Νάρκισσος Δον Κιχώτης

Τα λόγια τα μεγάλα
Ήταν ανέκαθεν
η μόνιμη επωδός
της κάθε σου στιγμής!

Χαθήκανε τα ανθρώπινα τα μέτρα της ζωής;

Φαίνεται
πως το πανωφόρι σου
είναι μικρό για τα όνειρά σου!

Θέλεις να είσαι Μεγαλέξανδρος
θέλεις να γίνεις Βοναπάρτης,
ή μήπως πας, Παλαιολόγος να γενείς;

Πρόσεξε, μη χαθείς μεσοστρατίς,
αφού στα σύννεφα πετάει η καρδιά σου!

Μεγαλέξανδρος δεν είσαι και το ξέρεις.
Δεν ημπορείς να στερηθείς
ανάλογα με όσα επιδιώκεις,
Δεν τό' μαθες από παιδί!

Ούτε και Βοναπάρτης,
γιατί τον λόγο έχεις μονάχα
το έργο σου να μαρτυρά...

Μα σαν Παλαιολόγος,
πώς πάς να πέσεις
για τα ιερά, τα όσια, τα μεγάλα;

Αυτά θα πρέπει
πρώτα-πρώτα,
να τά ‘χεις ασπασθεί.

Αλλιώς, από αυτά τιμωρημένος,
η κάθε σου προσπάθεια
σαν πούναι μάταιη και ψεύτικη,
ολότελα χαμένη θα σταθεί.