Το μήνυμα της Κυριακής 1ης Σεπτεμβρίου (Λουκά, κεφ. Δ΄, εδάφ. 16-22): «Η Πατρίδα του Χριστού».«Αρχή της Ινδίκτου σήμερα, δηλαδή Αρχή του νέου Εκκλησιαστικού Έτους, και το ευαγγελικό ανάγνωσμα από τον Ευαγγελιστή Λουκά αναφέρεται στην επίσκεψη του Χριστού στη Ναζαρέτ, στην πόλη που είχε ανατραφεί.
Και «εισήλθε κατά το ειωθός εν τη ημέρα των σαββάτων εις την συναγωγήν, και ανέστη αναγνώναι».
Ονομάζεται πατρίδα Του η Ναζαρέτ, γιατί ήταν πατρίδα της μητέρας Του και επειδή ανατράφηκε εκεί.
Ο Χριστός, μετά από προτροπή του υπευθύνου της συναγωγής, σηκώθηκε και διάβασε από το βιβλίο του Προφήτου Ησαΐα.
Ο Ζιγαβηνός παρατηρεί πως κατ’ οικονομίαν, αμέσως βρήκε το χωρίο που είχε σχέση με τη Θεότητά Του. «Πνεύμα Κυρίου επ' εμέ, ου ένεκεν έχρισέ με».
Κατά τους Πατέρες, με τη λέξη Πνεύμα πρέπει να εννοήσουμε τη Θεότητα του Υιού. Όπως τους βασιλείς την παλαιά εποχή τους καθιέρωναν με τη χρίση ελαίου, έτσι και ο Κύριος με τη Θεότητά Του καθιερώθηκε σωτήρας του κόσμου.
Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ενώ ο Ίδιος δίνει θεϊκά το Πνεύμα στην κτίση, δέχεται Αυτό από τον Θεό Πατέρα κατά το ανθρώπινο. Χρίεται, όχι η Θεία φύση, αλλά το δικό μας, ανθρώπινο στοιχείο, «το ομογενές».
Ο Χριστός ήλθε να φέρει στους αιχμαλώτους τη λύτρωση, στους τυφλούς την αναβλέψη, στους καταπιεσμένους την ελευθερία, να κηρύξει την έναρξη μίας νέας πνευματικής περιόδου.
Ήλθε πλέον ο καιρός της σωτηρίας μας «ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας» .
Όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής, κατ’ αρχήν όλοι θαύμαζαν τα λόγια της χάριτος που έβγαιναν από το στόμα Του. Μετά όμως άρχισαν να εκφράζουν τον φθόνο τους.
Τον ονόμαζαν περιφρονητικά «ο υιός της Μαρίας». Οι Ιουδαίοι δεν συνήθιζαν να ονομάζουν έναν άνδρα με αναφορά του ονόματος της μητέρας του αλλά μόνο του πατέρα του. Εξ αιτίας αυτής της δυσπιστίας ο Χριστός δεν έκανε θαύματα στην πατρίδα του, και είπε «ουδείς προφήτης δεκτός εν τη ιδία πατρίδι αυτού».
Η πατρίδα μας είχε το εξαιρετικό προνόμιο να γνωρίσει τον Χριστό πολύ νωρίς, απ' τον πρώτο αιώνα. Δυστυχώς όμως έχουμε πάθει ότι έπαθαν οι Ναζαρηνοί με τον Κύριο.
Περιφρονούμε τον θησαυρό της πίστεως, «τα δε ξένα ασπάζεσθαι», κατά τον ιερό Θεοφύλακτο.
Αποκοπήκαμε από τις ρίζες μας, την παράδοσή μας.
Η Εκκλησία και ο Χριστός φαίνονται σε πολλούς από μας ξεπερασμένα, ενώ νεοφανείς διδασκαλίες νεοφανών «σωτήρων» γίνονται ευήκοες.
Χρειάζεται προσοχή, γιατί οι περιπλανήσεις αυτές δεν φέρνουν Ειρήνη στον Άνθρωπο αλλά ταραχή και σύγχυση.
Μόνον ο Χριστός ειρηνεύει την καρδιά και την ψυχή μας».
Εκ της Ιεράς Μητρπόλεως Μαρωνείας & Κομοτηνής.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου