Παρά ταύτα η Οργάνωση και οι άνθρωποι της συνέχισαν, μεγάλωσαν, υπεράσπισαν την ιδέα μαζί και τη δημοκρατική συγκρότηση μιας τέτοιας προσπάθειας. Οι συνθήκες οικονομικές και κοινωνικές της εποχής στη διάρκεια του χρόνου ευνοούσαν τη γιγάντωση του συνεταιριστικού κινήματος ίσως όχι με ορθολογικό καθαρά επιχειρηματικό πνεύμα αλλά με ένα πνεύμα προστασίας του εισοδήματος και της παραγωγής.
Έτσι οι Συνεταιρισμοί μαζί και η ΕΑΣ Ν. Ροδόπης ουσιαστικά σαν μονοπωλιακή δύναμη στο χώρο δημιούργησε παραγωγικές μονάδες, αστική περιουσία και έγινε μια δύναμη οικονομική, κοινωνική, πολιτική της περιοχής. Αυτά όλα ίσως διαμόρφωσαν και ένα κλίμα και ένα πνεύμα αλαζονείας στους εκάστοτε διοικούντες, αφού άλλωστε ηταν άνθρωποι της αγροτιάς και δεν είχαν εξειδικευμένη γνώση.
Έτσι δημιουργήθηκαν μονάδες υποδομής σε έκταση που ίσως δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, χωρίς να προβλέπεται που θα οδηγηθεί η αγροτική παραγωγή και οικονομία τα επόμενα χρόνια. Άλλοι, χρησιμοποιώντας αυτή την πρόσκαιρη πολιτική δύναμη που τους πρόσφερε το συνεταιριστικό κίνημα το χρησιμοποίησαν για προσωπική τους ανάδειξη, φορτώνοντας το συνεταιριστικό κίνημα και την οργάνωση με υπέρμετρα μεγάλο εργασιακό κόστος.
Οι συνθήκες όμως στο διάβα του χρόνου άλλαξαν, η μονοπωλιακή σχέση έσπασε, ο κύκλος εργασιών έπεσε, ο ανταγωνισμός μεγάλωσε, η παγκοσμιοποίηση άλλαξε τους όρους του παιχνιδιού και το συνεταιριστικό κίνημα βρέθηκε μετέωρο αλλά και χωρίς την απαραίτητη τεχνογνωσία και υποδομή να αντιμετωπίσει αυτό το νέο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον.
Παράλληλα, μέσα από το έντονο συντεχνιακό και φιλοεργασιακό περιβάλλον που ζούσε υποκριτικά η Ελλάδα δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει το υψηλό κόστος εργασίας που ειχε η ΕΑΣ Ν. Ροδόπης και αντίστοιχα όλο το συνεταιριστικό κίνημα αφού ηταν δέσμιο του. Έτσι βρέθηκε ο βασιλιάς «γυμνός» και το κλίμα αναξιοπιστίας μεγάλωνε αφού σ’ αυτό συνέβαλαν και η ίδια η Πολιτεία αλλά και μεμονωμένοι που υπονόμευαν το μεγαλείο της συνεταιριστικής ιδέας προφανώς για προσωπικό όφελος.
Η ΕΑΣ Ν. Ροδόπης επέλεξε όλα αυτά τα χρόνια τη μείωση του εργασιακού κόστους μέσα από τη διαδικασία της συνταξιοδότησης του πλεονάζοντος προσωπικού. Έτσι έφυγαν με συνταξιοδότηση γύρω στους 200 εργαζομένους πράγμα όμως που στοίχισε οικονομικά και δημιούργησε δυσβάσταχτη οικονομική επιβάρυνση. Παρά ταύτα με θυσίες και από τους εναπομείναντες εργαζομένους συνεχίζει τη λειτουργία όλων των δραστηριοτήτων της (συγκέντρωση δημητριακών, βάμβακος, γεωργικά εφόδια, εκκοκκιστήρια βάμβακος, αποχνοωτήριο, τυροκομείο, καταστήματα τροφίμων, παροχή υπηρεσιών).
Τα διαρθρωτικά όμως προβλήματα παραμένουν που τα κάνουν χειρότερα, η οικονομική κρίση που περνά η χώρα με συνέπεια ουσιαστικά να έχουν σταματήσει οι χρηματοδοτήσεις.
Η παρέμβαση της Πολιτείας στη δύσκολη αυτή στιγμή που περνά το συνεταιριστικό κίνημα πρέπει να είναι άμεση, ουσιαστική και στο επίπεδο διακανονισμού των προβλημάτων, δημιουργία κανόνων και ελέγχου της λειτουργίας ούτως ώστε οι επιχειρήσεις αυτές της κοινωνικής οικονομίας να πάρουν την κατεύθυνση της κοινωνικής αλληλεγγύης και των επιχειρήσεων από την πολιτεία και τον αγρότη είναι επιτακτική ανάγκη και η μοναδική πηγή αντίστασης του εισοδήματος του αγρότη στη λαίλαπα του αθέμιτου ανταγωνισμού, της μονοκρατίας των πολυεθνικών, της ολιγαρχίας του πλούτου της μονοπωλιακής αγοράς.
Πηγή: http://fonirodopis.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου