Γράφει ο Θανάσης Νικολαΐδης
ΔΕΝ χρειάζεται άλλο τεστ ειλικρίνειας για τους πολιτικούς μας. Μας αρκεί η…διάψευση (τους). Με τσιρίδες που δεν θα’ βγαζαν ακόμα κι αν έβλεπαν έναν κλέφτη στο σπίτι τους. Και τι απόμεινε; Η λίστα τσαλακωμένη κι αυτοί ατσαλάκωτοι(;). Ο φόνος έγινε, το έγκλημα συντελέστηκε, πτώμα είδαμε και όλοι…αθώοι. Δεν βγαίνεις απ’ το «επάγγελμα» για μερικές κατάθεσες στην Ελβετία κι ούτε το παίζεις άγγελος εν μέσω διαβόλων.
ΩΣΤΟΣΟ, πέρα απ’ τη λίστα και τη δύναμη των αριθμών, υπάρχει και το κριτήριο της αξιοπιστίας, από «μικρά» και στιγμιαία. Είδαν κι άκουσαν τον Μεϊμαράκη να κατεβάζει καντήλια όπως κάποτε ο Κων. Καραμανλής και οι μισοί «δεν είδαν και δεν άκουσαν». Για’ μας, είναι η «λυδία λίθος» για την αξιοπιστία τους.
ΚΑΙ, βέβαια, τα δικαστήρια θα λύσουν τις διαφορές των κ. κ Μεϊμαράκη Χατζηνικολάου. Μέχρι τότε, θα παραμείνουμε στα «σημεία». Στη δημόσια εμφάνιση (με… παντελόνια είτε άνευ) και την κοινωνική συμπεριφορά εκάστου. Αφού, νωρίτερα, επισημάνουμε πως ο κ. Χατζηνικολάου «οφείλει να πράξει το ίδιο». Να δημοσιοποιήσει αυτό που απαίτησε απ’ τον σημερινό αντίπαλο και αυριανό του διάδικο.
ΗΤΑΝ αυταρχικός κάποτε ο αείμνηστος Κων. Καραμανλής. Κακώς «κατέβαζε καντήλια», ωστόσο υπήρξε πολιτικός άλλου διαμετρήματος, τα χρόνια ήταν μετεμφυλιακά και βάρβαρα και κάμερες δεν υπήρχαν. Ο κ. Μεϊμαράκης τον «μιμείται», μετά μισό αιώνα και η μαγκιά του πέφτει στο κενό. Κι αν ο Πρόεδρος (της Βουλής) χάνει τον αυτοέλεγχο και βρίζει χυδαία, φαντάσου τον, αύριο, στην έδρα. Να «επαναφέρει στην τάξη» τους παρεκτραπέντες ρήτορες και να διαγράφει «κακές λέξεις» απ’ τα πρακτικά.
Ο πολιτισμός έχει πολλές παραμέτρους και ο πολίτης πολλούς «πειρασμούς». Με τη μαγιά και το νταηλίκι του, ανώνυμα, κι όταν τον αποκαλύψουν και νιώσει άσχημα, μεταμορφώνεται σε χαδιάρα γατούλα είτε ζαρωμένη κοτούλα.
ΝΑ σταθούμε και σε μια παρενέργεια της «ελευθερίας» του λόγου, στις μέρες μας. Αρπάζει τον «Γέροντα» ο…27/χρονος, τον κάνει «παστίτσιο»-βορά του κάθε πλακατζή, επεμβαίνει η δικαιοσύνη, αυτός ομολογεί πως «δεν ήθελε να θίξει τον Γέροντα», ωστόσο, δεν του ζητάει δημόσια «συγγνώμη». Το απαίσιο σκίτσο με τα μακαρόνια να βγαίνουν απ’ τα μάτια του «θύματος», γεννάει απορίες και ερωτηματικά. Για την πλάκα «με ξένο αίμα» και το ήθος του (κάθε) 27/χρονου.
ΓΙΑΤΙ, κύριε, δεν κάνετε πλάκα π.χ. με τη…μάνα σας; Γιατί δεν αναδύονται μακαρόνια απ’ τις θηλές της αδερφή σας (αν έχετε); Θα βλέπατε, τότε, πόσοι πλακατζήδες θα…ξεραίνονταν στα γέλια.
ΔΕΝ χρειάζεται άλλο τεστ ειλικρίνειας για τους πολιτικούς μας. Μας αρκεί η…διάψευση (τους). Με τσιρίδες που δεν θα’ βγαζαν ακόμα κι αν έβλεπαν έναν κλέφτη στο σπίτι τους. Και τι απόμεινε; Η λίστα τσαλακωμένη κι αυτοί ατσαλάκωτοι(;). Ο φόνος έγινε, το έγκλημα συντελέστηκε, πτώμα είδαμε και όλοι…αθώοι. Δεν βγαίνεις απ’ το «επάγγελμα» για μερικές κατάθεσες στην Ελβετία κι ούτε το παίζεις άγγελος εν μέσω διαβόλων.
ΩΣΤΟΣΟ, πέρα απ’ τη λίστα και τη δύναμη των αριθμών, υπάρχει και το κριτήριο της αξιοπιστίας, από «μικρά» και στιγμιαία. Είδαν κι άκουσαν τον Μεϊμαράκη να κατεβάζει καντήλια όπως κάποτε ο Κων. Καραμανλής και οι μισοί «δεν είδαν και δεν άκουσαν». Για’ μας, είναι η «λυδία λίθος» για την αξιοπιστία τους.
ΚΑΙ, βέβαια, τα δικαστήρια θα λύσουν τις διαφορές των κ. κ Μεϊμαράκη Χατζηνικολάου. Μέχρι τότε, θα παραμείνουμε στα «σημεία». Στη δημόσια εμφάνιση (με… παντελόνια είτε άνευ) και την κοινωνική συμπεριφορά εκάστου. Αφού, νωρίτερα, επισημάνουμε πως ο κ. Χατζηνικολάου «οφείλει να πράξει το ίδιο». Να δημοσιοποιήσει αυτό που απαίτησε απ’ τον σημερινό αντίπαλο και αυριανό του διάδικο.
ΗΤΑΝ αυταρχικός κάποτε ο αείμνηστος Κων. Καραμανλής. Κακώς «κατέβαζε καντήλια», ωστόσο υπήρξε πολιτικός άλλου διαμετρήματος, τα χρόνια ήταν μετεμφυλιακά και βάρβαρα και κάμερες δεν υπήρχαν. Ο κ. Μεϊμαράκης τον «μιμείται», μετά μισό αιώνα και η μαγκιά του πέφτει στο κενό. Κι αν ο Πρόεδρος (της Βουλής) χάνει τον αυτοέλεγχο και βρίζει χυδαία, φαντάσου τον, αύριο, στην έδρα. Να «επαναφέρει στην τάξη» τους παρεκτραπέντες ρήτορες και να διαγράφει «κακές λέξεις» απ’ τα πρακτικά.
Ο πολιτισμός έχει πολλές παραμέτρους και ο πολίτης πολλούς «πειρασμούς». Με τη μαγιά και το νταηλίκι του, ανώνυμα, κι όταν τον αποκαλύψουν και νιώσει άσχημα, μεταμορφώνεται σε χαδιάρα γατούλα είτε ζαρωμένη κοτούλα.
ΝΑ σταθούμε και σε μια παρενέργεια της «ελευθερίας» του λόγου, στις μέρες μας. Αρπάζει τον «Γέροντα» ο…27/χρονος, τον κάνει «παστίτσιο»-βορά του κάθε πλακατζή, επεμβαίνει η δικαιοσύνη, αυτός ομολογεί πως «δεν ήθελε να θίξει τον Γέροντα», ωστόσο, δεν του ζητάει δημόσια «συγγνώμη». Το απαίσιο σκίτσο με τα μακαρόνια να βγαίνουν απ’ τα μάτια του «θύματος», γεννάει απορίες και ερωτηματικά. Για την πλάκα «με ξένο αίμα» και το ήθος του (κάθε) 27/χρονου.
ΓΙΑΤΙ, κύριε, δεν κάνετε πλάκα π.χ. με τη…μάνα σας; Γιατί δεν αναδύονται μακαρόνια απ’ τις θηλές της αδερφή σας (αν έχετε); Θα βλέπατε, τότε, πόσοι πλακατζήδες θα…ξεραίνονταν στα γέλια.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου