Η παγκόσμια οικονομική κρίση που τίναξε την χώρα μας στον αέρα, ξεκίνησε πριν από 6-7 μόλις χρόνια, άσχετα αν για εμάς φαίνεται σαν να πέρασε ένας ολόκληρος αιώνας από εκείνα τα ανέμελα χρόνια.
Η καταστροφή ξεκίνησε από την Αμερική, με τα τοξικά τραπεζικά προϊόντα και τα επισφαλή ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια, κλπ.
Λίγο μετά πέρασε τον ωκεανό, και πριν καλά καλά καταλάβουμε τι έγινε, ήρθε και στη δική μας πόρτα, αλλάζοντας τα πάντα όλα.
Οι Αμερικάνοι βέβαια ξεπέρασαν την κρίση, αφού έχουν τα μέσα αλλά και την οικονομία (ποσοτική χαλάρωση, κλπ), όπως σχεδόν την έχουν ξεπεράσει και οι ευρωπαϊκές χώρες που αναγκάστηκαν να μπουν σε μνημόνια (άλλωστε εκείνοι δεν είχαν σύριζα), οπότε, κλασικά, οι μόνοι που μείναμε πίσω από το καραβάνι της οικονομικής και πολιτισμικής ανάπτυξης (ως συνήθως) είμαστε εμείς οι περήφανοι, που με ηγέτη τον Αλέξη (και τον Πάντζα) μείναμε πίσω από αυτό, σαν δαρμένα σκυλιά, γλείφοντας τα αχαμνά μας και ουρλιάζοντας το φεγγάρι…
Όταν ξεκίνησε η κρίση, είχαμε πρωθυπουργό τον Κ.Κ. (τον νωθρό), και όλα έμοιαζαν μαγικά και ζαχαροζυμωμένα. Τα δάνεια έπεφταν σαν χαλάζι, όπως και τα επιδόματα, όπως και οι αυξήσεις, ενώ απαξάπαντες λοιδορούσαμε την χαμένη νέα γενιά των… 700 ευρώ τον μήνα. Λεφτά υπήρχαν… μόνο που ήταν δανεικά κι αγύριστα.
Ακόμη θυμάμαι τις πυρκαγιές στην Ηλεία, τότε που η κυβέρνηση του κουρασμένου Βούδα μοίραζε επιταγές 3.000 ευρώ στα θύματά της, με αποτέλεσμα να φεύγουν καραβάνια από πούλμαν γεμάτα με συμπαθείς Ρομά από την Θράκη, προκειμένου να εισπράξουν ως πυροπαθείς, όπως άλλωστε ο κάθε πικραμένος τότε επιτήδειος, το μπαχτσίσι που μοίραζαν οι αρμόδιοι. Ακόμη θυμάμαι χαρούμενους Αθίγγανους να χοροπηδάνε μπροστά στις κάμερες των καναλιών, πανηγυρίζοντας για τα τρία χιλιάρικα που τσέπωσαν.
Αυτά ζούσαμε… και μάλιστα ήταν τόση η νιρβάνα μας, που ακόμη ο λαός ήταν χωρισμένος σε γαλάζια και πράσινα καφενεία, με τον Σύριζα να αποτελεί μια ακόμη αμελητέα ποσότητα στα όρια του «μπαίνω δεν μπαίνω στη βουλή». Να μη ξεχνάμε ότι το 2009 ο ΓΑΠ κέρδισε τις εκλογές με πάνω από 40%... κάτι που σήμερα φαντάζει αδιανόητο.
Και μετά ήρθε το παλούκι, και τα κεφάλια μπήκαν μέσα.
Ο μόνος κερδισμένος από την κρίση, εκτός από τα διάφορα λαμόγια που διαχρονικά πλουτίζουν σε τέτοιες καταστάσεις σπεκουλάροντας, και βγάζοντας έξω τα λεφτά τους, ήταν ο … Σύριζας. Που οσμίστηκε πολιτικά κέρδη και ανέβηκε στα κάγκελα, καταγγέλλοντας τους πάντες και τα πάντα, και υποσχόμενος την κάθε ουτοπική σαχλαμάρα στον μελανιασμένο λαό.
Και τελικά του βγήκε. Το άλλοτε κραταίο Πασόκ εξηφανίσθη, όπως εξηφανίσθη και η «παντοδυναμία» της ΝΔ, που και αυτή πλέον βολοδέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Και αυτό διότι αν και ο Σαμαράς αποδεδειγμένα (το λένε σήμερα και οι συκοφάντες του) έκανε τα πάντα για να διατηρηθούμε στο κλαμπ των πολιτισμένων χωρών, ο λαός επέλεξε τον Στρατούλη και την Γαϊτάνη, για να καταργηθούν τα μνημόνια, τα χαράτσια, τα διόδια, οι ΕΝΦΙάδες, η ανεργία… ο καρκίνος… και να ξαναβγούμε χορεύοντας στους δρόμους αγκαλιά με τις περήφανες μπουτούδες…
Μόνο που ο ιδεοληπτικός Σύριζας είχε άλλη κρυφή ατζέντα, την οποία προωθεί σταθερά, με τελικό σκοπό την σουδανοποίησή μας. Και μάλιστα το πετυχαίνει με αλλεπάλληλες εκλογικές νίκες, και με έναν Αλέξη που όσο ανεπαρκής κι αν είναι αντικειμενικά, εν τούτοις αποδεικνύεται φονεύς των γιγάντων έχοντας ήδη στείλει στη λήθη διάφορους μεγάλους πολιτικούς παράγοντες με πρώτο πρώτο τον μέντορά του Αλαβάνο… οι οποίοι ας πρόσεχαν, αφού αν ήθελαν να επιβιώσουν πολιτικά, θα έπρεπε να ψυλλιαστούν ότι πρέπει να δηλώσουν υποταγή στον Σύριζα (όπως π.χ. ο Χάρης Τσιόκας, που επανέρχεται μαθαίνω δριμύτερος ως τεχνοκράτης του υπ. Μεταφορών, όντας συνταξιούχος θεολόγος). Ή όπως έκανε πρόσφατα και ο Κοκός Γλίξμπουργκ, που ζήλεψε την δόξα της Αγγελοπούλου και της Άντζις Σαμίου, και δηλώνει και αυτός «αλεξικός» ως το μεδούλι. Κορόιδα ήταν δηλαδή όλα εκείνα τα στελέχη του Πασόκ, που πριν τα φάει η μαρμάγκω αναβαπτίστηκαν ως συριζαίοι, και που συνεχίζουν και σήμερα να κάνουν κουμάντο στη χώρα;
Διότι δεν έχουμε πρώτη ή δεύτερη φορά Αριστερά, αλλά έβδομη ή όγδοη (έχω χάσει τον λογαριασμό) Πασόκ!
Μεταμοντέρνο Πασόκ δηλαδή, με την προβιά του Σύριζα.
Και όμως! Είναι φωτό από Ελλάδα εν έτει 2015 μ.Χ.
Ο Οποίος Σύριζα δεν καταλαβαίνει τίποτα… τσίκι τσίκι, βήμα βήμα, ολοκληρώνει το όραμά του. Με χωρίς καθόλου αντιπολίτευση. Διότι σήμερα δεν έχουμε δεξιούς εναντίον κομμουνιστών, ούτε νεοδημοκράτες εναντίον πασόκων… δεν έχουμε καν μνημονιακούς εναντίον αντιμνημονιακών, αφού οι συριζανέλ είναι κι αυτοί σκληροπυρηνικοί μερκελιστές τώρα.
Έχουμε όμως ευρωπαϊστές εναντίον μπαχαλάκηδων, που ονειρεύονται συσσίτια… Αυτή είναι σήμερα η μεγάλη μάχη, η οποία όμως είναι ήδη χαμένη από χέρι, αφού ο λαός μίλησε στο δημοψήφισμα και σιωπά σήμερα, άρα το συμπέρασμα είναι ότι θέλει να μετατραπεί η χώρα σε τριτοκοσμική μπανανία… θέλει Αλέξη και ξερό ψωμί.
Έχουμε ουσιαστικά κλειστές τράπεζες (ξεπουλημένες στους ξένους για ένα πιάτο φακές), κάπιταλ κοντρόλς, ανεργία, φτώχια, απίθανους φόρους, εκατοντάδες χιλιάδες «παράτυπους» μετανάστες, και οσονούπω μας διώχνουν και από την Σένγκεν, και αν όλα πάνε καλά (κατά Σύριζα πάντα) θα μας διώξουν κι από την ευρωζώνη, και ποιος ξέρει… μπορεί και από την ΕΕ. Για να΄μαστε επιτέλους ελεύθεροι από τα δεσμά των διεθνών κερδοσκόπων και των ντόπιων λακέδων τους, που μας θέλουν σκλάβους αφού…
Αυτό ήθελε ο Σύριζα, και αυτό πέτυχε. Χωρίς επανάσταση, χωρίς πραξικόπημα, χωρίς καν άνωθεν εξωτερική επέμβαση.
Μας έκανε Σομαλία του Βορρά, Βενεζουέλα της Ανατολής, Μπαγκλαντές της Ευρώπης, και καρπαζοεισπράκτορα της Οικουμένης… χωρίς να ανοίξει μύτη, χωρίς να ακουστεί κιχ…
Με την ψήφο μας! Είπε κανείς τίποτα;
Άβε ρε συ Αλέξη… είσαι μεγάλη γάτα τελικά!
Strange Attractor
orthografos
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου