Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη
Δεν είναι η πρώτη φορά που σ’ αυτή τη χώρα βάζουμε ανάποδα τους πόλους. Ούτε είναι η πρώτη φορά που αναλωνόμαστε σε συζητήσεις του χθες, κουβεντιάζοντας για κινδύνους από το παρελθόν ενώ μπροστά μας ξεδιπλώνεται ο ζόφος του μέλλοντος. Το πρόβλημα για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ανήκει στο 2014 – όταν ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε το ύπατο αξίωμα για να προκαλέσει πρόωρες εκλογές. Το πρόβλημα του 2020 είναι το εκλογικό σύστημα.
Με βάση το νέο Σύνταγμα, Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλεγεί. Με περισσότερες ή λιγότερες διαφορετικές γνώμες – εσωκομματικές και διακομματικές – με περισσότερες ή λιγότερες ψήφους, με περισσότερη ή λιγότερη συναίνεση.
Από τη στιγμή που έχουμε σε γενικές γραμμές συμφωνήσει ότι χρειαζόμαστε έναν Πρόεδρο με πολιτική εμπειρία (δηλαδή πολιτικό πρόσωπο) που θα συνομιλεί με το εξωτερικό και θα εξασφαλίζει κατ’ αρχήν και κατ’ αρχάς την θετική γνώμη του πρώτου κόμματος και κατόπιν όσο το δυνατόν των περισσότερων από τα υπόλοιπα, πρόβλημα για τη χώρα δεν υπάρχει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συντηρεί αυτή τη συζήτηση και την μεγαλοποιεί για να προκαλεί τεχνητή φασαρία, να παριστάνει ότι είναι η πολιτική δύναμη που θέτει την ατζέντα και να αποπροσανατολίζει από το πραγματικό πρόβλημα.
Υπερτονίζει δηλαδή ένα ανύπαρκτο θέμα για να κρύψει το υπαρκτό – στο πλαίσιο της προπαγανδιστικής τακτικής της εναλλακτικής ενημέρωσης, όπου ένα κατασκευασμένο θέμα αντικαθιστά το πραγματικό.
Και το πράττει θέτοντας ερωτήματα προκειμένου να παρασύρει κυβέρνηση και δημοσιογράφους να απαντούν και να πελαγοδρομούν και να περιπτωσιολογούν.
Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει, όπως πάντα, να προκαλεί σύγχυση και να θολώνει τα νερά. Στήνει και πάλι μια παγίδα για τη χώρα!
Με λίγα λόγια, αυτοί που χρησιμοποίησαν την προεδρική εκλογή για να ρίξουν την κυβέρνηση Σαμαρά, δημιουργώντας ένα πρόβλημα εκεί που δεν υπήρχε και υποστηρίζοντας πως «και τον Θεό να προτείνετε εμείς θα τον καταψηφίσουμε», τώρα καταφεύγουν σε ανύπαρκτο πρόβλημα του παρελθόντος για να κρύψουν το πρόβλημα του παρόντος που και πάλι οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει.
Και το πρόβλημα αυτό δεν είναι άλλο από το εκλογικό σύστημα και την απλή αναλογική που ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε κατά την ολέθρια (από κάθε άποψη) διακυβέρνησή του.
Το ισχύον εκλογικό σύστημα δεν εμπόδισε ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ να έλθει στην εξουσία, ούτε τη συνεργασία με άλλο (το μικρότερο) κόμμα για την εξασφάλιση της Δεδηλωμένης, ούτε την είσοδο στη Βουλή διαφόρων (και διαφορετικών κάθε φορά) μικροτέρων κομμάτων.
Εξασφάλιζε όμως τον σχηματισμό κυβέρνησης, γιατί η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να βρίσκεται επί μήνες στον αέρα και να πηγαίνει από κάλπη σε κάλπη.
Φυσικά, ο Τσίπρας έχει τον σκοπό του: Σε περίπτωση που κακή τη τύχη ξαναβρεθεί στην πρώτη θέση ή σε περίπτωση που τον χωρίζουν λίγες έδρες από το πρώτο κόμμα, να συνασπιστεί με όλους τους υπόλοιπους (εξασφαλίζοντας την ψήφο ή την ανοχή τους) και να βρεθεί στην εξουσία συναλλασσόμενος με όλους τους υπόλοιπους.
Γι’ αυτό και, όπως έχουμε πολλές φορές επισημάνει, μας ζαλίζουν τόσο καιρό το κεφάλι με την Ισπανία και την Πορτογαλία.
Συναλλαγές και εκβιασμοί
Η Ισπανία, μετά από τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις σε τέσσερα χρόνια – θυμίζω ότι ο σοσιαλιστής Σάντσεθ συνασπίστηκε με όλους τους υπόλοιπους και έριξε μέσα στη Βουλή τον Ραχόι, αν και είχε οδηγήσει το κόμμα του σε δύο συνεχόμενες νίκες χωρίς ωστόσο να πετύχει πλειοψηφία εδρών – δύο μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές απέκτησε κυβέρνηση μειοψηφίας.
Ο Σάντσεθ έχει συμφωνήσει με τους Podemos του Ιγκλέσιας (χωρίς προγραμματική συμφωνία), αλλά οι δυο τους συγκεντρώνουν μόνο 155 έδρες από τις 350 του ισπανικού κοινοβουλίου.
Κεντρικό ρόλο απέκτησε το κεντροαριστερό αυτονομιστικό καταλανικό κόμμα ERC, τέταρτο σε κοινοβουλευτική δύναμη, που απλά διευκόλυνε τον Σάντσεθ να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης δια της… αποχής του.
Και στο μεταξύ, οι Καταλανοί υπέγραψαν συμφωνία με τους Σοσιαλιστές που περιλαμβάνει και την έναρξη μιας διαδικασίας «διαλόγου, διαπραγμάτευσης και συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης της Ισπανίας και της Καταλονίας» μέσα σε διάστημα 15 ημερών!
Δηλαδή, αν δεν καταλήξουν πουθενά, οι Καταλανοί θα διακόψουν την διαδικασία της αποχής και θα δυσκολέψουν την ζωή του Σάντσεθ μέχρι της… νέας πτώσης της κυβέρνησής του!
Ο Σάντσεθ, λοιπόν, στηρίχθηκε στην αποχή ενός κόμματος και για να ψηφίζει τα νομοσχέδιά του ελπίζει στη στήριξη άλλων κομμάτων όπως το βασκικό εθνικιστικό κόμμα PNV, το κεντροαριστερό Mas Pais, τους εθνικιστές της Καντάβριας PRC, του κόμματος «Νέες Κανάριες», αλλά και στην αποχή άλλων κομμάτων, όπως το γαλικιανό BNG, η «Συμμαχία των Καναρίων» και το… «Το Τερουέλ Υπάρχει»!
Δηλαδή ο Σάντσεθ θα έχει τις ψήφους του κόμματός του και αυτές των Podemos (και να δούμε για πόσο αν σκεφθούμε ότι την προηγούμενη φορά έφυγαν με ελαφρά πηδηματάκια) και από εκεί και πέρα θα εξαρτάται από το ποιοι απέχουν και ποιοι στηρίζουν έναντι διαφόρων ανταλλαγμάτων.
Καταλάβατε περί ποίου φρενοκομείου ομιλούμε;
Και προσέξτε τώρα τι άλλο συμβαίνει: Στις 30 Δεκεμβρίου – και ενόψει των ψηφοφοριών για τη Δεδηλωμένη – ο γενικός εισαγγελέας ζήτησε την προσωρινή αποφυλάκιση του Οριόλ Ζουνκέρας, εκ των ηγετών των Καταλανών αυτονομιστών, σε μία εξέλιξη που θεωρείται κίνηση καλής θέλησης προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Στο παιχνίδι και το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που την περασμένη εβδομάδα αποφάνθηκε ότι ο Οριόλ Ζουνκέρας, δικαιούται ασυλίας ως ευρωβουλευτής.
Μιλάμε για τον Ζουνκέρας που έχει καταδικαστεί σε κάθειρξη 13 χρόνων για στάση και διασπάθιση δημόσιου χρήματος κατά την αποτυχημένη προσπάθεια ανεξαρτησίας της Καταλονίας. Ο ίδιος, από την φυλακή έστειλε μήνυμα πως η συμφωνία πρέπει να επιτευχθεί με κάθε κόστος.
Στις προσεχείς εβδομάδες αναμένεται και η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας, αλλά ποιος μπορεί να ορκιστεί πως στον λογαριασμό δεν μπαίνουν και τα γνωστά προβλήματα κυβερνησιμότητας;
Πολύ περισσότερο που στο πλαίσιο της συμφωνίας με τους αυτονομιστές, ο Σάντσεθ έχει υποσχεθεί ένα σημαντικό πακέτο κοινωνικών μέτρων για την Καταλονία, αλλά και έχει επαναλάβει την προθυμία της για επανέναρξη του διαλόγου σχετικά με την αυτοδιάθεση της επαρχίας.
Δηλαδή, από συναλλαγή σε συναλλαγή μόνο και μόνο για να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Ακόμη και με τον κίνδυνο να αποσχιστεί η Καταλονία και να κατακερματιστεί η Ισπανία.
Ακόμη και με τον κίνδυνο να αποσχιστεί η Καταλονία και να κατακερματιστεί η Ισπανία.
Βέβαια, εμείς εδώ δεν έχουμε – ευτυχώς! – τέτοια θέματα. Ωστόσο, με την απλή αναλογική και το εκλογικό της αποτέλεσμα, συμφωνίες, πιέσεις και συναλλαγές θα υπάρξουν!
Και κάθε φορά κάποιος θα δηλώνει πως δεν τηρήθηκε πλήρως η συμφωνία ή θα ζητά κι’ άλλα εκβιάζοντας. Και κάποια στιγμή, η κυβέρνηση θα πέφτει!
Μπορεί κανείς να διανοηθεί τέτοιο εφιαλτικό σενάριο για την Ελλάδα;
Μπορεί! Και το όνομά του είναι Αλέξης Τσίπρας!
Πορτογαλία: Θα ψηφίζουν… νόμο νόμο!
Ο οποίος θα μας πει πως αν δεν μας αρέσει η «λύση» της Ισπανίας, μπορούμε να πάμε στη «λύση» της Πορτογαλίας.
Εκεί, στις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου, το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Κόστα ήλθε πρώτο με 108 έδρες και αυτές δεν αρκούν για την εξασφάλιση της Δεδηλωμένης στο κοινοβούλιο των 230 εδρών.
Ακολουθεί το Σοσιαλδημοκρατικό (κεντροδεξιά) με 79 έδρες, το Μπλόκο της Αριστεράς με 19 έδρες, ο συνασπισμός Κομμουνιστών – Πρασίνων με 12 έδρες, οι χριστιανοδημοκράτες με πέντε, το κόμμα PAN, που προτάσσει την προστασία των ζώων και της φύσης, με τέσσερις, ενώ τρία νέα κόμματα, το Chega! («Αρκετά!», λαϊκιστική δεξιά), η Φιλελεύθερη Πρωτοβουλία (φιλελεύθεροι) και το Livre (Ελεύθερο - αριστερά) έλαβαν από μία έδρα.
Ο Κόστα έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και ανακοίνωσε τη σύνθεσή της, αλλά ψήφο εμπιστοσύνης δεν έχει λάβει!
Το 2015 είχε υπογράψει χωριστές συμφωνίες με τα κόμματα της Αριστεράς, αλλά αυτή τη φορά αποφάσισαν να επιβάλουν έναν… «μόνιμο διάλογο καθ’ όλη τη διάρκεια της νομοθετικής περιόδου».
Τελικά κατέληξαν πως θα περάσουν τα υπόλοιπα τέσσερα χρόνια (μάλλον απίθανο δηλαδή), είτε δια της αποχής της υπόλοιπης Αριστεράς σε κάποιες ψηφοφορίες, είτε ψηφίζοντας «bill by bill», τουτέστιν… νόμο νόμο!
Μιλάμε για ό,τι πιο ασταθές μπορεί να διανοηθεί κανείς!
Ένα ακόμη εφιαλτικό σενάριο που απεργάζεται ο κ. Τσίπρας για την Ελλάδα.
Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις ανούσιες συζητήσεις, ας ρίξουμε μια ματιά στο ζοφερό μέλλον που κάποιοι μας ετοιμάζουν και ας βάλουμε στο επίκεντρο των συζητήσεών μας το εκλογικό σύστημα και τον νέο εκλογικό νόμο.
Γιατί αυτό απαντά στο ερώτημα «τι είναι είδηση;»…
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών με τη Ν.Δ., πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητική εκπρόσωπος, δημοσιογράφος
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου