" Επιτρέψτε μου, δεδομένου πως το θέμα είναι τεράστιο και πολυσύνθετο και δεν μπορεί να αναλυθεί στο εύρος του σε ένα σχόλιο και σ' αυτό τον χώρο, να περιοριστώ, αντί μιας γενικής ανάλυσης, στην ειδική για τούτη την Εθνική που δεν προκρίθηκε και την παρακολουθώ εκ του σύνεγγυς 4 χρόνια τώρα (και κάντε αναλογικά τους συσχετισμούς για το γενικότερο θέμα):
Οι 96-97, λοιπόν, θεωρήθηκαν το 2012 (και δικαίως) ως άκρως ελπιδοφόρα γενιά και στάλθηκαν τον
Φεβρουάριο του 2013 στη Μεσογειάδα της Τυνησίας να πάρουν, Παίδες όντες, μια πρώτη διεθνή γεύση. Εκεί (παρότι η διοργάνωση ομολογουμένως δεν ήταν υψηλότατου επιπέδου ως προς τον συναγωνισμό) τερμάτισαν 2οι χάνοντας από το Μαυροβούνιο, έχοντας όμως νωρίτερα νικήσει σε δραματικό ημιτελικό τους οικοδεσπότες Τυνήσιους (και στην 1η φάση Κατάρ, Ιταλία και Λιβύη)...
Οι προσδοκίες αυξήθηκαν λοιπόν και τον Γενάρη του 2014 (έφηβοι πια) κλήθηκαν στη Σουηδία να αποκλείσουν είτε τους Σουηδούς είτε τους Ισλανδούς για να πάνε στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού. Δεν τα κατάφεραν (παρότι στην ομάδα υπήρχαν Ζιβούλοβιτς και Σάββας), νίκησαν μόνο την Μολδαβία, καθώς η διαφορά δυναμικότητας από Σουηδούς και Ισλανδούς ήταν εμφανής, κυρίως λόγω της εντυπωσιακής ετοιμότητας και εμπειρίας των αντιπάλων μας. Οι διεθνείς τους παραστάσεις, η πολύμηνη προετοιμασία τους και τα τουρνουά που είχαν ήδη συμμετάσχει, μακριά από τη χώρα τους, δημιουργούσαν απόσταση από την δική μας Εθνική που είχε προετοιμαστεί για λίγες ημέρες στη Βόρεια Ελλάδα και είχε δώσει και δύο εγχώρια φιλικά με τη Βοσνία...
Παρότι, ωστόσο, ήταν εμφανές το πρόβλημα (συνεπής προετοιμασία κι όχι διαφορά στα κορμιά ή στα τεχνικά χαρακτηριστικά) η συγκεκριμένη γενιά των 96-97 από τότε (Γενάρης του 2014) μέχρι προχτές στη Γεωργία (Απρίλιος του 2016), ήτοι για περισσότερο από δύο χρόνια, αφέθηκε στη μοίρα της! Εντελώς...
Η κρίση, η αδιαφορία, η έλλειψη πλάνου και οι λοιπές πληγές σχεδιασμού οδήγησαν κατόπιν στην Τυφλίδα την νυν εθνική Νέων με προετοιμασία της κακιάς ώρας (παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των προπονητών) σε κάτι δίωρα καμπ Βορρά - Νότου δύο φορές τον μήνα από τον περασμένο Σεπτέμβριο και μόλις μια εβδομάδα πρόβας τζενεράλε στο Αργος...
Επιπρόσθετα, λόγω του τραυματισμού του Ζιβούλοβιτς και των γνωστών προβλημάτων με τον Σάββα η ομάδα πήγε στη Γεωργία χωρίς δύο σημαντικότατους περιφερειακούς και με μόλις 5 παίκτες από τους 16 να έχουν παραστάσεις και από τις δύο προηγούμενες διεθνείς διοργανώσεις (της Τυνησίας και της Σουηδίας)...
Ετσι, η έλλειψη εμπειριών σε τακτικό επίπεδο νομίζω ότι ήταν εκείνη που έκρινε καταλυτικά το 20-17 από τη Σερβία και τον επακόλουθο αποκλεισμό. Μετρήστε μόνο στο σχετικό βίντεο του αγώνα πόσα ΑΒΙΑΣΤΑ λάθη (βήματα, επιθετικά, λάθος πάσες κ.λπ.) έκαναν οι διεθνείς μας όταν το ματς πήγαινε σε συνθήκες ειδικής κατάστασης...
Μπορεί να θεωρηθώ "τρελός", αλλά αν δεν απαξιωθούν, αν δεν εγκαταλειφθούν πάλι όπως όλο το 2014 και το 2015 κι αν έστω ένας εκ των δύο απόντων είναι ενεργός τον προσεχή Γενάρη (στα προκριματικά του Παγκοσμίου), αυτή η φουρνιά θα πετύχει ότι στο τσακ έχασε η προηγούμενη (94-95) και θα προκριθεί στα τελικά της Αλγερίας του χρόνου...
Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Δεν είναι ατομικό το άθλημα ώστε να βαραίνει μόνο η πρόοδος ενός εκάστου αθλητή (στο πρωτάθλημά μας). Είναι ομαδικό και πρέπει να εξασφαλίζεται και η πρόοδος του συνόλου. Με πλάνο συνεπούς και συνεχούς προετοιμασίας και διεθνείς εμπειρίες. Ξέρω, κοστίζουν. Ξέρετε, γι' αυτό υπάρχει ΔΣ στο άθλημα. Για να βρίσκει λύσεις.."
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου