Γράφει ο Θανάσης Ζωγράφος Blogger - Μέλος της Ένωσης Συντακτών Διαδικτύου
Από την ίδρυση της ιδιωτικής τηλεόρασης, έχω...
εργαστεί μπροστά στις κάμερες αλλά και στην παραγωγή. Τόσα χρόνια μετά δικαιούμαι να έχω άποψη. Όταν μάλιστα, έχει διαμορφωθεί μέσα από εικόνες και παραστάσεις.
Δε θυμάμαι ούτε μία φορά σε τροχαίο συμβάν και μάλιστα σοβαρό, που οι αστυνομικοί δεν συνεργάστηκαν και απέφυγαν να δώσουν κάποια πρώτα στοιχεία έστω στην πιο απλή τους μορφή ή έστω σε τίτλους. Αν ακόμα δεν ήταν έτσι σε κάποιες εξαιρέσεις και για λόγους που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν, το έθεταν με ευγένεια, αυτοσεβασμό και σεβασμό στο έργο του δημοσιογράφου, που για το αναφαίρετο δικαίωμα της ενημέρωσης πολλές φορές εργάζεται κάτω από τις ίδιες συνθήκες. Στον ίδιο χώρο και στον ίδιο χρόνο. Νομίζω όμως πως υπήρξαν και φορές που έχω αντιληφθεί ακράτητα "φλερτάκια" με κάμερες τύπου "τόλμη και γοητεία" για λίγα λεπτά δημοσιότητας. Καθόλου κακό! Ανθρώπινη αδυναμία και έλξη...σχεδόν ερωτική!!!
Αντιπαρέρχομαι λοιπόν αυτό, για να εστιάσω στα ουσιώδη. Κατά την άποψή μου, η συμπεριφορά κάθε αστυνομικού όπως και κάθε πολίτη με ή χωρίς ιδιότητα έχει να κάνει με ότι μέσα του κουβαλά: χαρακτήρα, καθήκον, εκπαίδευση, διαχείριση κρίσεων, σπουδές, επικοινωνιακή δυνατότητα και ...κοινωνική μόρφωση!!!
Αναφορικά με τα παραπάνω, παραθέτω τα γεγονότα που με εξόργισαν και με ώθησαν να αντιδράσω με τούτη την δημοσίευση, για να υποστηρίξω και τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
1-Ο/Η κάθε αστυνομικός πρέπει ακόμα και ως ιδέα να επιβάλλεται, κάτι που φυσικά ο ίδιος καλείται να το πραγματώσει, για την διατήρηση της τάξης.
2-Στον αντίποδα όμως της ζυγαριάς είναι ο πολίτης, που για την ισορροπία, με εξαίρεση ίσως κάποιες πολύ ιδιαίτερες περιπτώσεις, που εκ των πραγμάτων αυτό παρακάμπτεται... πρέπει να απολαμβάνει το σεβασμό οποιουδήποτε αστυνομικού.
Παρασκευή 24/2/2012. Ώρα 10:30 περίπου το βράδυ. Αναγνώστης του Thraki Life News με ενημερώνει για σοβαρό τροχαίο συμβάν . Λίγα λεπτά αργότερα, δύο άνθρωποι ήμασταν εκεί. Δήλωσα την ιδιότητά μου και ακολούθως εργάστηκα ως είχα καθήκον για το υλικό της είδησης.
Πέραν αυτού, έμενε πια να αναζητήσω σοβαρές και αξιόπιστες πληροφορίες. Δηλαδή, τα πρώτα βασικά χαρακτηριστικά του περιστατικού, σε δυο - τρεις φράσεις. Στο ημίφως και αφού είχε κοπάσει η υπερένταση, πλησιάζω τον πιο κοντινό μου ένστολο και ρωτώ με ευγένεια ποιος θα μπορούσε να μου μιλήσει.
Ξερή απάντηση αστυνομικού: "Σε εκείνον εκεί κάτω θα πας!" (Ενικός!?)
Πάω "σε εκείνον εκεί κάτω"!
Μιλά στο τηλέφωνο (λογικό).
Περιμένω με σεβασμό κατανοώντας το έργο του, την φύση του συμβάντος, τις δυσκολίες και την ευθύνη για το καθήκον του.
Αφού τελείωσε τον καλησπερίζω (πληθυντικός)
Δηλώνω ιδιότητα και του ζητώ ευγενικά τις πληροφορίες που ήθελα.
Ξερή απάντηση σε τόνο άνω του μετρίου.
"Όχι! Όχι! Στην πυροσβεστική! Στην πυροσβεστική να πας! Η αστυνομία δεν κάνει δηλώσεις" (Ενικός!?)
Ωραία! 'Εχω σχεδόν τελειώσει την δουλειά μου αλλά για να την ολοκληρώσω κατευθύνομαι προς τους πυροσβέστες μουρμουρίζοντας θυμωμένος για την αγένεια των δυο πρώτων.
Για πολύ συγκεκριμένους λόγους θα έπρεπε να τους περιμένω αρκετά.
Έπρεπε όμως να κλείσω το ρεπορτάζ, το συντομότερο δυνατόν και ενώ παραμένω στο κέντρο την επιχείρησης, ένας αστυνομικός που μάλλον κατάλαβε την αγενέστατη συμπεριφορά των προηγουμένων, με πλησίασε την ώρα που έλεγα στον δεύτερο δικό μου άνθρωπο, πως... αν αντί για τον ψηφιακό μου καταγραφέα έβλεπαν κάμερες όλο και κάποιος θα στριφογύριζε κοντά στον προβολέα.
Με ρώτησε στον πληθυντικό!!! αν θα ήθελα να με βοηθήσει αλλά όχι επίσημα, γιατί θα είχε πρόβλημα με τον διοικητή του.
Αρνήθηκα ευγενικά για να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση.
Κοινώς για να μην βρει τον μπελά του.
Αντ΄ αυτού ψάχνω τον διοικητή. Μου υποδεικνύουν μια φιγούρα στο μισοσκόταδο " Στην κυρία εκεί πέρα!" ...και μου το λένε σε στυλ... ξεφορτώσου μας!
Πλησιάζω την κυρία.
Μιλά στο κινητό για υπηρεσιακές λεπτομέρειες.
Αντιλαμβανόμενος την κατάσταση περιμένω λίγο πιο κει!
Όταν τελείωσε της δήλωσα την ιδιότητά μου και ρώτησα τον βαθμό της.Πάντα ευγενικά. "Υποδιοικητής...(όνομα)" μου απάντησε εκείνη.
Της έδωσα αμέσως την επαγγελματική μου κάρτα και της πρότεινα να δει το ρεπορτάζ μου, ελπίζοντας πως μαζί της θα το δουν κάποιοι συνάδελφοί της.
Αν το δουν σκέφτηκα "ίσως" καταλάβουν πως η δουλειά και η αξία του δημοσιογράφου - έστω Blogger- όταν υπεύθυνα παράγεται και αναπαράγεται δεν έχει απαραίτητα την ανάγκη να "σέρνει" πίσω του συνεργείο συνεργατών και δεν επισκιάζεται από "βαριά ονόματα" και εντυπωσιακές κάμερες... που προδιαθέτουν για πόζες!
Απόδειξη εγώ ήμουν εκεί και παρά τον εμπαιγμό κάποιων το αποτέλεσμα της δουλειάς μου είναι επί της ουσίας ισάξιο των "αγαπημένων" τους και φιλικών παραδοσιακών ΜΜΕ.
Η διαφορά που "ενοχλεί (?)"
Είμαι δημοσιογράφος αλλά...blogger!!!
Ποιους ενοχλεί;
Εκείνους... που εκείνο το βράδυ, για πάνω από μισή ώρα με αγένεια και κομπλεξισμό, όχι μόνο προσπάθησαν να με "ξεφορτωθούν", αλλά με έκαναν και να ντραπώ!
Όχι για μένα... αλλά για εκείνους.
Όχι για όλους!
Μα γι αυτούς τους λίγους! Τους ελάχιστους!!!
Τους... κενού περιεχομένου, σε ότι αφορά την κοινωνική τους μόρφωση.
Για εκείνους τους λίγους, τους "πολύ λίγους" που έστω ότι δεν ήταν υποχρεωμένοι να μου παράσχουν την όποια πληροφόρηση ή να διευκολύνουν το έργο μου, μα ήταν υποχρεωμένοι να με σεβαστούν ως άνθρωπο, πολίτη και δημοσιογράφο, πλην όμως blogger.
Ωστόσο κατανοώ την αδυναμία τους.
Έχουν ένα έλλειμμα που τους χαρακτηρίζει. Έχουν ίσως όλο το "πακέτο" σπουδών ή τυπικών προσόντων μα λείπει κάτι!
Η μόρφωση!!!
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου