Γράφει ο Νίκος Λυγερός
Όταν εξετάζουμε την πρόοδο του θέματος της ΑΟΖ, πρέπει να ομολογήσουμε ότι αν δεν υπήρχαν άνθρωποι που παλεύουν τόσα χρόνια αλλά και νέοι πολιτικοί που ξέρουν να είναι αποτελεσματικοί, δεν θα είχαμε αυτά τα δεδομένα και βέβαια δεν θα ήμασταν σε αυτή την τελική φάση για τη θέσπιση. Δίχως την επιμονή ανθρώπων σαν τους Σ. Κασσίνη, Η. Κονοφάγο και Α. Φώσκολου δεν θα υπήρχε το υπόβαθρο για να λειτουργήσει το πολιτικό σκέλος του Χ. Λαζαρίδη και το νομικό πεδίο του Α. Συρίγου, για να αναπτύξουμε τα νοητικά σχήματα της υψηλής στρατηγικής που χρειάζεται η ελληνική ΑΟΖ για να γίνει πραγματικότητα. Δίχως αναλύσεις επιστημονικές και τεχνικές, με την υποστήριξη του ανώτατου επιπέδου, απλά δεν θα υπήρχαν τα νέα δεδομένα που προκαλούν την αλλαγή φάσης στον τομέα της θεωρίας παιγνίων. Για να αποφύγουμε τα προβλήματα τα κλασικά της θεωρίας αποφάσεων, δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε συμβατικά με τον παραδοσιακό τρόπο που οδηγεί στις αδιεξόδους που γνωρίζαμε τόσα χρόνια, γιατί δεν ακολουθήσαμε τη μοναχική φωνή του Θ. Καρυώτη, την ανορθόδοξη προσέγγιση του Β. Μαρκεζίνη και την καινοτομία της Τ. Φωκιανού. Επιπλέον κανένας δεν είχε δώσει ποτέ σημασία στο Ελληνικό Ινστιτούτο Υδρογονανθράκων, ενώ εκεί βρίσκονται οι καλύτεροι ειδικοί του τομέα, που έχουν μία βιωματική τεχνογνωσία, λόγω της εμπειρίας τους. Όλα γίνονταν σαν να μην υπήρχε κανείς ειδικός του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, ενώ τώρα όλα έχουν αλλάξει, διότι θεωρούμε ότι πρέπει να αναδείξουμε και να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τις ικανότητές τους προς όφελος της πατρίδας μας, που έχει τόσες δυσκολίες αυτήν την περίοδο. Με το έργο της επιτροπής αντιλαμβανόμαστε όλοι τη σημασία και την αξία της ελληνικής ΑΟΖ. Το παράδειγμα της Κύπρου έχει μόνο αρχίσει να λειτουργεί, διότι όλοι ξέρουμε ότι είναι αποτελεσματικό και ότι είναι η στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσουμε, για να περάσουμε από το de facto στο de jure για την ελληνική ΑΟΖ, διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να προσεγγίσουμε τους στρατηγικούς επενδυτές και τα ερευνητικά κέντρα που γνωρίζουν τις επιπτώσεις της δράσης μας. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να περιμένει άλλο. Μπορεί με τις δικές της δυνάμεις να προχωρήσει στην ανάκαμψη και στην ανάπτυξη.
Όταν εξετάζουμε την πρόοδο του θέματος της ΑΟΖ, πρέπει να ομολογήσουμε ότι αν δεν υπήρχαν άνθρωποι που παλεύουν τόσα χρόνια αλλά και νέοι πολιτικοί που ξέρουν να είναι αποτελεσματικοί, δεν θα είχαμε αυτά τα δεδομένα και βέβαια δεν θα ήμασταν σε αυτή την τελική φάση για τη θέσπιση. Δίχως την επιμονή ανθρώπων σαν τους Σ. Κασσίνη, Η. Κονοφάγο και Α. Φώσκολου δεν θα υπήρχε το υπόβαθρο για να λειτουργήσει το πολιτικό σκέλος του Χ. Λαζαρίδη και το νομικό πεδίο του Α. Συρίγου, για να αναπτύξουμε τα νοητικά σχήματα της υψηλής στρατηγικής που χρειάζεται η ελληνική ΑΟΖ για να γίνει πραγματικότητα. Δίχως αναλύσεις επιστημονικές και τεχνικές, με την υποστήριξη του ανώτατου επιπέδου, απλά δεν θα υπήρχαν τα νέα δεδομένα που προκαλούν την αλλαγή φάσης στον τομέα της θεωρίας παιγνίων. Για να αποφύγουμε τα προβλήματα τα κλασικά της θεωρίας αποφάσεων, δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε συμβατικά με τον παραδοσιακό τρόπο που οδηγεί στις αδιεξόδους που γνωρίζαμε τόσα χρόνια, γιατί δεν ακολουθήσαμε τη μοναχική φωνή του Θ. Καρυώτη, την ανορθόδοξη προσέγγιση του Β. Μαρκεζίνη και την καινοτομία της Τ. Φωκιανού. Επιπλέον κανένας δεν είχε δώσει ποτέ σημασία στο Ελληνικό Ινστιτούτο Υδρογονανθράκων, ενώ εκεί βρίσκονται οι καλύτεροι ειδικοί του τομέα, που έχουν μία βιωματική τεχνογνωσία, λόγω της εμπειρίας τους. Όλα γίνονταν σαν να μην υπήρχε κανείς ειδικός του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, ενώ τώρα όλα έχουν αλλάξει, διότι θεωρούμε ότι πρέπει να αναδείξουμε και να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τις ικανότητές τους προς όφελος της πατρίδας μας, που έχει τόσες δυσκολίες αυτήν την περίοδο. Με το έργο της επιτροπής αντιλαμβανόμαστε όλοι τη σημασία και την αξία της ελληνικής ΑΟΖ. Το παράδειγμα της Κύπρου έχει μόνο αρχίσει να λειτουργεί, διότι όλοι ξέρουμε ότι είναι αποτελεσματικό και ότι είναι η στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσουμε, για να περάσουμε από το de facto στο de jure για την ελληνική ΑΟΖ, διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να προσεγγίσουμε τους στρατηγικούς επενδυτές και τα ερευνητικά κέντρα που γνωρίζουν τις επιπτώσεις της δράσης μας. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να περιμένει άλλο. Μπορεί με τις δικές της δυνάμεις να προχωρήσει στην ανάκαμψη και στην ανάπτυξη.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου