Προέδρου του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών
Όταν ο νους και το συναίσθημα χωρίζεται, μακαρίζεται και εξυψώνεται η
βλακεία ως απόλυτο αγαθό...Adorno
Αν έχεις νου και καρδιά, αναφέρει σε ένα δίστιχο του ο Holderlin, δείξε μόνο ένα από τα δύο. Θα σου αναθεματίσουν και τα δύο, αν τα δείξεις μαζί. Γιατί, άραγε, ένας αρσενικός έχει ανάγκη την ομολογία του αριθμού των σεξουαλικών του πράξεων, ως μία αριθμητική επιβεβαίωση της φυσικής άσκησης που όλα τα ζώα στη ζούγκλα επαναλαμβάνουν, χωρίς να το φωνάζουν; Ένας κόκορας δε φωνάζει την υπεράριθμη, όντως, ικανότητα άσκησης στο χαρέμι του. Απλά το κάνει.
Η επίδειξη, ποσοτικά και ποιοτικά, της απλής φυσικής ικανότητας, μοιάζει με το «Ακούστε με. Θαυμάστε με. Είμαι φυσιολογικός, αν δεν το ξέρατε». Ή, αλλιώς, φωνάζω τον ανδρισμό μου, μήπως με περάσετε για λούγκρα, πούστη, γκέι, ομοφυλόφιλο.
Οι άντρες, όταν βρίσκονται μεταξύ τους, περιγράφουν τις θεραπαίνιδες του χαρεμιού όπως οι κυνηγοί και οι ψαράδες τα τρόπαια τους, που, συνήθως, είναι λιγότερα. Ο άνδρας με μία σύντροφο δεν είναι αρσενικός.
Μόνο στα χαρέμια αποδεικνύεται η πλήρης αρρενωπότητα. Στα χαρέμια, όμως, οι επιβήτορες δεν ήσαν οι πασάδες αλλά οι ευνούχοι τους. Αυτοί «πηδούσαν» το χαρέμι. Παρά τη δοξασία σύμφωνα με την οποία οι ευνούχοι δεν κάνουν σεξ, αποτελεί μεγάλη αποτυχία της επιστήμης να εξηγήσει πως ακόμα και με κομμένους όρχεις, ο άνδρας έχει σεξουαλική ζωή.
Γιατί, άραγε, σε μία ομολογία των επιδόσεων ενός άνδρα –ανατομικά, τουλάχιστον, αφού το «αμπαλάζ» ποτέ δε γνωρίζεις τι περιέχει- η κοινωνία των ηλιθίων προσκυνά; Οι οπαδοί της κλειδαρότρυπας ενθουσιάζονται; Γιατί η ομολογία μίας γυναίκας για πολλούς εραστές θα τη μετέτρεπε σε σούργελο και πόρνη την ίδια στιγμή που η ομολογία του άρρενος θεωρείται νίκη όλου του ανδρικού πλήθους; Μήπως αυτό οφείλεται στη ρήση της Μποβουάρ ή του φοβικού Ροθ σύμφωνα με την οποία όταν η γυναίκα γίνει μία φορά γυναίκα είναι σε όλη της τη ζωή γυναίκα, ενώ ο άνδρας πρέπει να αποδεικνύει καθημερινά τον ανδρισμό του σαν φύλο και σαν συμπεριφορά.
Κάποτε οι άνδρες, για να γίνουν άνδρες έκαναν συμπόσια –και βέβαια όχι πλατωνικά, αλλά ουσιαστικά- χωρίς να φοβούνται ότι θα τους πουν αδελφές, αφήνοντας μία περίφημη κληρονομιά σε όλη την ανθρωπότητα. Σήμερα οι άνδρες που θέλουν να φαίνονται άνδρες, απλά ξεφτιλίζονται σαν σούργελα στα τηλεοπτικά πλατώ, επιδεικνύοντας μούσκουλα και πτώματα θηλυκά που ξέσκισαν στις αρρένες, με τα βουλιμικά και αφασικά πλήθη να φωνάζουν: «Δοξάστε τους! Δοξάστε τους!».
Τα παλιά πολεμικά παιχνίδια των ανδρών έγιναν, σήμερα, γυμναστήρια όπου η τεστοστερόνη ρέει άφθονη, σε γυαλισμένα κορμιά, με ξυρισμένα κεφάλια, με τα μυαλά στο πάτωμα. Γιατί ένας άνδρας φτάνει στο σημείο να γίνει ρεντίκολο για τις επιδόσεις του στο σεξ; Μήπως γιατί κάποια γυναίκα αμφισβητεί τα ανατομικά προσόντα του; Μία περσική παροιμία αναφέρει πως όταν μία γυναίκα γνωρίζει έναν άνδρα, τους έχει καταλάβει όλους. Ένας άνδρας, όμως, μπορεί να γνωρίσει χίλιες γυναίκες χωρίς να καταλάβει τη γυναικεία ψυχή.
Ο παλιός μύθος του Δον Ζουάν που ήθελε να μεταμορφωθεί σε πεταλούδα και του Ηρακλή που ήθελε να γίνει Ωραία Ελένη! Σώστε μας, αδελφοί, από τις επιδόσεις των φοβισμένων και φοβικών ομοφοβικών, που πουλάνε την «πραμάτεια» τους στις αγορές του κόσμου. Αλλά, προπάντων, σώστε μας από τις λέξεις που μπασταρδεμένες και ύποπτες σκοτώνουν κάθε υποψία σκέψης, μπροστά στο φαινόμενο του Ηρακλή με τα 4000 πρόβατα που θυσιάστηκαν στο βωμό του ανδρισμού, δηλαδή της επιθυμίας να φαίνομαι, παρά να είμαι άνδρας...πηγη
Γιατί, άραγε, σε μία ομολογία των επιδόσεων ενός άνδρα –ανατομικά, τουλάχιστον, αφού το «αμπαλάζ» ποτέ δε γνωρίζεις τι περιέχει- η κοινωνία των ηλιθίων προσκυνά; Οι οπαδοί της κλειδαρότρυπας ενθουσιάζονται; Γιατί η ομολογία μίας γυναίκας για πολλούς εραστές θα τη μετέτρεπε σε σούργελο και πόρνη την ίδια στιγμή που η ομολογία του άρρενος θεωρείται νίκη όλου του ανδρικού πλήθους; Μήπως αυτό οφείλεται στη ρήση της Μποβουάρ ή του φοβικού Ροθ σύμφωνα με την οποία όταν η γυναίκα γίνει μία φορά γυναίκα είναι σε όλη της τη ζωή γυναίκα, ενώ ο άνδρας πρέπει να αποδεικνύει καθημερινά τον ανδρισμό του σαν φύλο και σαν συμπεριφορά.
Κάποτε οι άνδρες, για να γίνουν άνδρες έκαναν συμπόσια –και βέβαια όχι πλατωνικά, αλλά ουσιαστικά- χωρίς να φοβούνται ότι θα τους πουν αδελφές, αφήνοντας μία περίφημη κληρονομιά σε όλη την ανθρωπότητα. Σήμερα οι άνδρες που θέλουν να φαίνονται άνδρες, απλά ξεφτιλίζονται σαν σούργελα στα τηλεοπτικά πλατώ, επιδεικνύοντας μούσκουλα και πτώματα θηλυκά που ξέσκισαν στις αρρένες, με τα βουλιμικά και αφασικά πλήθη να φωνάζουν: «Δοξάστε τους! Δοξάστε τους!».
Τα παλιά πολεμικά παιχνίδια των ανδρών έγιναν, σήμερα, γυμναστήρια όπου η τεστοστερόνη ρέει άφθονη, σε γυαλισμένα κορμιά, με ξυρισμένα κεφάλια, με τα μυαλά στο πάτωμα. Γιατί ένας άνδρας φτάνει στο σημείο να γίνει ρεντίκολο για τις επιδόσεις του στο σεξ; Μήπως γιατί κάποια γυναίκα αμφισβητεί τα ανατομικά προσόντα του; Μία περσική παροιμία αναφέρει πως όταν μία γυναίκα γνωρίζει έναν άνδρα, τους έχει καταλάβει όλους. Ένας άνδρας, όμως, μπορεί να γνωρίσει χίλιες γυναίκες χωρίς να καταλάβει τη γυναικεία ψυχή.
Ο παλιός μύθος του Δον Ζουάν που ήθελε να μεταμορφωθεί σε πεταλούδα και του Ηρακλή που ήθελε να γίνει Ωραία Ελένη! Σώστε μας, αδελφοί, από τις επιδόσεις των φοβισμένων και φοβικών ομοφοβικών, που πουλάνε την «πραμάτεια» τους στις αγορές του κόσμου. Αλλά, προπάντων, σώστε μας από τις λέξεις που μπασταρδεμένες και ύποπτες σκοτώνουν κάθε υποψία σκέψης, μπροστά στο φαινόμενο του Ηρακλή με τα 4000 πρόβατα που θυσιάστηκαν στο βωμό του ανδρισμού, δηλαδή της επιθυμίας να φαίνομαι, παρά να είμαι άνδρας...πηγη
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου