Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κατερίνα Ιγγλέζη, πλήρως υποταγμένη στο πνεύμα «μονά – ζυγά» δικά μου, που αποτελεί το μότο ζωής, όσων «επαναστατούν» ενάντια στην επένδυση χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική, βρήκε το κουράγιο μετά τα όσα έζησε σε Σκουριές και Πολύγυρο και έδωσε συνέντευξη στη Θεσσαλονικιώτικη ιστοσελίδα “seleo”, η οποία βρίσκεται αναρτημένη στο youtube.
Ανεξαρτήτου του γεγονότος, ότι η κ. Ιγγλέζη ήταν ποταμός...(σ’ αυτό βοήθησε το γεγονός ότι δεν της έγιναν και πολλές ερωτήσεις, για την ακρίβεια μόλις μια), νομίζουμε ότι αυτή η συνέντευξη πρέπει να προστεθεί στο συνολικό πακέτο πολιτικού παραδείγματος προς αποφυγή, σε όσους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου τους ενδιαφέρει να μείνουν στην πολιτική ιστορία του τόπου για τις πραγματικές υπηρεσίες τους, προς το λαό και την κοινωνία. Και όχι μόνο ή κυρίως για τις καλές υπηρεσίες τους προς τον κομματικό μηχανισμό που τους ανάδειξε.
Η βουλευτίνα της Χαλκιδικής (;;;) τόσο με τα όσα είπε σ’ αυτή τη συνέντευξη, όσο και με τη γενικότερη της στάση απέδειξε περίτρανα, πως έγινε βουλευτής για να ικανοποιήσει, εκτός από τις προσωπικές της φιλοδοξίες, αποκλειστικά το κομματικό της ακροατήριο.
Ο συλλογισμός μας δεν είναι αυθαίρετος. Βρίσκεται εντός του σχεδίου πολιτικής δόμησης, βάση του οποίου άγεται και φέρεται η εν λόγω βουλευτής.
Για σκεφτείτε λίγο, φίλοι αναγνώστες, τι έκανε χθες η κυρία Ιγγλέζη; Πήγε να ζητήσει την απελευθέρωση όλων των ατόμων, που προσήγαγαν και στη συνέχεια συνέλαβαν οι αρχές, ενώ απαίτησε, όπως λέει στη συνέντευξη της να τους δει επικαλούμενη τη βουλευτική της ιδιότητα. Στη συνέχεια ακολούθησε το επεισόδιο το οποίο καταγγέλλει με τον αστυνομικό, ο οποίος δεν της επέτρεψε να μπει στο κτήριο. Η άποψη μας είναι πως καλά έκανε και της το απαγόρευσε.
Κανένας δεν είναι πάνω από το νόμο και οι βουλευτές πρέπει να δίνουν πρώτοι αυτό το παράδειγμα. Κάκιστα όμως έπραξε ο αστυνομικός, αν τη χτύπησε, όχι επειδή είναι βουλευτής, αλλά επειδή είναι γυναίκα.
Στο δημοσιογράφο λοιπόν του seleo στο και πιο συγκεκριμένα στο 2΄:45” του σχετικού βίντεο, είπε η κ. Ιγγλέζη: «Αυτή είναι η συμπεριφορά ενός αστυνομικού απέναντι σ΄έναν εκπρόσωπο του ελληνικού κοινοβουλίου. Απορώ αν ζούμε σε δημοκρατία, η σ΄ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος».
Βλέπουμε λοιπόν την έχουσα... δημοκρατική νοοτροπία βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ να αναρωτιέται εμμέσως πλην σαφώς, που κρύφτηκε η δημοκρατία στον τόπο που τη γέννησε;
Πληροφοριακά να της πούμε πως την ίδια απορία έχουν επίσης, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στα μεταλλεία, οι οποίοι ζήτησαν χθες να τη συναντήσουν στις Σκουριές για να της εκθέσουν τα προβλήματα τους.
Η κ. Ιγγλέζη όμως δε δέχτηκε καμία συνάντηση. Τους αγνόησε επιδεικτικά. Αγνόησε ανθρώπους που ζουν και εργάζονται στην εκλογική της περιφέρεια. Αγνόησε εργαζόμενους, που ενώ γνωρίζουν την εχθρότητα που τρέφει για τη δουλειά και το μεροκάματο τους, αυτοί παρ’ όλα αυτά έριξαν τα μούτρα τους και ζήτησαν συνάντηση μαζί της. Αγνόησε τους ανθρώπους στους οποίους οφείλει έμμεσα το γεγονός, ότι έγινε βουλευτής και κουβαλάει επάνω της όλα αυτά τα προνόμια.
Αυτή η περιφρονητική συμπεριφορά της κ. Ιγγλέζη είχε δημοκρατικά στοιχεία; Λίγες ώρες μετά πήγε στον Πολύγυρο για να απαιτήσει την απελευθέρωση των συλληφθέντων. Εκείνους ήθελε να τους δει.
Για να είμαστε πιο ακριβείς, οι ακτιβιστές από την Αθήνα, από τη Σύρο, από τη Θεσσαλονίκη μπορούν να δει όποτε θέλουν την κ. Ιγγλέζη. Αν δεν μπορούν αυτοί λόγω των ιδιόμορφων συνθηκών που μπορεί να βρίσκονται (πχ. προσαχθέντες ή συλληφθέντες λόγω τέλεσης αξιόποινων πράξεων), η βουλευτής της Χαλκιδικής (;;;) θα κάνει χρήση της βουλευτικής της ιδιότητας και ασυλίας ή ότι χρειαστεί για να τη συναντήσουν. Τέτοια δημοκρατική όμως συμπεριφορά δεν υπάρχει στο ρεπερτόριο της για το μεταλλωρύχο εργαζόμενο από τα Μαδεμοχώρια. Δυο μέτρα και δύο σταθμά;
Επίσης σ΄άλλο σημείο της συνέντευξης της η κ. Ιγγλέζη, πιο συγκεκριμένα στο 00:37” είπε ότι, «κατά τη διάρκεια του... απροκάλυπτου κυνηγητού που εξαπέλυσαν οι αστυνομικοί (πιθανώς να εννοούσε απρόκλητου...) θα μπορούσε φυσιολογικά να σκοτωθεί κόσμος»...
Εμείς να δεχθούμε υποθετικά, ότι έχει μια λογική βάση ο ισχυρισμός της κ. Ιγγλέζη, καθώς το κακό δε θέλει και πολύ για να γίνει. Γιατί δεν την έχουμε ακούσει ποτέ να διατυπώνει την ίδια αγωνία για τις ζωές των εργαζομένων, οι οποίοι πέφτουν θύματα απρόκλητων ενεδρών, που στήνουν άγνωστα άτομα, κατά την μεταφορά από προς το χώρο εργασίας τους; Γιατί δεν την έχουμε ακούσει ποτέ να καταγγέλλει δημόσια τους απρόκλητους βανδαλισμούς σε περιουσίες πολιτών που έχουν επαγγελματική σχέση με τα μεταλλεία; Χθες πάλι άγνωστοι έσπασαν τα αυτοκίνητα δύο εργαζομένων στην Ιερισσό. Πως να ερμηνεύσουμε τη σιωπή της σε τέτοια κρούσματα τυφλής βίας; Ως επιβράβευση;
Πάρα πολλές φορές απ’ αυτό το blog έχουμε ζητήσει από την κ. Ιγγλέζη να παρέμβει προσωπικά για να εκτονώσει το κλίμα φανατισμού, που πυροδοτούν συγκεκριμένοι κύκλοι στην Ιερισσό. Αντί αυτού όμως η κ. Ιγγλέζη κάνει ότι είναι δυνατόν για να συντηρείται αυτή η κατάσταση.
Αδιαφορεί επιδεικτικά για τις ανάγκες και τα θέλω της συντριπτικής πλειοψηφίας της εκλογικής της περιφέρεια, που θέλει τη συνέχιση της μεταλλευτικής δραστηριότητας και τη βουλευτική της ιδιότητα τη χρησιμοποιεί για να κάνει ακτιβισμό.
Πρέπει όμως να θυμάται και να μην ξεχνά ότι σ’ αυτούς τους καιρούς αποτελεί μέγιστη πρόκληση για μια κοινωνία, που δοκιμάζεται από την ανεργία και τη φτώχεια ,η συγκεκριμένη βουλευτής να αμείβεται παχυλά από το υστέρημα των Ελλήνων φορολογουμένων για να κάνει ακτιβισμό και δημόσιες σχέσεις σε βάρος του λαού της ΒΑ Χαλκιδικής.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου