ΤΟ χρήμα…έρχεται, η οσμή του προηγείται και τα κοράκια παίρνουν θέση. Με το μάτι στο ψητό που αχνίζει, μιας και δεν κάνεις παιχνίδι με άδεια ταμεία και με φούρνο σβηστό. Περίοδος υποχρεωτικής αποχής απ’ το τσιμπούσι και ξανά προς τη δόξα. Μόλις πέσει το παραδάκι και η ατμόσφαιρα ζεσταθεί.
ΠΑΙΡΝΟΥΝ, λοιπόν, τα χρωστούμενα οι φαρμακοποιοί, πληρώνονται οι γιατροί, εξοφλούνται οι μηχανικοί. Όχι γιατί η «δουλειά» ήταν καθαρή, αλλά για όλα υπάρχει ένα τέλος για να ξεκινήσει κάτι καινούριο (που δεν το βλέπουμε). Έχει το αντίκρισμά της η (γενόμενη) ιατρική δαπάνη; Όχι, αλλά πρέπει να πληρώσουμε του πάρτι τα σπασμένα. Δικαιούνται ό,τι θα πάρουν οι εργολάβοι και μηχανικοί δημοσίων έργων; Αν μας απαντήσουν θετικά οι «ενδιαφερόμενοι, τότε θα τους ζητήσουμε λογαριασμό για τις υπερβάσεις και θα τους ψάξουμε τις…τσέπες.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ, λοιπόν, το χρήμα, ψάχνουμε για…εγγυήσεις. Μια ματιά στις φυλακές (φίσκα με κλεφτρόνια) και οι «διάσημοι» μετρώνται στα δάχτυλα, χωρίς ακόμα να επιμετράται η ποινλη τους. Τρώνε σολομό περιμένοντας το κλειδί να γυρίσει ανάποδα κι ύστερα…τζάκι και νοσταλγία, τραγανίζοντας τις νοστιμιές του ιδρώτα τους. Ταλαιπωρήθηκαν, αλλά δεν τιμωρήθηκαν και ο επόμενος βλέπει την τύχη του προηγούμενου. Γλύτωσαν οι βατοπεδινοί, φανταζόμαστε κάποιον βρόχο να σφίγγει τον λαιμό του Γιάννου, αλλά κάποια στομάχια πεινώντων παραμένουν άδεια και τα γραμμάτια χρεωμένων ανεξόφλητα.
ΝΑ ξαναπάμε στα…κοράκια με το αετίσιο βλέμμα που «κόβει» κατάσταση και καραδοκεί. Για ό,τι περισσέψει μετά τις ιεραρχημένες κρατικές εξοφλήσεις. Με το χέρι απλωμένο για (δι)αρπαγή, που κανένας δεν θα τους το κόψει. Θα ανανεώσουν τους κωδικούς στην Ελβετία για πιο απόκρυφες λίστες.
ΝΑ δεις που θα «αποκατασταθούν» οι…αδικημένοι. Και οι βουλευτές μας θα επανακτήσουν τα προνόμια που έκρυψαν στο παραβάν και κάποια «σκοτωμένα φίδια» της πολιτικής θα απαιτήσουν τα αναδρομικά τους ως δεδουλευμένα. Θα φοροκλέβουν οι επιτήδειοι «(μεγάλοι» και «μικροί») θα (ξαν)αρπάξουν (θαλασσο)δάνεια βιοτέχνες λαδώνοντας για να φουλάρουν τα σκυλάδικα, θα (ξανα)δηλώνει «ολική καταστροφή» ο γεωργός, θα καταστρέφει τη δημόσια περιουσία με τις καταλήψεις του ο φοιτητής, θα συλώνται τα «Ολυμπιακά» απομεινάρια και θα ξεχαρβαλώνει το παγκάκι ο ρυπαρός πετώντας άδειο το μπουκάλι.
ΥΠΑΡΧΕΙ ελπίδα, χωρίς…ελπίδα. Κι αν το χρήμα σχετίζεται με την ευτυχία, το δημόσιο (χρήμα) σχετίζεται με την αλητεία κάποιων διαχειριστών του και με την πολιτική αλητεία των νομοθετών μας. Πλάκωσαν τον κοσμάκη στις «φάπες» και τα κοράκια περιμένουν. Είναι θέμα χρόνου και απείραχτων δομών για το τσιμπούσι που ακολουθεί.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου