Κάποτε του πρότεινα (προσωπικά) συνεργασία σε σελίδα της Θράκης και με γραπτή αδειοδότησή του, μου την έδωσε απλόχερα. Έκτοτε, σχεδόν καθημερινά φιλοξενούσαμε άρθρα του και όταν την ενοποιήσαμε στο πανελλαδικό πλέον 1ki1 news, συνέχισε να μας στέλνει κείμενά του μέχρι που... έφυγε!
Ως ιδιοκτήτης και κύριος διαχειριστής του 1ki1 news group, οφείλω για πολλοστή φορά να αναγνωρίσω την γενικότερη προσφορά του, αλλά και την συμβολή του στην εξέλιξή μας, σε διαδικτυακή ενημερωτική πλατφόρμα.
Ας είναι απέραντος ο παράδεισος κι ας αναπαύεται απολαμβάνοντάς τον!
Θανάσης Ζωγράφος Εκπρόσωπος Τύπου και Επικοινωνιών 1ki1 news group
Μέλος Ένωσης Συντακτών Διαδικτύου
1ki1news@gmail.com
Zografos.esd@gmail.com
=============================================================
Ο Θανάσης Ιωσ. Νικολαΐδης μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου τέλειωσε το γυμνάσιο και το Πανεπιστήμιο (Φυσικός).
Αποφοίτησε από τη σχολή δημοσιογραφίας Akademie der Griechishen Sprache und Kultur της Γερμανίας
Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδας και Κέρδισε το πρώτο βραβείο σε πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης καθώς και το βραβείο αναγνώρισης πνευματικού έργου από Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.
Αρθρογραφησε σε γνωστή πανελλαδική εφημερίδα και έκανε τηλεοπτικές εκπομπές σε πανελλαδικό επίσης τηλεοπτικό σταθμό.
Ακόμα, εργάστηκε ως φροντιστής, καθηγητής Λυκείου, και άφησε σημαντικό έργο ως συνδικαλιστής.
=============================================================
Ακολουθεί κείμενο και video του αδελφού του, Γιώργου Νικολαΐδη
…» Κάστρο μου δυσκολόπαρτο, κάστρο μου προδομένο,
ατσάλι μου αλύγιστο, αητέ μου λαβωμένε,
αστέρι μου αβασίλευτο, ζωής μου αλφαβητάρι,
στο κρύο χώμα πρόσεχε και μή μου ξεπαγιάσεις.»….
(Απόσπασμα από ποίημα του Θανάση Νικολαΐδη)
Αυτή την φορά δεν έκανα ένα συμβολικό ολιγόλεπτο βίντεο με χαρά όπως συνήθως. Ήταν πιότερο ένα μικρό «χρέος» , μια «οφειλή», ένα ελάχιστο δείγμα της απεριόριστης αγάπης, κατανόησης και συμπαράστασης που είχαμε ο ένας για τον άλλον. Και όχι φυσικά γιατί δεν ήθελα. Απλά γνώριζα εκ των προτέρων ότι θα είχα δυσκολίες...
Και αμέσως ήρθαν τα έντονα και ανελέητα συναισθηματικά σφυροκοπήματα που διέκοπταν και έκαναν την συνέχιση της επεξεργασίας του βίντεο όλο και δυσκολότερη. Με ατέλειωτες διακοπές, που συχνά έπρεπε να κλείνω τις μπάρες της μουσικής και της φωνής και να δουλεύω μόνον τις εικόνες. «Στυγνά και επαγγελματικά» ας πούμε. Μέχρι να το τελειώσω.
Το έκανα στην μνήμη του αγαπημένου μου αδελφού Θανάση, που εδώ και ένα χρόνο είναι συνεχώς παρών μεν, αλλά αλίμονο, μόνον στην σκέψη μας …
Εξάλλου γιατί να χαιρόμουν ; Μήπως γιατί όλες οι φωτογραφίες και τα αποσπάσματα των βίντεο που ο ίδιος τραβούσα και που επιλεκτικά ξεχώρισα από πολλές άλλες για το μοντάζ αυτό, θα μου φέρνανε στον νου τις στιγμές εκείνες; Μήπως γιατί ακόμα βλέποντάς τα όλα, θα θυμόμουν ακριβώς τον τόπο, την μέρα ή ίσως και την στιχομυθία εκείνης της στιγμής μαζί του; Τίποτε από τα δύο.
Ήταν απλώς η ΑΠΟΥΣΙΑ του, που θέλησα έτσι να την κάνω ΠΑΡΟΥΣΙΑ και να την μοιραστώ για λίγο μαζί σας. Μάζεψα το υλικό αυτό, κάποιες φωτογραφίες και βίντεο, που πρόχειρα και για να περνάει η ώρα κάποτε έκανα, ανάμεσα σε καλαμπούρια και συζητήσεις για τα πάντα. Έκανα το μοντάζ, προσπαθώντας με τούτα απεγνωσμένα να τον φέρω για μερικά λεπτά πιο κοντά μας. Σε μένα και σε όλους εσάς, που διαβάζατε τα καθημερινά του άρθρα στο διαδίκτυο και στην «ΑΥΡΙΑΝΗ», δείχνοντάς του μ΄αυτό την αγάπη και την εκτίμησή σας, για την οποία χαιρόταν. Γιατί την ΑΞΙΖΕ. Και σας
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ όλους, εσάς τους αναγνώστες και φίλους του γι΄αυτό. Το ίδιο κάνει και ο ΘΑΝΑΣΗΣ. Που τον θυμάστε. Από τον Παράδεισο όπου βρίσκεται.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου