Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης και η Δανάη Μπάρκα μπορεί να μην μοιράζονται πια την ίδια στέγη μετά από 16 χρόνια συγκατοίκησης, ωστόσο συναντιούνται θεατρικά, αφού συμπρωταγωνιστούν στην κωμωδία «Ούτε γάτα... ούτε ζημιά». Οι δυο τους μίλησαν στη Λία Παπαϊωάννου και το περιοδικό ΟΚ! για τη σχέση που έχουν διαμορφώσει μέσα σε αυτά τα χρόνια και αποκάλυψαν πιο είναι το πιο αστείο που τους έχει συμβεί επί σκηνής...
Έχει συμβεί κάποιο αστείο περιστατικό στη διάρκεια των παραστάσεων;
Χρήστος: Το πιο αστείο ήταν ένα βράδυ, αρκετές μέρες μετά την πρεμιέρα, όπου σε μια σκηνή ξαφνικά και απροσδόκητα μου ήρθε να ρίξω στη Δανάη ένα χαστούκι. Δεν ήταν σκηνοθετημένο έτσι, αλλά ταίριαζε πάρα πολύ, γι' αυτό και το κρατήσαμε. Έπρεπε να δεις την αντίδραση της Δανάης.
Δανάη: Πάγωσα... Δεν κατάλαβα αν ήταν μέρος της σκηνής ή αν είχα κάνει κάτι και βρήκε αυτόν τον τρόπο να ξεσπάσει. Σκεφτόμουν ότι μου έδωσε το χαστούκι για να μου πει: «Πρόσεξε, μετά έχουμε να μιλήσουμε!» Εγώ πάντως θυμάμαι ένα άλλο αστείο περιστατικό, παλαιότερα. Τα πρώτα χρόνια που ήρθε να μείνει μαζί μας ο Χρήστος, έπαιζε στο Σεσουάρ για δολοφόνους και με έπαιρνε σχεδόν κάθε βράδυ μαζί του στο θέατρο. Μια φορά πήγαμε όλοι μαζί στην παράσταση με την οικογένεια της μαμάς μου. Καθίσαμε στην πρώτη σειρά και ήθελα να τους δείξω ότι ήξερα το έργο, οπότε σε κάποια σκηνή πετάχτηκε όρθια και με δυνατή φωνή είπα μια ατάκα του Χρήστου πριν την πει εκείνος. Το κοινό γέλασε, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρόσωπο του Χρήστου πάνω στη σκηνή.
Έχει συμβεί κάποιο αστείο περιστατικό στη διάρκεια των παραστάσεων;
Χρήστος: Το πιο αστείο ήταν ένα βράδυ, αρκετές μέρες μετά την πρεμιέρα, όπου σε μια σκηνή ξαφνικά και απροσδόκητα μου ήρθε να ρίξω στη Δανάη ένα χαστούκι. Δεν ήταν σκηνοθετημένο έτσι, αλλά ταίριαζε πάρα πολύ, γι' αυτό και το κρατήσαμε. Έπρεπε να δεις την αντίδραση της Δανάης.
Δανάη: Πάγωσα... Δεν κατάλαβα αν ήταν μέρος της σκηνής ή αν είχα κάνει κάτι και βρήκε αυτόν τον τρόπο να ξεσπάσει. Σκεφτόμουν ότι μου έδωσε το χαστούκι για να μου πει: «Πρόσεξε, μετά έχουμε να μιλήσουμε!» Εγώ πάντως θυμάμαι ένα άλλο αστείο περιστατικό, παλαιότερα. Τα πρώτα χρόνια που ήρθε να μείνει μαζί μας ο Χρήστος, έπαιζε στο Σεσουάρ για δολοφόνους και με έπαιρνε σχεδόν κάθε βράδυ μαζί του στο θέατρο. Μια φορά πήγαμε όλοι μαζί στην παράσταση με την οικογένεια της μαμάς μου. Καθίσαμε στην πρώτη σειρά και ήθελα να τους δείξω ότι ήξερα το έργο, οπότε σε κάποια σκηνή πετάχτηκε όρθια και με δυνατή φωνή είπα μια ατάκα του Χρήστου πριν την πει εκείνος. Το κοινό γέλασε, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρόσωπο του Χρήστου πάνω στη σκηνή.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου