«Ο ρόλος της Ελλάδας είναι να πιέσει για πιο αποτελεσματική και ανθρώπινη διαχείριση για τη λύση του προβλήματος».
Ψάχνω να βρω μια διατύπωση που θα εξέφραζε με περισσότερη κυριολεξία την ανυπαρξία του ρόλου της Ελλάδας στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών και αδυνατώ.
Είναι σαν να λέει κάποιος πως επιδιώκει μια πιο αποτελεσματική και ανθρώπινη διαχείριση στην ασθένεια, το γήρας, τη φτώχεια, γιατί όχι και τον θάνατο.
Ποιος θα διαφωνούσε μαζί του;
Απλώς αν ζούσε σε κάποια πραγματική χώρα και όχι στην Ελλάδα της φαντασίας του κ. Τσίπρα θα περίμενε τη συνέχεια, κάτι που θα φόρτιζε με στοιχειώδη σημασία τα δύο θαυματουργά επίθετα, το «αποτελεσματικό» και το «ανθρώπινο».
Και η συνέχεια ήρθε στην ομιλία με την οποία ο κ. Τσίπρας απάντησε στην ερώτηση του κ. Κουμουτσάκου.
Είπε ότι η Δύση με δική της ευθύνη προκάλεσε το πρόβλημα, είπε ότι οι νεκροί ξεβράζουν στις ακτές τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, είπε ότι ντρέπεται ως μέλος της ευρωπαϊκής ηγεσίας – φάνηκε και στην αναμνηστική φωτογραφία εξάλλου.
Και το καλύτερο το άφησε για το τέλος, όταν αποκάλυψε πως για τον ίδιο το ευρωπαϊκό όραμα γεννήθηκε όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου.
Αυτό ήταν το καλύτερο γιατί όταν έπεσε το Τείχος ο ίδιος έσπευσε να εγγραφεί στην ΚΝΕ, που προφανώς θεωρούσε ότι ήταν η καταλληλότερη οργάνωση για να υλοποιήσει το νεογέννητο όραμα.
Ηταν το καλύτερο επίσης επειδή μας διαβεβαίωσε για μια ακόμη φορά ότι ο ίδιος δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβει τι στην ευχή είναι η Ευρώπη, αφού νομίζει πως την καταλαβαίνει έτσι όπως του την εξήγησαν στην ΚΝΕ.
Λεπτομέρειες θα μου πείτε, οι οποίες πολλοί πιστεύουν ότι «εκτίθουν» τη χώρα μας διεθνώς –κατά τον ρηματικό τύπο που χρησιμοποίησε ο ίδιος– που όμως προς το παρόν δεν «τίθονται» – ibid.
Εξάλλου εμείς έχουμε τα «διηγήματα» των γιαγιάδων μας και των παππούδων μας για την προσφυγιά –δικό του και πάλι– παρέλειψε τα άλλα του Παπαδιαμάντη και του Καρκαβίτσα.
Κατά τα λοιπά, απέρριψε τους τοίχους και τους φράχτες γενικά και αφού αναθεμάτισε τον όρο «λαθρομετανάστης» έκλεισε με το οργασμικό «Πόσο αξίζει ένα πιάτο φαΐ και μια αγκαλιά για τα προσφυγόπουλα».
Η ενασχόλησή του με τις ιδέες και τα διηγήματα δεν του άφησε χρόνο να πει πότε θα δημιουργηθούν τα κέντρα φιλοξενίας χωρίς τα οποία, όπως συμφώνησε με τους υπόλοιπους, δεν πρόκειται να αρχίσει η μετεγκατάσταση.
Λεπτομέρειες θα μου πείτε, αφού για όλα φταίει η Δύση.
Τ.Θεοδωρόπουλος
kathimerini
Είναι σαν να λέει κάποιος πως επιδιώκει μια πιο αποτελεσματική και ανθρώπινη διαχείριση στην ασθένεια, το γήρας, τη φτώχεια, γιατί όχι και τον θάνατο.
Ποιος θα διαφωνούσε μαζί του;
Απλώς αν ζούσε σε κάποια πραγματική χώρα και όχι στην Ελλάδα της φαντασίας του κ. Τσίπρα θα περίμενε τη συνέχεια, κάτι που θα φόρτιζε με στοιχειώδη σημασία τα δύο θαυματουργά επίθετα, το «αποτελεσματικό» και το «ανθρώπινο».
Και η συνέχεια ήρθε στην ομιλία με την οποία ο κ. Τσίπρας απάντησε στην ερώτηση του κ. Κουμουτσάκου.
Είπε ότι η Δύση με δική της ευθύνη προκάλεσε το πρόβλημα, είπε ότι οι νεκροί ξεβράζουν στις ακτές τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, είπε ότι ντρέπεται ως μέλος της ευρωπαϊκής ηγεσίας – φάνηκε και στην αναμνηστική φωτογραφία εξάλλου.
Και το καλύτερο το άφησε για το τέλος, όταν αποκάλυψε πως για τον ίδιο το ευρωπαϊκό όραμα γεννήθηκε όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου.
Αυτό ήταν το καλύτερο γιατί όταν έπεσε το Τείχος ο ίδιος έσπευσε να εγγραφεί στην ΚΝΕ, που προφανώς θεωρούσε ότι ήταν η καταλληλότερη οργάνωση για να υλοποιήσει το νεογέννητο όραμα.
Ηταν το καλύτερο επίσης επειδή μας διαβεβαίωσε για μια ακόμη φορά ότι ο ίδιος δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβει τι στην ευχή είναι η Ευρώπη, αφού νομίζει πως την καταλαβαίνει έτσι όπως του την εξήγησαν στην ΚΝΕ.
Λεπτομέρειες θα μου πείτε, οι οποίες πολλοί πιστεύουν ότι «εκτίθουν» τη χώρα μας διεθνώς –κατά τον ρηματικό τύπο που χρησιμοποίησε ο ίδιος– που όμως προς το παρόν δεν «τίθονται» – ibid.
Εξάλλου εμείς έχουμε τα «διηγήματα» των γιαγιάδων μας και των παππούδων μας για την προσφυγιά –δικό του και πάλι– παρέλειψε τα άλλα του Παπαδιαμάντη και του Καρκαβίτσα.
Κατά τα λοιπά, απέρριψε τους τοίχους και τους φράχτες γενικά και αφού αναθεμάτισε τον όρο «λαθρομετανάστης» έκλεισε με το οργασμικό «Πόσο αξίζει ένα πιάτο φαΐ και μια αγκαλιά για τα προσφυγόπουλα».
Η ενασχόλησή του με τις ιδέες και τα διηγήματα δεν του άφησε χρόνο να πει πότε θα δημιουργηθούν τα κέντρα φιλοξενίας χωρίς τα οποία, όπως συμφώνησε με τους υπόλοιπους, δεν πρόκειται να αρχίσει η μετεγκατάσταση.
Λεπτομέρειες θα μου πείτε, αφού για όλα φταίει η Δύση.
Τ.Θεοδωρόπουλος
kathimerini
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου