θεσμών, αξιών, κοινωνική, κρίση ταυτότητας και πάει λέγοντας. Με κοινό παρανομαστή σε όλα αυτά, τους ευκαιριακούς πολιτικούς νάνους-διαχειριστές της ζωής μας. Που πολιτεύονται εν τέλει….εναντίον του λαού που τους εξέλεξε. Με τις κοντόφθαλμες πολιτικές τους. Μα σήμερα, ξεπεράσαμε τις….κόκκινες γραμμές μιας συνηθισμένης κρίσης. Συσσωρεύοντας στην κοινωνία, όλες μαζί τις κρίσεις… Φτάνοντας στην παράκρουση…Φλερτάροντας επικίνδυνα πλέον και με τον εθνικό διχασμό.
Ελάχιστοι θα μπορούσαν να διανοηθούν, πως μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες, θα μπορούσαν να δρομολογηθούν αυτόματα σχεδόν, τόσες ανατροπές, που θα έθεταν εν αμφιβόλω, κατακτήσεις -είτε και αποκτήματα- μιας ολόκληρης ζωής.
Με τον πολίτη θύτη και θύμα ταυτόχρονα και σταθερά στο μάτι του κυκλώνα. Και την Κυβερνητική μας ηγεσία παραλυτικά αμήχανη και ξεπερασμένη εντελώς από τα γεγονότα…Δέκα μόλις λεπτά μετά την ανακοίνωση των επιλογών της.
Ως οικονομολόγος και με τον καταναλωτισμό να υπερβαίνει τα όρια των προσωπικών δυνατοτήτων των περισσοτέρων Ελλήνων (ειδικότερα δε κατά τις επικές εποχές ΠΑΣΟΚ), είχα την βεβαιότητα, πως ζούσαμε τη ζωή κάποιων άλλων.
Ως οικονομολόγος και με τον καταναλωτισμό να υπερβαίνει τα όρια των προσωπικών δυνατοτήτων των περισσοτέρων Ελλήνων (ειδικότερα δε κατά τις επικές εποχές ΠΑΣΟΚ), είχα την βεβαιότητα, πως ζούσαμε τη ζωή κάποιων άλλων.
Μέχρι που οι ….σπόνσορες αυτού του καταναλωτισμού (αγορές) αποφάσισαν να ανεβάσουν δραματικά τα επιχείρια (επιτόκια) αυτού του φαύλου κύκλου. Διακόπτοντας βίαια τη χρηματοδότηση, μιας τέτοιας επίπλαστης ζωής. Φέρνοντας τα μνημόνια.
Μια εφάπαξ διευκρίνιση επ΄ αυτού, για να βάζουμε και τα πράγματα στη θέση τους: Πρόθεση του κάθε δανειστή, είναι να διασφαλίσει την επιστροφή των δανεικών του. Οικονομικά, αυτό παντρεύεται (προσωρινά), με την επιβολή οριζόντιων μέτρων. Εκεί λοιπόν και σε δεύτερο χρόνο, είναι που -θεωρητικά- υπεισέρχεται η πολιτική, μετασχηματίζοντας τα οριζόντια μέτρα, σε εξατομικευμένα αντίστοιχα. Σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες του καθενός μας. Κάτι που δεν έγινε όλα τα προηγούμενα χρόνια κι ούτε φαίνεται να διανοείται, έστω και εναλλακτικά να αναπροσανατολίσει η σημερινή κυβέρνηση.
Η οποία συν τοις άλλοις διάλεξε το στρατόπεδο στο οποίο θα …σταβλιστεί (δημόσιος τομέας), παρέχοντας ανέλεγκτες δόσεις …ευθανασίας, στον πολύπαθο ιδιωτικό.
Σε σημείο, που οι ίδιοι οι δανειστές, να αποτρέπουν την κυβέρνηση στην μονολιθικότητα των φορολογικών της και μόνο μέτρων. Δείχνοντάς την και τον τομέα των αποκρατικοποιήσεων λόγου χάριν. Όπως και τον τομέα της λιπο- αναρρόφησης ενός διογκούμενου κράτους. Ενός χρεοκοπημένου ιδεολογικού κρατισμού κατατομής «Σοβιέτ». Κάτω από επιβλαβείς, έως και καταστροφικές πλέον, πολιτικές ιδεοληψίες…
Ως πολίτης τέλος, έβλεπα τα βήματα πίσω που αναγκαστήκαμε να κάνουμε επί των μνημονίων, προσαρμοσμένοι άναρχα στη νέα πραγματικότητα. Τόσα πολλά βήματα και τόσο πίσω, σε σημείο που να ξαναμπαίνουμε όλο και σε στενότερα κοστούμια. Ξαναζώντας σταδιακά, επίσης τη ζωή κάποιων άλλων. Είτε και κάποιων προηγούμενων, γενιών τριάντα-σαράντα-πενήντα και εξήντα χρόνια πίσω… Μη ζώντας σχεδόν ποτέ τις δικές μας αυτόνομες ζωές.
Όπως οφείλει να κάνει κάθε ελεύθερος πολίτης, προσωπικά, έδινα χρόνο και ευκαιρίες σε κάθε τι το άφθαρτο πολιτικά. Είτε με την ενεργό συμμετοχή μου, είτε και με την απλή ανοχή μου. Καταγράφοντας και συγκρίνοντας. Αν και οι προσωπικές μου χωρητικότητες, έγιναν -ως συνήθως- αντικείμενο βάναυσης εκμετάλλευσης, από το κακομαθημένο πολιτικό σύστημα. Και τις αναθεματισμένες πεπατημένες του.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ακόμα και από όσους δεν ψήφισαν κάποιο από τα δύο αυτά κόμματα, ξεκίνησε την πολιτική σταδιοδρομία της, με ένα τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο. Και με την εμπιστοσύνη του λαού, να την περιβάλλει στις «σκληρές» διαπραγματεύσεις της με τους εταίρους, για μια απομείωση του χρέους, λιγότερη λιτότητα, περισσότερες ευκαιρίες μα αδιαπραγμάτευτα, εντός της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και με μια αντιπολίτευση που την στήριζε…Θέλοντας και μη ίσως, αλλά πάντως την στήριζε..Ποιος θα μπορούσε να διαφωνεί σε όλα αυτά εξάλλου?
Μέρα με τη μέρα ωστόσο, γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρο, πως η συγκυβέρνηση δεν είχε κανένα απολύτως πλάνο. Κοροϊδεύοντας πιστωτές και λαό. Με διάφορη δοσολογία. Και ροκάνισμα του χρόνου.
Ως πολίτης τέλος, έβλεπα τα βήματα πίσω που αναγκαστήκαμε να κάνουμε επί των μνημονίων, προσαρμοσμένοι άναρχα στη νέα πραγματικότητα. Τόσα πολλά βήματα και τόσο πίσω, σε σημείο που να ξαναμπαίνουμε όλο και σε στενότερα κοστούμια. Ξαναζώντας σταδιακά, επίσης τη ζωή κάποιων άλλων. Είτε και κάποιων προηγούμενων, γενιών τριάντα-σαράντα-πενήντα και εξήντα χρόνια πίσω… Μη ζώντας σχεδόν ποτέ τις δικές μας αυτόνομες ζωές.
Όπως οφείλει να κάνει κάθε ελεύθερος πολίτης, προσωπικά, έδινα χρόνο και ευκαιρίες σε κάθε τι το άφθαρτο πολιτικά. Είτε με την ενεργό συμμετοχή μου, είτε και με την απλή ανοχή μου. Καταγράφοντας και συγκρίνοντας. Αν και οι προσωπικές μου χωρητικότητες, έγιναν -ως συνήθως- αντικείμενο βάναυσης εκμετάλλευσης, από το κακομαθημένο πολιτικό σύστημα. Και τις αναθεματισμένες πεπατημένες του.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ακόμα και από όσους δεν ψήφισαν κάποιο από τα δύο αυτά κόμματα, ξεκίνησε την πολιτική σταδιοδρομία της, με ένα τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο. Και με την εμπιστοσύνη του λαού, να την περιβάλλει στις «σκληρές» διαπραγματεύσεις της με τους εταίρους, για μια απομείωση του χρέους, λιγότερη λιτότητα, περισσότερες ευκαιρίες μα αδιαπραγμάτευτα, εντός της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και με μια αντιπολίτευση που την στήριζε…Θέλοντας και μη ίσως, αλλά πάντως την στήριζε..Ποιος θα μπορούσε να διαφωνεί σε όλα αυτά εξάλλου?
Μέρα με τη μέρα ωστόσο, γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρο, πως η συγκυβέρνηση δεν είχε κανένα απολύτως πλάνο. Κοροϊδεύοντας πιστωτές και λαό. Με διάφορη δοσολογία. Και ροκάνισμα του χρόνου.
Με αποφάσεις του ποδαριού και γλώσσα… ‘Βαβέλ’. Με τις …δημιουργικές της ασάφειες και τις μονομερείς της ενέργειες. Που αποτελούσαν συχνά πυκνά και αιτία πολέμου.
Εξαντλήσαμε την κανονική διάρκεια του αγώνα, περάσαμε άγονα και το χρόνο της παράτασης, δεν μας επέβαλαν τον ξαφνικό θάνατο Και σήμερα φτάσαμε στα πέναλτι…Που μοιραία έχουν νικητή και ηττημένο.
Με τα νεφελώδη αριστερά οράματα να επαναφέρουν τη δημοκρατία(?) στον τόπο, αποσκοπώντας να απελευθερώσουν(?) τους λαούς της Ευρώπης, να διαγράψουν (?) χρέη και πολλά άλλα επικολυρικά μα εντελώς φολκλορικά…
Με την «Πρώτη φορά αριστερά» κοντολογίς, να βαυκαλίζεται πως θα αλλάξει μέσα από μια τετράμηνη παράταση του μνημονίου σε κάθε περίπτωση, τη «Μια ζωή δεξιά» …Ευρώπη. Με σφοδρότερες αντιδράσεις εντός της Ευρώπης, και εναντίον μας από τέως κομμουνιστικά καθεστώτα της κατατομής: «Μια ζωή Αριστερά» που εισέβαλαν στην Ευρώπη και το ΣΠΙΤΙ μας τραβώντας και μια περιποιημένη έξωση στους παλιούς νοικοκυραίους.
Και να επαίρεται κι από πάνω η κυβέρνησή μας πως είχε νωπή εντολή…Σάμπως οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της Ευρώπης να προήλθαν από παρθενογένεση και χωρίς καμία λαϊκή εντολή…Έστω και μπαγιάτικη!
Και να επαίρεται κι από πάνω η κυβέρνησή μας πως είχε νωπή εντολή…Σάμπως οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της Ευρώπης να προήλθαν από παρθενογένεση και χωρίς καμία λαϊκή εντολή…Έστω και μπαγιάτικη!
Κάτω από τέτοιες ουτοπιστικές αυτοπαραδοχές και με τις πολιτικές αποφάσεις δίκην….ξυστού λαχείου. Το οποίο αφηνόταν στο και πέντε, στο λαό για το… ξύσει! Υπό τύπον δημοψηφίσματος …Ουάου!!!
Με τον αρχι-οικονομολόγο Βαρουφάκη, ακροβολιστή στις στέγες, να διατείνεται ο αθεόφοβος, πως είναι ο.. μοναδικός γνώστης της μοναδικής οικονομικής… αλήθειας «ψαρώνοντας» τους «κομπογιαννίτες» ομόλογους του στο Euro group. Ε, δεν ήθελε και πολύ να χαθεί δια παντός η εμπιστοσύνη. Με δηλώσεις και ανασκευές από τον ανεκδιήγητο υπουργό, ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα, που έθεταν σε δοκιμασία, ακόμα και τους απλούστερους λογικούς συνειρμούς του.
Αγνοώντας επιδεικτικά η συγκυβέρνηση, είτε και ακόμα χειρότερα πολεμώντας ανέντιμα στο εσωτερικό της χώρας, τον… τροφοδότη λογαριασμό της κρατικής ευεξίας, για την εφαρμογή της όποιας κρατικής και κοινωνικής πολιτικής της: τον ιδιωτικό τομέα.
Η ευλογημένη ώρα, όπου η συγκυβέρνηση θα παρήγαγε επιτέλους και τα κέρδη της δικής της πολιτικής αργούσε εγκληματικά. Πουθενά ωστόσο και ιστορικά η αριστερά, δεν παρήγαγε κέρδη. Αρκούμενη απλώς να διαμοιράζει τα κέρδη προηγούμενων πολιτικών. Και της πολιτικής τους. Με αναδρομικά «χαρατσώματα».
Οι πολιτικοί της ελιγμοί περιορίστηκαν στο όλο και πιο αποστεωμένο επιχείρημα: «Δεν έχουν διέξοδο οι Ευρωπαίοι, τι θα κάνουν θα συμβιβαστούν»
Με τον αρχι-οικονομολόγο Βαρουφάκη, ακροβολιστή στις στέγες, να διατείνεται ο αθεόφοβος, πως είναι ο.. μοναδικός γνώστης της μοναδικής οικονομικής… αλήθειας «ψαρώνοντας» τους «κομπογιαννίτες» ομόλογους του στο Euro group. Ε, δεν ήθελε και πολύ να χαθεί δια παντός η εμπιστοσύνη. Με δηλώσεις και ανασκευές από τον ανεκδιήγητο υπουργό, ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα, που έθεταν σε δοκιμασία, ακόμα και τους απλούστερους λογικούς συνειρμούς του.
Αγνοώντας επιδεικτικά η συγκυβέρνηση, είτε και ακόμα χειρότερα πολεμώντας ανέντιμα στο εσωτερικό της χώρας, τον… τροφοδότη λογαριασμό της κρατικής ευεξίας, για την εφαρμογή της όποιας κρατικής και κοινωνικής πολιτικής της: τον ιδιωτικό τομέα.
Η ευλογημένη ώρα, όπου η συγκυβέρνηση θα παρήγαγε επιτέλους και τα κέρδη της δικής της πολιτικής αργούσε εγκληματικά. Πουθενά ωστόσο και ιστορικά η αριστερά, δεν παρήγαγε κέρδη. Αρκούμενη απλώς να διαμοιράζει τα κέρδη προηγούμενων πολιτικών. Και της πολιτικής τους. Με αναδρομικά «χαρατσώματα».
Οι πολιτικοί της ελιγμοί περιορίστηκαν στο όλο και πιο αποστεωμένο επιχείρημα: «Δεν έχουν διέξοδο οι Ευρωπαίοι, τι θα κάνουν θα συμβιβαστούν»
Ένας…Βλακούλης Υπουργός μάλιστα, προέβλεψε πως οι Εταίροι « θα μας παρακαλούσαν να μας δώσουν δανεικά, προκειμένου να μην καταρρεύσουν οι αγορές»…Σήμερα απλά ξύπνησε. Προσποιούμενος ακόμα ωστόσο πως κοιμάται….
Η πρακτική του φόβου, για την οποία κατηγορούσε η κυβέρνηση συλλήβδην όλους τους τέως νυν και επερχόμενους αντιπάλους της, έγινε η μοναδική της πρακτική, την οποία εξήγαγε μαζικά και παγκοσμίως. Μέχρις ότου η χώρα χρεοκόπησε και με τη…βούλα πλέον. Με τις αγορές –δυστυχώς για την συγκυβέρνηση- να έχουν προεξοφλήσει σε ανύποπτες για τους οραματιστές κυβερνήτες μας στιγμές, το πολυδιαφημισμένο grexit… Και την Ελληνική κυβέρνηση να μην το έχει πάρει χαμπάρι…Μύτη δεν άνοιξε. Τα χρηματιστήρια απλά …έβηξαν και το ευρώ απλά …συναχώθηκε. Για μερικά δευτερόλεπτα. Εκείνο που θα περίμενε η ιστορία, θα ήταν να πάθουν βαριά πνευμονία, τόσο η Αριστερή πλατφόρμα όσο και ο Μπαρουφ… Αλλά κι εδώ η ιστορία διαψεύστηκε.
Η πρακτική του φόβου, για την οποία κατηγορούσε η κυβέρνηση συλλήβδην όλους τους τέως νυν και επερχόμενους αντιπάλους της, έγινε η μοναδική της πρακτική, την οποία εξήγαγε μαζικά και παγκοσμίως. Μέχρις ότου η χώρα χρεοκόπησε και με τη…βούλα πλέον. Με τις αγορές –δυστυχώς για την συγκυβέρνηση- να έχουν προεξοφλήσει σε ανύποπτες για τους οραματιστές κυβερνήτες μας στιγμές, το πολυδιαφημισμένο grexit… Και την Ελληνική κυβέρνηση να μην το έχει πάρει χαμπάρι…Μύτη δεν άνοιξε. Τα χρηματιστήρια απλά …έβηξαν και το ευρώ απλά …συναχώθηκε. Για μερικά δευτερόλεπτα. Εκείνο που θα περίμενε η ιστορία, θα ήταν να πάθουν βαριά πνευμονία, τόσο η Αριστερή πλατφόρμα όσο και ο Μπαρουφ… Αλλά κι εδώ η ιστορία διαψεύστηκε.
Η Ελληνική ιστορία εννοείται…Γιατί η παγκόσμια συνεχίζει τις καταγραφές της: Παραθέτοντας και ονοματεπώνυμα. Από τον αείμνηστο Χαρ. Τρικούπη, δύο πράγματα έχουν να θυμούνται οι Έλληνες: Το όραμά του για την ζεύξη Στερεάς Ελλάδος-Πελοποννήσου με μια γέφυρα, που πραγματοποιήθηκε… 100 χρόνια αργότερα και από τον 60ο πρωθυπουργό μετά από εκείνον.
Και το «δυστυχώς επτωχεύσαμε»! Που συνέβη επί των ημερών του επίσης. Κι ακόμα πληρώνουμε τις συνέπειές του και τα χρέη του. Το ερώτημα είναι πια από αυτές τις μνήμες ζήλωσε –και αναβιώνει- ο Αλέξης Τσίπρας…
Καταντάει εντελώς κωμικό τελικά η Ευρώπη να οργανώνεται για την …επισιτιστική βοήθεια στην Ελλάδα, με την κυβέρνηση αλλού ντ αλλού, να ετοιμάζεται να χτίσει και εγκαινιάσει καινούριο τυροκομείο….Για να τυροκομήσει το …-αίμα πια- του μαστού της αγελάδας. Βλέπε, ιδιωτικού τομέα για να το συμμαζεύουμε…
Οι μόνοι κινδυνολόγοι -στο και πέντε- για την διάχυση της ελληνικής κρίσης, έμειναν οι …τζαμπατσήδες Αμερικάνοι. Που δεν ρίσκαραν δεκάρα τσακιστή για την Ελλάδα.
Καταντάει εντελώς κωμικό τελικά η Ευρώπη να οργανώνεται για την …επισιτιστική βοήθεια στην Ελλάδα, με την κυβέρνηση αλλού ντ αλλού, να ετοιμάζεται να χτίσει και εγκαινιάσει καινούριο τυροκομείο….Για να τυροκομήσει το …-αίμα πια- του μαστού της αγελάδας. Βλέπε, ιδιωτικού τομέα για να το συμμαζεύουμε…
Οι μόνοι κινδυνολόγοι -στο και πέντε- για την διάχυση της ελληνικής κρίσης, έμειναν οι …τζαμπατσήδες Αμερικάνοι. Που δεν ρίσκαραν δεκάρα τσακιστή για την Ελλάδα.
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο…Προτρέποντας τους υπόλοιπους Ευρωπαίους –με των οποίων τα χρήματα έκαναν παιγνίδι- να τα βρούνε. Με την πίσω γωνιά του μυαλού τους, να εστιάζει στη γεωστρατηγική θέση της χώρας. Και την σταδιακή ισλαμοποίηση από την πίσω πόρτα της Ευρώπης. Την οποία γεωστρατηγική θέση σημειωτέον, προσπάθησε η κυβέρνηση να …πουλήσει κοψοχρονιά σε κάθε ενδιαφερόμενο.
Με τους Αμερικάνους να αδιαφορούν παγερά για την εν θερμώ και αυτοσχέδια κατά πως προέκυψε πρόταση του Πάνου Καμμένου, για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και με ποσοτά 70-30%. Για να εισπράξει τελικά η κυβέρνηση, τόσο από τη Ρωσία όσο και από την Κίνα, την απογοητευτική για τις στρατηγικές της απάντηση πως «Η Ελλάδα τους ενδιέφερε μόνο ως μέλος της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και μονοδρομημένα εμπορικά»
Στο εσωτερικό μας μέτωπο, η συγκυβέρνηση ξοδεύει τα τελευταία της βόλια. Μόνο που κατάντησαν άσφαιρα πυρά. Ούτε καν τροχιοδεικτικά!!! Ρίχνοντας στο ανάθεμα, όλους τους προηγούμενους πολιτικούς, που έφεραν τη χώρα σ΄αυτό το χάλι. Συνεχίζοντας με θρησκευτική ευλάβεια τις πολιτικές τους πάντως…Των διορισμών, των ρουσφετιών των δικών μας παιδιών κλπ, κλπ.
Ένα έργο που το έχουμε ξαναδεί: Χιλιοπαιγμένο, σαθρό, απαράλλαχτη φωτοκόπια μιας συνταγής, χρεοκοπίας και ελλειμμάτων.
Αντί λοιπόν ο πρωθυπουργός, να τολμήσει να διχάσει, έναν ούτως ή άλλως διχασμένο κυβερνητικό στρατόπεδο κι ένα τριχοτομημένο ήδη ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε να περάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στο λαό. Σέρνοντάς μας σε ένα διάτρητο νομικά και λογικά δημοψήφισμα. Που μόνο διχασμό μπορεί να παράγει. Ιδιαίτερα δε, στην επικράτηση του ΝΑΙ. Που κατά τις δημοσκοπήσεις, προηγείται και με διαφορά. Στην οικονομία τα πάντα γκρεμίζονται και ξαναχτίζονται: Εκτός από ένα: Την εμπιστοσύνη. Όπως και στην πολιτική. Στο πρόσωπο των πολιτικών της σημερινής εξουσίας, χάθηκε οριστικά και η παραμικρή πλέον αξιοπιστία από τους εταίρους μας.
Ο Μπέρτολτ Μπρέχτ έγραφε σε ένα θεατρικό του έργο: «Είπαν πως η κυβέρνηση έχασε την εμπιστοσύνη του λαού της και πρέπει να παραιτηθεί…Μα είναι τόσο δύσκολο να εκλέξουμε έναν ΑΛΛΟ ΛΑΟ στη θέση του σημερινού λαού?»
Αντί λοιπόν ο πρωθυπουργός, να τολμήσει να διχάσει, έναν ούτως ή άλλως διχασμένο κυβερνητικό στρατόπεδο κι ένα τριχοτομημένο ήδη ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε να περάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στο λαό. Σέρνοντάς μας σε ένα διάτρητο νομικά και λογικά δημοψήφισμα. Που μόνο διχασμό μπορεί να παράγει. Ιδιαίτερα δε, στην επικράτηση του ΝΑΙ. Που κατά τις δημοσκοπήσεις, προηγείται και με διαφορά. Στην οικονομία τα πάντα γκρεμίζονται και ξαναχτίζονται: Εκτός από ένα: Την εμπιστοσύνη. Όπως και στην πολιτική. Στο πρόσωπο των πολιτικών της σημερινής εξουσίας, χάθηκε οριστικά και η παραμικρή πλέον αξιοπιστία από τους εταίρους μας.
Ο Μπέρτολτ Μπρέχτ έγραφε σε ένα θεατρικό του έργο: «Είπαν πως η κυβέρνηση έχασε την εμπιστοσύνη του λαού της και πρέπει να παραιτηθεί…Μα είναι τόσο δύσκολο να εκλέξουμε έναν ΑΛΛΟ ΛΑΟ στη θέση του σημερινού λαού?»
Ε λοιπόν ακόμα κι αυτό το σενάριο επιστημονικής φαντασίας δείχνει να πραγματώνεται επι ΣΥΡΙΖΑ. Με τις …πολιτικές θέσεις των στενών συνεργατών του πρωθυπουργού να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, πως δεν συντρέχει λόγος να παραιτηθεί ο πρωθυπουργός ακόμα και μετά την επικράτηση του ΝΑΙ. Σπόνσορας μέχρι τώρα του ΟΧΙ. Αν και το ΝΑΙ θα ψηφιστεί από έναν άλλο λαό εκτός ΣΥΡΙΖΑ…Δεν ξανάγινε στην πολιτική πουθενά, να χάνεις και να θεωρείς όσους σε καταψήφισαν εν δυνάμει υποστηρικτές σου… Στα τυπικά προσόντα των πολιτευτών θα πρέπει εφεξής να προβλεφθεί και προσκομίζεται κι ένα πιστοποιητικό ψυχιάτρου…
Εκτός κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να ναρκοθετήσει και το πολιτικό σκηνικό της επόμενης ημέρας. Με ένα δημοψήφισμα που τον θέτει από χέρι εκτός. Επιμένοντας στην παραμονή στο κάδρο. Με αυτοσκοπό την εξουσία. Αρχομανία λέγεται αυτό (σίκ) . Πραξικόπημα μεταφράζεται η συμπεριφορά στην καθομιλουμένη, για όποιους διαπνέονται από τις αρχές της δημοκρατίας…Ελπίδα όλων είναι να μην υπερισχύσει ο παραλογισμός του «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλλων» Κούγκι κατά τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ (?) ΕΛΛΗΝΕΣ, ακριβέστερα.
Στην πεζή καθημερνότητά μας, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Στην πολιτική ως…ανυπότακτοι Έλληνες, συνηθίσαμε να κρίνουμε τα πάντα επί των προθέσεων… Μένοντας σταθερά προσκολημένοι στις αφετηρίες. Αγνοώντας επιδεικτικά τα αποτελέσματα. Κι ύστερα ψάχνουμε ή δημιουργούμε τους φταίχτες: Στο εσωτερικό, στο εξωτερικό, στον ουρανό, στο υπερπέραν κι όπου αλλού σκαρφιστούμε.
Μέχρι που φτάνει μια οριακή στιγμή: Όπου οι σχέσεις (στ)οργής κυβερνήσεων & λαού, μετασχηματίζονται σε μια νύχτα, σε σχέσεις αφκιασίδωτες σχέσεις…οργής. Και τα πράγματα γίνονται ανεξέλεγκτα. Έτσι απλά…
Κλείνοντας αυτό το άρθρο, παραθέτω και τις σκέψεις μου για το δημοψήφισμα της Κυριακής.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΟΧΙ:
-Κατά τον πρωθυπουργό: παραμονή στο ευρώ και την Ευρώπη.
-Κατά την Ευρώπη: οικιοθελής έξοδος και από τα δύο.
-Κατά τους Λαφαζανικούς και την ΖΩΗ (νάχουμε) , εθνικό νόμισμα από την πίσω πόρτα.
-Κατά τους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, έξοδος κινδύνου.Συνεπώς φηφίζουμε ΝΑΙ!
-Κατά τους κοινοβουλευτικούς Ευρωπαϊστές του ιθαγενούς ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει: ΔΕΝ ΞΕΡΩ, ΔΕΝ ΕΙΔΑ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ, ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ.
-Κατά τους ΑΝΕΛ: Ότι κάτσει! Ήδη σήμερα Δ. Καμμένος, Β. Κόκκαλης , Κ. Δαμοβολίτης τοποθετήθηκαν υπέρ του ΝΑΙ
-Κατά την κρίση μου: Επισημοποίηση μιας μη αναστρέψιμης υπό αυτές τις συνθήκες άτακτης χρεοκοπίας. Με τις τράπεζες να μην ξανανοίγουν, με κούρεμα έως και …ριζική αποτρίχωση των ιδιωτικών καταθέσεων, με χαριστική βολή στον ιδιωτικό τομέα, με δελτίο στα τρόφιμα και –απευκταίο αλλά επαπειλούμενο ενδεχόμενο- μαύρης αγοράς, με εξαφάνιση των κρατικών εσόδων-άρα και του κράτους- με πολλαπλασιασμό του εθνικού και ιδιωτικού χρέους, αντίστοιχο σε πρώτο χρόνο επιεικώς, με τα μεγέθη της υποτίμησης του νέο- υιοθετημένου νομίσματος και επιπλέον δευτερογενή κατάρευση των περιουσιών μας. Λόγω υποθήκευσης των δανείων και υποχρεώσεών μας γενικότερα στους διάφορους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης/παροχής ρευστότητας ως τα τώρα και …διάλυσης εφεξής, με…με…με…
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΝΑΙ:
Εκτός κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να ναρκοθετήσει και το πολιτικό σκηνικό της επόμενης ημέρας. Με ένα δημοψήφισμα που τον θέτει από χέρι εκτός. Επιμένοντας στην παραμονή στο κάδρο. Με αυτοσκοπό την εξουσία. Αρχομανία λέγεται αυτό (σίκ) . Πραξικόπημα μεταφράζεται η συμπεριφορά στην καθομιλουμένη, για όποιους διαπνέονται από τις αρχές της δημοκρατίας…Ελπίδα όλων είναι να μην υπερισχύσει ο παραλογισμός του «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλλων» Κούγκι κατά τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ (?) ΕΛΛΗΝΕΣ, ακριβέστερα.
Στην πεζή καθημερνότητά μας, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Στην πολιτική ως…ανυπότακτοι Έλληνες, συνηθίσαμε να κρίνουμε τα πάντα επί των προθέσεων… Μένοντας σταθερά προσκολημένοι στις αφετηρίες. Αγνοώντας επιδεικτικά τα αποτελέσματα. Κι ύστερα ψάχνουμε ή δημιουργούμε τους φταίχτες: Στο εσωτερικό, στο εξωτερικό, στον ουρανό, στο υπερπέραν κι όπου αλλού σκαρφιστούμε.
Μέχρι που φτάνει μια οριακή στιγμή: Όπου οι σχέσεις (στ)οργής κυβερνήσεων & λαού, μετασχηματίζονται σε μια νύχτα, σε σχέσεις αφκιασίδωτες σχέσεις…οργής. Και τα πράγματα γίνονται ανεξέλεγκτα. Έτσι απλά…
Κλείνοντας αυτό το άρθρο, παραθέτω και τις σκέψεις μου για το δημοψήφισμα της Κυριακής.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΟΧΙ:
-Κατά τον πρωθυπουργό: παραμονή στο ευρώ και την Ευρώπη.
-Κατά την Ευρώπη: οικιοθελής έξοδος και από τα δύο.
-Κατά τους Λαφαζανικούς και την ΖΩΗ (νάχουμε) , εθνικό νόμισμα από την πίσω πόρτα.
-Κατά τους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, έξοδος κινδύνου.Συνεπώς φηφίζουμε ΝΑΙ!
-Κατά τους κοινοβουλευτικούς Ευρωπαϊστές του ιθαγενούς ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει: ΔΕΝ ΞΕΡΩ, ΔΕΝ ΕΙΔΑ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ, ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ.
-Κατά τους ΑΝΕΛ: Ότι κάτσει! Ήδη σήμερα Δ. Καμμένος, Β. Κόκκαλης , Κ. Δαμοβολίτης τοποθετήθηκαν υπέρ του ΝΑΙ
-Κατά την κρίση μου: Επισημοποίηση μιας μη αναστρέψιμης υπό αυτές τις συνθήκες άτακτης χρεοκοπίας. Με τις τράπεζες να μην ξανανοίγουν, με κούρεμα έως και …ριζική αποτρίχωση των ιδιωτικών καταθέσεων, με χαριστική βολή στον ιδιωτικό τομέα, με δελτίο στα τρόφιμα και –απευκταίο αλλά επαπειλούμενο ενδεχόμενο- μαύρης αγοράς, με εξαφάνιση των κρατικών εσόδων-άρα και του κράτους- με πολλαπλασιασμό του εθνικού και ιδιωτικού χρέους, αντίστοιχο σε πρώτο χρόνο επιεικώς, με τα μεγέθη της υποτίμησης του νέο- υιοθετημένου νομίσματος και επιπλέον δευτερογενή κατάρευση των περιουσιών μας. Λόγω υποθήκευσης των δανείων και υποχρεώσεών μας γενικότερα στους διάφορους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης/παροχής ρευστότητας ως τα τώρα και …διάλυσης εφεξής, με…με…με…
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΝΑΙ:
Κατά τη γνώμη μου:
Ετεροχρονισμός και αποφυγή όλων των άμεσων συνεπειών που αναπτύχθηκαν ήδη για το ΟΧΙ, χάραξη εθνικής στρατηγικής μέσω της εντολής που ξαναδίνει ο λαός και μέσω του κερδισμένου ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ πάντος χρόνου και ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ.
Τα μέτρα του επόενου μνημονίου θα περιορίσουν το ήδη πετσοκομένο ΑΕΠ κατά 20% (συγκριτικά υποφερτό σε μια μη αναστρέψιμη χρεοκοπία, όπου το ΑΕΠ θα μειωθεί κατά τουλάχιστον 80%), αποφυγή εθνικού διχασμού, αλλά και διατήρηση των ελπίδων εν ζωή για μια ανάκαμψη…Χτίζοντας από χθες κιόλας στην βαριά τραυματισμένη αξιοπιστία των πολιτικών (ανδρών) και των πολιτικών(επιλογών). Πάντως τίποτα…. δεν θα είναι όπως παλιά. Είτε με ναι είτε με όχι. Απλά με το ΝΑΙ υπάρχει ακόμα ελπίδα.
Ας ελπίσουμε πως η απόφαση του Ελληνικού λαού , δεν θα ευνοήσει για μια ακόμα φορά ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ απ΄αυτή την παρατεταμένη κρίση, επενδύοντας στη χρεοκοπία της χώρας με την επανάκαμψη της δραχμής…
ΥΓ: Προφανώς και κανείς δεν μπορεί να μας διώξει από το Ευρώ. Αυτό μόνοι μας θα το προκρίνουμε. Μην αντεχοντας το σάπισμα και την αυτό-εκκαθάριση μας εν…λειτουργία… Δίκην χρεοκοπημένης επιχείρησης…
Ας ελπίσουμε πως η απόφαση του Ελληνικού λαού , δεν θα ευνοήσει για μια ακόμα φορά ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ απ΄αυτή την παρατεταμένη κρίση, επενδύοντας στη χρεοκοπία της χώρας με την επανάκαμψη της δραχμής…
ΥΓ: Προφανώς και κανείς δεν μπορεί να μας διώξει από το Ευρώ. Αυτό μόνοι μας θα το προκρίνουμε. Μην αντεχοντας το σάπισμα και την αυτό-εκκαθάριση μας εν…λειτουργία… Δίκην χρεοκοπημένης επιχείρησης…
Με διορισμένο εκκαθαριστή, τον εαυτό μας πλέον…Μέσω της ατομικής μας ψήφου της επόμενης Κυριακής!!!
H θεότρελη συνωμοσιολογία πάντως, συμπυκνώνεται στο γεγονός πως στο fun club της -με οποιοδήποτε τρόπο- αποχώρησης της Ελλάδας από Ευρωζώνη (και εξ αδιαιρέτου κι από την Ευρώπη) ο Σόϊμπλε βρήκε πρόθυμους συνοδοιπόρους και στο εσωτερικό της χώρας. Τουτέστιν: Μια ελάχιστα ευκαταφρόνητη μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ και την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Ένα ανομολόγητο εσωτερικό τρίγωνο, σε μια παρά φύσιν περίπτυξη, με τον εκπεφρασμένο και ακούραστο εισηγητή του grexit, Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε!!! Για φαντάσου…
Για όλα τα παραπάνω , η θέση μου και το κάλεσμα μου είναι να δώσουμε μια ευκαιρία , στην Πατρίδα μας , στον εαυτό μας , στα παιδιά μας . Μια ευκαιρία να αγωνιστούμε σκληρά , αλλά μέσα στην Ευρωπαϊκή οικογένεια , ζητώντας παράλληλα και από αυτούς να σεβαστούν την ιδιαιτερότητα μιας Χώρας , που η ιστορία της έχει δείξει , ότι ξέρει να αγωνίζεται !!!!!
ΝΑΙ αυτή την ώρα είναι ο μόνος δρόμος .
Ζώης Κολιός
Οικονομολόγος - Φοροτεχνικός
H θεότρελη συνωμοσιολογία πάντως, συμπυκνώνεται στο γεγονός πως στο fun club της -με οποιοδήποτε τρόπο- αποχώρησης της Ελλάδας από Ευρωζώνη (και εξ αδιαιρέτου κι από την Ευρώπη) ο Σόϊμπλε βρήκε πρόθυμους συνοδοιπόρους και στο εσωτερικό της χώρας. Τουτέστιν: Μια ελάχιστα ευκαταφρόνητη μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ και την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Ένα ανομολόγητο εσωτερικό τρίγωνο, σε μια παρά φύσιν περίπτυξη, με τον εκπεφρασμένο και ακούραστο εισηγητή του grexit, Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε!!! Για φαντάσου…
Για όλα τα παραπάνω , η θέση μου και το κάλεσμα μου είναι να δώσουμε μια ευκαιρία , στην Πατρίδα μας , στον εαυτό μας , στα παιδιά μας . Μια ευκαιρία να αγωνιστούμε σκληρά , αλλά μέσα στην Ευρωπαϊκή οικογένεια , ζητώντας παράλληλα και από αυτούς να σεβαστούν την ιδιαιτερότητα μιας Χώρας , που η ιστορία της έχει δείξει , ότι ξέρει να αγωνίζεται !!!!!
ΝΑΙ αυτή την ώρα είναι ο μόνος δρόμος .
Ζώης Κολιός
Οικονομολόγος - Φοροτεχνικός
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου