 |
|
Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη
|
Αυτό θέλει ο κ. Τσίπρας! Ένα διαρκές μπάχαλο. Ο κ. Τσίπρας φαντάζεται ότι είναι δυνατόν ένας υπεύθυνος πρωθυπουργός, δημοκρατικά εκλεγμένος και με αυτοδυναμία, θα σήκωνε τα χέρια ψηλά, θα διέκοπτε την μάχη και θα ακολουθούσαν τα εξής:
Σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών και συζητήσεις επί συζητήσεων για την επιλογή υπουργού υγείας «κοινής αποδοχής». Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να κρατήσει μερόνυχτα, στη διάρκεια των οποίων ο εν ενεργεία υπουργός θα συνέχιζε, κατά την άποψη του κ. Τσίπρα, κανονικά την μάχη κατά της πανδημίας.
Τα κρούσματα θα πολλαπλασιάζονταν, οι νεκροί το ίδιο, η χώρα θα βυθιζόταν στο χάος και αυτοί στο προεδρικό θα μαδούσαν την μαργαρίτα.Στο τέλος, για να μην βγουν έξω λέγοντας ότι δεν συμφωνούν, θα άρπαζαν ό,τι πιο ουδέτερο υπάρχει, θα τηλεφωνούσαν για να κάνουν την πρόταση στον/στην υποψήφια και – αν δεχόταν – θα ανακοίνωναν το όνομα.
Αν μάλιστα επρόκειτο για επιστήμονα εκτός της τρέχουσας επιστημονικής ομάδας και με διαφορετικές απόψεις – αν κρίνουμε από την πρόταση Τσίπρα – τότε αυτός θα ζητούσε την κατάργηση της επιστημονικής ομάδας ή την αλλαγή της ή θα τσακωνόταν κάθε μέρα μαζί τους.
Ο διάλογος της καταστροφής
Και ένα πρωί, κάνα δυο μέρες μετά, θα διαδραματιζόταν ο ακόλουθος διάλογος:
«Καλημέρα υπουργέ, ο πρωθυπουργός είμαι. Θα ήθελα να λάβεις υπόψη σου ότι…»
«Συγγνώμη Πρόεδρε, αλλά μόλις μου τηλεφώνησε ο Αλέξης και μου είπε το ακριβώς αντίθετο. Και στο μεταξύ χθες βράδυ μου είχε τηλεφωνήσει και η Φώφη. Μήπως να δούμε τι γνώμη έχουν Κουτσούμπας, Βελόπουλος και Βαρουφάκης για να βγάλουμε ένα συμπέρασμα;»
Επιστημονική φαντασία; Πολιτικό θρίλερ; Υπερβολή;
Συγγνώμη, αλλά αν κάποιος φαντάζεται ότι θα συνέβαινε κάτι άλλο, ας βγει να το πει.
Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι…
Ο Τσίπρας πάντως όχι. Γνωρίζει πολύ καλά. Δεν θέλει απλά να επιστρέψει από την πίσω πόρτα στην εξουσία – λέγοντας, βέβαια, πως προς Θεού δεν θέλει να συγκυβερνήσει, να βοηθήσει θέλει, εννοώντας προφανώς να βοηθήσει να πεθάνει η χώρα και μάλιστα με οδυνηρό θάνατο.
Ο επικίνδυνος αυτός άνθρωπος, από την πρώτη μέρα που έχασε την εξουσία, προσπαθεί να εθίσει την κοινή γνώμη στη λογική των κυβερνήσεων συνεργασίας – προς χάριν της οποίας ψήφισε και την απλή αναλογική.
Ξέρει πολύ καλά πως όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει. Ξέρει πως μια τέτοια πρόταση δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή.
Αλλά επιμένει να φέρει σε πέρας το καταστροφικό του σχέδιο. Γι’ αυτό και από το πρωί ως το βράδυ μας φέρνει τα παραδείγματα της Ισπανίας και της Ιταλίας, χώρες που έχουν καταστραφεί από την ασυνεννοησία.
Στην μεν Ισπανία οι Αυτονομίες έχουν επιβάλει 17 στρατηγικές, όσες και ο αριθμός τους. Η μόνη αρμοδιότητα που έχει κρατήσει το Κράτος είναι η κήρυξη του γενικού lockdown. Με αποτέλεσμα άλλες αυτονομίες να κλείνουν τα μεν και άλλες τα δε, γεγονός που προκαλεί και τις ανάλογες μετακινήσεις πληθυσμών. Ως γνωστόν, στην Ισπανία υπάρχουν 18 υπουργοί υγείας και άλλοι τόσοι παιδείας (ο υπουργός υγείας και ο υπουργός παιδείας της κυβέρνησης και 17 υπουργοί υγείας και άλλοι 17 παιδείας των Αυτονομιών).
«Είμαστε σε πόλεμο, θέλετε να το καταλάβετε;»
Στη δε Ιταλία, οι διενέξεις μεταξύ των κομμάτων της συγκυβέρνησης, της αντιπολίτευσης και των περιφερειαρχών έχουν οδηγήσει σε νέο αδιέξοδο. Η Ιταλία έχει υιοθετήσει το σύστημα των τριών ζωνών (κόκκινη, πορτοκαλί, κόκκινη), με αποτέλεσμα να έχουν επέμβει οι κατά τόπους εισαγγελίες για να διαπιστώσουν αν οι περιφερειάρχες στέλνουν ακριβή στοιχεία ή τα αποκρύπτουν για να μην περάσει η περιφέρειά τους στην κόκκινη ζώνη με τις απόλυτες απαγορεύσεις σε οικονομική και κοινωνική ζωή.
Οι περιφερειάρχες κατηγορούν την κυβέρνηση ότι καθορίζει τις ζώνες με βάση την πολιτική προέλευσή τους.
Οι αντιδράσεις υπήρξαν οξείες. Ο υφυπουργός υγείας Πιερπάολο Σιλέρι, σε τηλεοπτική του συνέντευξη ούρλιαξε:
«Είμαστε σε πόλεμο, θέλετε να το καταλάβετε; Σκασίλα μου (σ.σ. χρησιμοποίησε πιο βαριά έκφραση) τα Πέντε Αστέρια, το Δημοκρατικό Κόμμα και η Λέγκα. Δίνουμε αγώνα για να σώσουμε την Ιταλία. Μετά, όποιος έκανε λάθος, θα φύγει με μια κλωτσιά στον κ…»!
Και ο υπεύθυνος Λοιμωδών Νοσημάτων Μιλάνου Μάσσιμο Γκάλλι: «Η μάχη του Μιλάνου άρχισε. Αυτή είναι η ώρα για πράξεις και όχι για φλυαρίες»!
(Νομίζω ότι αυτές οι απαντήσεις ταιριάζουν γάντι στον ΣΥΡΙΖΑ, στον Τσίπρα και στους βουλευτές του που εκδίδουν καθημερινά πάνω από είκοσι φλύαρες ανακοινώσεις – σεντόνια)
Επιπλέον, το σύστημα των τριών ζωνών έχει δημιουργήσει πρόβλημα και στα μέτρα στήριξης της οικονομίας, καθώς αυτά αλλάζουν κάθε φορά που μια περιφέρεια περνά από τη μια ζώνη στην άλλη. Και βγαίνουν νέα διατάγματα και νέες ΚΥΑ και γενικά μύλος μεγάλος (από αυτούς που… λιγουρεύεται ο Τσίπρας).
Μέσα στη σύγχυση, στην Ιταλία, τα θέματα της Παιδείας είναι αρμοδιότητα των περιφερειών. Οι οποίες περιφέρειες τα έχουν μεταφέρει στους διευθυντές των σχολείων (τους preside). Και αυτοί υιοθετούν μόνο όσα μέτρα προστασίας θεωρούν ότι πρέπει να επιβληθούν ή μπορούν να επιβάλουν!
Η αδιαφορία Ιγκλέσιας για την πανδημία
Αλλά εκεί όπου υπάρχει απόλυτη ταύτιση με τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η Ισπανία.
Εκεί ο Ιγκλέσιας, αν και αντιπρόεδρος υπεύθυνος για την κοινωνική πολιτική (είναι γνωστή η αδιαφορία που επέδειξε για την κατάσταση στα γηροκομεία) δεν ασχολείται καθόλου με το πρόβλημα της πανδημίας. Βλέπει την υγειονομική κρίση ως ευκαιρία για να επιβάλει την «πολιτική» του – όπως ακριβώς κάνει και ο Τσίπρας προτείνοντας διαλυτική συγκυβέρνηση (και ας το αρνείται) δια του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών και κοινό υπουργό υγείας (για να μπορεί να αποσταθεροποιήσει τα πάντα μέσω των μη εφαρμόσιμων προτάσεών του).
Όπως όλοι γνωρίζουμε (εκτός από τον Τσίπρα που επιμένει ότι τάχα η Ισπανία διαθέτει τεράστια ποσά από έναν ανύπαρκτο προϋπολογισμό), η χώρα δεν διαθέτει προϋπολογισμό.
Όπως έχουμε ξαναπεί, η Ισπανία πήγε τέσσερις φορές στις κάλπες μέσα σε τέσσερα χρόνια. Στις εκλογές της 20ής Δεκεμβρίου 2015, το Λαϊκό Κόμμα υπό τον Ραχόι ήλθε πρώτο και με διαφορά από το Σοσιαλιστικό (123 έδρες έναντι 90), αλλά ο Σάντσεθ δεν δέχθηκε να συνεργαστεί για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Ακολούθησαν νέες εκλογές στις 25 Ιουνίου 2016. Το Λαϊκό Κόμμα ήλθε πάλι πρώτο και με περισσότερες έδρες, μετά από περιπέτειες οι Σοσιαλιστές επέλεξαν την αποχή, ο Ραχόι σχημάτισε κυβέρνηση τον Οκτώβριο του 2016, αλλά σοσιαλιστές, Podemos και λοιποί εθνικιστές και αυτονομιστές τον ανέτρεψαν στη Βουλή τον Μάιο του 2018.
Στις 2 Ιουνίου 2018 ο Σάντσεθ ορκίστηκε πρωθυπουργός, τον Ιούλιο οι «σύμμαχοί» του απέρριψαν το προσχέδιο του προϋπολογισμού, ο Σάντσεθ τον άλλαξε, η ΕΕ δεν τον ενέκρινε και η χώρα ξαναπήγε σε εκλογές τον Απρίλιο του 2019. Ολόκληρο εκείνο το καλοκαίρι ο Σάντσεθ, που στις εκλογές είχε έλθει πρώτος αλλά χωρίς αυτοδυναμία, πάσχιζε να σχηματίσει κυβέρνηση, δεν τα κατάφερε και στις 10 Νοεμβρίου 2019 ξαναστήθηκαν κάλπες. Ο Σάντσεθ ήλθε πρώτος, αλλά με λιγότερες έδρες (120 από τις 123), οι Podemos βρέθηκαν στην τέταρτη θέση, με 35 έδρες από τις 42 του Απριλίου (την τρίτη την απέσπασαν οι ακροδεξιοί του VOX). Την δεύτερη θέση κατέλαβε το Λαϊκό Κόμμα με 88 έδρες, κερδίζοντας δηλαδή 22 από τις προηγούμενες εκλογές.
Σάντσεθ και Ιγκλέσιας ήλθαν σε συμφωνία τελικά και τον Δεκέμβριο του 2019 σχημάτισαν κυβέρνηση μειοψηφίας (155 έδρες στις 350 του κοινοβουλίου), αποσπώντας με διάφορα ανταλλάγματα, ολέθρια για την εθνική ενότητα της Ισπανίας, την αποχή από τις ψηφοφορίες των 18 Καταλανών βουλευτών.
Συναλλαγές μέσα στην πανδημία
Λίγους μήνες μετά ξεκινούσε η κρίση της πανδημίας. Και εδώ βρισκόμαστε σήμερα. Η Ισπανία παραμένει χωρίς προϋπολογισμό και ο Σάντσεθ επείγεται για την ψήφισή του, διαφορετικά δεν θα σταθεί δυνατόν να λάβει τα κονδύλια για τον covid από την ΕΕ.
Είναι να τρελαίνεται κανείς όταν ακούει τον Τσίπρα να παρουσιάζει ως πρότυπο την Ισπανία, την οποία συστηματικά διαλύει ο φίλος του ο Ιγκλέσιας, όπως και ο ίδιος θέλει να κάνει στην Ελλάδα.
Σήμερα, η Ισπανία, με πάνω από 40.000 νεκρούς, με το γνωστό χάος στα νοσοκομεία και τους οίκους ευγηρίας, όχι μόνο παραμένει χωρίς προϋπολογισμό, όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να βάλει τάξη στην απονομή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος που μόλις ψήφισε, όχι μόνο η κυβέρνηση μόλις τώρα μείωσε τον ΦΠΑ στις μάσκες (από 21% σε 4%) και αφού συνελήφθη ψευδόμενη ότι τάχα δεν το επιτρέπει η ΕΕ (που το είχε επιτρέψει από την πρώτη φάση της πανδημίας) - με τους Podemos να υποστηρίζουν πως δεν μπορούν να μειωθούν τα έσοδα του κράτους - αλλά η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρό υπαρξιακό πρόβλημα.
Προτιμούν συνεργασία με τους ακραίους
Την ώρα που όλοι θα έπρεπε να επικεντρώνονται στην αντιμετώπιση της πανδημίας, η κυβέρνηση παλεύει για να ψηφιστεί προϋπολογισμός με τον Ιγκλέσιας να επιλέγει συμμάχους και να απορρίπτει, για παράδειγμα, την ψήφο των Ciudadanos (επειδή δεν συμφωνεί μαζί τους ιδεολογικά), προτιμώντας τις ψήφους των εθνικιστών και αυτονομιστών. Και μάλιστα των πιο ακραίων, όπως είναι το Bildu της Χώρας των Βάσκων, που είναι ο διάδοχος του Batasuna, πολιτικού βραχίονα της τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΤΑ, η οποία αυτοδιαλύθηκε τον Ιανουάριο του 2013.
Έχει προκληθεί μάλιστα η αντίδραση του «επίσημου» συμμάχου της κυβέρνησης, του βασκικού κόμματος PNV, που στηρίζει την κυβέρνηση με αρχηγό τον Άντονι Ορτουθάρ. «Οι δικές μας έξι ψήφοι είναι πιο σημαντικές από τις πέντε του Bildu», έχει πει από τον Μάιο ο Ορτουθάρ. Από την πλευρά του, και ο Βάσκος Πρόεδρος Ινίγκα Ουρκούλλου έχει επίσης αντιδράσει.
Διαφωνούν ακόμη και οι Σοσιαλιστές
Την διαφωνία του έχει εκφράσει και ο σοσιαλιστής πρόεδρος της Καστίλλης-Λα Μάντσα Εμιλιάνο Γκαρθία-Παζ, που δήλωσε ότι προτιμά μια συμφωνία με τους Ciudadanos και όχι με το Bildu που δεν δείχνει καμιά διάθεση συμφιλίωσης. «Οι Podemos καθορίζουν την ατζέντα μας και μας περιθωριοποιούν», δήλωσε.
Ανάλογες δηλώσεις έκαναν η πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ανδαλουσίας Σουζάνα Ντιαζ και ο σοσιαλιστής πρόεδρος της Εξτρεμαδούρα Γκιγιέρμο Φερνάντεζ Βάρα.
Αλλά ο Ιγκλέσιας, καθώς και ο εκπρόσωπος του καταλανικού ERC πολεμούν λυσσαλέα οποιαδήποτε προοπτική να υπερψηφίσουν τον προϋπολογισμό οι Ciudadanos, επειδή «δεν ταιριάζουν με την αριστερά»!
Η ίδια η υπουργός των Οικονομικών Μαρία Μοντέρο δήλωσε ότι θεωρεί αδιανόητο κάποια κόμματα να θέλουν να εμποδίσουν άλλα κόμματα να ψηφίσουν έναν νόμο, υποστηρίζοντας πως αν ψηφίσουν αυτοί δεν θα ψηφίσουμε εμείς.
Προφανώς επειδή έτσι αντιλαμβάνεται τη Δημοκρατία η αριστερά, που προχωρεί σ’ αυτόν τον απίθανο εκβιασμό!
Ετοιμάζουν τον επόμενο εμφύλιο: Θε γκρεμίσουμε το καθεστώς!
«Δεν μας ενδιαφέρει τι αλλά με ποιον», είπαν οι εκπρόσωποι του Bildu, αναδεικνύοντας σε όλη του την έκταση τον παραλογισμό, αυτό το παράλογο μίσος.
Μια στρατηγική που οδήγησε πολλούς στην άποψη ότι κάποιοι στην Ισπανία ετοιμάζουν τον επόμενο εμφύλιο.
Αλλά ο Ιγκλέσιας προσπαθεί να επιβάλει το Bildu, του οποίου ο βουλευτής Αρκάιτζ Ροντρίγκεζ, πρόεδρος του Sortu, του πρώτου βασκικού αριστερού κόμματος που απορρίπτει την βία, δεν δίστασε να δηλώσει: «Θα ψηφίσουμε τον προϋπολογισμό και μετά θα πάμε στη Μαδρίτη να γκρεμίσουμε το καθεστώς»!
Στο μεταξύ, για να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός, οι συναλλαγές παίρνουν και δίνουν. Όλες εις βάρος της ακεραιότητας της Ισπανίας.
Χίλιες τροπολογίες, κατάργηση των ισπανικών
Την Παρασκευή, 13 Νοεμβρίου, με τη χώρα να γονατίζει από την πανδημία η Επιτροπή Παιδείας του ισπανικού κοινοβουλίου πραγματοποιούσε μια μαραθώνια συνεδρίαση δέκα ωρών, στη διάρκεια της οποίας εγκρίθηκε ο νέος νόμος για την παιδεία, που ήδη έγινε γνωστός ως Νόμος Θελάα από το όνομα της υπουργού, αλλά και… χίλιες τροπολογίες, προκειμένου να ικανοποιηθούν όλοι οι εταίροι των Σάντσεθ και Ιγκλέσιας, οι περισσότεροι προερχόμενοι από όλα τα εθνικιστικά και αποσχιστικά κινήματα όλων των Αυτονομιών.
Πρόκειται για άλλο ένα προϊόν συναλλαγής ενόψει της ψηφοφορίας για τον προϋπολογισμό. Το σχέδιο νόμου, που αναμένεται να ψηφιστεί από την Ολομέλεια στις 19 Νοεμβρίου, προβλέπει… κατάργηση των ισπανικών ως επίσημης γλώσσας του κράτους και «γλωσσικού οχήματος» για την εκπαίδευση.
Στην αρμόδια επιτροπή υπέρ ψήφισαν οι Σοσιαλιστές, οι Podemos και το καταλανικό ERC, ενώ καταψήφισαν το Λαϊκό Κόμμα, οι Ciudadanos, το VOX, το UPN (Λαϊκό Κόμμα της Ναβάρας). Το PNV από τη Χώρα των Βάσκων απείχε.
Την τελευταία ώρα, οι Ciudadanos προσπάθησαν να σώσουν την ισπανική γλώσσα, προτείνοντας την διεξαγωγή του 25% των μαθημάτων στα ισπανικά, αλλά η πρόταση απορρίφθηκε.
Σύμφωνα με την συγκεκριμένη διάταξη, όλες οι γλώσσες – και τα ισπανικά – θα αποκαλούνται… συνεπίσημες γλώσσες. Εξαιτίας των αντιδράσεων – ήδη έχουν συγκεντρωθεί 1,5 εκ. υπογραφές - το αρχικό κείμενο της διάταξης άλλαξε, ώστε να προβλέπεται ότι οι αυτονομίες υποχρεούνται να διδάσκονται στα σχολεία και τα ισπανικά ως συνεπίσημη γλώσσα!
Οι συνταγματολόγοι, βέβαια, έχουν ξεκαθαρίσει πως πρόκειται για αντισυνταγματική διάταξη που θα καταπέσει, υπενθυμίζοντας ωστόσο ότι αυτό δεν θα εμποδίσει τους Καταλανούς να συνεχίσουν να θεωρούν επίσημη γλώσσα τα καταλανικά, αγνοώντας τα ισπανικά. Από τον Ιούλιο του 2010 ως τον Φεβρουάριο του 2018 έχουν εκδοθεί αναρίθμητες αποφάσεις από το Συνταγματικό και από το Ανώτατο Δικαστήριο, αλλά η Καταλονία επιμένει να διδάσκει στα σχολεία μόνο τα καταλανικά.
Μετά την τελευταία συναλλαγή, νομικοί και συνταγματολόγοι υπογραμμίζουν ότι πλέον η Ισπανία και τα εθνικά της κόμματα παραδίδονται αμαχητί στα εθνικιστικά και αποσχιστικά κινήματα.
Με μια άλλη τροπολογία, πραγματοποιείται μια πρωτοφανής επίθεση στη θρησκεία. Όσον αφορά στο μάθημα των θρησκευτικών, σήμερα στην Ισπανία ισχύει ό,τι και σε κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες: Είναι υποχρεωτική η παροχή του από το κράτος, αλλά προαιρετική η παρακολούθησή του από τους μαθητές.
Έξω και τα θρησκευτικά
Οι Podemos, ERC, Más País και Bildu επέβαλαν την μετατροπή του μαθήματος σε θρησκειολογικό – θα το ονομάσουν «πολιτισμό των θρησκειών» - αλλά και διάταξη βάσει της οποίας «έως ότου καταγγελθούν ή καταργηθούν οι συμφωνίες μεταξύ του ισπανικού κράτους και της Αγίας Έδρας, η διδασκαλία των θρησκευτικών θα πραγματοποιείται εκτός προγράμματος σπουδών και εκτός σχολικών ωρών και δεν θα αναφέρεται στους ελέγχους των μαθητών»!
Σε όλες αυτές τις συναλλαγές, προσθέστε ότι ήδη μεταφέρθηκαν εκτός κελιών απομόνωσης οι κρατούμενοι της ΕΤΑ που είχαν καταδικαστεί για τρομοκρατία και θα καταλάβετε με ποιον τρόπο οι «σύντροφοι» Σάντσεθ και Ιγκλέσιας καταστρέφουν συστηματικά αυτή την ωραία χώρα, οδηγώντας την ένα βήμα πριν από τον εμφύλιο…
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου