Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Τουρκία, ένα απέραντο κράτος τα τελευταία χρόνια διανύει μια περίοδο ανάπτυξης της οικονομίας της, που πολλοί θα ζήλευαν. Η αύξηση του ΑΕΠ μεγάλη Μάλιστα τα τελευταία χρόνια σε διψήφιο αριθμό και φυσικά ο Ερντογάν να απειλεί θεούς και δαίμονες για την παντοκρατορία του. Μάλιστα πριν από καιρό αποπλήρωσε και την τελευταία δόση του δανείου προς το ΔΝΤ και ήταν έτοιμος να ανοίξει φτερά και πολλές φορές να φοβίζει και εμάς τους γείτονες με τις απειλές του για Αιγαίο και νησιά όπως και για την Θράκη. Ο στρατός, ακολουθώντας ένα πρόγραμμα εξοπλισμών, έξυπνο μπορούμε να πούμε, έναντι των δικών μας πολιτικών με παραγγελίες για σύγχρονα όπλα αποκομίζοντας αντισταθμιστικά οφέλη έφτασε να παράγει με δικές του βιομηχανίες πολλά από τα οπλικά συστήματα που χρησιμοποιεί. Οι δικοί μας πολιτικοί αντί για αντισταθμιστικά ωφέλει έπαιρναν μόνο μίζες χρεώνοντας σε μεγαλύτερες τιμές τα όπλα που καλείται σήμερα ο λαός να πληρώσει και φυσικά μερικοί αθυρόστομοι λένε και το μαζί τα φάγαμε χωρίς τσίπα και ντροπή.
Η ανάπτυξη λοιπόν της Τουρκίας άρχισε και συνοδεύτηκε με μια άνοδο του ΑΕΠ. Πολλές πολυεθνικές άνοιξαν και δημιούργησαν επιχειρήσεις που παρήγαγαν πολλά προϊόντα τους, έχοντας σαν βάση την ανυπαρξία των ελέγχων, την ανυπαρξία του εργατικού οραρίου, όπως και τους πολύ χαμηλούς μισθούς και φυσικά την ανυπαρξία ενός ασφαλιστικού συστήματος. Ο μισθός στην Τουρκία είναι γύρω στα 150-160 ευρώ. Βέβαια από την άλλη πολλά βασικά προϊόντα όπως η βενζίνη κάπου στα 2,2 ευρώ, το πετρέλαιο, κλπ δεν έχουν καθόλου φθηνή τιμή, όπως και τα κρέατα τους που κυμαίνονται σε λιγότερο χαμηλές τιμές από την Ελλάδα.
Η ανάπτυξη προήλθε λοιπόν από τον πλουτισμό μερικών οικογενειών ή μέρους του πληθυσμού και δεν πέρασε στην αγορά και όπως λέμε δεν υπάρχει αγοραστική δύναμη στους τοπικούς καταναλωτές .
Στα βάθη της ανατολής η κατάσταση είναι ακόμα ποιο δραματική ενώ στην Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη μεγάλες ομάδες πληθυσμού ζουν σε απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης χωρίς νερό και ρεύμα. Έτσι υπάρχει η ωραία και πολιτισμένη Σμύρνη που επισκέπτονται οι τουρίστες και η απόμερη που δεν την δείχνουν πουθενά. Το ίδιο και στην Κωνσταντινούπολη. Κάπου στα 5 εκατομμύρια πληθυσμού από τα 17 είναι κάτω από το όριο της φτώχιας ενώ άλλα τόσα έχουν μόνο τα προς το ζην.
Ένα άλλο γεγονός είναι αυτό των διαφορετικών παρατάξεων και ομάδων λαών που ζουν σε αυτή την χώρα όπου η καταπίεση διακοσμείται με δημοκρατικές φανφάρες. Οι Κούρδοι που προσπαθούν εδώ και χρόνια να ανακτήσουν το κράτος τους, όπως και άλλες θρησκευτικές ομάδες που καταπιέζονται και αντιμετωπίζονται σαν δεύτερης κατηγορίας πολίτες. Οι διωγμοί και οι σφαγές ήταν η προσφιλής τακτική της εθνοκάθαρσης που επιχείρησε ο….. «δημοκράτης», ιδρυτής της Τουρκικής δημοκρατίας Κεμάλ, που μερικοί και στη Ελλάδα βλέπουνε σαν συνωστισμό, την Σμύρνη, σαν συγκέντρωση των ποντίων που κατά λάθος πλακώθηκαν ενώ για το Σούλι απλώς οι γυναίκες γλίστρησαν ενώ χορεύανε στον γκρεμό ….από την χαρά τους που έμπαιναν οι Τούρκοι …..αλήθεια τι ναρκωτικά παίρνουν αυτοί οι άνθρωποι;
Όλη αυτή εξαθλίωση και η μιζέρια θέλει ένα έναυσμα για να διεκδικήσει και να απαιτήσει κάτι. Και φυσικά τώρα που η οικονομική ευημερία λιγοστεύει η αύξηση του ΑΕΠ θα είναι μόνο 1-1,5% δηλαδή η πείνα θα αυξηθεί αφού θα την καρπωθούν οι μεγάλοι, ένα έναυσμα είναι αρκετό για να αρχίσουν τα παρατράγουδα. Το μοντέλο αυτό δυστυχώς οι ευφυέστατοι πολιτικοί μας, το παροτρύνουν και ως μοντέλο ανάπτυξης. Ένα μοντέλο ανάπτυξης όπου κάποιοι θα παίρνουνε τα πάντα και οι υπόλοιποι τα ψίχουλα που δεν θα φτάνουν για να ζήσεις. Ένα μοντέλο ανάπτυξης καπιταλιστικής κοινωνίας χωρίς καπιταλισμό …δηλαδή κεφάλαια και χρήματα που θα τονώσουν την αγορά και θα διακινηθούν. Ένα μοντέλο ολιγαρχικής απολυταρχίας όπου οι μεν θα κάνουν τζακούζι και σπα και οι υπόλοιποι δεν θα έχουν τα προς το ζην. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν φωνάζουν και επαναστατούν για την Τουρκία που δεν είναι των Τούρκων αλλά των πολυεθνικών. Για την Τουρκία που δεν τους δίνει τα προς το ζην αλλά τους έχει μόνο για εκμετάλλευση. Για την Τουρκία που όταν κάποιος ζητήσει τα δικαιώματα του ξυλοκοπείται ή βρίσκεται κάπου σε κάποιο δρόμο ή χαντάκι νεκρός. Για την Τουρκία που στην ιστορία δεν δίστασε να αιματοκυλήσει λαούς και να σφάξει γυναικόπαιδα. Για την Τουρκία που λίγα χρόνια πριν, το 1974 αιματοκύλησε ένα ολόκληρο νησί και με τους θηριωδίες της άφησε πάλι μελανά χρώματα στην ιστορία. Για την Τουρκία της πείνας του λαού της και της καλοπέρασης των αρχόντων της, των νεότερων βεζίρηδων και των αγάδων.
Αυτή λοιπόν η ….δημοκρατική χώρα, χρειάστηκε ένα έναυσμα για να διαδηλώσει και να δείξει ότι όλα αυτά δεν είναι ρόδινα αλλά μερικοί πληρώνουν. Από την άλλη ύποπτο μπορούμε να θεωρήσουμε την περίοδο αυτής της Τουρκικής εξέγερσης, την ώρα που έχει αποπληρώσει τα δάνεια και το σύστημα της εδραιοποιείται οριστικά, ενώ η δυναμική της οικονομίας της, έστω αυτής της ολιγαρχικής κοινωνίας εδραιοποιείται και ενδυναμώνεται. Ίσως υποκινήται και από άλλους παράγοντες που δεν θέλουν την εδραίωση και την παντοδυναμία.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου