συγκεκριμένο έργο και για την απασχόλησή της αυτή υπέγραφε αποδείξεις δαπανών (προσοχή όχι μπλοκάκι, οι αποδείξεις δαπανών είναι συγκεκριμένο λογιστικό έγγραφο που εκδίδουν οι ίδιες οι εταιρείες για την καταβολή πληρωμών), εργαζόταν με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας και όχι ανεξαρτήτων υπηρεσιών, όπως τη σύμβαση αυτή είχε βαφτίσει ο εργοδότης της εργαζόμενης. Ως κριτήριο για την κρίση του αυτή το Δικαστήριο στάθμισε το γεγονός ότι η εργοδότρια διατηρούσε πάντοτε τον έλεγχο της εργασίας της εργαζομένης, παρακολουθούσε την απόδοσή της, επέβαλε εκείνη το ρυθμό και την ταχύτητα διεκπεραίωσης της εργασίας και γενικά τελούσε κατά την εκτέλεση της εργασίας της υπό σοβαρούς δεσμούς από την εργοδότρια, όσον αφορά στους όρους παροχής της εργασίας της. Μάλιστα, έκρινε την επιγενόμενη απόλυση της εργαζόμενης ως άκυρη, διότι η εργοδότρια δεν της κατέβαλε αποζημίωση. Η απόφαση αυτή αποτελεί σταθμό στη νομολογία της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας, διότι έκρινε ότι το σύστημα της πληρωμής με απόδειξη δαπανών, σύνηθες στις ημέρες μας, από μόνο του δεν αρκεί για να είναι η σύμβαση ανεξαρτήτων υπηρεσιών.
Πηγή: dikigorosergatologos.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου