ΑΠΟ’ κει ξεκίνησαν. Ύστερα ήρθαν τα άλλα. Με τη φαντασία και με την ψήφο τους. Και με την πλεονεξία τους-«αύριον γαρ αποθνήσκομεν (πολιτικά)» και η ζωή έχει τις απαιτήσεις της. Κι αν δεν μερίμνησες όσο έπιανε η μπογιά κι έκοβε η χαντζάρα σου, μην περιμένεις καλοπέραση των απογόνων σου. Προνόμια, λοιπόν, μέχρι…σκασμού, αλλά δένουμε το γάιδαρο συνδέοντας τον μισθό (βουλευτική αποζημίωση τον λένε) με εκείνον των δικαστικών(!).
ΕΣΠΕΥΣΑΝ, λοιπόν, να συναρτήσουν τον μισθό τους με τις αμοιβές των δικαστικών, αλλά με προοπτική τετραετίας. Τόση ήταν η θητεία τους κατ’ ελάχιστον (το…μέγιστον είναι μερικές γενιές πολιτικής παρουσίας στο κοινοβούλιο). Κι αν π.χ. οι Βαρβιτσιώτηδες είναι 7-8 γενεών πολιτικοί, υπάρχουν και φευγαλέες παρουσίες που «έπρεπε» να σιγουρέψουν τα μίνιμουμ. Αυτό έκαναν, ωστόσο, η συνάρτηση ήταν ατυχής. Για τον βουλευτή, υπουργό κ.λπ. η θητεία του δεν είναι επάγγελμα, ενώ για τον δικαστικό το λειτούργημα του συνιστά επάγγελμα.
ΚΑΙ, βέβαια, πριν πάμε παρακάτω, να σταθούμε στο περίεργο κοντράστ της κρατικής μέριμνας ως προς τη φύλαξη των παραπάνω λειτουργών. Είδαμε δικαστικό, τολμηρή, αποφασιστική και ρηξικέλευθο, να συνοδεύεται από αστυνομικούς για μερικά βήματά της, βλέπουμε αστυνομικούς να φυλάνε βουλευτές. Σε 24/ωρη βάση και χωρίς φειδώ της κρατικής δαπάνης. Φυλάνε πολιτικούς περασμένων…γενεών κι ακόμα να καταλάβουμε το «γιατί» και μέχρι πότε. Και, βέβαια, κανένας τους δεν «αποποιήθηκε», δεν παραιτήθηκε (λόγω…φόβου), δεν έστειλε σπίτι τους φρουρούς του.
ΚΑΙ, βέβαια, δεν πρόβλεψαν την κρίση, ούτε το…μπούμερανγκ της «σύνδεσης». Διαμαρτύρονται, σήμερα, για τις περικοπές οι δικαστικοί, θέτουν και τον όρο τους. «Να μειωθεί και η βουλευτική αποζημίωση». Φυσικός ο συνειρμός, λογική και η σκέψη. Μόνο που οι νομοθέτες μας έχουν το πάνω χέρι, κρατώντας το μαχαίρι και πεπόνι. Δεν δείχνουν προβληματισμένοι, με την «σύνδεση» κατοχυρωμένη συνταγματικά.
ΤΙΠΟΤΑ δεν άφησαν να πέσει κάτω οι πολιτικοί μας και είναι το σινάφι τους «πρότυπο» επαγγελματιών με την ετικέτα του ενδιαφερομένου για τα κοινά. Και, βέβαια, κανένας τους-καμιά δεν ξεσπαθώνει, δεν ασχολείται, δεν παραιτείται. Αν κάτι οσμίζονταν απ’ τη μπόχα των προνομίων τους, θα’ χαν πετσοκόψει θεαματικά την πλεονεξία τους. Θα’ χαν κάνει το πολιτικό τους χαρακίρι με τη λαϊκή ανοχή διευρυμένη και το αισθητήριο προσαρμοσμένο. Αν ρητόρευαν στο βήμα (της Βουλής) με γνώμονα τη λαϊκή αγανάκτηση σιάζοντας τη ρότα τους, θα είχαν του κόσμου τη συμπάθεια. Πέραν της ψήφου του.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου