ΕΙΧΑΜΕ το Κράτος, είχαμε κι το παρακράτος. Σε καιρούς αντικομουνιστικής υστερίας και φόβου. Φρέσκες οι μνήμες του Εμφυλίου και οι «νικητές» δεν κρατιόταν. Αφού «τάισαν χώμα τον κομουνισμό στη Μακρόνησο», επάνδρωσαν το Κράτος για τις επόμενες δεκαετίες, στελέχωσαν το παρακράτος κι όλα πηγαίναν’ μια…χαρά. Μέχρι που παρακρατικοί ξεπέρασαν τον εαυτό τους και σκότωσαν τον Γρ. Λαμπράκη. Δεν τους έλεγχε ο Κων. Καραμανλής-τους κατηύθυνε η Ασφάλεια. Τους σήκωνε το κλίμα, και οι Γιοσμάδες διαμόρφωναν το «ιδεολογικό» τους υπόβαθρο.
Ο Κων. Καραμανλής αυτοεξόριστος στο Παρίσι μέχρι νεωτέρας, και ο Γ. Παπανδρέου στην εξουσία, χωρίς εξουσία. Κι αν το 53% του’ δινε δύναμη στα χαρτιά και...συγχωροχάρτι στις πολλές, παλιές «αμαρτίες» του, οι παραστρατιωτικοί του ΙΔΕΑ κυβερνούσαν κρυφά, εξυφαίνοντας τον ΑΣΠΙΔΑ. Η συνέχεια (Αποστασία και Χούντα) είναι γνωστή και σε κάποιους…γνωστότερη. Στους φαύλους πολιτικούς που «συμμορφώθηκαν» και στους αντιστασιακούς που βασανίστηκαν.
ΗΡΘΕ η δημοκρατία του Αβέρωφ με τα «σταγονίδια» στους στρατώνες, ακολούθησε εκείνη του μετριοπαθούς Ράλλη με το παρακράτος αφημένο στις αλυσίδες και τα καδρόνια των Ρέιντζερς κ.ά παλικαριών, μέχρι που ξανάγινε το (μεγάλο) λάθος που συνιστά έγκλημα (Ν. Τεμπονέρας).
ΚΑΝΟΥΜΕ το άλμα, ερχόμαστε στο σήμερα της κρίσης και των «αγώνων» και το ερώτημα παραμένει. Υπάρχει παρακράτος; Με τόση δημοκρατία-ασυδοσία; Με τόσους δρόμους και πλατείες αφημένους στο έλεος διαδηλωτών με τα λάβαρα, με σπίτια και μαγαζιά αφύλαχτα; Πέφτει το μάτι μας στους κουκουλοφόρους των συγκεντρώσεων, βλέπουμε τα ΜΑΤ να λιανίζουν ανυποψίαστους μεμονωμένους διαδηλωτές και το μυαλό μας πάει στο κακό και στη συνέχεια (της ιστορίας). Πέρα από κόμματα-το παρακράτος είναι «παντός καιρού». Κι όσο οι κουκουλοφόροι ξεπροβάλλουν στην…ώρα τους και «πυροβολούν» ανενόχλητοι, τόσο οι πετριές τους θυμίζουν τις πέτρες στο καλάθι της βραδιάς του Γρ. Λαμπράκη.
ΟΣΟ, με μια δρασκελιά, δεν αρπάζουν έναν κουκουλοφόρο και να τον στήσουν μπροστά μας, θα αμφιβάλλουμε. Τόσες ροπαλιές σε κεφάλια, χρόνια τώρα, ας κάνουν και αυτήν την αμαρτία. Να μας περιγράψουν το «πορτραίτο» του σύγχρονου παρακρατικού τραβώντας την κουκούλα, να (μας) κάνουν φύλλο φτερό τη ζωή του και να αποκαλύψουν τους συνεργάτες του.
ΑΝ ήταν θέμα πραγματικού (είτε δήθεν) τρομοκράτη, θα το’ καναν. Θα αποκάλυπταν τους συνεργάτες και τις γιάφκες τους, τους εντολείς και τα αθέατα αφεντικά τους. ΜΕ τους κουκουλοφόρους, το πράμα αλλάζει και το παρακράτος προσαρμόζεται στις…απαιτήσεις των καιρών μας.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου