- Η πρώτη πρωτοβουλία αφορά την αντιμετώπιση της ρατσιστικής, ξενοφοβικής, νεοναζιστικής κοινωνικής βίας. Γιατί πέρα από τις συγκεκριμένες μορφές βίας, υπάρχει δυστυχώς πλέον το φαινόμενο της διάχυτης κοινωνικής βίας.
- Δεύτερον, μια πρωτοβουλία για την ανάδειξη της Χρυσής Αυγής ως αντισυνταγματικού μορφώματος, που έχει δυστυχώς ψηφιστεί από ένα τμήμα του ελληνικού λαού και υπάρχει μέσα στο Κοινοβούλιο.
Το ΠΑΣΟΚ απευθύνεται σήμερα πρωτίστως βεβαίως στην ελληνική κοινωνία, σε κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα. Γιατί τα μεγάλα ερωτήματα αφορούν την ίδια την κοινωνία, η οποία πρέπει ν’ αντιληφθεί ότι η ανοχή απέναντι σε τέτοια φαινόμενα ή ακόμη περισσότερο το «φλερτ» με τέτοια φαινόμενα, οδηγεί όχι απλά και μόνο στο δημοκρατικό και θεσμικό αδιέξοδο, αλλά στην απόλυτη καταστροφή. Είναι ένα ανιστόρητο και επικίνδυνο παιχνίδι.
Απευθυνόμαστε σε όλα τα πολιτικά κόμματα που λειτουργούν μέσα στη Βουλή. Σε όλα τ’ άλλα κόμματα ανεξαιρέτως, που συγκροτούν το λεγόμενο «συνταγματικό τόξο». Δηλαδή αποδέχονται το Σύνταγμα ως σύστημα αξιών. Γιατί το Σύνταγμα δεν είναι απλά και μόνο θεσμοί, διαδικασίες, δικαιώματα, αλλά είναι πρωτίστως μια συμπύκνωση ενός αξιακού κεκτημένου που έχει δημοκρατικό και δικαιοκρατικό χαρακτήρα.
Δεν μπορεί η τομή που έχει -κακώς κατά τη γνώμη μου- επικρατήσει μεταξύ των λεγομένων «μνημονιακών» και των λεγόμενων «αντιμνημονιακών» κομμάτων, να λειτουργεί ως πρόσχημα ύπαρξης δράσης ή ανοχής για τη Χρυσή Αυγή. Δε μπορεί η διάκριση μεταξύ δήθεν «μνημονιακών» και δήθεν «αντιμνημονιακών» δυνάμεων, να λειτουργεί ως πρόσχημα αδράνειας εκ μέρους άλλων πολιτικών δυνάμεων.
Απευθυνόμαστε σήμερα επίσης στους αρμόδιους εθνικούς θεσμούς: στην Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο Συνήγορο του Πολίτη, στην Αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού, στην Κεντρική Ένωση Δήμων και στην Ένωση των Περιφερειών. Απευθυνόμαστε στην Εκκλησία της Ελλάδος, τις άλλες όψεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη χώρα μας, δηλαδή την Εκκλησία της Κρήτης, της Μητροπόλεως της Δωδεκανήσου και ούτω καθ' εξής, στην Εκκλησία των εν Ελλάδι Καθολικών, στους Έλληνες Μουσουλμάνους, στους Μουφτήδες, στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, στην Αρμενική κοινότητα, σε όλες ανεξαρτήτως της θρησκευτικές κοινότητες και ζητούμε απ’ αυτές να συσπειρωθούν και ν’ αντιδράσουν.
Απευθυνόμαστε στις Οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, στης Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, τους κοινωνικούς εταίρους, τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, την ΕΣΕΕ και τη ΓΣΒΕΕ, ιδιαίτερα στις δευτεροβάθμιες oργανώσεις των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ) αλλά και στην ακαδημαϊκή κοινότητα, στην ΠΟΣΔΕΠ, στα νεοεκλεγμένα Συμβούλια Διοίκησης των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, στους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, στους ανθρώπους του πολιτισμού, στους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Στην ΠΟΕΣΥ, την ΕΣΗΕΑ, την ΕΣΗΕΜΘ, όλες τις Δημοσιογραφικές Ενώσεις, το ΕΣΡ.
Απευθυνόμαστε στους διεθνείς θεσμούς, αρχίζοντας από τον ΟΗΕ, από την Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες που λειτουργεί στη χώρα μας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω των Ευρωβουλευτών μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ύπατη Εκπρόσωπο και τις υπηρεσίες της -τώρα ένας Έλληνας, ένας δικός μας άνθρωπος, ο Σταύρος Λαμπρινίδης είναι αρμόδιος για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων- στον Ευρωπαίο διαμεσολαβητή, το Νικηφόρο Διαμαντούρο, στο Συμβούλιο της Ευρώπης, μέσω της ελληνικής αντιπροσωπείας της στην κοινοβουλευτική συνέλευση και μέσω του Επιτρόπου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης που σε λίγες μέρες θα συναντηθεί μαζί μου εδώ στην Αθήνα.
Και βέβαια απευθυνόμαστε στις διεθνείς Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις οι οποίες έχουν πάρει ήδη τις δικές τους πρωτοβουλίες, Οργανώσεις που στην αρχή κυρίως είχαν εμφανιστεί με το όνομα “Racism SOS” με επικεφαλής το σημερινό πρώτο Γραμματέα του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, τον Alain Désir με τον οποίο είμαστε σε στενή επαφή, τώρα με το όνομα EGAM. Ο επικεφαλής της οποίας, ο Benjamin Abtan είχε συναντηθεί μαζί μας πριν λίγες ημέρες στην Αθήνα.
Ήδη κυκλοφόρησε σήμερα στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης μια μεγάλη πρωτοβάθμιο της EGAM, που προσυπογράφουν σημαντικές προσωπικότητες όπως ο Dario Fo, ο Levi και άλλοι κατά της Χρυσής Αυγής, ειδικά κατά της Χρυσής Αυγής σήμερα.
Οι Έλληνες πολίτες, πρέπει να καταλάβουν ότι η επιλογή της Χρυσής Αυγής δεν είναι μια πολιτική και κομματική επιλογή όπως όλες οι άλλες. Αλίμονο αν αποδεχθούμε τη θεωρία ότι η οικονομική κρίση, η φτώχια, η ανεργία, μπορεί να δικαιολογήσει την προσχώρηση σε ναζιστικές, φασιστικές, ξενοφοβικές και ρατσιστικές απόψεις και πρακτικές. Θα ήταν σα να δικαιολογούσαμε αναδρομικά την άνοδο του φασισμού στην Ιταλία και του ναζισμού στη Γερμανία του πολέμου.
Υπάρχουν πολλές άλλες χώρες που εφαρμόζουν δύσκολα προγράμματα προσαρμογής και εν τούτοις δεν έχουν επιτρέψει οι κοινωνίες τους ν’ αναπτυχθούν, να εκκολαφθούν τέτοια φαινόμενα. Πρέπει οι Έλληνες πολίτες ν’ αντιληφθούν ότι ούτε η απόρριψη του πολιτικού συστήματος, ούτε ο καταλογισμός ευθυνών στα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, ούτε το αίσθημα ανασφάλειας ούτε η γοητεία που ασκούν νέες μορφές κοινοτισμού, ούτε η αναζήτηση δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης ούτε η ανάγκη διαφοροποίησης από το κυρίαρχο πολιτιστικό μοντέλο, επιτρέπει να υποθάλπονται και να στηρίζονται φαινόμενα όπως η Χρυσή Αυγή.
Η υποκατάσταση του κράτους, η αθέμιτη επιρροή στη λειτουργίας της Αστυνομίας, η αναζήτηση προσχημάτων για βίαιες ή αντικοινωνικές συμπεριφορές, δεν είναι μια ανεκτή, μια συνταγματική αποδεκτά επιλογή.
Το Σύνταγμά μας στο σύστημα αξίων δεν αποδέχεται τον εγκωμιασμό του Αδόλφου Χίτλερ και του ναζισμού. Δεν αποδέχεται να λειτουργεί ένα κόμμα επί τη βάσει του Führerprinzip. Δεν ανέχεται την αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος. Δε θ’ αναφερθώ στην αστεία αμφισβήτηση των ετών του Πολυτεχνείου.
Και φυσικά, σε καμία περίπτωση η έννομη τάξη δεν ανέχεται ενθάρρυνση, οργάνωση ή κάλυψη εγκληματικών πράξεων βίας, στις οποίες Βουλευτές, στελέχη κομμάτων, μέλη Διοίκησης, κόμματος, είναι όχι απλά και μόνο ηθικoί, αλλά πολύ συχνά και φυσικοί αυτουργοί.
Ήδη κυκλοφόρησε σήμερα στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης μια μεγάλη πρωτοβάθμιο της EGAM, που προσυπογράφουν σημαντικές προσωπικότητες όπως ο Dario Fo, ο Levi και άλλοι κατά της Χρυσής Αυγής, ειδικά κατά της Χρυσής Αυγής σήμερα.
Οι Έλληνες πολίτες, πρέπει να καταλάβουν ότι η επιλογή της Χρυσής Αυγής δεν είναι μια πολιτική και κομματική επιλογή όπως όλες οι άλλες. Αλίμονο αν αποδεχθούμε τη θεωρία ότι η οικονομική κρίση, η φτώχια, η ανεργία, μπορεί να δικαιολογήσει την προσχώρηση σε ναζιστικές, φασιστικές, ξενοφοβικές και ρατσιστικές απόψεις και πρακτικές. Θα ήταν σα να δικαιολογούσαμε αναδρομικά την άνοδο του φασισμού στην Ιταλία και του ναζισμού στη Γερμανία του πολέμου.
Υπάρχουν πολλές άλλες χώρες που εφαρμόζουν δύσκολα προγράμματα προσαρμογής και εν τούτοις δεν έχουν επιτρέψει οι κοινωνίες τους ν’ αναπτυχθούν, να εκκολαφθούν τέτοια φαινόμενα. Πρέπει οι Έλληνες πολίτες ν’ αντιληφθούν ότι ούτε η απόρριψη του πολιτικού συστήματος, ούτε ο καταλογισμός ευθυνών στα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, ούτε το αίσθημα ανασφάλειας ούτε η γοητεία που ασκούν νέες μορφές κοινοτισμού, ούτε η αναζήτηση δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης ούτε η ανάγκη διαφοροποίησης από το κυρίαρχο πολιτιστικό μοντέλο, επιτρέπει να υποθάλπονται και να στηρίζονται φαινόμενα όπως η Χρυσή Αυγή.
Η υποκατάσταση του κράτους, η αθέμιτη επιρροή στη λειτουργίας της Αστυνομίας, η αναζήτηση προσχημάτων για βίαιες ή αντικοινωνικές συμπεριφορές, δεν είναι μια ανεκτή, μια συνταγματική αποδεκτά επιλογή.
Το Σύνταγμά μας στο σύστημα αξίων δεν αποδέχεται τον εγκωμιασμό του Αδόλφου Χίτλερ και του ναζισμού. Δεν αποδέχεται να λειτουργεί ένα κόμμα επί τη βάσει του Führerprinzip. Δεν ανέχεται την αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος. Δε θ’ αναφερθώ στην αστεία αμφισβήτηση των ετών του Πολυτεχνείου.
Και φυσικά, σε καμία περίπτωση η έννομη τάξη δεν ανέχεται ενθάρρυνση, οργάνωση ή κάλυψη εγκληματικών πράξεων βίας, στις οποίες Βουλευτές, στελέχη κομμάτων, μέλη Διοίκησης, κόμματος, είναι όχι απλά και μόνο ηθικoί, αλλά πολύ συχνά και φυσικοί αυτουργοί.
Ιδιαίτερα έχει σημασία για μας να προσέξουμε 4 μέτωπα.
- Το πρώτο μέτωπο είναι η λειτουργία της Αστυνομίας. Η επιρροή των αντιλήψεων αυτών στην Αστυνομία και οι πρακτικές που αναπτύσσονται. Κάποιοι εμφανίζονται ως καθοδηγητές, ως προστάτες ή ως επιτελείς. Άτυποι, της αστυνομίας
- Το δεύτερο μέτωπο είναι τα σχολεία. Δηλαδή η οργάνωση δικτύων δήθεν εποπτείας και δήθεν προστασίας μέσα στα σχολεία.
- Το τρίτο μέτωπο, το οποίο δεν ενδιαφέρει την πολιτεία αλλά ενδιαφέρει την κοινωνία, είναι η έντονη παρουσία αυτών των ομάδων στο εσωτερικό της Εκκλησίας και σε λατρευτικές εκδηλώσεις: πανηγύρεις, περιφορές και ούτω καθ’ εξής.
- Και βέβαια το τέταρτο, το πιο προβληματικό, είναι η αντίληψη που έχουν δυστυχώς ορισμένα Μέσα Ενημέρωσης, πως όλα αυτά πουλάνε, όλα αυτά μπορεί να έχουν ένα ενδιαφέρον και ως εκ τούτου υπερπροβάλλονται και ταυτόχρονα αποκτούν μια επικίνδυνη επικοινωνιακή ατέλεια, για να μην πω ασυλία.
Το ΠΑΣΟΚ διαμορφώνει αυτή την πρωτοβουλία κατά της ρατσιστικής, ξενοφοβικής και κοινωνικής βίας, όχι ως πρωτοβουλία που θέλει να μείνει στα όρια του ΠΑΣΟΚ, ως πρωτοβουλία που την αφήνουμε στη διάθεση όλων των πολιτικών δυνάμεων, όλων των κοινωνικών δυνάμεων, όλων των κοινωνικών Οργανώσεων που τις καλούμε να συσπειρωθούν.
Θέτουμε στη διάθεσή τους το Ειδικό Γραφείο που ιδρύουμε ως μονάδα στο ΠΑΣΟΚ, το Παρατηρητήριο για τα Φαινόμενα Ρατσιστικής και Ξενοφοβικής Βίας, που θα συνεργάζεται με το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, που λειτουργεί υπό την αιγίδα της Ύπατης Αρμοστείας για τους πρόσφυγες και της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Θα λειτουργεί ήδη από αύριο σελίδα στο διαδίκτυο για τα θέματα αυτά. Και εμείς είμαστε έτοιμοι εδώ με τη συντονισμένη δράση όλων των Τομέων του Κινήματος, του Τομέα Δημόσιας Τάξης με επικεφαλής τον Κώστα Τριαντάφυλλο, αλλά και άλλους φίλους, όπως είναι ο Θόδωρος Τσίκας, η Λίνα Αγγελοπούλου, ο Τομέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με τον Βασίλη Χρονόπουλο, τον Θανάση Χειμωνά την Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, ο Τομέας Συνδικαλιστικού με τον Γιώργο Αλιβιζάκη, ο Τομέας της Αυτοδιοίκησης με τον Φώτη Χατζημιχάλη, ο Τομέας Γυναικών με τη Ζέφη Δημαδάμα, ο Τομέας Εθελοντισμού με την Αθηνά Δρέττα.
Όλη η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα με τον Γραμματέα Γιάννη Μανιάτη, τον Τάκη Ρήγα, οι Γενικοί Γραμματείς, όπως είναι ο Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων που είναι εδώ σήμερα, ο Γιώργος Καλατζής, το ΙΣΤΑΜΕ με τον Αντιπρόεδρο που ασχολείται με το θέμα αυτό, τον Χρήστο Δερβένη, τον επιστημονικό Διευθυντή τον Γιώργο Σιακαντάρη, την Τζένη Λιαλιούτη και τη Νάντια Σαμαρά και πάρα πολλοί άλλοι είναι έτοιμοι να συγκροτήσουν και να θέσουν σε λειτουργία τις δομές αυτές.
Το video είναι το πρώτο, το δεύτερο είναι η ημερίδα που θα οργανώσουμε το Γενάρη, διεθνούς επιπέδου, για την αντιμετώπιση του νεοναζισμού και της ρατσιστικής βίας, η λειτουργία του Γραφείου Τεκμηρίωσης. Θέλουμε αυτό όλο να έχει έντονα πρακτικό περιεχόμενο να μην αρκείται στην καταγραφή των περιστατικών ή στην υποδοχή θυμάτων ρατσιστικής βίας, ή στην επικοινωνιακή ανάδειξη τέτοιων περιστατικών. Αλλά να έχει και πιο θετικό περιεχόμενο, με νομική κι άλλη συνδρομή στα θύματα, άμεση επαφή με τις εμπλεκόμενες δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο της κυβερνητικής συνεργασίας και του κοινοβουλευτικού ελέγχου, και ανάδειξη των θετικών πρακτικών των υποδειγματικών συμπεριφορών προσώπων και ομάδων που έμπρακτα αντιμετωπίζουν την άνοδο του νεοναζισμού και την έξαρση της ρατσιστικής βίας.
Θα υπάρξει τηλεφωνική γραμμή καταγγελιών και χώρος, εδώ στην Ιπποκράτους, για την υποδοχή του κοινού.
Τώρα, δεν αρκεί η αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού της ρατσιστικής και ξενοφοβικής βίας. Πρέπει να αντιμετωπιστεί και ο αυτουργός που είναι κατ' εξοχήν το αντισυνταγματικό κόμμα της Χρυσής Αυγής και πρέπει να βρει απέναντί του το συνταγματικό τόξο όλων των άλλων πολιτικών δυνάμεων.
Η Δημοκρατία είναι μία αυτοπροστατευόμενη και μάχιμη Δημοκρατία. Η καταδίκη της βίας πρέπει να έχει μορφές οι οποίες είναι αποτελεσματικές και έμπρακτες. Αντί για μια θεωρητική και ατέρμονα συζήτηση γύρω από τις μορφές και τις ιδεολογίες της βίας, ή από έννοιες όπως η αντίσταση ή η ανυπακοή, προτείνουμε μια πρακτική συσπείρωση όλου του συνταγματικού τόξου εναντίον της Χρυσής Αυγής.
Η αντίδραση απέναντι στη βία, πρέπει να συσπειρώνει κάθε φορά το ευρύτερο δυνατό φάσμα πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Η θεωρία της βίας των άκρων έχει απαντηθεί ιστορικά στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέσα από το εύρος της αντιναζιστικής συμμαχίας. Αντίστοιχο εύρος πρέπει να υπάρξει και τώρα.
Όσοι παρακολουθούν και το επιστημονικό μου έργο ξέρουν ότι έχω ταχτεί -πάντα αυτή ήταν η θέση μου- υπέρ της άποψης πως το άρθρο 29 του Ελληνικού Συντάγματος δεν προβλέπει μηχανισμούς απαγόρευσης πολιτικών κομμάτων. Η απαγόρευση πολιτικού κόμματος έχει νόημα όταν σε συγκεκριμένα πρόσωπα στερούνται τα πολιτικά δικαιώματα και αυτά αποβάλλονται από την πολιτική ζωή.
Τέτοιος μηχανισμός δεν υπάρχει γιατί οι θεσμοί αυτοί έχουν διαμορφωθεί αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας μέσα σε ένα κλίμα που επικρατούσε την εποχή εκείνη. Αυτό όμως είναι το Σύνταγμά μας.
Το ότι ένα κόμμα είναι αντισυνταγματικό, προφανώς μάλιστα, δεν σημαίνει ότι η λύση είναι η τυπική απαγόρευσή του, άλλωστε ήδη έσπευσαν οι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής να βγουν και να πουν «εντάξει, στην περίπτωση αυτή θα κάνουμε την Εθνική Αυγή, ή εν πάση περιπτώσει τον “χάλκινο εσπερινό”».
Ο εγκωμιασμός του ναζισμού, το κήρυγμα ξενοφοβικού και ρατσιστικού μίσους, η πολιτική και οργανωτική ενθάρρυνση πράξεων βίας κατά μεταναστών ή κοινωνικών ομάδων με βάση το θρήσκευμα ή τον γενετήσιο προσανατολισμό, αντιβαίνει βεβαίως το άρθρο 29 παρ. 1 του Συντάγματος. Ένα τέτοιο κόμμα, με τη οργάνωση και τη δράση του, δεν εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Ο Ποινικός Κώδικας προσδιορίζει ποια είναι τα θεμελιώδη στοιχεία του πολιτεύματος και προσδιορίζει ως τέτοιο φυσικά και τον σεβασμό, τον καθολικό τον γενικό σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων που προστατεύονται στο Σύνταγμα. Αυτό απορρέει και από το άρθρο 110 του Συντάγματος, που ορίζει το σκληρό πυρήνα των μη υποκείμενων σε αναθεώρηση διατάξεων και από το άρθρο 25 παρ. 1 που αναγορεύει την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε θετική υποχρέωση του κράτους.
Άρα δεν θα μας διευκόλυνε σε τίποτε το να ανοίξουμε μια συζήτηση για το αν στην ελληνική έννομη τάξη μπορεί και από ποιο όργανο να απαγορεύει ένα πολιτικό Κόμμα. Η ελληνική έννομη τάξη έχει μηχανισμούς, οι οποίοι μπορούν να οδηγήσουν σε ισοδύναμο και ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα, στο επίπεδο της κοινής ποινικής και διοικητικής νομοθεσίας και στο επίπεδο του κανονισμού της Βουλής.
Αφετηρία είναι η άμεση πολιτική αντίδραση και η καταδίκη του φαινομένου αυτού από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων του συνταγματικού τόξου. Η αρχική αντίδραση μετά τις εκλογές, ήταν θετική, όταν τα κόμματα αποφάσισαν να αφήσουν κενή τη θέση Αντιπροέδρου, που τυπικά θα μπορούσε να διεκδικήσει η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Χρυσής Αυγής και δεν υπερψήφισαν τον υποδειχθέντα από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Χρυσής Αυγής, ώστε να εκλεγεί Αντιπρόεδρος της Βουλής και δεν εξελέγη Αντιπρόεδρος της Βουλής.
Στη συνέχεια όμως, χαλάρωσαν τα αντανακλαστικά. Άρα πρέπει να βρούμε τα αντανακλαστικά αυτά.
Φτάσαμε να απολογούμεθα διεθνώς γιατί βουλευτής της Χρυσής Αυγής μετέχει την αντιπροσωπεία μας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων!
Οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουμε είναι:
- Άμεση ενημέρωση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Μια κίνηση που έχει ιδιαίτερη συμβολική σημασία.
- Άμεση ενημέρωση του Προέδρου της Βουλής. Θα τον καλέσουμε να ασκήσει τις προβλεπόμενες από τον κανονισμό και το Σύνταγμα αρμοδιότητές του.
- Διακομματική πρωτοβουλία των βουλευτών–μελών της αντιπροσωπείας μας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση –την έχει ήδη αναλάβει ο Κώστας Τριαντάφυλλος- του Συμβουλίου της Ευρώπης, ώστε να μην μετέχει η Χρυσή Αυγή στην αντιπροσωπεία αυτή.
Πρέπει να εφαρμοστούν σοβαρά οι προβλέψεις του Κανονισμού της Βουλής, τα άρθρα 77 και επόμενα σε σχέση με τη λειτουργία του Κοινοβουλίου και των Επιτροπών του. Και φυσικά οι διατάξεις του Συντάγματος σε σχέση με την βουλευτική ασυλία.
Θα ζητήσω από τον Πρόεδρο της Βουλής να συγκαλέσει υπό την προεδρία του και με τη συμμετοχή των Αρχηγών των Κομμάτων την Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής.
Και θα ζητήσουμε επίσης να συγκροτηθεί Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή, η οποία τώρα που θα εισαχθεί όπως πρέπει, το ταχύτερο δυνατό, για ψήφιση το νομοσχέδιο για τη ρατσιστική βία, για τα ρατσιστικά εγκλήματα που εκκρεμεί από την προηγούμενη Βουλή -και δυστυχώς εκκρεμεί και πέντε μήνες στην παρούσα Βουλή- να προστεθεί κεφάλαιο με το οποίο να τροποποιούνται -για να μην υπάρχει κανένα κενό και κανένα ερμηνευτικό πρόβλημα- όλες οι κρίσιμες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα γύρω από τα θέματα αυτά. Γιατί πρέπει να απειλούνται κακουργηματικές ποινές, παρεπόμενες ποινές στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, για μια σειρά από εγκλήματα.
Πρόκειται για τα εγκλήματα κατά των πολιτικών σωμάτων και της Κυβέρνησης (άρθρο 157 και επόμενα του Ποινικού Κώδικα), τα εγκλήματα του κεφαλαίου της επιβουλής της δημόσιας τάξης και κυρίως το άρθρο 187 για την έννοια της εγκληματικής οργάνωσης και εν τέλει τα εγκλήματα που αφορούν προσβολές του πολιτεύματος και κυρίως τις προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας. Όσο κι αν ξενίζει ο όρος, η περιγραφή του άρθρου 135 του Ποινικού Κώδικα καλύπτει τα φαινόμενα αυτά.
Αυτή η τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα ώστε να μην υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία θωρακίζει το πολίτευμα και συνιστά σεβασμό προς τις σχετικές κοινοτικές αποφάσεις και ιδίως προς την απόφαση – πλαίσιο 2008/913ΔΕΥ του Συμβουλίου της 28ης Νοεμβρίου του 2008 για την καταπολέμηση ιδιαίτερα σοβαρών μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στις περισσότερες ευρωπαϊκές έννομες τάξεις προβλέπεται και εφαρμόζεται, όχι χωρίς προβλήματα, ευθέως ο θεσμός της απαγόρευσης. Όχι μόνο σε χώρες όπως η Γερμανία, με μεγάλη παράδοση, ή σε χώρες όπως η Τουρκία, που έχουν αντίστροφο πρόβλημα, αλλά και σε χώρες οι οποίες τώρα εξοικειώνονται με το θεσμό αυτό, όπως η Ισπανία. Κάτι, που προβλέφθηκε σχετικά πρόσφατα πριν από λίγα χρόνια στην ισπανική έννομη τάξη.
Όμως πιστεύω ότι για μας αυτό που προέχει είναι η συσπείρωση όλων των κομματικών δυνάμεων και επειδή υπάρχουν κομματικές δυνάμεις που έχουν προβληματισμούς ιστορικούς, θεωρητικούς δεν πρέπει να ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση. Συσπείρωση όλων και η επιλογή των πιο πρακτικών, άμεσων γρήγορων στην εφαρμογή τους εργαλείων. Και τα εργαλεία αυτά είναι ο Ποινικός Κώδικας και ο Κανονισμός της Βουλής.
Θα έχω την ευκαιρία και στη σύσκεψη των κυβερνητικών εταίρων και στις συναντήσεις μου με τους φορείς και στην ενημέρωση βεβαίως του Προέδρου της Δημοκρατίας να παρουσιάσω και τις τεχνικές λεπτομέρειες οι οποίες θα είναι κουραστικές για σας τώρα, γιατί θα ανοίξουν μια συζήτηση με έντονα νομικά χαρακτηριστικά, που δεν νομίζω ότι είναι του παρόντος.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου