Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη
Πριν από μερικές μέρες (1 Νοεμβρίου), ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε με μια ανάρτησή του στο facebook και με άκρως απειλητικό ύφος ανέφερε: «Σημερινά πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα (εφημερίδες «Τα Νέα» και «Η Καθημερινή») φέρουν τον επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Υδρογονανθράκων των ΕΛΠΕ να εκτιμά ότι υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα νοτιοδυτικά της Κρήτης, στα οικόπεδα όπου τον περασμένο Ιούνιο υπογράψαμε να διερευνήσουν από κοινού ΕΛΠΕ, ExxonMobil και Total. Αν αυτό ισχύει, η επιλογή της κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ και ιδιαίτερα της θυγατρικής της για τις εξορύξεις, δεν θα αποτελεί απλά ιδεοληψία, αλλά απιστία κατά του Δημοσίου».
Τι είχε συμβεί; Το εξής: Την προηγουμένη είχε διοργανωθεί από το think tank «Κύκλος Ιδεών» του Ευάγγελου Βενιζέλου, κλειστή συζήτηση με θέμα τις τελευταίες εξελίξεις ως προς τις έρευνες για τους υδρογονάνθρακες στις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες μετά την κύρωση των συμβάσεων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στην κλειστή αυτή συζήτηση, ο επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Υδρογονανθράκων των ΕΛΠΕ κ. Γιάννης Γρηγορίου παρουσίασε σεισμικές απεικονίσεις του κοιτάσματος Ζορ που ανακαλύφθηκε στην ΑΟΖ της Αιγύπτου το 2015 και άλλαξε τα ενεργειακά δεδομένα στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, οι οποίες είναι παρόμοιες με την αποκαλούμενη Δομή Τάλως που ανέδειξαν τα σεισμικά δεδομένα των ΕΛΠΕ σε περιοχή που τους έχει παραχωρηθεί, την οποία δεν αποκάλυψε.
Όπως αναφέρθηκε, η ανάλυση των υφιστάμενων σεισμικών δεδομένων δείχνει κοίτασμα 280 δισ. κ.μ. αερίου, το οποίο εάν επιβεβαιωθεί θα μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της εγχώριας αγοράς για 70 χρόνια, δεδομένου ότι η Ελλάδα καταναλώνει ετησίως περί τα 4 δισ. κ.μ. αερίου. Πιθανή ύπαρξη ενός τέτοιου μεγέθους κοιτάσματος επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις που έχουν εκφραστεί στο παρελθόν για κοιτάσματα τύπου Zoρ στην ελληνική ΑΟΖ και αναβαθμίζει τις προοπτικές της εγχώριας αγοράς υδρογονανθράκων στην οποία έχουν τοποθετηθεί ήδη μεγάλες πολυεθνικές, όπως η ΕxxonMobil, η Total και η Repsol αλλά και μεσαίου μεγέθους, όπως η Εdison.
Ως γνωστόν, η Ελλάδα έχει σήμερα 9 θαλάσσιες και χερσαίες παραχωρήσεις. Με την κύρωση από τη Βουλή των σημερινών τεσσάρων συμβάσεων, ο συνολικός αριθμός ανήλθε σε 13. Αυτή η εξέλιξη, μακροπρόθεσμα, θα ενισχύσει περαιτέρω την ενεργειακή ασφάλεια και τον εφοδιασμό της Ελλάδας καθώς και τη γεωστρατηγική θέση μας ως έναν σημαντικό ενεργειακό κόμβο της Ευρώπης.
Προσέξτε τώρα: Αν και ο κ. Γρηγορίου δεν αποκάλυψε την περιοχή, ο κ. Τσίπρας και την αποκάλυψε και προχώρησε σε μια απειλή, που κάθε άλλο παρά συνάδει με την ανάγκη για ενεργειακή ασφάλεια.
Αλλά και με την λογική, καθώς όταν βρισκόταν στην κυβέρνηση, ο κ. Τσίπρας υπέγραψε τις συμβάσεις – πριν από τις εκλογές του Ιουλίου μάλιστα, στις 27 Ιουνίου, η υπογραφή έγινε με πανηγυρικό τρόπο με τον ίδιο να μιλά για «συμβολική» και «ιστορική» μέρα – αλλά όταν στις 3 Οκτωβρίου οι συμβάσεις αυτές – ίδιες έως κεραίας – ήλθαν προς κύρωση στη Βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ τις… καταψήφισε! Καταψήφισε δηλαδή τις δικές του συμβάσεις! Το μόνο που είχε μεσολαβήσει ήταν οι εκλογές και η ήττα του σ’ αυτές!
Το πρόσχημα είναι η ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ. Όπως μας είπαν, η επιλογή τους για την έρευνα και αξιοποίηση των υδρογονανθράκων βασίστηκε στην προϋπόθεση ύπαρξης ενός σοβαρού δημόσιου βραχίονα άσκησης πολιτικής, όπως είναι τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ), με ισχυρή συμμετοχή του δημοσίου αλλά και σε μία πολύ μεγάλη στροφή όσον αφορά την κλιματική αλλαγή και την προσαρμογή της πολιτικής της χώρας στις ανάγκες του περιβάλλοντος.
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ είχε συμφωνηθεί με το τρίτο μνημόνιο και με το Συμπληρωματικό Μνημόνιο του Ιουνίου 2016 και είχε επίσημα συμφωνηθεί από τον Απρίλιο του 2018. Η ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ αναφέρεται σαφώς στο φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως 1472 της 25ης Μαΐου 2016. Και σε όλες τις Εκθέσεις της Κομισιόν που εκδόθηκαν έκτοτε.
Έτσι, φθάσαμε στην επίσημη ανακοίνωση (4 Απριλίου 2018) της συμφωνίας για πώληση του 50,1% των μετοχών των Ελληνικών Πετρελαίων στην οποία κατέληξαν οι βασικοί μέτοχοι, δηλαδή το Δημόσιο και η PANEUROPEAN του ομίλου Λάτση.
Μάλιστα, στην ανακοίνωση διευκρινιζόταν ότι το 50,1 % είναι το ελάχιστο προς πώληση ποσοστό, και κατανέμεται ως εξής: 20% από την συμμετοχή του ΤΑΙΠΕΔ που είναι σήμερα 35% και 30,1% από την συμμετοχή της PANEUROPEAN.
Έναν ακριβώς χρόνο μετά τη συμφωνία για την παράλληλη πώληση του 50,1% των ΕΛΠΕ, στις 3 Απριλίου 2019, έληξε και η διαδικασία υποβολής δεσμευτικών προσφορών για τα ΕΛΠΕ, χωρίς να κατατεθούν δεσμευτικές προσφορές από τα επενδυτικά σχήματα που συμμετείχαν στη β' φάση του διαγωνισμού. Έτσι, ο διαγωνισμός απέβη άγονος. Και αποφασίστηκε πλέον για το θέμα να αποφασίσει το ΤΑΙΠΕΔ.
Αυτό ερμηνεύτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ - ως αντιπολίτευση πλέον - ως αλλαγή των όρων. Μόνο που ο διαγωνισμός απέβη άγονος επί της δικής του κυβέρνησης και επί της δικής του κυβέρνησης δόθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ η δυνατότητα να αποφασίσει για το τι τελικά θα συμβεί.
Δηλαδή, η πρόταση της σημερινής κυβέρνησης και ως προς το περιεχόμενο των συμβάσεων και ως προς τη μεταφορά της τελικής απόφασης στο ΤΑΙΠΕΔ ήταν πανομοιότυπη με αυτή που είχε γίνει από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Και επομένως, αν κάτι υποκρύπτεται, όπως υπονοεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το «κάτι» προϋπήρχε της κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας.
Άρα βρισκόμαστε μπροστά σε προσχηματικές προφάσεις, που προφανώς δεν σχετίζονται με την ενεργειακή πραγματικότητα, αλλά με τους εκλογικούς κύκλους.
Δηλαδή, αν τις εκλογές είχε κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα υπερψήφιζε τις συμβάσεις και τα παρελκόμενά τους τον περασμένο Οκτώβριο – κάτι που θα έπραττε και η Νέα Δημοκρατία, κι’ ας βρισκόταν στην αντιπολίτευση.
Με λίγα λόγια, ο Τσίπρας υπέγραψε τις συμβάσεις, αποδέχθηκε την ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ με το τρίτο μνημόνιο, συμφώνησε – όταν η ιδιωτικοποίηση απέτυχε - τις αποφάσεις για τα ΕΛΠΕ να τις πάρει στο ΤΑΙΠΕΔ και τελικά και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε αυτά που υπέγραψε και απειλεί για αποφάσεις που ο ίδιος είχε λάβει.
Σημειώστε δε ότι η απειλή διατυπώθηκε παρά το γεγονός ότι τα ΕΛΠΕ είχαν ήδη εκδώσει ανακοίνωση όπου ανέφεραν επί λέξει:
«Παρά το γεγονός ότι ενδείξεις ή εκτιμήσεις για φυσικό αέριο και πετρέλαιο πιθανόν να υπάρχουν σε πολλές περιοχές του κόσμου, το συμπέρασμα για την ύπαρξη ή όχι εμπορικά εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων, προϋποθέτει μια σειρά από σοβαρές εργασίες και αναλύσεις που απαιτούν σημαντικό χρόνο.
Σήμερα στην Ελλάδα, με τα δεδομένα που έχουμε, τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ δεν είναι ακόμα σε θέση να αναφερθούν στην ύπαρξη, το μέγεθος κοιτασμάτων και κατά πόσο αυτά είναι οικονομικά εκμεταλλεύσιμα. Ας σημειωθεί δε, ότι σε αρκετές από τις περιοχές για τις οποίες υπάρχουν δημοσιεύματα, δεν έχουν καν ξεκινήσει οι έρευνες.
Είναι σύνηθες, σε διάφορα συνέδρια ή ημερίδες, να γίνονται αναφορές σε ενδείξεις και εκτιμήσεις για παρουσία υδρογονανθράκων, να ανταλλάσσονται απόψεις και εξετάζονται σενάρια, τα οποία όμως πρέπει να εκλαμβάνονται στη σωστή τους διάσταση και δεν μπορούν να αποτελούν βάση για ανακοινώσεις περί ύπαρξης κοιτασμάτων.
Σαν ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ, θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικό να επικοινωνούμε προς τους αρμόδιους φορείς της χώρας, τους επενδυτές και τους πολίτες βασισμένοι μόνο σε πραγματικά δεδομένα, προκειμένου να αποφεύγονται πρόωρες εκτιμήσεις και βεβιασμένα συμπεράσματα».
Σε όλα αυτά, προσθέστε πως τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες έχουν ήδη περάσει στο Υπερταμείο.
Προβλέπεται στο τρίτο μνημόνιο και αναφέρεται και στο άτυπο σημείωμα που είχε δώσει η κυβέρνηση το 2015 και εκεί αναφερόταν ξεκάθαρα:
«Στο Ταμείο θα περιέλθουν περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, μετοχές των κρατικών επιχειρήσεων , υποδομές, καθώς και ακίνητα του ελληνικού δημοσίου. Στο Ταμείο πιθανόν να ενταχθούν και όλα τα μελλοντικά έσοδα που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση του ορυκτού / φυσικού πλούτου της χώρας –υδρογονάνθρακες, κ.λπ.».
Οπότε, στα προαπαιτούμενα προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση του 2017, υπεγράφη ότι το ΥΠΟΙΚ θα μπορεί να μεταφέρει τις συμμετοχές του σε επιχειρήσεις «(συμπεριλαμβανομένων νεοσύστατων επιχειρήσεων του Δημοσίου)» στην Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας.
Σημειώστε επίσης ότι ήδη από το 2013 είχε νομοθετηθεί η διάθεση των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες στο Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών. Ήταν ο νόμος 4162/2013 για τον Ειδικό Λογαριασμό Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών που ο ΣΥΡΙΖΑ και πάλι είχε καταψηφίσει.
Και βέβαια, στις 9 Σεπτεμβρίου του 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε και τις συμβάσεις για έρευνα και εξόρυξη των υδρογονανθράκων (που είχαν υπογραφεί στις 14 Μαΐου 2014).
Συμπέρασμα: Όχι μόνο ο κ. Τσίπρας εναλλάσσει το αμπέχονο του αντάρτη με την κελεμπία του πετρελαιά ανάλογα με το αν βρίσκεται η όχι στην εξουσία, αλλά και απειλεί με ειδικά δικαστήρια ενώ αν κάποιος έπρεπε να απειληθεί είναι ο ίδιος που δέχθηκε να μεταφέρει τα μελλοντικά έσοδα από τους υδρογονάνθρακες στο υπερταμείο.
Αυτό κι’ αν είναι απιστία!
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου