Διευθύντρια τράπεζας έφυγε στα 43 της με εθελούσια και άνοιξε..κρεοπωλείο!!
Στην Ελλάδα του «κάποτε» ήξερες: εργάζομαι από τα 22 βγαίνω στη σύνταξη στα 55, ο μισθός μου είναι τόσες χιλιάδες και κάθε χρόνο θα ανεβαίνει ανάλογα με τον τιμάριθμο, η σύνταξή μου θα είναι «τόση» και δεν πρόκειται να πέσει ποτέΣτην Ελλάδα του τώρα όλα αυτά αποτελούν αμετάκλητα παρελθόν, αφού κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Απτό παράδειγμα αυτής της αλήθειας, μια 43χρονη Λαρισαία, η Μαρία Σωτηριάδου, η οποία προτίμησε να αφήσει την – άλλοτε - σίγουρη δουλειά της για κάτι τελείως διαφορετικό.
Την ιστορία της περιγράφει η λαρισαϊκή εφημερίδα «Ελευθερία» που συνάντησε τη 43χρονη, η οποία, από διευθύντρια τράπεζας αποφάσισε να γίνει κρεοπώλισσα! Έτσι από εκεί που εξέδιδε δάνεια, ανέλυε επιτόκια και συμβούλευε για προγράμματα κλειστών καταθέσεων, βρέθηκε να τυλίγει κιμά ψιλοκομμένο και να ακονίζει μαχαίρια πριν κόψει τις μπριζόλες.
Όπως γράφει η εφημερίδα, η κ. Σωτηριάδου κάνει λόγο για αλλαγή νοοτροπίας και φιλοσοφίας, καθώς με τα νέα δεδομένα της οικονομίας, δουλειές που μέχρι πρόσφατα πρόσφεραν κύρος, υψηλούς μισθούς, σταθερότητα και σιγουριά σήμερα απαξιώνονται πλήρως. Έφτασε να διατελεί διευθύντρια υποκαταστήματος τράπεζας στην πόλη της, ωστόσο στα 43 της αποφάσισε να κάνει μια γενναία στροφή και να γίνει κρεοπώλισσα και μάλιστα εκτός πόλης, στην παραλία της Σωτηρίτσας.
Στην ερώτηση της εφημερίδας «πώς κάποιος αφήνει μια τράπεζα που τόσα χρόνια κάποιοι προσπαθούν να μπούνε;», απαντά: «Από τότε που η εργασία σταμάτησε να είναι τραπεζική και έγινε μόνο εισπρακτική μετατράπηκε σε ταμείο του Δημοσίου. Έγινε μίζερη και το επάγγελμα του τραπεζικού φθίνει. Όποιος δεν το καταλαβαίνει απλά εθελοτυφλεί. Οι συγχωνεύσεις θα γίνουν κι άλλες. Το προσωπικό πλεονάζει. Πού θα απορροφηθεί και πώς θα πληρωθεί; Τα νούμερα είναι σκληρά. Οι ζημιές μεγαλώνουν χρόνο με τον χρόνο. Όταν το επάγγελμα δεν είναι δημιουργικό και σε φθείρει τότε χτυπάει το καμπανάκι».
Δίνοντας περισσότερες λεπτομέρειες για την απόφασή της αναφέρει: «Εκμεταλλεύτηκα την εθελούσια γιατί αυτό που λείπει από όλες τις οικογένειες είναι το κεφάλαιο, αφού οι τράπεζες δεν δίνουν πλέον δάνεια. Κονδύλια δεν υπάρχουν από την ένωση και τα λιγοστά χρήματα που έχει ο κόσμος τα κρατάει γιατί πρέπει να ζήσει. Έτσι ως παιδί εμπόρων και με τη βοήθεια του συζύγου που είναι σχετικός, άδραξα την ευκαιρία, εκμεταλλεύτηκα το κεφάλαιο και επένδυσα στην επιχείρηση».
Για το αν η νέα της δουλειά της φαίνεται «πιο βαριά» από την παλιά, απαντά: «Δεν υπάρχει εύκολη δουλειά και φυσικά δεν μπαίνουν στο ζύγι. Δύσκολη είναι η δουλειά που δεν σε ευχαριστεί. Η δυσκολία δεν μετριέται με την κούραση που σου αφήνει αλλά με την ευχαρίστηση που σου δίνει. Τουλάχιστον έτσι το λαμβάνω εγώ».
Όσο για τη συμβουλή που δίνει για ένα καλύτερο μέλλον; «Να αλλάξουμε νοοτροπία και φιλοσοφία. Να συνειδητοποιήσουμε πως δεν υπάρχει τίποτα σίγουρο και να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε το βόλεμα. Τρεις γενιές μεγάλωσαν για να βολευτούν στο Δημόσιο όμως αυτό γύρισε μπούμερανγκ και το "σπυρί" έσπασε».
Χ.Ρ. πηγη
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου