Οι εκλογές που θα διεξαχθούν σε πέντε περίπου εβδομάδες από σήμερα είναι για κάθε δημοκρατικό πολίτευμα -και ιδίως για μια χώρα όπως η Ελλάδα που διέρχεται μια πρωτοφανή κρίση- η ώρα της αλήθειας. Οι εκλογές είναι η ώρα της αλήθειας όμως για όλους, όχι μόνο για το πολιτικό σύστημα, τα πολιτικά κόμματα και τα πολιτικά πρόσωπα, αλλά για το ίδιο το έθνος, για κάθε Ελληνίδα και για κάθε Έλληνα.
Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι οι εκλογές κρίνουν την τύχη των κομμάτων, των πολιτικών στελεχών, των κυβερνήσεων, των κοινοβουλίων. Η αλήθεια είναι ότι οι εκλογές κρίνουν την τύχη της χώρας συνολικά και ατομικά κάθε πολίτη. Οι εκλογές στην πραγματικότητα φέρνουν την πατρίδα σε επαφή με την ιστορία, την κοινωνία σε άμεση επαφή με τον εαυτό της με τον οποίο και πρέπει να στοχαστεί και να αποφασίσει με πολύ μεγάλη προσοχή και τον κάθε Έλληνα αντιμέτωπο με το ερώτημα: τι γίνεται με το μέλλον το δικό του και το μέλλον των παιδιών του.
Οι εκλογές είναι η μοναδική δημοκρατική διαδικασία που έχουμε στη διάθεσή μας, προκειμένου να κάνουμε αυτό που απαιτούν οι περιστάσεις: να ξαναγράψουμε τους όρους λειτουργίας της χώρας. Οι εκλογές αυτές έχουν όχι με τη νομική ή θεσμική, αλλά με την πολιτική έννοια του όρου συντακτικό χαρακτήρα.
Γιατί όλοι πρέπει να ξαναγνωριστούμε, όλοι πρέπει να αναλάβουμε νέους ρόλους νέες ευθύνες, πρέπει να διαμορφώσουμε μια κοινωνία αλληλεγγύης, μια πολιτεία που λειτουργεί, που δεν επαναλαμβάνει μεγάλα ιστορικά σφάλματα. Πρέπει να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Πρέπει να διαμορφώσουμε τις θεσμικές και πολιτικές προϋποθέσεις που μας εγγυώνται ότι δεν θα ξανακάνουμε τα ίδια λάθη, δεν θα ζήσουμε την περιπέτεια των τελευταίων ετών, δεν θα θέσουμε σε αμφισβήτηση τον ιδρώτα και τις κατακτήσεις πολλών γενεών Ελλήνων και Ελληνίδων.
Το ΠΑΣΟΚ μετέχει στις εκλογές αυτές έχοντας πλήρη συνείδηση της κατάστασης, έχοντας αποκτήσει ξανά τη δυνατότητα να κοιτάζει τον Έλληνα πολίτη στα μάτια, έχοντας πλήρη αίσθηση του γεγονότος ότι το τεκμήριο αθωότητας χάθηκε οριστικά. Μας περιβάλλει δυστυχώς ένα τεκμήριο ενοχής που πρέπει να το αντιστρέψουμε μέσα από τη διαδικασία των εκλογών, που είναι μια διαδικασία καθαρτήρια για όλους μας και έτσι μπορούμε να αξιοποιήσουμε την σχέση εμπιστοσύνης που επανιδρύθηκε στις 18 Μαρτίου, με την εντυπωσιακή για τα δεδομένα της εποχής και της συγκυρίας συμμετοχή των πολιτών στη διαδικασία ανάδειξης του νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Δυστυχώς, η δύσκολη εμπειρία των τελευταίων δυόμισι ετών -στην πραγματικότητα η δύσκολη εμπειρία των τελευταίων 5 ετών, γιατί η κρίση είναι παρούσα και σε πλήρη εξέλιξη από το 2008, αλλά δυστυχώς αυτό κατέστη με μεγάλη καθυστέρηση κοινή συνείδηση- δεν έχει αποτρέψει οριστικά τις πλάνες και μερικές φορές η δευτέρα πλάνη πραγματικά είναι χείρω της πρώτης.
Γιατί πίσω από τις δικές μας ευθύνες για λάθη, για καθυστερήσεις στη διαχείριση της κρίσης, για παλινωδίες, για αμφιθυμίες επιχειρεί, με ένα συστηματικό και πολλές φορές αλαζονικό και προκλητικό τρόπο, να κρυφτεί η πολλαπλή ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας, όχι μόνο για την πρόκληση και τη διεύρυνση της κρίσης, αλλά και για την απουσία συναίνεσης, για την απουσία κάθε ουσιαστικής και καλόπιστης στήριξης, στην πρώτη φάση την πολύ δύσκολη φάση διαχείρισης της κρίσης.
Αλλά ακόμη και μετά το σχηματισμό της σημερινής κυβέρνησης, της Κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου, συνεχίζεται αυτό το παιχνίδι των φτηνών εντυπώσεων. Η Νέα Δημοκρατία αρνείται να αναλάβει τις κυβερνητικές της ευθύνες, εξακολουθεί να εμφανίζεται ως συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση και αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση, προσπαθεί να εμφανίσει μια Κυβέρνηση στην οποία η ίδια μετέχει και της οποίας συγκαθορίζει τις αποφάσεις, ως Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Αυτό είναι ένα πολύ φτηνό επικοινωνιακό τέχνασμα, το οποίο επιχειρεί στην πραγματικότητα να αλλοιώσει τις εντυπώσεις και να διαγράψει από τη συλλογική μνήμη της ελληνικής κοινωνίας αυτό που έγινε από το 2004 έως το 2009 και κυρίως αυτό που έγινε από το 2008 έως τα τέλη του 2009, όταν «όλοι τό ‘χαν τούμπανο» ότι πηγαίνουμε σε μία οξεία κρίση. Και εδώ υπήρχε η αμεριμνησία της δήθεν όασης, γιατί όπως θυμάστε ως όαση αντιμετώπισε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας την Ελλάδα! Ως μια όαση, ανέγγιχτη από τις επιπτώσεις μιας τεράστιας παγκόσμιας χρηματοοικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης.
Αυτή η στάση εμφανίζεται τώρα με μια μορφή επικοινωνιακού παροξυσμού, που προφανώς οφείλεται στο γεγονός ότι με τη διαδικασία της 18ης Μαρτίου με την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, με την έναρξη αυτής της πολύ μεγάλης και αισιόδοξης επιχείρησης ανασυγκρότησης της δημοκρατικής προοδευτικής Παράταξης, νιώθουν ότι αλλάζουν οι συσχετισμοί. Και αυτή η σταδιακή, η δειλή στην αρχή, αλλά με μια δυναμική αλλαγή των συσχετισμών, καταγράφεται και στις έρευνες της κοινής γνώμης.
Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω πολλά παραδείγματα. Το πιο γλαφυρό και γραφικό παράδειγμα είναι η απόπειρα να χρεώσουν στο ΠΑΣΟΚ και προσωπικά σε εμένα αποφάσεις Υπουργών της Κυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι περιβόητες προσλήψεις στα ΕΛΤΑ.
Αλλά ακόμη πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εμμονή σε ορισμένα θέματα που έχουν πονέσει τον Έλληνα πολίτη, γιατί συνδέονται με θυσίες που έπρεπε να γίνουν για να ξεφύγουμε από την πιο ακραία φάση της κρίσης, όπως είναι το Ειδικό Τέλος Ακινήτων που εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ.
Ξέρουν οι Έλληνες πολίτες ότι το Ειδικό Τέλος Ακινήτων ήταν και είναι μια αναγκαστική επιλογή, ότι έπρεπε η είσπραξη να γίνεται μέσω του μηχανισμού της ΔΕΗ γιατί μόνο έτσι διασφαλίζαμε αποτελεσματικότητα, ταχύτητα και κάθε έλλειψη επαφής με το μηχανισμό των Εφοριών των Δημοσίων Οικονομικών Υπηρεσιών. Ξέρει ο Έλληνας πολίτης ότι αν δεν είχαμε το συγκεκριμένο δημοσιονομικό αποτέλεσμα, θα έπρεπε να περικόψουμε μισθούς και συντάξεις, ή να επιβάλλουμε πολύ πιο δυσβάστακτα εισπρακτικά μέτρα, για να μπορέσουμε να πετύχουμε τους στόχους που έπρεπε να πετύχουμε, για να έρθει η περιβόητη πέμπτη δόση και λίγο αργότερα η περιβόητη έκτη δόση του πρώτου προγράμματος.
Δεν ξέρει όμως ο Έλληνας πολίτης ότι αυτές τις αποφάσεις τις συνυπέγραψε ο κ. Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία. Δεν ξέρει ο Έλληνας πολίτης ότι τις σχετικές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου τις ενέκριναν οι Υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας στην Κυβέρνηση Παπαδήμου και ότι οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ψήφισαν τους σχετικούς κυρωτικούς νόμους στη Βουλή. Και καλά έκαναν.
Γιατί δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα και γιατί πρέπει μέχρι το τέλος της κρίσης, δηλαδή για τα επόμενα δύο χρόνια να είναι σε ισχύ κάποιοι τέτοιοι μηχανισμοί, έως ότου φτάσουμε στο στόχο μας, στον οποίο πρέπει να φτάσουμε το ταχύτερο δυνατό: Sε ένα Εθνικό Φορολογικό Σύστημα, ευρύτατης αποδοχής και συναίνεσης, ένα σταθερό φορολογικό σύστημα που εμπεδώνει το αίσθημα ασφάλειας δικαίου, το αίσθημα σταθερότητας, όχι μόνο για τους επενδυτές και τις επιχειρήσεις, αλλά και για τα νοικοκυριά για κάθε φορολογούμενο, για κάθε εργαζόμενο.
Δυστυχώς, όμως, η Νέα Δημοκρατία απεχώρησε λίγο πριν τις εκλογές από τον εθνικό διάλογο για το φορολογικό σύστημα, ενώ είναι υποχρέωση της χώρας αρχές Ιουνίου, με το σχηματισμό της νέας Κυβέρνησης και τη συγκρότηση της νέας Βουλής, να κατατεθεί ο νόμος για το Εθνικό Φορολογικό Σύστημα που πρέπει να περιλαμβάνει –και αυτή είναι η δική μας προσέγγιση- ένα ενιαίο φόρο για τα ακίνητα, στον οποίο θα ενσωματωθεί κάθε είδους επιβάρυνση, συμπεριλαμβανομένου και του Ειδικού Τέλους Ακινήτων, που εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ.
Και ξέρει ο κάθε Έλληνας πολίτης, που μας ακούει και μας βλέπει, ότι η συμμόρφωση ήταν μια συμμόρφωση στα ίδια επίπεδα με την εξόφληση των τιμολογίων της ΔΕΗ, χωρίς να κοπεί το ρεύμα σε κανέναν. Σε κανέναν, που βρίσκεται σε πραγματική ανάγκη, σε κανέναν φτωχό και ανάπηρο άνθρωπο, σε κανέναν άνθρωπο που είχε ανάγκη από μηχανική υποστήριξη, σε κανέναν απολύτως για λόγους συνδεόμενους με το ειδικό τέλος, εκτός κι αν έχουμε ακραίες περιπτώσεις ανθρώπων με οικονομική δυνατότητα, που αρνούνται να συμμορφωθούν στο νόμο.
Αυτό το κρεσέντο αλαζονείας, επιπολαιότητας και αντιφάσεων δείχνει δυστυχώς παντελή έλλειψη ικανότητας πολιτικής διεύθυνσης και διαχείρισης κρίσεων. Αλλά από αυτό έχει ανάγκη ο τόπος τώρα! Από αλήθεια, ειλικρίνεια και ικανότητα πολιτικής διεύθυνσης και διαχείρισης κρίσεων.
Από την άλλη μεριά, από τη μεριά τόσο της παραδοσιακής και της ανανεωτικής αριστερής αντιπολίτευσης, αλλά και από τη μεριά της υπερσυντηρητικής και ακραίας αντιπολίτευσης, υπάρχει μήπως κάποια εναλλακτική πρόταση; Υπάρχει κάποιο σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση; Υπάρχει κάποια λύση εκτός ευρώ, εκτός Ευρωζώνης,εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης; Υπάρχει κάποια λύση εκτός των υπαρχόντων συσχετισμών και εκτός της προοπτικής που έχουμε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο να αλλάξουμε τους συσχετισμούς αυτούς μέσα από την αντίδραση των ίδιων των Ευρωπαίων πολιτών, των ίδιων των ευρωπαϊκών κοινωνιών, που εκφράζονται δημοκρατικά, όπως θα γίνει σε λίγο στη Γαλλία και στην Ελλάδα; Όχι δεν υπάρχει καμία ρεαλιστική, υπεύθυνη εναλλακτική λύση.
Και ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών που για λόγους ιστορικούς, ή για λόγους αδράνειας, στηρίζουν τις δυνάμεις αυτές, αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει ρεαλιστική αντιπρόταση. Δεν υπάρχει ούτε από αυτούς που ισχυρίζονται ότι είναι υπέρ μιας ευρωπαϊκής λύσης, αλλά χωρίς κόστος χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς κανόνες, χωρίς συμμετοχή σε ευρωπαϊκές διαδικασίες οι οποίες είναι θεσμοθετημένες και κοινά αποδεκτές. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα δικά σου, δεν μπορείς να ζητάς πάντα κάτι το οποίο είναι πολιτικά και οικονομικά ανέφικτο.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία να πάψουμε στην Ελλάδα να έχουμε μια ψευδή εντύπωση για το πώς κατανέμονται οι πολιτικές δυνάμεις. Είναι πραγματικά προκλητικό να εμφανίζονται κάποιοι ως «αντιμνημονιακοί» θεωρώντας ότι κάποιοι άλλοι είναι «μνημονιακοί» επειδή παίρνουν δύσκολες αποφάσεις κάτω από δύσκολες περιστάσεις, για να προστατέψουν τη χώρα, δηλαδή για να προστατέψουν τις θυσίες και την προοπτική του ελληνικού λαού.
Είναι αστείο να αυτοδιορίζονται κάποιοι ως φιλοαναπτυξιακοί και να θεωρούν ότι κάποιοι άλλοι είναι οπαδοί της ύφεσης και όχι της ανάπτυξης. Νομίζω ότι αυτό προσβάλλει την κοινή λογική και προσβάλλει και την ιστορία που έχουν οι Παρατάξεις και τα πολιτικά πρόσωπα στη χώρα αυτή.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία να θέσουμε τα ζητήματα στην ορθή τους βάση και η ορθή βάση είναι αυτή που απορρέει μέσα από μια ρεαλιστική, προοδευτική και υπεύθυνη προσέγγιση όλων των θεμάτων.
Το θέμα δεν είναι να δηλώνεις φίλος ή εχθρός της Ευρώπης. Το θέμα είναι να ξέρεις πώς μπορείς να συνδιαμορφώσεις τους νέους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς. Το θέμα δεν είναι να δηλώνεις «αντιμνημονιακός» ή «μνημονιακός», αλλά να μπορείς να πεις πώς από το Μνημόνιο μπορεί η χώρα να περάσει σε ένα Ολοκληρωμένο Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και Ανόρθωσης.
Το ζήτημα είναι να μπορέσεις να προσφέρεις στον πολίτη σταθερότητα και ασφάλεια, συνοχή και αλληλεγγύη και συγκεκριμένα μέτρα άμεσα εφαρμόσιμα με πρακτικό αποτέλεσμα, για την ανάσχεση της ύφεσης και την επιστροφή σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Τίποτε σημαντικότερο δεν έχει γίνει στο πεδίο αυτό από το PSI, από τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους, από τη δυνατότητα να αλλάξουν τα επίπεδα ρευστότητας, από τη δυνατότητα να επιστρέψουν οι καταθέσεις στις Τράπεζες, από τη δυνατότητα να εξυγιανθεί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και να βοηθήσει νοικοκυριά, επιχειρήσεις και το ίδιο το δημόσιο μέσω του ΕΣΠΑ, στο να αποκατασταθούν οι θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης.
Άρα, φίλες και φίλοι, αυτό που απαιτείται είναι εθνική ενότητα, πολιτική συναίνεση, κοινωνική συνοχή. Τρεις κλασικές έννοιες που έχουν απαξιωθεί και στις οποίες πρέπει να δώσουμε ξανά νόημα και περιεχόμενο. Μπορούμε να δώσουμε νόημα και περιεχόμενο αρχίζοντας από το μεσαίο άξονα από τη συνοχή και την αλληλεγγύη.
Είχα σήμερα μια πρώτη σύσκεψη με τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη για το ζήτημα των ανέργων, για το ζήτημα των πολιτών που βρίσκονται σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας. Κανείς δεν πρέπει να νιώθει ότι είναι μοναχικό και εγκαταλελειμμένο θύμα της κρίσης και το λιγότερο που οφείλει η πολιτεία να προσφέρει ως κάλυψη σε αυτές τις κοινωνικές ομάδες, είναι, αν μη τι άλλο, η πλήρης κάλυψη από πλευράς υπηρεσιών υγείας ώστε κανείς να μην πέσει στα κενά ενός συστήματος, που βεβαίως έχει τη δική του γραφειοκρατία και τη δική του αδράνεια, όπως συμβαίνει πάντα.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία να δώσουμε έμφαση σε τέτοια μέτρα, να δώσουμε περιεχόμενο σε αυτό που πολλές φορές λέμε ως μια απλή ρητορεία «εγγυημένο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης». Αλλά εγγυημένο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης στο πεδίο γι' αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη και πιστεύω ότι και η πλήρης υγειονομική κάλυψη όλων όσων μπορούν να χαρακτηριστούν θύματα της κρίσης και το νέο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», το διευρυμένο πρόγραμμα που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια του παλιού προγράμματος και για το οποίο υπάρχει διασφαλισμένη χρηματοδότηση, είναι δυο μικρά αλλά απολύτως αναγκαία και επείγοντα δείγματα γραφής προς την κατεύθυνση αυτή.
Έχουμε μπροστά μας στην πραγματικότητα πέντε εβδομάδες μέχρι τις εκλογές, ενάμιση μήνα. Αυτός ο ενάμισης μήνας πρέπει να είναι μήνας σοβαρότητας του κράτους και της πολιτείας, μια περίοδος κατά τη διάρκεια της οποίας λειτουργεί συνεκτικά η Κυβέρνηση. Δεν πέφτει η Κυβέρνηση θύμα μικροπολιτικών και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, δεν πρέπει να μειωθούν οι επιδόσεις μας σε σχέση με τα έσοδα, δεν πρέπει να χαλαρώσει η εποπτεία των δημοσίων δαπανών, δεν πρέπει να χάσουμε κρίσιμα χρονοδιαγράμματα.
Ο,τιδήποτε γίνει με τρόπο επιπόλαιο, ερασιτεχνικό, εσφαλμένο ή λαϊκιστικό στα θέματα αυτά, ξεσπάει στις πλάτες του πιο απλού και αδύναμου πολίτη. Έχει σημασία το κράτος να λειτουργεί, η Κυβέρνηση να λειτουργεί, έχει σημασία να εφαρμόζουμε ένα πρόγραμμα που έχουμε συμφωνήσει γιατί έτσι προστατεύουμε τις θυσίες των πολιτών. Άλλωστε αυτός είναι ο στόχος. Στην αυτοδύναμη Ελλάδα που θέλουμε, που ποθούμε, μπορούμε να φτάσουμε προστατεύοντας το εθνικό κεφάλαιο που έχει δημιουργηθεί με τις θυσίες των Ελλήνων πολιτών τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Οι θυσίες έχουν πιάσει ήδη τόπο, αλλά τώρα που «φάγαμε το γάιδαρο και μένει η ουρά του», πρέπει πραγματικά να κάνουμε την προσπάθεια που απαιτείται και κυρίως να προστατέψουμε αυτό το τεράστιο εθνικό κεφάλαιο.
Και βέβαια για να φτάσουμε σε αυτό το στόχο, πρέπει να διαμορφώσουμε τις βασικές προϋποθέσεις πολιτικής αξιοπιστίας. Και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο μέσα από την πραγματική αυτοκάθαρση του πολιτικού συστήματος αρχής γενομένης από το δικό μας χώρο, από το χώρο του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.
Οι εσωτερικές διαδικασίες ανάδειξης υποψηφίων, που ξεκινούν σήμερα, είναι μια καλή ευκαιρία να αποδείξουμε στον κόσμο ότι αυτά που λέμε τα εννοούμε. Ότι μπορούμε να επιλέξουμε πρόσωπα τα οποία δεν έχουν απλά και μόνο την έξωθεν καλή μαρτυρία, δεν έχουν μόνο τα τεκμήρια που πρέπει αξιοπιστίας και όχι ενοχής, αλλά επιπλέον ότι είμαστε σε επαφή με τις τοπικές κοινωνίες ότι ξέρουμε ποια είναι τα πρόσωπα που τις εκφράζουν, ότι μπορούμε να πετύχουμε μια ριζική και πραγματική ανανέωση του πολιτικού προσωπικού του Κινήματός μας. Αυτό πρέπει να το αποδείξουμε στην πράξη.
Οι εκλογές λοιπόν θα είναι εκλογές εθνικής περίσκεψης και ευθύνης, εκλογές λόγου, εκλογές ενός ουσιαστικού και ειλικρινούς πολιτικού λόγου. Για να το πετύχουμε αυτό, έχει σημασία η μορφή της προεκλογικής εκστρατείας. Θα είναι εκλογές λιτές, χωρίς αφισορύπανση, χωρίς εκλογικά κέντρα, χωρίς κλασικές ανοιχτές συγκεντρώσεις με τη μορφή χολιγουντιανής τηλεοπτικής υπερπαραγωγής, χωρίς χαρτιά που σπαταλιούνται, χωρίς πλαστικές σημαίες.
Αλλά δεν μπορεί οι εκλογές αυτές να είναι και εκλογές σε ένα προστατευμένο περιβάλλον χωρίς επαφή με τον πολίτη. Δεν μπορεί να είναι εκλογές τηλεοπτικές ή διαδικτυακές. Προφανώς και ο πολιτικός λόγος διατυπώνεται στα μέσα ενημέρωσης και το διαδίκτυο, αλλά η προσωπική επαφή είναι αυτή που θα μας επιτρέψει να αξιοποιήσουμε την σχέση εμπιστοσύνης που άρχισε να επανιδρύεται στις 18 Μαρτίου.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία με πίστη στις αρχές που έχουμε εξαγγείλει: ενότητα, ανανέωση, αξιοκρατία, συμμετοχή και πίστη σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα που είναι εφικτό, να ξεκινήσουμε από όσα σας είπα για τα ψηφοδέλτια. Ανανέωση που θα ξεπερνά το 60% με νέους, με γυναίκες, με δυναμικούς και αυθεντικούς εκπρόσωπους των τοπικών κοινωνιών, με υποψήφιους που δεν φοβούνται να δηλώσουν την πολιτική και κομματική τους ταυτότητα και μπορούν να αρθρώσουν ένα ουσιαστικό πολιτικό λόγο, ειλικρινή πολιτικό λόγο.
Με τα κριτήρια αυτά δεν θα συγκροτήσουμε μόνο τα ψηφοδέλτια των εκλογικών περιφερειών, αλλά και το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, το οποίο δεν μπορεί να είναι μια προσωπική προνομία του Προέδρου του Κόμματος, ούτε μια έκπληξη για τα στελέχη του Κόμματος αλλά αποτέλεσμα μιας ουσιαστικής διαδικασίας διαλόγου, που επιβεβαιώνει τα αξιοκρατικά και αντιπροσωπευτικά χαρακτηριστικά του ψηφοδελτίου.
Η Εθνική Επιτροπή είναι μια Επιτροπή αντιπροσωπευτική. Πολλά σημαντικά στελέχη δεν μετέχουν στην Επιτροπή αυτή κατ' αρχάς διότι το σύνολο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας στρατεύεται στις νομαρχιακές και περιφερειακές εκλογικές επιτροπές. Άλλωστε ο μεγαλύτερος αριθμός υποψηφίων, δεν θα είναι διαθέσιμος για τις ανάγκες του κεντρικού μηχανισμού και της Εθνικής Εκλογικής Επιτροπής.
Άρα, σημασία δεν έχει η Ολομέλεια αυτής της Εθνικής Εκλογικής Επιτροπής, αλλά οι υποεπιτροπές, οι κύκλοι, οι ομάδες εργασίας και οι ατομικές ευθύνες. Εδώ μετέχουν τα συγκροτημένα καταστατικά όργανα του Κόμματος και της Νεολαίας, μετέχουν στελέχη του κεντρικού μηχανισμού, μετέχουν όργανα που λειτουργούν συνεχώς όπως η ΕΚΑΠ, ή λειτουργούν τώρα εντατικά όπως η Επιτροπή Ανάδειξης Υποψηφίων. Ο καθένας ξέρει τι έχει να κάνει.
- Αποδίδω ιδιαίτερη σημασία στο ρόλο των νέων στελεχών, όχι των «νεολαίων», αλλά των νέων και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία.
- Αποδίδω πολύ μεγάλη σημασία στην ομάδα κρούσης που πρέπει να συγκροτήσουμε για την εκπροσώπηση της Παράταξης στα μέσα ενημέρωσης και στο διαδίκτυο.
- Αποδίδω ιδιαίτερη σημασία στη σχέση μας με τους κοινωνικούς εταίρους, με την κοινωνία των πολιτών και με τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, με κάθε είδους κοινωνικό κίνημα, όχι μόνο με τις κλασικές του μορφές αλλά και με νέες μορφές οι οποίες έχουν αρχίσει να εμφανίζονται τώρα.
Και βέβαια αρχίζει ταυτόχρονα η διαδικασία της τελικής επεξεργασίας του προγράμματός μας, μια διαδικασία στην οποία συναντώνται από διάφορους δρόμους πάρα πολλές δυνάμεις: Tα κυβερνητικά μας στελέχη, τα στελέχη μας του κομματικού μηχανισμού του ΙΣΤΑΜΕ και άλλων θεσμών που λειτουργούν στο πλαίσιο της Παράταξης, τα επιστημονικά και ερευνητικά ιδρύματα, τα ινστιτούτα, διάφορες ομάδες μελετών.
Το υλικό που έρχεται από το εξωτερικό είναι μια πολύτιμη πηγή ενημέρωσης και στόχος μας είναι να κινητοποιήσουμε το επιστημονικό δυναμικό του Ελληνισμού αρχίζοντας από τους ανθρώπους της επιστήμης και του πολιτισμού που βρίσκονται εδώ κοντά μας και τους οποίους συγκεντρώνουμε σε μια πρώτη συνάντηση γνωριμίας και ενεργοποίησης, στο νέο κτήριο του Μουσείου Μπενάκη, την Τετάρτη που μας έρχεται προκειμένου να στρατεύσουμε το διανοητικό κεφάλαιο που έχει η χώρα, σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια. Gια το εθνικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης, που δεν είναι πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, είναι πρόγραμμα του τόπου, είναι πρόγραμμα της πατρίδας μας. Gιατί το μεγάλο στοίχημα είναι να διασφαλίσουμε την εθνική συνοχή και αλληλεγγύη και να κινητοποιήσουμε δυνάμεις, πέραν της Παράταξης.
Γιατί μόνο μέσα από τέτοιου είδους διαδικασίες μπορούμε να πετύχουμε αυτό που θέλει ο κάθε πολίτης: λύσεις συναινετικές, ευρείας αποδοχής, συγκεκριμένες, εφαρμόσιμες, ασφαλείς, με αρχή μέση και τέλος.
Θα μας βοηθήσει από την άποψη αυτή και η σύγκληση του διευρυμένου Εθνικού Συμβουλίου στο οποίο θα μετάσχουν και τα στελέχη της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ αλλά και οι γραμματείς των περιφερειακών και νομαρχιακών Οργανώσεων του Κινήματος. Η σκέψη μας είναι αυτό να γίνει την ερχόμενη Παρασκευή στις 6 Απριλίου, προκειμένου να σηματοδοτήσουμε και σύμφωνα με τις Καταστατικές διαδικασίες την πλήρη έναρξη της προεκλογικής περιόδου.
Αυτά ήθελα να σας πω. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρουσία σας και είμαι στη διάθεσή σας. -"
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου