Το πρόγραμμα σε ότι αφορά στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων είναι λίγο πολύ αναμενόμενο με μια προσπάθεια να συγκερασθούν ποιοτικές με εμπορικές παραστάσεις χωρίς κατ’ ανάγκην οι δεύτερες να υπολείπονται σε ποιότητα.
Τα σχήματα και τα έργα είναι από καιρό γνωστά, οι συνεργασίες και τα νέα κυκλοφορούν ήδη από το χειμώνα και φυσικά υπάρχουν και τα μεγάλα, λεγόμενα, ονόματα όπως ο Γιώργος Κιμούλης, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Γιώργος Νταλάρας, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, ο Μηνάς Χατζησάββας, ο Σπύρος Ευαγγελάτος, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο Κώστας Μακεδόνας, η Γιώτα Νέγκα, η Ρούλα Πατεράκη, ο Δημήτρης Πιατάς, ο Νίκος Καραθάνος, ο Αργύρης Ξάφης, ο Θωμάς Μοσχόπουλος, ο Βασίλης Παπαβασιλείου, ο Αλέξανδρος Μυράτ, ο Γιώργος Παρτσαλάκης, η Λυδία κονιόρδου, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, ο Γιώργος Αρμένης και πολλοί άλλοι. Όλους αυτούς τους ανθρώπους της τέχνης θα έχουμε την ευκαιρία να τους συναντήσουμε το καλοκαίρι και να απολαύσουμε τη δουλειά τους.
Εκεί όμως που κυριολεκτικά «κεντάει» ο Γκόνης είναι οι εκδηλώσεις μέσα στην πόλη κυρίως με το μεγάλο αφιέρωμα στον Καβάφη με απίθανες και ευρηματικές ιδέες και συμμετοχές αλλά και με την αναφορά στα 100χρονα της ελεύθερης Καβάλας που ένας θεσμός σαν το Φεστιβάλ Φιλίππων οφείλει να τιμήσει δεόντως.
Η κορυφαία αλλά και πλέον ενδιαφέρουσα νομίζουμε στιγμή του προγράμματος θα διαδραματισθεί στους κήπους του Ιμαρέτ στα μέσα Αυγούστου (11 – 13/8) με τη θεατρική παράσταση «Ο γηραιός πατήρ μου Κωνσταντίνος», σε κείμενο του Κώστα Ακρίβου που ο Βολιώτης συγγραφέας ετοιμάζει ειδικά για την περίσταση, με την Μάγια Λυμπεροπούλου και την απρόσμενη συμμετοχή του Αντώνη Κούφαλη!
Μια παράσταση που αναμένουμε με αγωνία γιατί πέραν των συντελεστών θα «σκαλίσει» και ένα θέμα σχετικά με τον Καβάφη αρκετά ερεθιστικό και ολίγον ταμπού. Για το αν δηλαδή ο Αλέκος Σεγκόπουλος, εκτελεστής της διαθήκης και μοναδικός κληρονόμος του Αλεξανδρινού ποιητή, ήταν τελικά –όπως ισχυρίζονται μερικοί- και γιός του.
Ο Δήμος Καβάλας και η συγκεκριμένη δημοτική αρχή έχουν εξαιρετική τύχη που συνεργάζονται αυτά τα χρόνια με τον Θοδωρή Γκόνη ο οποίος κατάφερε όχι μόνον να αναβαθμίσει την διοργάνωση και μάλιστα με πενταροδεκάρες και συχνά – πυκνά με απαίσιο μίζερο πόλεμο που του κάνουν ελάχιστα άθλια τοπικά κέντρα, αλλά και να βγάλει το Φεστιβάλ Φιλίππων από τον ανυπόφορο επαρχιωτισμό του και να το καταστήσει έναν πανελληνίως αναγνωρισμένο λαμπρό θεσμό όπως ήταν κάποτε στα χρόνια της νιότης του τις δεκαετίας του ’60 και του ’70.
Από την άλλη η «αναγέννηση» του Φεστιβάλ οφείλεται επίσης και στην οξυδέρκεια αλλά και την ευφυΐα του Κωστή Σιμιτσή να εμπιστευθεί τον Θοδωρή Γκόνη και να του δώσει απόλυτη ελευθερία να δημιουργήσει ένα μεγάλο καλλιτεχνικό και πολιτιστικό γεγονός που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχους θεσμούς του εξωτερικού.
proininews.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου