Η αγωνία, ο φόβος, ο πόνος είχαν κυριεύσει την οικογένεια του άτυχου νεαρού Βαγγέλη Γιακουμάκη.
Η οικογένεια πονούσε και η ψυχή τους είχε παραδοθεί στα πιο αδύναμα συναισθήματα. Λογικό, γαρ. Η μανούλα, ο πατέρας του, τα αδέλφια του απεγνωσμένα επιζητούσαν μια ανάσα ελπίδας.
Το αχ κάθε μέρα όλο και μεγάλωνε. Ο πόνος το ίδιο. Οι αρνητικές σκέψεις κυριαρχούσαν το είναι τους. Για το παιδί τους. Για τον λεβέντη τους. Για ένα παιδί που είχε όνειρα.
Καθημερινά η πανέμορφη αδελφούλα του η Ελένη έκανε έκκληση μέσω Facebook να βρεθεί ο αδελφός της.
Ζούσε με μια ευχή: Να βρεθεί ζωντανός και να γυρίσει σύντομα κοντά τους. Ένα μικρό κορίτσι έδειχνε αξιοπρέπεια και δύναμη. Πονούσε και το μοιραζόταν με τους φίλους της.
Σπαρακτική ήταν η μαντινάδα που η ίδια έγραψε με σθένος: «Θε μου και να κατεχα που ειναι που κοιμαται… Να τονε βρω και να του πω , ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΘΑ ΜΑΙ».
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου