Κατά την επίσκεψή μου στο Μουσείο της Ακρόπολης των Αθηνών,
μετά την ξενάγηση σε όλους τους ορόφους του Μουσείου, όπου θαυμάσαμε το πολιτισμό των αρχαίων προγόνων μας, (όσος απέμεινε), οδηγηθήκαμε στην αίθουσα κινηματογραφικών προβολών, όπου προβαλλόταν ένα ντοκυμαντέρ, με την Ιστορία του Παρθενώνα, του ιερού Ναού της Αθηνάς, από τα έτη κατασκευής, μέχρι της σήμερον.
Επίσης στο βιβλιοπωλείο του Μουσείου, υπάρχουν πολλές εκδόσεις που περιγράφουν αναλυτικώς τον Παρθενώνα και την Ιστορία του.
Εντύπωση προκάλεσε στο κοινό η βαρβαρότητα των διαφόρων κατακτητών, ανά τους αιώνας, οίτινες όχι μόνο δεν σεβάστηκαν τον ιερό χώρο, τα μεγάλης αξίας μαρμάρινα γλυπτά, και το πολιτισμό,
αλλά προέβησαν σε βανδαλισμούς, και αρχαιοκαπηλίες, με αποτέλεσμα ο Παρθενώνας να εμφανίζει αυτή τη κατάσταση που βλέπουμε σήμερα. Η Ιστορία του Παρθενώνα είναι μεγάλη, δεν χωράει μέσα σε ένα άρθρο.
Μέχρι Τζαμί με μιναρέδες κατασκεύασαν οι βάρβαροι κατακτητές Τούρκοι, μέσα στο Παρθενώνα, μη σεβασθέντες την ιερότητα του χώρου, την ιστορία, και το πολιτισμό αυτού, με κορύφωση βαρβαρότητας το βομβαρδισμό του ιερού Ναού του Παρθενώνα, από τα στρατεύματα των βαρβάρων Δυτικών , του Μοροζίνη το 1687.Τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό με όλα τα μνημεία, πολέμησαν οι τρείς βασικές θρησκείες, Χριστιανισμός-Εβραϊσμός-Ισλαμισμός, και σήμερα τον πολεμάει η παγκόσμια Σιωνιστική Δικτατορία, με τα στίφη των βαρβάρων λαθρομεταναστών που κουβάλησε εδώ στην αρχαία Αθήνα.
Με τέτοια έργα, βεβαιωνόμαστε πόσο βαθιά και πλατιά υπήρξε η ανανεωτική πνοή της κλασσικής γενεάς, ωστόσο εκεί όπου συγκεντρώνεται όλο το απαράμιλλο μεγαλείο και θησαύρισμα της Αττικής αρχιτεκτονικής των κλασσικών χρόνων, είναι ο ιερός βράχος της Ακροπόλεως. Ο Παρθενών αποτελεί το λαμπρό μνημείο της Αθηναϊκής πολιτείας του Περικλέους, και όπως εκείνη κατόρθωσε να φθάσει σε μια ανεπανάληπτη έκφραση της δημοκρατίας, έτσι και αυτό υψώνεται μοναδικό και ανεπανάληπτο.
Ο ναός αυτός αφιερώνεται σε μια θεότητα, την Αθηνά, που αποτελεί κατά κάποιο τρόπο την αποθέωση της αθηναϊκής πολιτείας.
Η μορφή της Παρθένου είναι άρρηκτα δεμένη με την Αθηνά, και ο οίκος της λατρείας της, όπως τον οραματίστηκε ο Περικλής και οι Αρχαίοι Αθηναίοι, αποτελεί τη λαμπρή προβολή του μεσουρανήματος του ίδιου του κράτους που την έχει για «Αρχηγό».
Μια τέτοια δημιουργία απαιτούσε οραματισμό στη σύλληψη, και σοφία στη σχεδίαση, και στην εκτέλεση. Απαιτούσε ακόμη τεράστιες οικονομικές δαπάνες, που μόνο οι προθέσεις του Περικλέους, και η ακμαία πολιτεία που δημιούργησε, μπορούσαν να διαθέσουν μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Ανάμεσα σε αυτά που συγκρατήσαμε από τους αρχαιολόγους ξεναγούς,
αλλά και από το ιστορικό ντοκυμαντέρ, και τα βιβλία, εκείνα που μας εντυπωσίασαν, σχετικά με την ιστορία του Παρθενώνα, είναι τα εξής.
Ο Παρθενών Χριστιανική Εκκλησία
Ο Παρθενώνας μετατράπηκε σε Χριστιανική Εκκλησία, τη τελευταία δεκαετία του 6ου μ.Χ. αιώνα, για να γίνει η Εκκλησία της Παρθένου Μαρίας, (της Παναγίας), μητέρας του Ιησού Χριστού.
Μεταβιβάστηκε από τη Παρθένο Αθηνά, στη Παρθένο Μαρία, και επανήλθεν σήμερα στη Παρθένο Αθηνά!!
Αυτή είναι η κουλτούρα των γενεών των ανθρώπων, και η τύχη των ιερών μνημείων ανά τους αιώνας ιστορίας.
Ο αρχικός αρχαίος ναός κατασκευάστηκε ύστερα από τη μάχη του Μαραθώνα το 490 π.χ. και τα αρχικά κτίσματα καταστράφηκαν από τους Πέρσες. Τα παλαιά κτίρια των αρχαϊκών χρόνων, και ο ναός της Παρθένου Αθηνάς, που είχε αρχίσει να χτίζεται ύστερα από τη μάχη του Μαραθώνα το 490 π.χ. είχαν πυρποληθεί και καταστραφεί από τους Πέρσες. Όμως η πολιτεία του Περικλέους αποφάσισε να ξαναχτίσει το Ναό. Από το καλλιτεχνικό επιτελείο του Περικλέους, αξίζει να αναφέρουμε τα ονόματα των Αρχιτεκτόνων του Ναού, του Ικτίνου, του Μνησικλέους, και του Καλλικράτους, καθώς και του Φειδία, και άλλων διασήμων γλυπτών της αρχαιότητας που ήταν συνεργάτες του Φειδία, με τη σοφία και την άριστη θεόπνευστο και μεγαλοφυή τέχνη και έμπνευση των οποίων μπόρεσαν οι αναφερθέντες αρχιτέκτονες και γλύπτες, να κατασκευάσουν και ολοκληρώσουν αυτό το θαύμα των αιώνων της ανθρωπότητας. Άρχισαν το 447 π.χ. και μέσα σε εννέα χρόνια το 438 π.χ. ο ναός ήταν έτοιμος. Σήμερα 40 χρόνια τώρα, προσπαθούμε να τον επισκευάσουμε, και δεν μπορούμε, ή παρεμβάλλουν πολιτικά εμπόδια οι Σιωνιστές Κοσμοκράτορες…...
Η κυρία είσοδος τοποθετήθηκε στο δυτικό άκρο του κτιρίου, και η αγία τράπεζα και το τέμπλο, βρίσκονταν προς την ανατολική πλευρά του κτιρίου, δίπλα σε μια αψίδα που χτίστηκε εκεί που παλαιότερα βρισκόταν ο πρόναος.
Μια μεγάλη κεντρική πύλη περιβαλλόμενη από πλαϊνές πόρτες έγινε στο τοίχο, με τρείς επιμήκεις διαιρέσεις, χωρίζοντας τον κυρίως αρχαίο ναό, για να γίνει η Χριστιανική εκκλησία, ρυθμού παλαιοχριστιανικής βασιλικής εκκλησίας.
Τα διαστήματα μεταξύ των κιόνων του οπισθόδομου και του περιστυλίου εντοιχίστηκαν, παρότι μερικά ανοίγματα επέτρεπαν ακόμα τη πρόσβαση στον αρχαίο ναό. Στους τοίχους ζωγραφίστηκαν εικονίσματα, και στους κίονες του Παρθενώνα σκαλίστηκαν πολλές Χριστιανικές επιγραφές.
Δηλαδή ξέφυγαν τελείως από την Αρχιτεκτονική θεόπνευστο φιλοσοφία του Ικτίνου, Μνησικλέους, & Καλλικράτους, και τη Θεόπνευστο μεγαλοφυή τέχνη του γλύπτη Φειδία, και συνεργατών.
Αναπόφευκτα αυτή η ανακαίνιση οδήγησε στην απομάκρυνση, στη καταστροφή, και το διασκορπισμό πολλών γλυπτών.
Όσα γλυπτά απεικόνιζαν Θεότητες, είτε πιθανότατα επανερμηνεύτηκαν, σύμφωνα με Χριστιανικά θέματα, είτε αφαιρέθηκαν και καταστράφηκαν.
Στο ντοκυμαντέρ είδαμε Έλληνες Χριστιανούς φανατικούς , σκαρφαλωμένους με σκάλες στα αετώματα και στις μετόπες του ιερού μνημείου του Παρθενώνα, να καταστρέφουν τα γλυπτά του Φειδία, και συνεργατών αυτού της σχολής του Φειδία, που διακοσμούσαν τις μετόπες του ναού, με γλυπτά της Αθηνάς, της Αφροδίτης, του Δία, του Απόλλωνα, της Ήρας, και αναπαραστάσεις από την αρχαία ιστορία.
Ο Παρθενών και οι παρακείμενες κατασκευές και οικοδομήματα, (Ερέχθειον, κλπ.), με τη πάροδο του χρόνου εμπλουτίσθηκαν με έργα γλυπτά και του άλλου διάσημου γλύπτη της αρχαιότητος του Πραξιτέλη. Όλα αυτά με βανδαλισμούς καταστράφηκαν από τους διάφορους κατακτητές.
Ο Παρθενώνας έγινε ο τέταρτος σημαντικότερος Χριστιανικός προορισμός προσκυνήματος στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, μετά την Κωνσταντινούπολη, την Έφεσσο, και τη Θεσσαλονίκη.
Το έτος 1018 ο Αυτοκράτορας Βασίλειος ΙΙ, ήλθε για προσκύνημα στην Αθήνα αμέσως μετά τη τελική νίκη του εναντίον των Βουλγάρων, με μόνο σκοπό το προσκύνημα στον Παρθενώνα.
Στα μεσαιωνικά Ελληνικά χρόνια σύμφωνα με αναφορές, ο Παρθενών αποκαλείται «Ναός της Παναγίας της Αθηνιώτισσας», και υπάρχουν συχνά έμμεσες αναφορές σε αυτόν, σαν να ήταν ονομαστός, χωρίς να εξηγούν ακριβώς σε ποιο ναό αναφέρονται, (ότι δηλαδή αναφέρονται στον Παρθενώνα της Θεάς Αθηνάς), αποδεικνύοντας έτσι πως ήταν πράγματι ευρέως γνωστός, σαν ναός της Παναγίας.
Τον καιρό της Λατινικής κατοχής, έγινε Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία της Παναγίας για 250 περίπου χρόνια. Αυτή τη περίοδο κατασκευάστηκε ένας πύργος με σπειροειδή σκάλα στη νοτιοδυτική γωνία του κυρίως ναού, που χρησίμευε είτε ως παρατηρητήριο ή ως καμπαναριό. Τότε χτίστηκαν και θολωτοί τάφοι κάτω από το δάπεδο του Παρθενώνα.
Ιστορία
Εκτός από το Παρθενώνα, στην Ακρόπολη των Αθηνών, χτίστηκαν και άλλα οικοδομήματα, όπως τα Προπύλαια, ο ναός της Αθηνάς Νίκης,
και το Ερεχθείον. Απέναντι δε ο ναός του Θησείου.
Όλα τα γλυπτά και οι κολώνες έγιναν με Πεντελικόν μάρμαρο.
Η μεγάλη δράση του Φειδία άρχισε αφότου ο Περικλής εφάρμοσε το πρόγραμμα της ανεγέρσεως των ιερών της Ακροπόλεως, ιδίως του Παρθενώνος. Εις τα άδυτα των αδύτων του ιερού του Παρθενώνα, που ελέγετο «Σηκό», ο Φειδίας έστησε το άγαλμα της Αθηνάς.
Το αριστούργημα τούτο έχει τόση μεγάλη ενότητα Αρχιτεκτονικής, πλαστικής, γραφικής, και λατρευομένου αγάλματος της χρυσελεφαντίνης, δηλαδή της Παρθένου Αθηνάς του Φειδία, κολοσσιαίου αγάλματος, γλυπτού έργου ύψους 12 μέτρων,
«φέροντος υπέρ τον ένα τόννον καθαρόν χρυσού, και βάθρον λαμπράς γλυπτής διακοσμήσεως». Το άγαλμα της Αθηνάς, ονομαζόταν «χρυσελαφάντινο», επειδή ήταν κατασκευασμένο από χρυσό και ελεφαντοστούν. Το όλον σύνολον ήταν έργο του Φειδία.
Το άγαλμα αυτό της Αθηνάς χάθηκε, ή μάλλον το έκλεψαν αρχαιοκάπηλοι για τη τεράστια αξία του.
Δίπλα στο Παρθενώνα ο Φειδίας κατασκεύασε την καλουμένη «Μεγάλη» ή «Χαλκήν» Αθηνά, κολοσσιαίο χαλκούν άγαλμα, τοποθετημένο πλησίον του ιερού ναού του Παρθενώνος, ελέγετο δε ότι η επίχρυσος αιχμή του δόρατος της Αθηνάς, έλαμπε εις τον ήλιον, ώστε διεκρίνετο υπό των παραπλεόντων τον Σαρωνικόν Κόλπον.
Το άγαλμα αυτό επωνομάσθη «Πρόμαχος».
Μόνο από τα γλυπτά στις μετόπες, των γλυπτών των αετωμάτων, και της αναγλύφου ζωφόρου, εσώθησαν μερικά τμήματα, πολλά από τα οποία φέρουν το πνεύμα, και την υπογραφή, του συνολικού σχεδίου του Φειδία. Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Περικλή, κατηγόρησαν αυτόν και τον Φειδία, ως κλέφτες μέρους του χρυσού του αγάλματος της Αθηνάς, αλλά ο Φειδίας εξήγαγε το χιτώνα του αγάλματος, άνευ βλάβης αυτού,
ζύγισε το χρυσό, και απέδειξε την αθωότητά του. Κατόπιν όμως κατηγορήθη ως ιερόσυλος, διότι επί των αναγλύφων της ασπίδος του αγάλματος της Αθηνάς, «παρέστησεν εαυτόν, και του Περικλέους».
Εν όψει αυτής της αντιπολιτευτικής, έφυγε από την Αθήνα, και μετέβη στην Ολυμπία, όπου εργάστηκε για πολλά χρόνια, όπου κατασκεύασε
τον χρυσελεφάντινον Ολύμπιον Δία, ένα εκ των επτά θαυμάτων του κόσμου, κολοσσιαίον έργο.
Ο Παρθενών αποτελεί το μεγαλύτερο δωρικό ναό όλου του Ελληνικού κόσμου του οποίου η οικοδόμηση ολοκληρώθηκε. Επίσης είναι ο μόνος
ολομάρμαρος Ελληνικός ναός που έχει 92 μετόπες με ανάγλυφες ιστορικές παραστάσεις.
Το θαύμα αυτό της αρχιτεκτονικής, έμεινε άθικτο για πολλούς αιώνες.
Οι Ρωμαίοι το σεβάστηκαν, και οι Χριστιανοί το 500 μ.Χ. τον μετέτρεψαν σε Χριστιανική Εκκλησία, κάνοντας αλλαγές στο εσωτερικό του. Φυσικά αυτή την εποχή το πολύτιμο άγαλμα της Αθηνάς δεν υπήρχε. Ποιος ξέρει ποίοι το κατάστρεψαν για να πάρουν το χρυσάφι του, ή αρχαιοκάπηλοι το έκλεψαν για τη μεγάλη αξία του.
Η απληστία των ανθρώπων, και η άγνοια, και πιθανόν ο θρησκευτικός φανατισμός, κατάστρεψαν το πλέον αριστουργηματικό δημιούργημα των αιώνων.
Στους Βυζαντινούς χρόνους – αν και γλίτωσε ο Παρθενώνας τη καταστροφή από τα διατάγματα του Θεοδόσιου Β!- έγινε η πρώτη μετατροπή του ναού σε Χριστιανική εκκλησία της Αγίας Σοφίας, τα εγκαίνια της οποίας έγιναν επί αυτοκρατορίας Ιουστινιανού.
Αργότερον έγινε η Χριστιανική εκκλησία της Παναγίας, όπως περιγράψαμε πιο πάνω. Στο πρόναο προστέθηκε η αψίδα του ιερού.
Από αυτές τις μετατροπές το 1877 (μετά τη Τουρκοκρατία), δεν είχαν μείνει παρά λείψανα τοιχογραφιών, και λιγοστά επιγραφικά χαράγματα στους τοίχους και στους κίονες.
Επί Φραγκοκρατίας ο περί τον Παρθενώνα χώρος, γίνεται τόπος ενδιαίτησης του πρώτου Φράγκου Άρχοντα των Αθηνών, ενώ η Ακρόπολη γίνεται η έδρα της Φραγκικής βαρωνίας, και το κέντρο του ιστορικού βίου της πόλης.
Ο Παρθενώνας αποδίδεται στη Ρωμαϊκή εκκλησία, και γίνεται ναός Λατινικός, τιμώμενος στο όνομα της Θεοτόκου. Στη Ν.Δ. γωνία προστέθηκε ένα κωδωνοστάσιο, που επί Τουρκοκρατίας έγινε μιναρές.
Επί Ενετοκρατίας, δεν παρατηρήθηκαν και δεν καταγράφηκαν αλλαγές στο μνημείο.
Επί Τουρκοκρατίας η Ακρόπολη έπεσε στα χέρια των Τούρκων το 1458, οπότε την επισκέφθηκε ο Μωάμεθ Β! ο πορθητής.
Ο ιερός βράχος έμεινε πλέον γνωστός με το όνομα «Ατίνα Καλεσί»
στα Τούρκικα, δηλαδή φρούριο των Αθηνών.
Στο εσωτερικό του Παρθενώνα, οι Τούρκοι αποθήκευσαν πυρομαχικά,
και άφθονο μπαρούτι, για τις πολεμικές τους ανάγκες.
Κατά τον 17ο αιώνα ο Παρθενώνας είναι πλέον τζαμί και έχει μιναρέ,
που καταστράφηκε το 1687.
Τζαμί, ωστόσο που δεν πληρούσε τις προδιαγραφές της Ισλαμικής θρησκείας, και για αυτό το λόγο, δεν έγινε ποτέ λατρευτικό τέμενος των Μωαμεθανών.
Η καταστροφή έγινε το 1687, στις 26 του Σεπτέμβρη.
Οι Βενετσιάνοι με αρχηγό τον Μοροζίνη είχαν πολιορκήσει την Αθήνα.Ένας πυροβολητής έστειλε μια οβίδα στην Ακρόπολη, που χτύπησε τον Παρθενώνα, στο εσωτερικό του οποίου οι Τούρκοι είχαν αποθηκεύσει εκρηκτικά με μπαρούτι. Η φοβερή έκρηξη που ακολούθησε, κατάστρεψε κυριολεκτικά το ομορφότερο μνημείο του κόσμου.
Το μεγαλύτερο τμήμα του ναού κατέρρευσε. Έκτοτε αρκετά χρόνια αργότερα, ο Άγγλος πρεσβευτής στην Αθήνα Λόρδος Έλγιν, πήρε άδεια από τις Τουρκικές αρχές, για να αφαιρέσει όσα γλυπτά ήθελε, από το πληγωμένο ναό της Αθηνάς, και να τα μεταφέρει στην Αγγλία, όπου φυλάσσονται στο Βρετανικό Μουσείο, γνωστά ως «Ελγίνεια μάρμαρα».
Ο Λόρδος Έλγιν, ειδών τη καταστροφή του ιερού ναού, επωφελήθηκε,
και απέσπασε πολλά γλυπτά, κόρες, κούρους, και καρυάτιδες, τα οποία μετέφερε στη χώρα του, για τις ανάγκες του Μουσείου του Λονδίνου, αλλά και σε σαλόνια Λόρδων, πολιτικών, πλουτοκρατών, και ολιγαρχών, της εποχής εκείνης.
Οι εργάτες που τα ξεκολλούσαν έσπασαν αρκετά από τα αριστουργήματα του Φειδία. Τα υπόλοιπα τα φόρτωσε ο ιερόσυλος και αρχαιοκάπηλος Άγγλος σε καράβι, και τα μετέφερε στη χώρα του.
Έκτοτε και μέχρι να παραδοθεί το μνημείο στην Αρχαιολογική υπηρεσία, λεηλατήθηκε πολλές φορές από αρχαιοκαπήλους, ενώ υπέστη σημαντικές καταστροφές κατά τη περίοδο της Ελληνικής επανάστασης του 1821, και την πολιορκία του ιερού βράχου της Ακροπόλεως, από τον Κιουταχή Μπέη.
Λεηλασίες , Καταστροφές, Βανδαλισμοί, Αρχαιοκαπηλία
Συνοψίζοντας τις λεηλασίες και καταστροφές των ιερών μνημείων, αναφέρουμε.
Μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού, το εσωτερικό του Ναού (Σηκός), τμήματα των κιόνων, και γλυπτά στα αετώματα και στις μετόπες, με ιστορικές αναπαραστάσεις, υπέστησαν σοβαρές ζημιές, από πυρκαγιά (Βανδαλισμός;;;), και λεηλασίες το 267 μ.Χ.
Τον 5ο αιώνα μ.Χ. ο Παρθενών μετατράπηκε σε τρίκλιτη (τρία τμήματα) χριστιανική βασιλική, αφιερωμένη αρχικά στην Αγία Σοφία, και εν συνεχεία στα μεσοβυζαντινά χρόνια, στην Παναγία την Αθηνιώτισα. Εκτός από την αλλαγή της εισόδου, προστέθηκε αψίδα στην ανατολική πλευρά, τα γλυπτά του ανατολικού αετώματος κατεδαφίστηκαν, ο οπισθόδομος έγινε νάρθηκας, που συνδέθηκε με τον σηκό (ιερό του ναού), με τρίφυλλη θύρα, και ο ναός γέμισε με τοιχογραφίες χριστιανικών εκκλησιών, (αναπαραστάσεις της Εβραϊκής Βίβλου).
Με τη κατάκτηση του Βυζαντίου από τους Σταυροφόρους το 1204, ο Παρθενών αφιερώθηκε στη Notre Dame, και στη Ν.Δ. γωνία του χτίστηκε ψηλό κωδωνοστάσιο.
Έπειτα από τη κατάληψη της Αθήνας από τους Τούρκους του Μωάμεθ Β! του λεγομένου πορθητή το 1458, ο Παρθενών μετατράπηκε σε τζαμί, το δε φραγκικό κωδωνοστάσιο έγινε μιναρές. Φανταστείτε τώρα τι καταστροφές και λεηλασίες έγιναν στον αρχαίο Ναό!!!
Παρά τις κατά καιρούς αλλαγές και τις καταστροφές που υπέστη, ο Παρθενώνας-κτίριο διατηρούσε ως τον 17ο αιώνα την αρχιτεκτονική του συνοχή, και το μεγαλύτερο μέρος του διακόσμου.
Μόλις το 1687, μεσούντος του Β! Ενετο-Τουρκικού πολέμου, οβίδα του πυροβολικού του Μοροζίνη, έπεσε στο Παρθενώνα, όπου οι Τούρκοι είχαν εγκαταστήσει πυριταδοθήκη, προκαλώντας ισχυρή έκρηξη, προξενώντας ανατίναξη του Ναού, και εκτεταμένες καταστροφές στους κίονες, στην οροφή, και στον όλο γλυπτό του διάκοσμο.
Ο Μοροζίνη απέσπασε από το Ναό πολλά γλυπτά, και κατάστρεψε πολλά άλλα, στη προσπάθειά του να αφαιρέσει κάποια άλλα γλυπτά.
Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο Άγγλος πρέσβης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, λόρδος Έλγιν, έχοντας στα χέρια του Σουλτανικό φιρμάνι, επιδόθηκε σε τεράστιας έκτασης απαγωγή των γλυπτών μαρμάρων του Ναού, απογυμνώνοντάς τον ακόμη περισσότερο.
Σήμερα οι δυτικές μετόπες που σώζονται, αλλά είναι σε κακή κατάσταση εξαιτίας των ζημιών που προκάλεσαν οι φανατικοί χριστιανοί τον 6ο αιώνα μ.Χ. , απεικόνιζαν την Αμαζονομαχία (αγώνας των νέων της προϊστορικής Αθήνας, κατά των Αμαζόνων).
Οι ανατολικές μετόπες που σώζονται όλες με αρκετές φθορές, από τους
Χριστιανούς των πρώτων χρόνων, αναπαριστούσαν τη Γιγαντομαχία, (Μάχη των Ολύμπιων Θεών, εναντίον των Γιγάντων).
Τέλος οι νότιες μετόπες διατηρήθηκαν σε πολύ καλή κατάσταση, μιας και διέφυγαν της καταστροφικής μανίας των πρώτων φανατικών Χριστιανών. Απεικόνιζαν το ιστορικό θέμα της Κενταυρομαχίας.
Μερικά γλυπτά στις μετόπες και στα αετώματα, απεικόνιζαν τους άθλους του Ηρακλέους, και του τοπικού ήρωος Θησέως, που θύμιζε στους Αθηναίους τη νίκη του πολιτισμού, επί της βαρβαρότητος των σκοτεινών δυνάμεων. Σήμερα οι σκοτεινές αυτές δυνάμεις είναι η βάρβαρη παγκόσμια Σιωνιστική διακυβέρνηση, που αντιπροσωπεύεται από τις Σιωνιστικές ΗΠΑ, & τη βάρβαρη Σιωνιστική Ε.Ε.
Σήμερα ο Παρθενών και η Ακρόπολη, άλλαξαν κατακτητές και τελούν υπό κατοχή της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας, αφού παραχωρήσαμε εθνική κυριαρχία, και η Ελλάς κυβερνάται από την Task Force, του Σιωνιστικού Γερμανικού Ράϊχ, της Σιωνιστικής Τρόϊκα, και των Σιωνιστικών ΗΠΑ. Σήμερα στον Παρθενώνα της Ακρόπολης των Αθηνών, εδώ και πολλά χρόνια, γίνονται πολλές εργασίες αναστηλώσεων από αρχαιολόγους και άλλους εξειδικευμένους επιστήμονες, για να ξαναγίνει ο ναός όπως ήταν παλιά, όσο αυτό είναι δυνατόν. (Εάν το επιτρέψει η παγκόσμια Σιωνιστική Δικτατορία!).
Ας ελπίσουμε ότι οι λαθρομετανάστες Ισλαμιστές, που ζούν ανάμεσά μας, θα σεβαστούν την αρχαία Ελληνική κληρονομιά, και δεν θα προκαλέσουν βανδαλισμούς σε χρόνους χαλεπούς, στα ιερά μνημεία μας. Ας ελπίσουμε ότι τα Ελγίνεια μάρμαρα και άλλα γλυπτά, θα ξαναγυρίσουν στο τόπο μας, (εάν αυτό το επιτρέπει η βάρβαρη παγκόσμια Σιωνιστική δικτατορία), και θα τα θαυμάζουμε από κοντά σε κάποια από τις αίθουσες του νέου μουσείου της Ακρόπολης.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου