Σεβασμιώτατε, θα ήθελα να ξεκινήσουμε την συζήτησή μας από τα ιδιαίτερα προβλήματα της περιοχής. Πως τα αντιμετωπίζει η Εκκλησία;
Οι 4 Μητροπόλεις της Θράκης φροντίζουμε δύο πράγματα. Το ένα είναι να διακονούμε το λαό μας διδάσκοντας το Ευαγγέλιο και λειτουργώντας τα ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας. Το δεύτερο, να ενισχύουμε στην τοπική κοινωνία την διατήρηση του ευρύτατου πολιτιστικού φάσματος που απορρέει από την Ορθόδοξη Πίστη μας. Αυτά έρχονται σε υγιή σύγκριση με την μουσουλμανική πίστη και την αντίστοιχη παράδοση συμπολιτών μας στην περιοχή.
Η Θράκη αποτελεί αιώνες τώρα αναπόσπαστο ελληνικό έδαφος, συνέχεια της Μακεδονίας μας. Δυστυχώς αφέθηκε – εδώ και 35 χρόνια – να υποστεί διάβρωση από γείτονες λαούς και όχι μόνο. Εσείς που κατέχετε μια τόσο ιδιαίτερη θέση, μέσα σε ποικίλες αντιξοότητες, ποιο πιστεύετε ότι είναι το «κλειδί» της εξισορρόπησης αλλά και της αντιμετώπισης τέτοιων δυσχερειών;
Υπήρξαν εποχές που η εγκληματική αμέλεια και η αδιαφορία της Ελληνικής Πολιτείας έδωσε σε ξένα αντεθνικά κέντρα το δικαίωμα να αναμιχθούν στην περιοχή. Αυτή η κατάσταση έβλαψε τόσο το χριστιανικό στοιχείο όσο και το μουσουλμανικό. Σήμερα χριστιανοί και μουσουλμάνοι έχουμε ένα ευρωπαϊκό προσανατολισμό και επιδιώκουμε το καλύτερο για την ιδιαίτερη αυτή γενέτειρα μας. Διατηρούνται ακόμα ελάχιστοι οραματιστές αναταραχών και ανασφαλειών που όμως σιγά σιγά αποβάλλονται από την συνείδηση όλων, ως εγκάθετοι ταραχοποιοί. Ευτυχώς και οι διεθνείς γεωπολιτικές στρατηγικές δεν τους ευνοούν.
Το τελευταίο διάστημα – και με αφορμή την παραίτηση του Πάπα Βενέδικτου - συζητείται ευρέως το θέμα της θητείας του Πατριάρχη. Θα πρέπει να είναι ισόβιος (όπως ο Πάπας) ή όχι; Και θα ήθελα να μας σχολιάσετε αν θα πρέπει να είναι ισόβιοι και οι Αρχιεπίσκοποι.
Οι ιεροί Κανόνες επιβάλλουν την ισοβιότητα. Στις εκκλησιαστικές Συνόδους χρειάζονται τόσο η εμπειρία και η επιφυλακτική σύνεση των γεροντοτέρων όσο και η ορμή της βιασύνης και της αμεσότητος των νεωτέρων. Ο συγκερασμός αυτών των δύο ροπών γεννάει θαύματα για την εκκλησιαστική ζωή μας. Τώρα, η συγκεκριμένη παραίτηση του Πάπα γιατί να κλονίσει την αιωνόβια πράξη της Εκκλησίας; Καλά είναι να μείνουν οι ιεροί Κανόνες ως έχουν απαρασάλευτοι και να υπάρχει και η δυνατότητα της ελευθέρας επιλογής παραιτήσεων, όπως υπάρχει, συχνότερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και σπανιότερα στην Δυτική.
Με ποιον τρόπο θα μπορούσε κατά την γνώμη σας να συμβάλλει περισσότερο η Εκκλησία στην ανακούφιση των «πληγέντων» από τη μεγάλη οικονομική κρίση στη χώρα μας;
Κυρία Νικολαΐδου, ακούστε με, η Εκκλησία δεν μπορεί να συμβάλλει περισσότερο στην οικονομική ανακούφιση του λαού μας. Ήδη εξαντλούνται οι δυνατότητες των Ναών μας. Νομίζω όμως, ότι περισσότερο χρήσιμος είναι ο επιστηρικτικός, ο παρηγορητικός και ο ελπιδοφόρος λόγος μας πλέον. Όταν βεβαίως αυτού του λόγου προηγηθεί μια εθνική αυτοκριτική γενναία και ειλικρινής, χωρίς υπεκφυγές. Και για να εξηγούμαι, αυτοκριτική εννοώ τόσο πολιτειακή όσο και εκκλησιαστική.
Εκκλησία και μνημόνιο... Ποιμενάρχες που καλούνται να συμπληρώσουν στη Νέα Τάξη Πραγμάτων τα στοιχεία τους, στο πλαίσιο της καταγραφής δεδομένων. Πως βλέπετε αυτή την κατάσταση;
Να σας πω, ξεκάθαρα. Σε καμιά Νέα Τάξη δεν είμαι διατεθειμένος να παραδοθώ και καμιά Νέα Τάξη δεν φοβάμαι. Ο Χριστός και η Εκκλησία του είναι οι νικητές της Ιστορίας. Όλα, όσα τεκταίνονται απ' οπουδήποτε, θα συντελέσουν στην επιβεβαίωση αυτού που σας λέω.
Σας λείπει η εποχή του Χριστόδουλου; Μήπως ο Μακαριστός Χριστόδουλος είναι περισσότερο επίκαιρος - από κάθε άλλη φορά - αυτή την εποχή που όλα έχουν καταπατηθεί στο όνομα του μνημονίου;Άλλωστε πολλοί υποστηρίζουν ότι λείπει ο πύρινος λόγος του Χριστόδουλου που άγγιζε τα πλήθη και ειδικά τους νέους...
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος που "έδεσε" με την εποχή στην οποία έδρασε και την χαρακτήρισε με το πέρασμά του. Η σημερινή εποχή είναι τελείως ανάρμοστη με την τακτική Χριστόδουλου. Νομίζω ότι η σημερινή ποιμαντική στάση της Εκκλησίας μας στην Ελλάδα είναι η απολύτως επιβεβλημένη και χρήσιμη για τον τόπο και τους Έλληνες.
Διάφοροι κύκλοι υποστηρίζουν ότι η Εκκλησιαστική περιουσία θα πρέπει να περάσει υπό τον έλεγχο του Κράτους και ότι το Κράτος θα πρέπει να μεριμνά κάθε χρόνο, ώστε στα ετήσια κονδύλια του προϋπολογισμού να συμπεριλαμβάνεται και η Εκκλησία. Τι μήνυμα στέλνετε σε αυτούς τους κύκλους... που ζητούν την «υποταγή» της Εκκλησίας;
Σε όλη την Ευρώπη προέχει το πρότυπο της "αυτονομημένης" Εκκλησίας ώστε να λειτουργεί ευεργετικά και ελεύθερα ως πνευματική δύναμη για την πολιτιστική ενοποίηση της γηραιάς Ηπείρου. Το Κράτος μας γνωρίζει πολύ καλά ότι η λεγόμενη εκκλησιαστική περιουσία είναι στα χέρια του. Η Εκκλησία προτείνει διαρκώς στην Πολιτεία την αξιοποίηση αυτής της περιουσίας. Χρειάζεται ειλικρινής διάλογος, χωρίς κομματικούς λαϊκισμούς και κοντόφθαλμες πολιτικές θεωρήσεις. Εξ άλλου τον ίδιο λαό υπηρετούμε και τις ανάγκες του. Εμείς οι ίδιοι είμαστε πολίτες αυτής της ευλογημένης Χώρας και μέλη της Αγίας Εκκλησίας της.
Η Ορθοδοξία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Ελληνισμό. Σαν το κράμα που κανείς δεν μπορεί να διασπάσει. Ωστόσο πολλοί την πολεμούν. Έλληνες και ξένοι. Ως ιεραποστολική τι θα μπορούσε περισσότερο να κάνει;
Η Ορθοδοξία είναι μια εξαιρετικά δραστική δύναμη, πνευματική και κοινωνική. Όμως, ο λόγος της αργεί. Ανησυχώ πολύ για την τόση αργοπορία. Όταν η Ελλάδα μπήκε στην τότε ΕΟΚ, η "Le Monte" είχε γράψει: "καλωσορίζουμε στην Ευρώπη την Χώρα της Φιλοκαλίας". Τελικά, νομίζω, ότι τον φιλοκαλικό μας λόγο δεν τον έχουμε ακόμα προσφέρει στον κόσμο. Και τον χρειάζεται τόσο! Είναι λόγος φιλάνθρωπος, διαλλακτικός, ευγενικός λόγος, συγχωρητικός, ανεκτικός, διακριτικός, ενωτικός λόγος και αρχοντικός. Ο Ορθόδοξος αυτός χριστιανικός λόγος είναι συνάμα και τελείως Ελληνικός. Με άρμα την Ορθοδοξία η Ελλάδα "έχει πέραση" παντού. Η αρχαία μας φιλοσοφική σκέψη αναπαύθηκε άριστα στην ευαγγελική αποκάλυψη. Αυτά τα δύο, με την σειρά τους και τη θέση τους οφείλουμε να προσφέρουμε στον σημερινό κόσμο με τα τόσα πολλά πνευματικά και οικονομικά αδιέξοδα. Αυτή, κατά τη γνώμη μου, οφείλει να είναι η ιεραποστολική μας δράση, ως εθνική δράση πια.
Εδώ και χρόνια η Νέα Τάξη Πραγμάτων έχει δημιουργήσει μεγάλο αριθμό αιρέσεων. Αιρέσεις που αρκετοί – και κυρίως νέοι – ακολουθούν χωρίς να συνειδητοποιούν τον σκοπό τους. Επειδή όμως – όπως φαίνεται – απαντήσεις στις ανθρώπινες αγωνίες δεν μπορούν να δώσουν οι αιρέσεις, με ποιον τρόπο θεωρείτε ότι μπορούν να βρουν την λύτρωση και κυρίως να επανέλθουν στους κόλπους της Ορθοδοξίας οι «άσωτοι υιοί»;
Είναι πολύ σοβαρή αυτή η διαπίστωσή σας, κ. Νικολαΐδου. Οι αιρέσεις και οι σέκτες, διεθνώς, στελεχώνονται από νέους, κυρίως, που δεν θέλουν, επειδή δεν τους δίδαξαν, να βλέπουν κατάματα την πραγματικότητα της ζωής. Μιας ζωής που ο Χριστός βεβαιώνει ότι την νίκησε και μας την χάρισε για να την απολαύσουμε. Η Εκκλησία δεν εξωραΐζει τη ζωή, δεν υπόσχεται επίγειους παράδεισους, ούτε ξεφορτώνει από τους ανθρώπους τις ευθύνες τους. Η Εκκλησία θέλει τα παιδιά της σοβαρά, δυναμικά, να παλεύουν με τίμια μέσα, όταν πέφτουν να σηκώνονται, με χαλυβδωμένα μπράτσα και πλάτες να κουβαλούν το σταυρό τους και να τρώνε με ιδρώτα το δουλεμένο ψωμί τους. Τεμπέληδες, ριψάσπιδες και εξυπνάκηδες δεν θέλει η Εκκλησία. Όποιοι, λοιπόν, δεν αντέχουν αυτήν την πρόταση ζωής του Ευαγγελίου, καταφεύγουν δειλοί και άβουλοι να εντάσσονται σε σέκτες και αιρέσεις, να περιμένουν εκπλήρωση προφητειών, να παρερμηνεύουν γκουρού και γεροντάδες, να χαζεύουν σε αρμαγεδώνες και να προβλέπουν το μέλλον του πλανήτη. Ανοησίες και πλάνες, θρησκοληψίες και ανευθυνότητες, οι οποίες απ´ όπου κι αν προέρχονται, όπου κι αν "τρυπώνουν" είναι έξω από την Εκκλησία του Χριστού. Που ήρθε να λυτρώσει τον άνθρωπο από την αφέλεια των δεισιδαιμονιών και την παράνοια της θρησκείας.
Τελευταία ερώτηση: Φοβόσαστε ως «ακρίτες» της ελληνικής επικράτειας ότι είναι δυνατόν κάποια στιγμή, κάποια κυβέρνηση «ελληνική», να συμφωνήσει στην αυτονόμηση της πανάρχαιας Θράκης;
Αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Η Ελλάδα σύντομα θα αυτονομηθεί από τον "κορσέ" της και θα ανοιχτεί στους πολιτιστικούς της ορίζοντες που είναι ευρύτεροι των γεωγραφικών της ορίων. Θα πάψει να θεωρεί ελληνικό ό,τι φαίνεται από την πλατεία Συντάγματος και θα πάρει στα σοβαρά τους γύρω λαούς και την γονιδιακή τους σχέση με τον ελληνικό μας βυζαντινισμό. Η οικονομική κρίση θεωρώ βέβαιο ότι κατατείνει σ' αυτό.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου