για να πιάσουμε την «μπανάνα», αλλά ενστερνιστήκαμε την αντίληψη άλλων και μια αιώνια τιμωρία.. Και αν η αποστολή μας είναι η «μπανάνα»; Και αν ο σκοπός της ανθρωπότητας είναι να ανέβει στη σκάλα και να αγγίξει την «μπανάνα»; Ως πότε θα φοβόμαστε ότι κάποιος θα μας καταβρέξει, τόσο πολύ που εμποδίζουμε και αυτούς που δεν φοβούνται, πνίγουμε κάθε δυναμισμό μπρος στο φόβο και την τυφλή υπακοή στο παράλογο;
(το πείραμα του Harry Harlow: https://www.youtube.com/watch?v=Dd_KEtaMH5k )
Γιατί; Τί ακριβώς κάναμε για να τιμωρηθούμε και προς τί αυτή η συνεχής προσπάθεια ο άνθρωπος να νιώθει ένοχος και φοβισμένος; Πώς ο άνθρωπος πίστεψε και έπαψε να ερευνά;..πράγματα, καταστάσεις, ανθρώπους.. απλά πίστεψε.. και η Γνώση, η Γνώμη, ο Νούς, η Ψυχή; Ερωτήσεις που ο άνθρωπος αδυνατεί να κάνει πλέον και να επιχειρήσει να εμβαθύνει στον ψυχικό του κόσμο. Και αυτό όχι γιατί δεν έχει την ικανότητα, αλλά γιατί μπρος στο κατασκευασμένο παιχνίδι που βιώνουμε για αληθινό είναι πολλά τα βάσανα και πολλές οι δυσκολίες και δεν φαντάζει πρωτεύον και απαραίτητο.. Και όμως.. τίποτα δεν είναι πιο απαραίτητο.
Λεπτή η γραμμή μεταξύ του κατακτητικού εγωισμού και της θυματοποίησης και δύσκολο να κρατηθεί το ¨Μέτρον Άριστον¨ εάν κάποιος δεν έχει γνώση για το εστί ο ίδιος. Διότι όσο δύσκολο και να είναι να το φανταστεί κανείς, περνάνε όχι μόνο ανθρώπινες ζωές αλλά και γενιές ολόκληρες χωρίς καν να επιδιώξουν το ¨Γνώθι Σ`αυτόν¨.. Και πώς καταλήξαμε από εμπνευστές, διδάσκαλοι, φιλόσοφοι και ερευνητές σε επιφανειακές προσωπικότητες ρομποτικά σχεδιασμένες, έρμαιο και υποχείριο άλλων, καταγράφεται στην ιστορία, όχι όμως την αλλοιωμένη εκείνη που παρουσιάζεται πλέον, αλλά στην αληθινή ιστορία που καλούμαστε να αναδείξουμε ξανά, εάν επιθυμούμε ένα διαφορετικό μέλλον για εμάς και τους συνανθρώπους μας.
Ο άνθρωπος , λοιπόν, καλείται να Γνωρίσει τον Εαυτό του προκειμένου να μπορέσει να είναι ο Εαυτός του. Υπάρχουν δυστυχώς αιωρούμενες εσφαλμένες αντιλήψεις για την εργασία του Ψυχολόγου.. Όχι δεν χορηγούν φάρμακα και όχι αν πάρεις ένα χάπι - έτσι απλά - δεν τελείωσε τίποτα.. Λύθηκε αυτό που σε απασχολεί; Δεν υφίσταται πια; Τελείωσε ο βασανισμός σου και βρήκες το νόημα στην ύπαρξή σου; Όχι.. Κουκούλωσες το πρόβλημα, υπνώτισες την ψυχή σου και αδρανοποίησες την σχέση με τον Εαυτό σου. Αυτό και μόνο. Και όχι, δεν είσαι τρελός.. οι άνθρωποι δεν είναι κτίρια για να τους κρεμάσουμε ¨ταμπέλες¨.
Ούτε όμως ο Ψυχολόγος είναι ένας ακόμη μαγικός ¨άλλος¨ που θα σου δώσει ξανά την έτοιμη λύση..Είναι εκεί για να σε υποβοηθήσει αν χρειαστείς να βρεις τη γέφυρα που οδηγεί στο μονοπάτι σου, εκείνη που αχνοφαίνεται πίσω από το δέντρο.. εκεί μέσα στο δάσος.. το δάσος που ξεχάσαμε..
Σε καμιά περίπτωση δεν εναντιώνομαι στην ενδεχόμενη ανάγκη για φαρμακευτική αγωγή, όποτε κρίνεται απαραίτητη, αλλά ταυτόχρονα σε καμία περίπτωση δεν είναι η φαρμακευτική αγωγή η λύση στο οτιδήποτε περί ψυχής. Και ούτε από μόνη της μπορεί, θεωρώ, να επιφέρει σταθερό θετικό αποτελέσμα.. Εάν ο άνθρωπος δεν διερευνήσει τον Εαυτό του, θα ζει πάντα με δεκανίκι και με μια διαταραχή να παραμονεύει στην γωνία...
Γιατί; Φανταστείτε μια βρώμικη κρεβατοκάμαρα σε ένα όμορφο και περιποιημένο σπίτι. Τόσο πολύ μας διαταράσσει αυτή η βρώμικη κρεβατοκάμαρα που αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε την δύναμη να την αντιμετωπίσουμε και να την καθαρίσουμε.. οπότε κλείνουμε την πόρτα, την προσπερνάμε και κυκλοφορούμε ευχάριστα στο υπόλοιπο σπίτι. Αυτό στην ουσία έχουμε κάνει και μόνο με την φαρμακευτική αγωγή. Μέχρι να καθαρίσουμε το δωμάτιο και να ανοίξουμε διάπλατα την πόρτα, όντως ευχαριστημένοι πλέον με όλο το σπίτι, η σκέψη θα γυρνά ανυποψίαστα σε αυτό το βρώμικο δωμάτιο, όσο ερμητικά κλειστή και αν είναι η πόρτα.
Ο άνθρωπος οφείλει, μπαίνοντας σε μια τέτοια διαδικασία ψυχικής ενδοσκόπισης, να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει οτιδήποτε και αν προκύψει από την διερεύνηση του Εαυτού του. Να είναι αποφασισμένος να αποκοπεί από ό,τι τον διαταράσσει και να αναζητήσει την αλήθεια της ψυχής του, χωρίς φραγμούς, χωρίς προκαταλήψεις και κοινωνικά χαράγματα..Διότι «για να θυμηθεί ποιος είναι οφείλει να ξεχάσει ποιος του είπαν ότι είναι»..
Άλλωστε όπως είχε πει και ο Ιπποκράτης:
«Πριν θεραπεύσεις κάποιον, ρώτησέ τον αν είναι πρόθυμος να αφήσει όλα εκείνα που τον κάνουν να ασθενεί».
Διερεύνηση και Αναγνώριση Εαυτού, λοιπόν..Ενθύμηση και Ένωση Ψυχών.. Η μόνη (αποτελεσματική) θεωρώ λύση στο αέναο χορό του ανεξέλεγκτου συναισθήματος και της έλλειψης διαύγειας που βιώνουμε...
Έρρωσθε (Υγιαίνετε) και Ευδαιμονείτε (Ευημερείτε)!!!
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου