«Μόλις γύρισα από το σχολείο του γιου μου όπου παρακολούθησα τη "Μάχη των Βιβλίων"! Οι τριάντα καλύτεροι μαθητές του σχολείου στο διάβασμα, χωρίζονται σε έξι ομάδες των πέντε και διαβάζουν πέντε βιβλία! Ο κάθε μαθητής σε κάθε ομάδα χρεώνεται ένα βιβλίο και πρέπει να το διαβάσει, να μάθει για τον συγγραφέα του και να γράψει μια αναφορά για το τι περιέχει το βιβλίο!
Η κάθε ομάδα διαλέγει ένα όνομα και πρέπει να δικαιολογήσει την επιλογή της!
Αν και δεν κερδίσανε χάρηκα που πέντε κορίτσια διάλεξαν το όνομα: «Οι κόρες της Αθηνάς»!
Καμία Ελληνίδα. Δύο Γιαπωνεζες, δυο Μαύρες και μια Ινδή!
Με λύπη άκουγα τα κορίτσια να εξηγούν για την Θεά της Γνώσης και της Σοφίας γιατί δεν μου έβγαινε από το μυαλό η εικόνα του βεβηλωμένου αγάλματος του Κωστή Παλαμά! Του κατεστραμμένου ναού δίπλα στην Νομική!
Είναι αποκαρδιωτικό όταν συνειδητοποιείς ότι οι ξένοι εκτιμούν την Κληρονομιά σου περισσότερο από πολλούς μα πάρα πολλούς. συμπατριώτες σου!»
Αυτή η πραγματική κραυγή αγωνίας προέρχεται από έναν Έλληνα, έναν Πειραιώτη από τα γεννοφάσκια του, παιδικό φίλο, ο οποίος εδώ και 20 χρόνια, ζει και ευδαιμονεί αυτός και η οικογένειά του στην ευρύτερη περιοχή του Σικάγο των ΗΠΑ. Την ανέβασε πριν λίγο στον «τοίχο» του στο facebook.
Ο γιός του 10 χρονών, ο οποίος μιλάει άριστα τα ελληνικά, πηγαίνει σε Αμερικανικό Δημοτικό Σχολείο και η προαναφερθείσα ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ του μας βοηθά να κάνουμε και τις συγκρίσεις των δύο εκπαιδευτικών συστημάτων.
Και η σύγκριση αυτή δεν είναι καθόλου τιμητική για μας.
Λ.Σ.Μ.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου