ΔΕΝ ξεσηκώνεις εύκολα τον λαό. Όχι γιατί καλοπερνάει, ιδίως τώρα τελευταία, αλλά γιατί κάτι ξέρει από πολιτικές ηγεσίες, κάτι και για τον… εαυτό του. Και για να θυμηθούμε τον Τσε Γκεβάρα, «για την επανάσταση χρειάζονται επαναστάτες». Δεν πας στον πόλεμο μπουκωμένος. Κι αν ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία μεγαλούργησε, πέραν των ιδανικών του, ήταν και γιατί ήταν πεινασμένος. Απέναντι στους ταϊσμένους του Κεμάλ με τη φροντίδα των δικών μας(;) «Συμμάχων».
ΣΤΕΓΝΟΙ, σήμερα, από ιδανικά, ιδανικοί κυνηγοί της λούφας και του βολέματος, δεν πείσαμε πως δίνουμε αγώνα ατομικά θυμίζοντας την ευαγγελική ρήση «τον αγώνα τον καλό ηγώνισμαι…», ούτε συνολικά σαν λαός και έθνος. Και τι απόμεινε; Να ξεσηκώσουν κάποιοι τις μάζες για αγώνα νόθο είτε προδομένο, με ανεπαρκείς και ιδιοτελείς «αγωνιστές». Αυτό κάνουν!
«ΜΑΣ έκοψε το ρεύμα η ΔΕΗ, γιατί χρωστάμε, κι εμείς αναστέλλουμε τη λειτουργία τμήματος του ΑΠΘ» μας…ενημερώνει ο Πρύτανης. Έχει τις προτάσεις του ο κ. Μυλόπουλος μη γίνουμε ρεζίλι (και πάλι) διεθνώς, έχουμε κι εμείς τις απορίες μας. Για το κλεμμένο…πανεπιστημιακό πετρέλαιο, από σπείρα πανεπιστημιακών. Για σπατάλες και κακοδιαχείριση, επί εποχής παχέων αγελάδων. Διέρρηξαν τα ιμάτιά τους καθηγητές για τις ζημιές σε χώρους πανεπιστημιακούς και για χαμένες ώρες καταλήψεων; Για τα νοικιασμένα κτήρια και για τιμολόγια εργαστηριακού υλικού;
ΕΧΕΙ ο κάθε πνευματικός λειτουργός των πανεπιστημίων μας τις προτεραιότητες του, έχει και τις αντιπαλότητες το σινάφι τους. Κραύγασαν πανεπιστημιακοί «δεν θα εφαρμόσουμε τον νόμο», πέρασε το μήνυμα στους φοιτητές, σε πνεύμα «αγωνιστικό» των ημερών του «δεν πληρώνω». Τι άλλο έχουν οι πανεπιστημιακοί; Την μεγαλοδεξαμενή των φοιτητών τους, έτοιμων να πέσουν στη…φωτιά. Για τον «δάσκαλο» που συνεργάστηκε μαζί τους κομματικά και με κάποια…ανταποδοτικά οφέλη αμοιβαίου συμφέροντος.
ΜΙΑ «επανάσταση», λοιπόν κι ένα κατέβασμα των φοιτητών στους δρόμους δεν θα’ ταν άσχημη. Με την αναγκαία προετοιμασία και ωρίμανση. Τι; Το κομμένο ρεύμα! Κίνητρο και έναυσμα για ξεσηκωμό.
ΙΣΩΣ γίνει κι αυτό, αντί να γίνουν άλλα. Όπως; Επιτροπές φοιτητών (χωρίς λάβαρα, χρώματα και αποχρώσεις), να ζητήσουν λογαριασμό απ’ την πνευματική τους ηγεσία. Να απαιτήσουν έλεγχο της οικονομικής (και όχι μόνο) διαχείρισης των πανεπιστημίων μας. Να συνταχθούν, με άλλα λόγια, με τον φορολογούμενο γονιό. Για πανεπιστήμια που θα φωτίζουν, ακόμα κι αν τους λείψει το φως.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου