ΠΕΡΙ ΘΕΙΩΝ ΤΙΜΩΡΙΩΝ
Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής
2.46 (μστ’). Ὁ μέν ἐχέφρων τῶν θείων κριμάτων τήν ἰατρείαν ἀναλογιζόμενος εὐχαρίστως φέρει τάς διά τούτων ἐπισυνβαινούσας αὐτῷσυμφοράς, μηδένα ἄλλον τούτων αἴτιον ἤ τάς ἑαυτοῦ ἁμαρτίας λογιζόμενος.
Ὁ δέ ἄφρων, τήν τοῦ Θεοῦ ἀγνοῶν σοφωτάτην πρόνοιαν, ἁμαρτάνων καί παιδευόμενος ἤ τόν Θεόν ἤ τούς ἀνθρώπους τῶν ἑαυτοῦκακῶν αἰτίους λογίζεται.
Ὁ δέ ἄφρων, τήν τοῦ Θεοῦ ἀγνοῶν σοφωτάτην πρόνοιαν, ἁμαρτάνων καί παιδευόμενος ἤ τόν Θεόν ἤ τούς ἀνθρώπους τῶν ἑαυτοῦκακῶν αἰτίους λογίζεται.
(Κεφάλαια περί ἀγάπης, ἑκατοντάς β’, ΕΠΕ 14,233-235. PG 90,1000)
Ὁ σώφρονας ἄνθρωπος, σκεπτόμενος τήν θεραπευτική δύναμι τῶν θείων τιμωριῶν, ὑπομένει μέ εὐχαρίστησι τίς συμφορές, πού τοῦσυμβαίνουν, καί δέν θεωρεῖ κανέναν ἄλλον αἴτιο γι’ αὐτές, παρά μόνον τίς ἁμαρτίες του.
Ἀντίθετα ὁ ἄφρονας, ἀγνοῶντας τήν σοφώτατη πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἁμαρτάνη καί τιμωρῆται, θεωρεῖ αἰτίους τῶν κακῶν πού τοῦ συμβαίνουν ἤ τόν Θεό ἤ τούς ἀνθρώπους.
______________________________
ΠΗΓΗ:
ΜΑΞΙΜΙΑΝΟΝ ΤΑΜΕΙΟΝ, Βενεδίκτου ἱερομονάχου, Ἁγιορείτου, β’ τόμος, σελ. 1168.
(από το συνεργάτη μας Φ.Μ )
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου