ΝΩΡΙΤΕΡΑ, κανένας μας δεν νοιάστηκε για την εγκυρότητα των «χαρτιών» τους και η πλαστογραφία πήγε σύννεφο. Για να πέσουν σύννεφο και οι ψήφοι. Με τη γραφειοκρατία σε…διάλλειμα, όσο κρατούσαν οι διαδικασίες. Για διαβατήριο (σε μια βδομάδα), τον ενοποιημένο αλλοδαπό (μη δεν αρεστεί, το μετανιώσει και το σκάσει), με την αλυσίδα των κρίκων να τραβάει ο ένας τον άλλο. Προς την «πατρίδα» που δεν ήταν πατρίδα τους.
ΠΗΡΑΝ, λοιπόν τα (άτοκα) δανειάκια τους, αγόρασαν το σπιτάκι τους (χωρίς όρους και δεσμεύσεις), το’ καναν σπιταρώνα και το πούλησαν(!) αυγατίζοντας την περιουσία τους στα…ξένα. Σε τουριστικές περιοχές, χωρίς αρχικό κεφάλαιο, χωρίς φορολογήσεις και άλλους…κατατρεγμούς. Στη φιλόξενη Ελλάδα, όπου ο πολιτικός πουλάει και τη μάνα τους για την ψήφο.
ΚΑΙ οι Πρωθυπουργοί μας; Κρύβονται! Επί των ημερών τους ξεκίνησε η «παράδοση» της Ελλάδας, αλλά δεν νιώθουν την ανάγκη για εξηγήσεις στον ελληνικό λαό, λογαριασμό και απολογία (τους).
ΑΥΤΟΙ, λοιπόν, οι αλλοδαποί και βολεμένοι δεν χρωστούν καλή κουβέντα για τους έλληνες κι είναι το παράπονό μας. Μη φανεί πως εδώ «φτιάχτηκαν» έχοντας εγκαταλείψει τη φτώχια στα χωριά τους και τη «δημοκρατία» των…Δημοκρατιών τους. Και είναι αυτός ο έρπων ανθελληνισμός που μας πληγώνει. Χωρίς κανένας τους να μας αδειάζει τη γωνιά αυθορμήτως, είτε με υποχρεωτική απέλαση. Γιατί; Γιατί τους «μακρινούς» τους προστατεύουν νόμοι κάτω απ’ την ομπρέλα της παγκοσμιοποίησης και τους «ευρωπαίους» η βλακεία των φορέων ελληνικών…συμφερόντων που μας τους φόρτωσαν.
ΜΕ τον ντόπιο σε σταυροδρόμι, απορημένο πώς να συμπεριφερθεί. Σαν έλληνας της πατροπαράδοτης φιλοξενίας ή να τους περάσει στο περιθώριο της ζωής και της ιστορίας;
Ο ανθελληνισμός έχει πολλές μορφές και εποχές. Ανθέλληνες οι ευρωπαίοι εταίροι μας δανειοδότες και πιστωτές μας, το ίδιο και οι «εσωτερικό»ι μας δανειολήπτες. Με την ελληνικότητα αποτυπωμένη σε ψεύτικα χαρτιά και σε ξένες…γλώσσες με βαριά προφορά.
Και πανούργος και δόλιος!
Η φυλακή (φυλάκιση) συμμορφώνει. Η προοπτική της προλαμβάνει. Και δεν μιλάμε για γεννημένο εγκληματία, αδιόρθωτο και...ανεπίδεκτο. Οι άλλοι, οι συνήθεις που «αμάρτησαν για τα παιδιά τους", είτε οι πολιτικοί για τη μίζα τους, στο κελί «συνέρχονται» και ωριμάζουν για ομολογία. Και για κάρφωμα συνενόχων.
ΔΕΝ μπορούσες να «αγγίξεις» πολιτικό κι ήταν…ανίερο ακόμα και να το σκεφθείς. Με χειροπέδες μεγαλόσχημοι της πολιτικής; Ανήκουστο. Ωστόσο, κάτι είναι κι αυτό, όσο κι αν τεντώθηκε της σκοπιμότητας το σκοινί. Παραπέρα, είναι πρόοδος και επανάσταση για τα ελληνικά δεδομένα να σου περνούν τις χειροπέδες γιατί τσέπωνες το επίδομα της πεθαμένης μάνας σου.
ΔΕΝ το πίστευε ο κ. Άκης Τσοχατζόπουλος. Ούτε κι εμείς. Και, βέβαια, περιμέναμε χειροπέδες και σε άλλα χέρια π. χ. βατοπεδινών, αλλά μη τα βάζεις με την Εκκλησία, θα βγεις ζημιωμένος. Περιμέναμε να «μιλήσει» ο Άκης και σιωπά. Να κάνει προβληματικό τον ύπνο του κ. Σημίτη ή να καταθέσει στοιχεία πως τα…κονόμησαν μέλη του ΚΥΣΕΑ. Δεν το κάνει γιατί δεν τα διαθέτει και οι «απειλές» ανακλώνται, πλήττουν τον ίδιο και το κέντρο βάρους (των μιζών) δεν μετατοπίζεται.
ΣΤΗ φυλακή αγωνίζεσαι να μπλέξεις κι άλλους για να’ ναι μισή η μοιρασμένη λύπη, ωστόσο, η αλήθεια σου ανακατώνει το στομάχι, μέχρι που την…ξερνάς. Αλλιώτικά, θα την έκρυβες ως τη στερνή σου ώρα, για να χαρούν τα «κέρδη» σου οι κληρονόμοι.
ΤΟ «κέρδος» με τις χειροπέδες και τη φυλάκιση είναι κοινωνικό και χειροπιαστό. Θα το σκεφθεί ο…αντιδήμαρχος για τη μίζα της καντίνας, θα ξαγρυπνάει αγωνιώντας ο πολιτικός που «τα’ πιασε», ο δημόσιος «λειτουργός» με το φακελάκι προεξέχον στο…(κωλο)τσεπάκι.
ΩΣΤΟΣΟ, οι παραπάνω σκέψεις δεν λύνουν το πρόβλημα. Στην Ελλάδα της ασυδοσίας, δεν μας φτάνουν οι…χωροφύλακες. Ούτε οι ελεγκτές. Κι όταν οι τελευταίοι ξεχύνονται στην αγορά για έλεγχο, το κάνουν με τον πιο…επιδεικτικό τρόπο. Με τη στολή τους φορεμένη, την ιδιότητα βοώσα και μόνο η…ντουντούκα δεν προαναγγέλλει τον ερχομό τους.
ΠΙΑΝΕΙ το μήνυμα ο «ελεγχόμενος», παίρνει τα μέτρα του, συμμορφώνεται στιγμιαία, και ξανά το βιολί στον ίδιο σκοπό της φοροαποφυγής. Για να κτίζονται σχολεία και γεφύρια μόνο απ’ τον υποχρεωτικό οβολό των μισθωτών και συνταξιούχων.
Η φυλακή συμμορφώνει και προλαμβάνει, αλλά ο ρωμιός είναι πανούργος. Ενίοτε και δόλιος.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου