Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε κάποια πολύ σοβαρά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε την σημερινή μας κατάσταση.
Επίσης και για να έχουμε την δυνατότητα να αντιδρούμε σωστά εναντίον των ανθρώπων οι οποίοι ελέγχουν τις τύχες μας.
Αυτή η οικογένεια με την οποία θα ασχοληθούμε έχει παίξει (και παίζει) καταλυτικό ρόλο στις τύχες του κόσμου αλλά και στις δικές...
μας.
Ο πρόσφατα εκλεγμένος υπουργός των οικονομικών Alexander Hamilton…
Λίγα λόγια για τον κύριο:
Alexander Hamilton γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1755 ή 1757 (άγνωστο ακριβώς πότε) στο νησί Nevis στις Αγγλικές Δυτικές Ινδίες. Μεγάλωσε σαν μπάσταρδος, ξεκίνησε να εργάζεται από τα 11 χρόνια του σαν βοηθός γραφείου στην εταιρία λογιστών St. Croix, υπηρέτησε σαν λοχίας στον πόλεμο κατά των Άγγλων. Το 1777 έγινε γενικός βοηθός του George Washington. Το 1788 έπεισε τους Νεοϋορκέζους να επικυρώσουν το σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Από τότε υπηρέτησε σαν ο πρώτος υπουργός των οικονομικών από το 1789 έως το 1795. πέθανε σε μία μονομαχία που εξελίχτηκε με τον Aaron Burr τις 12 Ιουλίου του 1804 στην πόλη της Νέας Υόρκης. … οπότε λοιπόν αναφερόμαστε στο έτος 1777 στην Αμερική, κατά την θητεία του έκανε μία πρόταση νόμου στο κογκρέσο για την δημιουργίας μιάς ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας, συμπτωματικά ήταν αυτή η χρονιά κατά την οποία ο Amschel Rothschild έκανε την πιο κάτω δήλωση από την ναυαρχίδα του στην Frankfurt:
«Αφήστε με να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα του κράτους και δεν ενδιαφέρομαι για το ποιος φτιάχνει τους νόμους»
Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ROTHSCHILD
Βρισκόμαστε στην Frankfurt της Γερμανίας στο έτος 1743, πενήντα χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών της τράπεζας της Αγγλίας, ένας χρυσοχόος με το όνομα Amschel Moses Bauer άνοιξε ένα ανταλλακτήριο νομισμάτων μαζί με ένα λογιστικό γραφείο και τοποθέτησε σαν σήμα της επιχείρησης πάνω από την είσοδο των γραφείων έναν Ρωμαϊκό αετό πάνω σε μία κόκκινη ασπίδα, το κατάστημα έγινε γνωστό ως «η εταιρία της κόκκινης ασπίδας» Ρόθτσιλντ (Rothschild) στην Γερμανική γλώσσα.
Όταν ο γιός του Mayer Amschel Bauer κληρονόμησε την επιχείρηση αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του από Bauer σε Rothschild, o Mayer Rothschild ήταν αυτός που ανακάλυψε ότι το να δανείζει χρήματα σε κυβερνήσεις και Βασιλιάδες ήταν περισσότερο επικερδές από το να δανείζει σε ιδιώτες. Διότι όχι μόνον ήταν μεγαλύτερο το ποσό του δανείου αλλά ήταν και εξασφαλισμένο από την είσπραξη των φόρων των πολιτών.
Ο Mayer έκανε πέντε γιούς τους οποίους εκπαίδευσε σαν τεχνίτες της δημιουργίας χρήματος αλλά και επιδέξιας διαχείρισής του, τους έστειλε δε στις μεγαλύτερες πρωτεύουσες της Ευρώπης για να ανοίξουν υποκαταστήματα της οικογενειακής τραπεζικής επιχείρησης.
Ο πρώτος του γιός έμεινε στην Frankfurt της Γερμανίας για την διαχείριση της μητρικής τράπεζας, ο δεύτερος γιός του Solomon στάλθηκε στην Βιέννη, ο τρίτος γιός του (και ο ποιο έξυπνος) Nathan στάλθηκε στο Λονδίνο το έτος 1798 σε ηλικία (21) είκοσι ενός ετών. Εκατό χρόνια μετά την ίδρυση της τράπεζας της Αγγλίας. Ο τέταρτος γιός του Karl στάλθηκε στην Νάπολη, και ο πέμπτος γιός του Jacob και αργότερα James στάλθηκε στο Παρίσι.
Το 1785 ο Mayer Bauer μετέφερε την οικογένειά του σε ένα μεγαλύτερο σπίτι, ένα πεντα΄0οροφο σπίτι που μοιραζόταν με την οικογένεια Schiff. Αυτό το σπίτι έγινε γνωστό σαν το σπίτι της πράσινης ασπίδας.
Οι Rothschild και οι Schiff έμελλε να παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο στην Ευρωπαϊκή οικονομική ιστορία αλλά και ολόκληρου του κόσμου όπως και αυτής των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.Οι Rothschild ξεκίνησαν την συνεργασία τους με τους Ευρωπαίους στο Wilhelmhole το παλάτι ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Γερμανίας, στην πραγματικότητα ήταν ο πρίγκιπας William του Hesse-Cassel, αυτός ήταν ο πλουσιότερος μονάρχης της Ευρώπης.
Στην αρχή οι Rothschild βοηθούσαν τον μονάρχη να κερδοσκοπεί με πολύτιμα νομίσματα, όταν όμως ο Ναπολέων έστειλε στην εξορία τον πρίγκιπα William αυτός έστειλε (ένα τεράστιο για την εποχή ποσόν) 550.000 λίρες Αγγλίας (το οποίο αντιστοιχεί σήμερα σε πολλά δις ευρώ) στον Nathan Rothschild με εντολή να αγοραστούν Βρετανικά κυβερνητικά ομόλογα (consols), αλλά ο Rothschild χρησιμοποίησε τα χρήματα για τους δικούς του σκοπούς.
Με τον Ναπολέοντα να λυμαίνεται την Ευρώπη οι πιθανότητες για προσοδοφόρες πολεμικές
επενδύσεις ήταν σχεδόν απεριόριστες.
Ο William Επέστρεψε στο παλάτι του στο Wilhelmhole λίγο πριν την μάχη του Waterloo το 1815, κάλεσε τους Rothschild από τους οποίους απαίτησε την επιστροφή των χρημάτων του, οι Rothschild τα επέστρεψαν έντοκα με επιτόκιο 8% που θα ήταν η απόδοσή τους αν είχαν επενδυθεί σε ομόλογα του Βρετανικού δημοσίου, αλλά οι Rothschild κράτησαν όλο το επιπλέον κέρδος που είχαν αποκτήσει από την επένδυση των χρημάτων στον πόλεμο του Ναπολέοντα χρησιμοποιώντας τα χρήματα του William.
Αργότερα, περιαυτολογώντας ο Nathan Rothschild, έλεγε ότι στα δεκαεπτά χρόνια που βρισκόταν στην Αγγλία είχε αυξήσει το αρχικό του κεφάλαιο των 20.000 λιρών, που είχε από τον πατέρα του, κατά δύο και μισή χιλιάδες φορές.
Συνεργαζόμενες οι οικογενειακές τράπεζες Rothschild σύντομα γνώρισαν απίστευτη άνθηση, στα μέσα του 19 αιώνα κυριαρχούσαν σε ολόκληρη την Ευρώπη, και φυσικά ήταν η πλουσιότερη οικογένεια στον κόσμο.
Ήσαν αυτοί που χρηματοδότησαν τον Cecil Rhodes παρέχοντάς του την δυνατότητα να δημιουργήσει ένα μονοπώλιο διαμαντιών της Νότιας Αφρικής, στην Αμερική μεταξύ άλλων χρηματοδότησαν τους σιδηρόδρομους Hermans, τους σιδηρόδρομους Van Der Bilt, και τους Carnegie στην βιομηχανία χάλυβα στην πραγματικότητα στον WW I ο J.P.Morgan θεωρούνταν ως ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Αμερική, αλλά μετά τον θάνατό του αποκαλύφθηκε ότι ήταν ένας απλός αξιωματικός στην υπηρεσία των Rothschild, αφού όταν άνοιξε η διαθήκη του αποκαλύφθηκε ότι του άνηκε μόλις το 19% των εταιριών J.P.Morgan.
Το 1850 κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Jacob Rothschild (ο διάδοχος του οίκου) είχε ατομική περιουσία 600.000.000 γαλλικών φράγκων, δηλαδή 150.000.000 περισσότερα από ότι κατείχαν όλοι οι άλλοι τραπεζίτες μαζί, ο Jacob έφτιαξε την έπαυλη Ferrietes τριάντα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Παρισιού. Ο Wilhelm I όταν την αντίκρισε αναφώνησε «Οι Βασιλείς δεν μπορούν να αντέξουν τέτοιο κόστος. Μόνον σε έναν Rothschild μπορεί να ανήκει».
Ένας άλλος Γάλλος το έθεσε με αυτό τον τρόπο «Υπάρχει μόνον μία δύναμη στην Ευρώπη και αυτή είναι οι Rothschild».
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ότι η κυριαρχία των Rothschild στον κόσμο έχει αλλάξει.
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ WATERLOO ΤΟ 1815
Αλλά ας κάνουμε τώρα μία επιστροφή στον Ναπολέοντα, θα δούμε ότι αν και μέχρι τώρα δεν ακούστηκε το όνομά του να μετέχει της οικογένειας των Rothschild, θα δούμε με ποιόν τρόπο τους έκανε πλουσιότερους από ότι ήσαν.
-Κανένα άλλο τέχνασμα στην ιστορία δεν μπορεί να περιγράψει την εφευρετικότητα και πανουργία των Rothschild στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν την κυριαρχία του Βρετανικού χρηματιστηρίου μετά την μάχη του Waterloo.
Το έτος 1815, ένα χρόνο μετά το τέλος του πολέμου του 1812 στην Αμερική, ο Ναπολέων απέδρασε από την εξορία του και επέστρεψε στο Παρίσι, Γαλλικά στρατεύματα εστάλησαν για την σύλληψή του αλλά με κάποιον τρόπο (ατομικό προσόν του Ναπολέοντα) οι στρατιώτες συγκεντρώθηκαν και συσπειρώθηκαν γύρο από τον αρχηγό τους και τον ανακύρηξαν σαν Αυτοκράτορα για άλλη μία φορά.
Τον Μάρτιο του 1815 ο Ναπολέων εξόπλισε ένα στράτευμα το οποίο ο Δούκας του Wellington νίκησε ενενήντα μέρες αργότερα στο Waterloo, μερικοί συγγραφείς που ήσαν κοντά στον Ναπολέοντα ισχυρίζονται ότι δανείστηκε 5 εκατομμύρια λίρες από την τράπεζα της Αγγλίας για να επανεξοπλιστεί, αλλά εμφανίζεται το παράδοξο ότι αυτά τα χρήματα ήρθαν από την τράπεζα Ouvard banking house στο Παρίσι, δεν ήταν λοιπόν ασυνήθιστο από τότε και μετά μία τράπεζα να χρηματοδοτεί και τις δύο πλευρές ενός πολέμου.
Γιατί όμως μία κεντρική τράπεζα να χρηματοδοτεί και τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές σε έναν πόλεμο;
Επειδή ο πόλεμος είναι ο μεγαλύτερος οικονομικός παραγωγός χρεών από όλα. Ένα έθνος θα δανειστεί οποιοδήποτε ποσό για να νικήσει, και ο τελικός χαμένος θα δανειστεί αρκετά για να κρατήσει την ελπίδα της νίκης, και ο τελικός νικητής όσα χρειάζεται για να νικήσει.
Εξ άλλου τέτοια δάνεια συνήθως στηρίζονται σε φοβερούς όρους στην εγγύηση του νικητή, ότι ο ηττημένος θα αναλάβει την πληρωμή των χρεών του.
Σήμερα το Waterloo βρίσκεται μέσα στο Βέλγιο να μας θυμίζει κυριολεκτικά και μεταφορικά την ήττα του Ναπολέοντα η οποία ήρθε αφού πρώτα έχασαν την ζωή τους χιλιάδες Άγγλοι και Γάλλοι στρατιώτες εκείνη την ημέρα του καλοκαιριού του 1815.
Εκείνη την ημέρα 74.000 Γάλλοι συγκρούστηκαν με 67.000 Άγγλους και άλλα Ευρωπαϊκά έθνη, η έκβαση της μάχη ήταν αβέβαιη και αν ο Ναπολέων είχε επιτεθεί μερικές ώρες νωρίτερα θα είχε κατακτήσει την νίκη. Όμως ανεξάρτητα ποιος κέρδισε ή έχασε, πίσω στο Λονδίνο, ο Nathan Rothschild σχεδίαζε πώς να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία ώστε να αποκτήσει τον έλεγχο της Βρετανικής χρηματιστηριακής αγοράς και πιθανότατα της τράπεζας της Αγγλίας.
Ο Rothschild τοποθέτησε έναν έμπιστο του πράκτορα με το όνομα Rothworth στην Βόρεια πλευρά του πεδίου της μάχης, κοντά στην θάλασσα της Μάγχης.
Όταν οριστικοποιήθηκε το αποτέλεσμα ο Rothworth αναχώρησε για την Αγγλία και μετέφερε τα νέα 24 ώρες νωρίτερα από τον αγγελιαφόρο του Wellington. Ο Rothschild πήγε στο χρηματιστήριο και κατέλαβε την συνηθισμένη θέση του μπροστά από την αρχαία κολώνα, όλα τα μάτια ήταν στραμμένα επάνω του, οι Rothschild είχαν ένα θρυλικό δίκτυο επικοινωνιών.
Αν ο Wellington είχε ηττηθεί και ο Ναπολέων ήταν ξανά ο κυρίαρχος της Ευρώπης, η οικονομική κατάσταση της Αγγλίας θα ήταν σε «μαύρα χάλια», ο Rothschild έδειχνε μελαγχολικός στεκόταν ακίνητος και κατσούφης, τότε ξαφνικά άρχισε να πουλά, άλλοι νευρικοί επενδυτές είδαν ότι αυτός πουλάει και αυτό σήμαινε μόνον ένα πράγμα. Ο Ναπολέων ήταν ο νικητής και ο Wellington ήταν ηττημένος οπότε και η χρηματαγορά κατρακύλησε όταν όλοι άρχισαν να πωλούν τα consols (ομόλογα) της βρετανικής κυβέρνησης αλλά και όποιες άλλες μετοχές υπήρχαν, οπότε οι τιμές έπεφταν κάθετα και σύντομα.
Αλλά τότε ο Rothschild αγόραζε κρυφά μέσω πρακτόρων του ότι πουλιόταν.
Μύθοι;Θρύλοι;
Θα μου πείτε, εκατό χρόνια μετά η New York Times δημοσίευσε μία ιστορία η οποία αναφερόταν στον εγγονό του Nathan Rothschild ο οποίος είχε προσπαθήσει να εξασφαλίσει μία δικαστική απόφαση απαγόρευσης ενός βιβλίου γι αυτή την ιστορία με το χρηματιστήριο, η οικογένεια ισχυρίστηκε όταν η ιστορία ήταν αναληθής και λιβελογράφημα, αλλά το δικαστήριο αρνήθηκε το αίτημα των Rothschild καταδικάζοντάς την στην πληρωμή όλων των δικαστικών εξόδων.
Το ποιο ενδιαφέρον σημείο αυτής της ιστορίας είναι ότι μερικοί συγγραφείς που υποστηρίζουν ότι μία ημέρα μετά την μάχη και μέσα σε λίγες ώρες ο Nathan Rothschild εξουσίαζε όχι μόνον την χρηματιστηριακή αγορά αλλά και την κεντρική τράπεζα της Αγγλίας επίσης.
Στα μέσα του 19 αιώνα οι Rothschild ήταν η πλουσιότερη οικογένεια στον τότε γνωστό κόσμο, κυριάρχησαν στην χρηματιστηριακή αγορά της νέας κυβέρνησης και άνοιξαν και άλλα τραπεζικά υποκαταστήματα και βιομηχανίες. Στην πραγματικότητα το υπόλοιπο του 19 αιώνα είναι γνωστό σαν «η εποχή των Rothschild».
Παρά τον υπερβολικό πλούτο η οικογένεια καλλιέργησε μία ατμόσφαιρα ανωνυμίας και αφάνειας, αν και η οικογένεια ελέγχει χιλιάδες τράπεζες, βιομηχανίες, εμπορικές, μεταλλευτικές και τουριστικές επιχειρήσεις μόνον μία χούφτα μάλη της φέρουν το όνομα Rothschild.
Περί το τέλος του 19ου αιώνος ένας ειδικός υπολόγισε ότι η οικογένεια είχε υπό τον έλεγχό της τον μισό πλούτο του πλανήτη.
Ανεξάρτητα με την έκταση της τεράστιας περιουσίας τους είναι λογικό να υποθέσουμε ότι το ποσοστό συμμετοχής τους στον παγκόσμιο πλούτο έχει αυξηθεί από τότε, αλλά με την αλλαγή του αιώνα οι Rothschild έχουν προσεκτικά καλλιεργήσει την αντίληψη ότι η δύναμή τους φθίνει, έστω κι αν ο οικονομικός τους πλούτος αυξάνεται.
http://www.epirus-ellas.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου