1) Την δραματική υποχρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό στο 0,4% του ΑΕΠ.
2) Την καλπάζουσα ανεργία που οδηγεί σε κατάρρευση εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων.
3) Την μη διοχέτευση των πόρων υγείας των ταμείων στον ΕΟΠΥΥ και χρησιμοποίηση τους για κάλυψη άλλων δαπανών.
4) Την συσσώρευση χρεών έναντι νοσοκομείων -ιδιωτικών παρόχων υγείας, που οδηγεί στην τραγική υποβάθμιση της Δευτεροβάθμιας περίθαλψης και στην οικονομική καταστροφή των ιδιωτικών μονάδων υγείας.
5) Τέλος φαίνεται ότι αποτελεί κεντρική πολιτική απόφαση, ανεξάρτητα από το ποιός κυβερνά, η υγεία να αντιμετωπισθεί με όρους αγοράς, σαν εμπορεύσιμο είδος και όχι σαν βασικό και θεμελιώδες δικαίωμα του κάθε Έλληνα πολίτη.
Έτσι μετά από δύο χρόνια συστηματικής αποδόμησης τόσο του Δημόσιου συστήματος όσο και του Ιδιωτικού δικτύου πρωτοβάθμιας περίθαλψης, στην οποία χρησιμοποιήθηκαν όλα τα δυνατά μέσα (ΜΜΕ-οικονομικός στραγγαλισμός μέσω της στάσης πληρωμών - Νομοθετήματα φτιαγμένα στο γόνατο, βλ. ΕΟΠΥΥ) σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στην εξής εικόνα:
- Πλήρης διάλυση του συστήματος Π.Φ.Υ. Η κορυφαία «μεταρρύθμιση» μέσω του ΕΟΠΥΥ διαψεύσθηκε μέσα σε λίγους μήνες. Άλλωστε ούτε αυτοί που την πρότειναν ήξεραν τι ακριβώς ήθελαν να φτιάξουν, εντολές εκτελούσαν. Τώρα τραυλίζουν κάτι για μειωμένη χρηματοδότηση, για ανεργία που ξέφυγε, αλλά κανένας, έτσι βρε αδελφέ από φιλότιμο, δεν παραιτείται. Τέτοια επιμονή για «προσφορά»!!!!
- Απεργιακές κινητοποιήσεις και επισχέσεις εργασίας σε όλο το ΕΣΥ. Μόνιμη κατάσταση η υποχρηματοδότηση, η απλήρωτη εργασία, η απαξίωση των εργαζομένων, η συστηματική δυσφήμηση κάθε Δημόσιας δομής. Οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις Υγειονομικών μονάδων δεν συζητούνται με βάση την ιατρική επιστήμη, πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια, αλλά με στυγνούς οικονομικούς όρους.
- Ένα Υπουργείο Υγείας που συνεχίζει την τακτική των προκατόχων (απειλές - εκβιασμούς), καμία διάθεση γιαγόνιμο και ουσιαστικό διάλογο με το ανώτερο θεσμικό όργανο, τον ΠΙΣ, που σύμφωνα με τους νόμους της Ελληνικής Δημοκρατίας, αναγνωρίζεται ως επίσημος συνομιλητής και σύμβουλος. Τελικός στόχος φαίνεται ότι είναι η πλήρης εξαθλίωση των εργαζομένων στο χώρο και η παράδοση του σε μεγάλα εξωϊατρικά ιδιωτικά συμφέροντα, αλλά όχι στους υπάρχοντες μικρομεσαίους ιδιώτες ιατρούς, οι οποίοι δεν είναι δυνατόν να αντέξουν για πολύ ακόμη στην εξοντωτική στάση πληρωμών που έχει κηρύξει το κράτος.
- Τέλος η κοινωνία, παρακολουθεί μουδιασμένη και πανικόβλητη την διάλυση του όποιου κοινωνικού κράτους υπήρχε. Η αξιοπρέπεια και η Υγεία του Έλληνα πολίτη ευτελίζεται. Ήδη νοιώθει στο πετσί του ότι η Υγεία έπαψε να θεωρείται ύψιστο αγαθό για το κράτος του.
Μπροστά σε αυτή την ζοφερή πραγματικότητα, πρέπει όλοι οι λειτουργοί της Υγείας, σε όποιο πόστο και αν βρίσκονται, να συστρατευθούμε σε ένα ρεαλιστικό διεκδικητικό πλαίσιο για την υπεράσπιση των αυτονόητων.
ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
1.Καθορισμός, με ευρωπαϊκές προδιαγραφές (άλλωστε εκεί μας λένε ότι ανήκουμε) και όχι με τριτοκοσμικές, ενός ορίου Υγειονομικής περίθαλψης και κοινωνικής Πρόνοιας, κάτω από το οποίο δεν πρέπει να κατέβουμε με όποια άλλη θυσία. Η Υγεία πρέπει να εξακολουθήσει να αντιμετωπίζεται σαν ύψιστο ΔΗΜΟΣΙΟ αγαθό από την πολιτεία και όχι σαν εμπόρευμα.
2. Να διεκδικήσουμε με όλα τα μέσα την ουσιαστική αναγνώριση του θεσμικού ρόλου του Π.Ι.Σ, ως κύριου συνομιλητή του Υπουργείου Υγείας. Όχι σε προσωπικές πολιτικές που μας αποδυναμώνουν και δημιουργούν σύγχυση στους συναδέλφους.
3.Αμεση αλλαγή του Ν.3919/2011 περί «απελευθέρωσης» του ιατρικού επαγγέλματος.
Έχει ήδη αρχίσει να δημιουργείται μια κατάσταση ζούγκλας. Οποιοσδήποτε μπορεί να λειτουργήσει οτιδήποτε έχει σχέση με ιατρικές υπηρεσίες και οπουδήποτε. Το χάος που επικρατεί είναι πρωτοφανές. Πρόκειται για πλήρη απαξίωση των θεσμών και ευτελισμό των ιατρικών υπηρεσιών.
4. Ο ΕΟΠΥΥ πρέπει:
-Να αλλάξει πλαίσιο λειτουργίας.
-Να χρηματοδοτηθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό τουλάχιστον στο 1% του ΑΕΠ.
-Να υπάρξει άμεσα κρατική μέριμνα για τους ανασφάλιστους. Υπάρχει τεράστιος κίνδυνος Δημόσιας Υγείας και δεν μπορεί να βασιζόμαστε στην φιλανθρωπία.
5. Πρέπει να εξασφαλιστεί άμεσα η ομαλή και επαρκής χρηματοδότηση των Νοσοκομειακών μονάδων. Οι συνθήκες εργασίας και τα εισοδήματα των γιατρών του ΕΣΥ πρέπει να παραμείνουν σε αξιοπρεπή επίπεδα, ανάλογα του
λειτουργήματος. Άλλο εξορθολογισμός του συστήματος και άλλο διάλυση.
6. Η Ιατρική κοινότητα πρέπει να σταθεί αλληλέγγυα με την κοινωνία, με ουσιαστικές παρεμβάσεις. Δεν μπορεί να εξακολουθήσουμε να τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις. Ξέρουμε πού μας οδηγούν και εμάς και την κοινωνία, χρειαζόμαστε λοιπόν επειγόντως, τώρα, πρόταση ρεαλιστική πίσω από την οποία να συστρατευθούμε. Οι όποιες δε θέσεις διαμορφώσουμε δεν θα πρέπει να αφορούν μόνο το στενό συντεχνιακό συμφέρον, αλλά να λαμβάνουν υπ’ όψη τη σημερινή κατάσταση στην κοινωνία μέρος της οποίας είμαστε.
Με τιμή
Για το Δ.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΟΥΔΗΣ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου