Η Επιστολή έχει ως εξής:
Αξιότιμε κ Πρωθυπουργέ,
Το Δέλτα του Ποταμού Εβρου είναι μια περιοχή, η οποία διέπεται από ειδικό καθεστώς, το οποίο προκύπτει από τη συνθήκη RAMSAR, από την ανακήρυξή του ως εθνικού πάρκου και από τον ορισμό και λειτουργία του φορέα διαχείρισής του.
Τα θέματα που αφορούν το Δέλτα είναι πολλά, επιθυμώ όμως σ’αυτήν μου επιστολή να αναφερθώ μόνο σε ένα.
Εδώ και δεκαετίες, η καλύτερα από πάντα, όσο θυμόμαστε εμείς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σ’αυτόν τον τόπο, στη περιοχή του Δέλτα συμβιώνουν με ισορροπημένο τρόπο, επαγγελματικές δραστηριότητες, δραστηριότητες αναψυχής, όπως και επιστημονικές-ερευνητικές και εκπαιδευτικές.
Για τη λειτουργία αυτών των δραστηριοτήτων, όπως παραδείγματος χάρη η αλιεία, η κτηνοτροφία η το κυνήγι, υπάρχουν από πάντα παραπήγματα, τα οποία χρησιμοποιούνται ως αποθηκευτικοί χώροι για εργαλεία επαγγελματικών δραστηριοτήτων, αλλά και ως πρόχειροι κοιτώνες για τη διαμονή των δραστηριοποιούμενων στο Δέλτα, εντελώς περιορισμένης χρονικής διάρκειας. Δεν είχε δημιουργηθεί ποτέ πρόβλημα με την ύπαρξη αυτών των πρόχειρων κατασκευών. Το 2008 οι Εισαγγελικές Αρχές μετά από καταγγελίες, υποθέτω απλώς «ευαίσθητων» οικολογικά πολιτών ή φορέων, ζήτησαν τον έλεγχο, εκ του οποίου προέκυψε η επιβολή δυσβάσταχτων προστίμων ανέγερσης και διατήρησης. Τα πρόστιμα αυτά ουδέποτε κοινοποιήθηκαν στους ενδιαφερόμενους, γιατί υπήρξε την εποχή εκείνη έντονη κοινωνική αντίδραση και τα παραπήγματα παρέμειναν ως είχαν. Μετά από πέντε περίπου χρόνια οι Εισαγγελικές Αρχές του Έβρου απέστειλαν το φάκελο με 143 υποθέσεις αυθαιρέτων πρόχειρων κατασκευών στο Δέλτα στον Εισαγγελέα Εφετών Θράκης με πρόταση αρχειοθέτησης της υπόθεσης. Ο Εισαγγελέας Εφετών ανέπεμψε το φάκελο στις Εισαγγελικές Αρχές Αλεξανδρούπολης με την εντολή να ακολουθηθεί η νόμιμη διαδικασία. Τότε, το 2008, μεταξύ των άλλων είχε κατατεθεί και ερώτηση μου στη Βουλή, με την οποία επί της ουσίας έκανα συγκεκριμένες προτάσεις για την προσωρινή και οριστική επίλυση του θέματος.
Ανοίγοντας μια μεγάλη παρένθεση, επιθυμώ να επισημάνω ότι εάν οι υπηρεσίες προβούν σε κατεδάφιση ή οι ιδιοκτήτες των παραπηγμάτων αναγκαστούν να το κάνουν από μόνοι τους, το αποτέλεσμα που θα προκύψει είναι η εξάλειψη όλων σχεδόν των δραστηριοτήτων από το Δέλτα, και βεβαίως θα ελαχιστοποιηθεί η θα μηδενιστεί η ελληνική ανθρώπινη παρουσία σ’αυτό.
Επιθυμώ να αναφερθώ στο ρόλο της ανθρώπινης παρουσίας στη συγκεκριμένη περιοχή. Ένα μεγάλο μέρος του βιοτόπου βρίσκεται μεταξύ της ευθυγράμμισης του ποταμού (τεχνητή κοίτη, η οποία αποτελεί τον κυρίως ποταμό πλέον, με βάθος πολλών μέτρων και πλάτος αρκετών δεκάδων μέτρων) και της παλαιάς κοίτης στις όχθες της οποίας είναι χτισμένη η τουρκική πόλη Αίνος.
Σημειώνω ότι η απόσταση της συγκεκριμένης περιοχής από την Αλεξανδρούπολη ή από της Φέρες είναι αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα και η προσέγγιση με τροχοφόρα οχήματα δεν είναι πάντα εφικτή κατά τους μήνες του χειμώνα. Σημειώνω επίσης ότι η δραστηριοποίηση στο πέραν της ευθυγράμμισης τμήμα του βιοτόπου απαιτεί διέλευση της ευθυγράμμισης με βάρκα. Η βάρκες υπάρχουν στην περιοχή λόγω της ύπαρξης των γνωστών παραπηγμάτων. Αναφέρω ότι η παλιά κοίτη του ποταμού είναι τους περισσότερους μήνες του χρόνου διελέυσιμη με τα πόδια και αυτή η δυνατότητα αξιοποιείται, όπως είναι φυσικό από τους κατοίκους της Αίνου, οι οποίοι κατοικούν στις όχθες της.
Ο στρατός επιτηρεί την περιοχή με περιοδικές και όχι καθημερινές περιπολίες, όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό καθώς δεν είναι μια στρατιωτικά απειλούμενη περιοχή.
Εάν εκδιώξουμε την ανθρώπινη παρουσία από τη συγκεκριμένη περιοχή, γιατί εκδίωξη αποτελεί η συλλήβδην κατεδάφιση των παραπηγμάτων, τότε η μόνη ανθρώπινη παρουσία θα προέρχεται από την πλευρά της Αίνου. Δεν είναι ανάγκη και δεν το υπονοούμε, να υπάρχουν στόχοι αλλαγής συνόρων από την απέναντι πλευρά. Αυτό όμως θα συμβεί στην πράξη. Εξάλλου υπάρχουν ανάλογα παραδείγματα λίγο βορειότερα, όπου ανάλογες περιοχές κατοχυρώθηκαν ως τουρκική κυριαρχία και όταν επιχειρήθηκε η ανάκτηση τους, αυτό δεν κατέστη δυνατόν (σοβαρό μεθοριακό επεισόδιο στην περιοχή «αχλάδι» του χωριού Πόρος).
Θεωρούμε ότι το θέμα των αυθαίρετων κατασκευών στο Δέλτα του Έβρου πρέπει να αντιμετωπιστεί με ένα ειδικό τρόπο. Είχαν γίνει παλαιότερα συζητήσεις και προτάσεις για τη δημιουργία καταλυμάτων , τα οποία θα χρησίμευαν ως αποθηκευτικοί χώροι και κοιτώνες των δραστηριοποιούμενων στο Δέλτα. Η υιοθέτηση τέτοιων προτάσεων θα ήταν ιδανική λύση για την ισορροπημένη περιβαλλοντικά λειτουργία του Δέλτα του Έβρου, τη διασφάλιση της ανθρώπινης παρουσίας στην περιοχή, αλλά και την ανάδειξη της αναπτυξιακής διάστασης όλων των δραστηριοτήτων. Από το 2008 μέχρι σήμερα υπάρχει μια θετική εξέλιξη. Η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης έχει εντάξει στο πρόγραμμα «Παράκτια Ζώνη» έργο που αφορά την κατασκευή καταλυμάτων για αλιείς με προϋπολογισμό 400 000 ευρώ. Η επέκταση τέτοιοι είδους έργων για όλες τις δραστηριότητες, χωρίς αμφιβολία, αποτελεί τη λύση του θέματος. Μέχρι όμως να προκύψει η δυνατότητα της συμβατής με το βιότοπο επίλυσης του θέματος πρέπει να βρεθεί τρόπος διατήρησης των πρόχειρων κατασκευών που διασφαλίζουν την ελληνική ανθρώπινη παρουσία στο Αινήσιο Δέλτα. Νομικές δυνατότητες, αποδεκτές περιβαλλοντικά, υπάρχουν. Δεν θέλω να επεκταθώ σ’αυτήν μου την επιστολή στην περιγραφή αυτών των δυνατοτήτων. Είμαι όμως στη διάθεση του Γραφείου σας ή των αρμοδίων Υπουργείων για να καταθέσω τις προτάσεις μου.
κ. Πρωθυπουργέ, πιστεύω στην ευαισθησία σας και προσδοκώ στην άμεση παρέμβασή σας για την αντιμετώπιση του θέματος που σας περιέγραψα.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου