Χαίρομαι και καυχώμαι επειδή συμμετείχα προσωπικά στο θεσμό αυτό, από το πρώτο κιόλας Συνέδριο, ως Πρωτοσύγκελλος τότε της Μητροπόλεως.
Οπότε θυμάμαι πολλά· πως άρχισαν, με ποιους οραματισμούς οικοδομήθηκαν και πως εξελίχθηκαν. Στην πορεία, ποια διαφοροποιήθηκαν και κάποια πως τελείως παρεξέκλιναν. Τελικά, τι ως παρακαταθήκη των Συνεδρίων παραλαμβάνουμε σήμερα,
ώστε να το διαχειριστούμε, προκειμένου να το παραδώσουμε εμείς στη Θράκη του αύριο.
Στην αρχή, το ζητούμενο ήταν να κάνουμε γνωστό το γεωγραφικό μας διαμέρισμα, έπειτα να εξηγήσουμε την ιδιοπροσωπία του και προμηθούμενοι των συμφερόντων μας να διεκδικήσουμε ό,τι καλύτερο.
Τα κάναμε αυτά.
Παράλληλα επιδοθήκαμε εσωτερικά σε ξεχωριστές διεκδικήσεις για κάθε Νομό. Για αρκετά χρόνια αποφεύγαμε τους άγονους τοπικισμούς και αναδείξαμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου.
Ήταν τότε που «επιγνώστως ή ανεπιγνώστως», μιλούσαμε για «αθηναϊκό κράτος», που απειλούσαμε με ανεξαρτητοποίηση, κραδαίναμε την Συνθήκη της Λωζάννης, οργανώναμε παλλαϊκά συλλαλητήρια στον Έβρο, κλείναμε τον Νέστο, στην Ξάνθη και χτυπούσαν πένθιμα οι καμπάνες στη Ροδόπη!
Τότε, πολλοί στην Πατρίδα μας, που διέκειντο εχθρικώς στην αρχή και υποψύχρως στη συνέχεια, έγιναν ευνοϊκότεροι για μας!
Έτσι, έκτοτε άλλαξαν πολλά. Για να μην πω, πάρα πολλά, ή όλα!
Ψηφίστηκαν Αναπτυξιακοί Νόμοι, με εξαιρετικά προνομιακούς όρους για το τόπο μας, άσχετα αν κάποιοι τους εκμεταλλεύτηκαν.
Ήρθαν Ευρωπαϊκά πακέτα για υποδομές και δράσεις, άσχετα αν κάποιοι δεν τα σεβάστηκαν.
Ανεβήκαμε στο προσκήνιο του εθνικού ενδιαφέροντος και είδαμε συγκινητικές θετικές εκδηλώσεις των κρατικών σχηματισμών.
Ευαισθητοποιήθηκαν ευεργετικά για την περιοχή, αρκετοί διεθνείς οργανισμοί, άσχετα αν κάποιες φορές δεν φανήκαμε άξιοι να τους ελέγξουμε ή να τους προστατεύσουμε.
Κοντολογίς, είδαμε μεγάλες βελτιωτικές αλλαγές στη Θράκη όλα αυτά τα χρόνια και πρέπει κάποια στιγμή να καταγραφούν και οι δικές μας ευθύνες για τον αναπτυξιακό μας βηματισμό. Πόσο ήταν ακλινής, πόσο σημειωτόν, πόσο μετέωρος και πόσο οπισθοβαρύς.
Τα Παγκόσμια Συνέδριά μας, έχουν καταγράψει κι αυτά μια παράλληλη ιστορία. Κάποιοι λένε πως «η ιστορία ένα πράγμα διδάσκει, ότι δεν διδάσκει τίποτε», και αυτό επιβεβαιώνεται από τη μικρή ιστορία των Συνεδρίων μας.
Αν μελετήσουμε τα Πρακτικά των 8 προηγουμένων Συνεδρίων θα διαπιστώσουμε ένα διογκούμενο ενθουσιασμό και μια κλιμακούμενη αιτηματολογία μέχρι και υπερβολών. Απουσιάζει παντελώς η αυτοκριτική και η απολογιστική που θα έπρεπε, προϊόντος του χρόνου και των ευκαιριών, να αυξάνουν. Το έλλειμμα αυτό καλύπτονταν, κάθε φορά, με την καταφυγή σε ιστορικά θέματα, χρήσιμα μόνο για διάνθιση των διηκουσών εννοιών που, όμως, ποτέ δεν υπήρξαν ως κεντρική ραχοκοκαλιά Συνεδρίων μας.
Αιτίες·
1. η εναλλαγή των προσώπων στις θεσμικές θέσεις,
2. τα επί μέρους προβλήματα Νομών και Δήμων και
3. η έλλειψη μονίμου Εκτελεστικής Γραμματείας, ως ενδιαμέσου των Συνεδριακών κρίκων.
Αυτή την ανάγκη προσπάθησε να καλύψει η γέννηση του Παγκοσμίου Ιδρύματος Θρακών «Παναγία η Κοσμοσώτηρα» το οποίο, όμως, υπαιτιότητι όλων μας, δεν λειτούργησε παρά μόνο στα καλά μας οράματα, οπότε για λόγους ευνοήτους, καταργήσαμε το Ίδρυμα επισήμως ή να πω καλύτερα, εκδώσαμε το πιστοποιητικό της βρεφικής θνησιμότητός του.
Σήμερα, αξιωνόμαστε να συναντηθούμε και πάλι στο 9ο Συνέδριό μας, χαίρομαι πολύ γι' αυτό και σας καλωσορίζω. Το βλέπω σαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία συναναστροφής, επικοινωνίας και διασκεδάσεως, στο περιθώριο ανταλλαγής ιδεών και απόψεων. Η επιτυχία του Συνεδρίου μας θα είναι ανάλογη με την ειλικρινή ματιά με την οποία θα δούμε τη σημερινή Θράκη στο Παγκόσμιο στερέωμα και αντιστρόφως ανάλογη με την επιθυμητή και ιδεατή μας άποψη.
Κι επειδή ο αρχαίος σοφός έλεγε «τοῖς πολίταις συμβούλευε μὴ τὰ ἤδιστα ἀλλὰ τὰ βέλτιστα» (Σόλων), σ’ αυτό θα προσπαθήσω να κατατείνει και η απλή ομιλία μου, καθώς απευθύνεται στην αγάπη σας και στην ανοχή σας.
Αγαπητοί μου συμπατριώτες.
Ο τίτλος του Συνεδρίου μας «Η ΘΡΑΚΗ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ», θα μπορούσε να εκληφθεί ως πομπώδης και μεγαλεπήβολος. Όμως, δεν είναι. Εξηγούμαι:
Ζούμε τη χρονική στιγμή που καταγράφεται στην Ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου ως «εποχή της ευρωπαϊκής αποδομήσεως» και στην Ελληνική Ιστορία, θα μείνει γνωστή ως «εποχή των Μνημονίων». Αυτή πια είναι η πραγματικότητα, οφείλουμε να την αποδεχτούμε, να συμβιβαστούμε μ’ αυτήν και να την συζητήσουμε πλέον με νηφαλιότητα.
Λοιπόν, σ’ αυτήν την συγκυρία, για τη Θράκη, το τραίνο της ανάπτυξης όπως μέχρι τώρα το ξέραμε, πέρασε!
• Οι βιομηχανικές περιοχές των πόλεών μας, μαραζώνουν.
• Το τέρας της γραφειοκρατίας, η μυωπία των δημοσίων υπηρεσιών και η μισαλλοδοξία των δημοσίων υπαλλήλων, όχι μόνο κόκκινα χαλιά δεν έστρωσαν στους επενδυτές, αλλά τους έδιωξαν συστηματικά.
• Μια κακώς νοούμενη, κατά τη γνώμη μου, προστασία του περιβάλλοντος, κομματικοί διαγκωνισμοί και έλλειψη κεντρικού θρακικού προγραμματισμού, μας απογύμνωσαν από κάθε ελπίδα για την δημιουργία ενός αναπτυξιακού παραδείσου. Η «σχετική» πρόταση για ΕΟΖ είναι επικίνδυνη, αποτελεί «παρεμβολή των πονηρευομένων» και θα μας ωθήσει με μαθηματική ακρίβεια σε εθνική τραγωδία.
• Έχουμε την Εγνατία οδό, ναί! Όμως, καθώς ερχόμαστε από τη Θεσσαλονίκη προς τον Έβρο, βιώνουμε ολοένα και μεγαλύτερη «οδική μοναξιά».
• Δεξιά κι αριστερά, η ματιά μας συλλαμβάνει με ευκολία χωράφια χέρσα, εργοστάσια εγκαταλελειμμένα, βιοτεχνίες ερειπωμένες και σπίτια κλειστά.
• Η συρρίκνωση των Αστυνομικών Σχολών σήμερα, θα μας φανεί παρανυχίδα μπροστά στην ενδεχόμενη συρρίκνωση Πανεπιστημιακών Σχολών του Δ.Π.Θ. αύριο. Οπότε οι πρόσφατες κινητοποιήσεις θα κατασταθούν απλή προπόνηση...!
• Η ανάδειξη και η προβολή του πολιτιστικού μας πλούτου καρκινοβατεί, για να μην πω ότι δεν υφίσταται διόλου ως προτεραιότης. Υπουργό Πολιτισμού έχουμε να υποδεχτούμε 10-15 χρόνια. Τώρα πια, δεν έχει και νόημα να ‘ρθει!
• Το Μειονοτικό ζήτημα, νομίζω ότι πρέπει να το δούμε, χωρίς ψευδαισθήσεις· κατάματα. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Για μας οι μουσουλμάνοι θράκες είναι η καθημερινότητά μας και θεωρούμε υποχρέωσή μας να φροντίζουμε την ισοπολιτεία τους. Συζούμε μαζί τους αρμονικά και οι σχέσεις μας θα μπορούσαν να αποτελέσουν μοντέλο συνύπαρξης. Όμως, παρατηρούμε·
• υπέρβαση του ρόλου του Προξενείου,
• πολιτικά μνημόσυνα που επωάζουν εχθρότητα,
• πολυμελείς πυροδοτικές επισκέψεις πρωτοκλασσάτων της γείτονος,
• αυθαίρετη σημαία των Τούρκων της Δυτικής Θράκης,
• ανύπαρκτο εθνικό τους ύμνο, κλπ.
Όλα αυτά δημιουργούν ανασφάλεια και στις δύο κοινότητές μας και, αν συνεχιστούν, είναι βέβαιο ότι θα φέρουν πολύ γρήγορα σπασμωδικές ενέργειες κατά της μειονότητος και βέβαιη ανατροπή του κλίματος ισορροπίας, κάτι που δεν το θέλουμε.
Η Θράκη δεν είναι χώρος κατάλληλος για πειραματισμούς. Χρειάζεται να εργασθούμε όλοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, με στόχο την βελτίωση των όρων της ζωής μας εδώ. Πολλοί θέλουν να σκύψουμε για να παίξουν μπιλιάρδο στην πλάτη μας. Αίροντες τις συνέπειες, δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Εξάλλου όλα είναι ρευστά γύρω μας, παντού.
Αυτή, λοιπόν είναι η εσωτερική μας κατάσταση στη Θράκη, όπως σας την περιέγραψα, σαν τραίνο που πέρασε.
Όμως όχι! Έκανα λάθος! προλαβαίνουμε ένα βαγόνι, ακούστε το... σφυρίζει! Είναι το βαγόνι του τουρισμού, περνάει από μπροστά μας βιαστικά κι αν δεν τρέξουμε ρυθμικά και συστηματικά, θα το χάσουμε κι αυτό.
Δεν έχουμε άλλη λύση, πρέπει και αξίζει να επιδοθούμε επαγγελματικά, στον τουρισμό, με επιστημονική μεθοδολογία, με κεντρικό συντονισμό από την Περιφέρειά μας Ανατολ. Μακεδονίας-Θράκης.
Οι τουρίστες ποιοι θα είναι; θα είναι εβραίοι που τους καλωσορίσαμε; θα είναι τούρκοι που ζητάμε να καταργηθεί η βίζα για να διευκολύνονται; θα είναι βούλγαροι που βλέπουμε τα πολυτελή τους ΙΧ; Θα είναι ρώσσοι με τους οποίους αδελφοποιηθήκαμε;
Αυτοί ας είναι και όποιοι άλλοι, από την «εγγύς και την μακράν» γειτονιά μας, με την οποία πρέπει να γεφυρωθούμε. Δεν έχουμε καλύτερη προοπτική. Δεν έχουμε άλλη λύση, σήμερα. Ίσως αύριο, να υπάρξει.
Γι’ αυτό και είναι τόση η επιμονή μας για τους λαθρομετανάστες, οι οποίοι εξάπαντος πρέπει να φύγουν από τον τόπο μας και δεν μας επιτρέπεται κανένας συμβιβασμός και καμιά υποχώρηση.
Τι κάνουμε, λοιπόν, από δω και πέρα;
Χρειάζονται κινήσεις με θάρρος κι όχι με θράσος. Χρειάζεται προσεκτικότητα, όχι προκλητικότητα. Αποφασιστικότητα, όχι σπασμωδικότητα (Παν. Κανελλόπουλος).
Κατ’ αρχήν·
να λάβουμε σοβαρά υπόψη τα εσωτερικά μας δεδομένα που ακριθιγώς εξέθεσα,
έπειτα, να λάβουμε υπόψη τις καταστάσεις που επικρατούν στον ευρύτερο ζωτικό μας χώρο όπου κινούμαστε,
προκειμένου στη συνέχεια να σταθμίσουμε νηφάλια και συστηματικά τις κινήσεις μας.
Αναλυτικώτερα·
1ον Θα χρειαστεί να σεβαστούμε και να αποδεχτούμε, την δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται η Πατρίδα μας μέσα στην Ε.Ε. και δεν ξέρουμε αύριο πως θα εξελιχθεί.
2ον Αν δεν καταρρεύσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και παραμείνουμε σ’ αυτό, θα χρειαστεί να προετοιμαστούμε για το τεκταινόμενο, καθώς λέγεται, σχέδιο της Ε.Ε. για δημιουργία μεγάλων Περιφερειών, με κοινά πολιτιστικά στοιχεία, καταργουμένων των συνόρων!
3ον Θα χρειαστεί να επανεξετάσουμε τις σχέσεις μας με την Βαλκανική, με σκοπό να τις βελτιώσουμε, για να παύσει η Βαλκανική να είναι αυτό που πάντοτε ήταν· η θρυαλλίδα της Ευρώπης. Και θα βρούμε σχέσεις: ιστορικές, θρησκευτικές, εθνικές, οικονομικές.
4ον Θα χρειαστεί, βάσει της θέσεώς μας, να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο που (θέλουμε δεν θέλουμε) μας αναλογεί στην ταραγμένη ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.
5ον Ο τόπος μας είναι ο κεντρικός δρόμος Ασίας-Ευρώπης. Αυτό δεν αλλάζει. Το ανατολικό Αιγαίο μέχρι τη Θράκη έγινε αεροπορικός διάδρομος του Ισραήλ. Αυτό το θέλουμε. Παρέλκει να τα συζητήσουμε, ας τα αξιοποιήσουμε, λοιπόν.
6ον Να υπολογίσουμε ότι δίπλα μας βρίσκεται μια μεγάλη χώρα η Τουρκία.
Εδώ να μου επιτρέψετε να σταθώ λίγο.
Χρειάζεται να διαλευκανθεί ποια είναι η πολιτική της Ε.Ε. για τη σχέση της Τουρκίας με την Ελλάδα. Πρόκειται περί πληθύος θεμάτων που απαιτούμε η Ε.Ε. να τα ξεκαθαρίσει. Όταν έρχονται στα γραφεία μας Πρόξενοι Ευρωπαϊκών Χωρών για να μας «ψαρέψουν», ας δέχονται από μας ένα τυποποιημένο σοβαρό ερωτηματολόγιο, ώστε να καταγράφουμε εμείς τις προθέσεις τους και να τις μελετούμε όταν απέρχονται.
Αλλά και μέσα στην Τουρκία:
Μέχρι πότε οι Αλεβίτες θα παραμένουν αόρατοι; Ήδη οργανώνονται στη Γαλλία. Τους Θράκες Αλεβίτες, νομίζουμε ότι δεν θα τους εμπλέξουν;
Η προσπάθεια απο-ϊσλαμοποίησης της Τουρκίας (κατά άλλους «προτεσταντοποίηση») θα συνεχιστεί το ίδιο ομαλά με την προχωρημένη προσπάθεια απο-ορθοδοξοποίησης της Ελλάδος;
Η Ρωσία θα συνεχίσει να επιμένει ότι δεν επιθυμεί μια τόσο μεγάλη Χώρα κάτω από το υπογάστριό της;
Σε ποιους απευθυνόταν ο Ερντογάν και τι εννοούσε όταν έλεγε: «δεν θα δεχθεί η Τουρκία μείωση της εδαφικής κυριαρχίας της»;
Σε 5 χρόνια που η Τουρκία θα μπει σε διαδικασία πτώχευσης, ποια θα είναι η αντίδραση του λαού της, που σε αρκετό ποσοστό του, ήδη αποχαυνώνεται από συβαριτισμό;
Μπορεί κάποιος να σκεφθεί «τί μας ενδιαφέρουν εμάς όλα αυτά»;
Μας ενδιαφέρουν, επειδή, δεν μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος όταν δίπλα σου βρυχάται ένα θηρίο ή ξεψυχάει. Κι εμείς οι Θράκες, είμαστε πολύ δίπλα!
Συνηθίζουμε να λέμε ότι υπερτερούμε πολιτιστικά!
Ναί, μα, ο πολιτισμός δεν είναι μουσειακή σκόνη, πέτρες νεκρές και βιτρίνες με εκθέματα. Ο πολιτισμός «δυοῖν θάττερον»: ή είναι πολιτική ή δεν είναι!
Και εδώ έχουμε χάσει αρκετούς πόντους.
Τι θέλω να πω:
Φωνάζουμε ότι το ζήτημα των Σκοπίων «ερείδεται επί αναληθούς προϋποθέσεως», πράγματι. Όμως το ζήτημα αυτό είναι ένα όνομα. Δίπλα μας η Τουρκία, πολύ έξυπνα πράττει και οικειοποιείται τον χιλιόχρονο βυζαντινό πολιτισμό μας. Το κάνει τώρα που διαπίστωσε ότι εμείς τον απαρνηθήκαμε τελείως, επειδή αυτός ο πολιτισμός επανέρχεται δυναμικά στο ευρωπαϊκό προσκήνιο και όχι μόνο.
Να πω «εἰς ἐπίρρωσιν» παραδείγματα:
• Φέτος γιορτάστηκαν σε διάφορες Ευρωπαϊκές Χώρες τα 1700 χρόνια απο το όραμα που είδε ο Μ.Κων/νος στην Μουλβία γέφυρα το 312 το «ἐν τούτῳ νίκα». Η Τουρκία συμμετείχε σε όλες τις εκεί εκδηλώσεις με εκθέματα βυζαντινά.
• Θυμάστε όταν έφερα πριν 2 χρόνια καθηγητές αρχαιολόγους από την ΚΠολη και μας μίλησαν για την εντολή που είχαν λάβει, από τον Πρωθυπουργό τους, να αναδείξουν κάθε τι βυζαντινό που κρύβεται στα σπλάχνα στης σημερινής Τουρκίας!
• Είδατε τους δικεφάλους αετούς που προσετέθησαν στο σήμα της Αστυνομίας της γείτονος Χώρας.
• Διαβάσατε και είδατε στο Διαδίκτυο τα αγάλματα των αρχαίων Ελλήνων της Ιωνίας που τοποθέτησαν οι Δήμαρχοι σε όλες τις πόλεις της Μικράς Ασίας, λέγοντας ότι αυτοί ήταν οι «άνθρωποι του Αιγαίου».
Και πόσα άλλα... φανερώνουν, ότι σε πολιτιστικό πεδίο χάσαμε πολλές ευκαιρίες και (όπως για το όνομα «Μακεδονία» σήμερα) θα διαμαρτυρόμαστε αύριο, για την καπήλευση ενός ολόκληρου πολιτισμού μας, τον οποίο να πούμε αλήθεια, εμείς εδαφίσαμε, ευτελίσαμε και περιφρονήσαμε.
Ίσως, τώρα κάποιος από σας να σκεφτεί ότι ο λόγος που ακούτε έχει πολλές εκκλησιαστικές αποστροφές! Σας διαβεβαιώ ότι δεν έχει.
Αν θέλετε τέτοιες, να σας πω πού θα τις βρείτε. Θα τις βρείτε σε ένα πρόσφατο άρθρο του βρεττανικού δικτύου BBC, με τίτλο: «θρησκευτικές προσεγγίσεις της κρίσης χρέους». Το άρθρο επιμένει ότι η ευρωζώνη θα τα πάει καλύτερα αν χωριστεί σε δύο μέρη: μια λατινική ένωση και μια αποτελούμενη από τους Γερμανούς, τους καλβινιστές Ολλανδούς και τους λουθηρανούς Φινλανδούς. Ο αρθρογράφος υπενθυμίζει ότι η κ. Μέρκελ, κόρη προτεστάντη πάστορα και ο νέος Πρόεδρος της Γερμανίας Joachim Gauck, πρώην πάστορας, αποφάσισαν για το 2017 να διαθέσουν 35 εκατ. € για τον εορτασμό των 500 χρόνων από την έναρξη της θρησκευτικής μεταρρύθμισης του Λούθηρου. Συνεχίζει πικρόχολα ο σχολιαστής, ότι «τα προβλήματα της ευρωζώνης θα είχαν λυθεί αν ο Λούθηρος ήταν ανάμεσα στους διαπραγματευτές του Μάαστριχτ, που αποφάσισε ποιες χώρες θα εντάσσονταν στο ευρώ. Σίγουρα δεν θα επέτρεπε την συμμετοχή καθολικών και δημοσιονομικά ανεύθυνων κρατών, οπότε το ευρώ θα ήταν πιο αποτελεσματικό». Και ο σχολιαστής, που είναι καθολικός, καταλήγει: «ο πολύς καθολικισμός, βλάπτει την δημοσιονομική υγεία μιας χώρας, ακόμα και σήμερα».
Σκεφθείτε τώρα, τι θα έλεγε ο αρθρογράφος του BBC για την Ορθόδοξη αντίληψη περί πλούτου και χρήματος! Πάντως θεωρώ, ότι οι Έλληνες πολιτικοί, όταν δεν ξέρουν τα interra corporis της Εκκλησίας, στερούν από την Ευρώπη την άποψη της Ορθοδοξίας για πολλά φλέγοντα ευρωπαϊκά θέματα. Κατά τη γνώμη μου, η άποψη της Ορθοδοξίας θα μπορούσε τώρα να γεφυρώσει τις ήδη πολωμένες οικονομικές τάσεις στην Ευρώπη, που εδραιώνονται επάνω στις αβυσσαλέες διαφορές μεταξύ Καθολικών-Προτεσταντών.
Κυρίες και Κύριοι,
Δεν σας παριστάνω τον στρατηγικό αναλυτή.
Απλώς, στοιχίζομαι με τον τίτλο που δώσατε στο Συνεδριό μας: «Η ΘΡΑΚΗ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ».
«Η αλήθεια πάντοτε ωφελεί, δεν ερεθίζει έστω και γυμνή. Όταν η αλήθεια είναι ελεύθερη, η ελευθερία είναι αληθινή» (Αθαν. Κανελλόπουλος).
Σε όσα, με απλοϊκό τρόπο αναφέρθηκα, βρήκατε πουθενά να απουσιάζει «φύσει ή θέσει» η θρακική μας γη; Νομίζω πως όχι! Είτε λόγω της γεωστρατηγικής μας θέσεως, είτε λόγω της συνθέσεως του πληθυσμού μας, πρωτογενώς ή δευτερογενώς θα είμαστε στο επίκεντρο κάθε ευρωπαϊκής και άλλης πολιτικής παρτίδας πόκερ που θα παιχτεί στην περιοχή..
Αυτό εδραιώνει την προσωπική μου άποψη μου ότι,
• επειδή η Πατρίδα μας για μια 10ετία, τουλάχιστον, θα βιώσει μια σημαντική κοινωνική περιπέτεια,
• επειδή το κέντρο βάρους της θα είναι η Πρωτεύουσα, όπου το 45% του πληθυσμού, το 70% του ΑΕΠ και το 100% της πολιτικής ισχύος,
• επειδή στην ανάνηψη, «οψέποτε» έρθει, δεν θα τεθούμε πρώτοι σε προτεραιότητα αναγκών της ελληνικής επαρχίας,
• επειδή οι βουλευτές μας, χρειάζεται να ενισχύονται στην επιχειρηματολογία τους από την πίεση του λαού,
• επειδή οι κομματικοί μηχανισμοί, σ’ ένα ενδεχόμενο πολιτειακό χάος, δεν ξέρω πόσο θα μπορούν να ενεργήσουν,
...γι’ αυτό, χρειάζεται οι Θρακιώτες και οι Θρακιώτισσες να οργανωθούμε μόνοι μας, ώστε να βοηθήσουμε την Πατρίδα μας πρώτα κι έπειτα την γενέτειρά μας Θράκη.
«Οι φάροι κτίζονται επάνω σε βράχους» (Κων. Τσάτσος).
• Χρειάζεται να μην απογοητευθούμε, «το πιο σκοτεινό μέρος της νύχτας είναι πριν την αυγή». Αλλά και να μην αδρανήσουμε, «όποιος μπορεί, δρα, όποιος δεν μπορεί, διδάσκει» (Μπερνάρντ Σω).
• Να συσπειρωθούμε με ενότητα και με μοναδικό στόχο την έξοδο του τόπου μας από τη φοβερή αυτή κρίση και τα παρεπόμενά της. Οι λατίνοι έλεγαν «in necessaris unitas, in dubiis libertas, in omnibus caritas· στα αναγκαία ενότης, στα διλήμματα ελευθερία, σε όλα αγάπη».
• Να καθίσουμε όλοι μαζύ και να κωδικοποιήσουμε τις προτεραιότητες που θα θέσουμε.
• Να καταγράψουμε τις δυνατότητες κάθε Νομού και κάθε Επαρχίας, χωρίς στείρους τοπικισμούς και μισαλλοδοξίες (γιατί να γίνει εκεί κι όχι εκεί, γιατί να το κάνει ο τάδε φορέας κι όχι ο δείνα, και παρόμοια)
• Να συντονίσουμε τις δράσεις μας για το σύνολο θρακικό διαμέρισμα.
• Να ανοιχτούμε οπουδήποτε γύρω μας και μακρυά μας.
• Να προσελκύσουμε εδώ, σημαντικά συμφέροντα ξένων λαών προκειμένου το κέρδος τους να εξασφαλίσει την δική μας ευμάρεια.
• Να μετατρέψουμε τα αρνητικά μας σε θετικά και τα μείον σε συν.
• Να αξιοποιήσουμε κάθε ευνοϊκά προσκείμενο ανθρώπινο δυναμικό, από οπουδήποτε.
Όλα αυτά και άλλα, οπωσδήποτε περισσότερο εύστοχα, στα οποία οι πολιτικοί μας μπορούν να μας κατευθύνουν, χρειάζεται να τα επωμισθούμε όλοι μας. Μέχρι τώρα τα περιμέναμε από την κεντρική εξουσία, όπως τα μικρά του πελαργού, περιμένουν επάνω στο στύλο με το στόμα ανοιχτό.
Τώρα η Αθήνα δεν μπορεί. Διαπιστώσαμε αυτές τις ημέρες «πόσο δύσκολες είναι οι θύρες, όταν η χρεία τες κουρταλεί» (Διον. Σολωμός).
Είμαστε σε εθνική περιπέτεια και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα τελειώσει.
Όμως, η Δημοκρατία δεν υπολείπεται λύσεων.
Το βάρος πέφτει πια στις πλάτες ενός ανδρός κι ενός συλλογικού οργάνου. Του εκάστοτε εκλεγμένου Περιφερειάρχου και του Περιφερειακού Συμβουλίου. Πρόσφατα, έζησα επί αρκετές στιγμές την ευθύνη του προσώπου και του θεσμού για το συντονισμό διαφόρων ζητημάτων μας, οπότε κατάλαβα πόσο αυξημένες πρέπει να είναι οι αρμοδιότητές του για την γρήγορη και λυσιτελή ευόδωση των θεμάτων μας.
Είναι αδήρητη ανάγκη κάτι τέτοιο.
Οι πόρτες της Αθήνας έγιναν πολύ βαρειές για να τις διαπεράσει ο χτύπος μας. Ακόμα και τα τηλέφωνα δεν απαντούν εύκολα. Όταν η Τρόϊκα υπαγορεύει δεν θέλει να διακόπτουμε με αιτήματα. Και οι Έλληνες πολιτικοί νιώθουν άβολα όταν χρειάζεται να απολογηθούν.
Ας γίνουμε, λοιπόν, μια πιο δυναμική και συγκεντρωτική Περιφέρεια που θα εργάζεται και θα λειτουργεί συλλογικά, ενιαία και γρήγορα. Επιστημονικά επιτελεία, γραφειοκρατικές ομάδες εργασίας, ελεγκτικές επιτροπές και ιδιωτικές προσπάθειες. Όχι ο καθ’ ένας μας «επέχω και διαλογίζομαι», μόνος του και για την Επαρχία του, αλλά όλοι μαζί, ως διαρκές «βουλεύμενο σώμα» με κατευθυντήριες γραμμές που θα μας δίδει η Περιφέρεια. Έπειτα θα συλλέγει τις προτάσεις μας, θα τις επεξεργάζεται, θα τις καταστρώνει, θα τις συγκρίνει, θα τις συσχετίζει, θα τις διαφοροποιεί, θα τις κωδικοποιεί, θα τις αξιολογεί, θα τις κατατάσσει και θα τις κρατά στο Αρχείο της η Περιφέρεια, ώστε «ευκαιρίας δοθείσης» να τις εξαπολύει για υλοποίηση.
Καμιά αυθαιρεσία προσωπικής εμβελείας δεν μας καταξιώνει πλέον. Χρειαζόμαστε εντολές και κεντρικό συντονισμό από την Περιφέρειά μας για αποδοτικότερα αποτελέσματα. Από το Κέντρο ας μην περιμένουμε πολλά πια, δεν μπορεί, δεν έχει.
Δεν σας ζητώ να κάνετε υπέρβαση των αρμοδιοτήτων σας, κ. Περιφερειάρχα, σας ζητώ να μας καθίσετε όλους σ’ ένα τραπέζι (Μητροπόλεις, Δήμους, Πανεπιστήμιο, όλους) για να συνεργαστούμε με μέθοδο και προοπτική, όχι αυθαίρετα ο καθένας και αποσπασματικά. Στόχος: κανένα Πρόγραμμα, καμιά δυνατότητα, καμιά ευκαιρία, καμιά πρόταση να μην χαθεί για την Περιφέρειά μας. Ας φροντίσουμε να κρατηθούμε ψηλά και ενωμένοι στους μήνες και στα χρόνια που έρχονται, διαφορετικά θα χαθούμε στο πέλαγος της υπανάπτυξης, του εσωτερικού μαρασμού και της επαρχιωτικής ανακύκλωσης.
Το γνωρίζω ότι «είναι περισσότερο δύσκολο να συνεργάζεται κανείς με φίλους, παρά με αντιπάλους» (Καρδινάλιος του Ρέτζ) μα, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Επειδή όταν το καράβι βουλιάζει, μαζί με το φθηνό κατάστρωμα χάνονται και οι καμπίνες της α' θέσεως.
Απευθυνόμενος ιδιαιτέρως στους συμπατριώτες μας από την αλλοδαπή, σας ζητώ να δηλώσετε «παρόν» σε μια τέτοια συστράτευση και να δηλώσετε στο Συνέδριό μας αυτό, ο καθένας από σας τι μπορεί να συνεισφέρει, με βάση την εμπειρία και τις δυνατότητες που έχετε. Κυρίως οι σχέσεις σας με πρόσωπα-κλειδιά σε κάθε χώρο, μας είναι χρήσιμη. Εσείς βλέπετε τα πράγματα απ' έξω, και συνήθως όσοι τα βλέπουν από μακριά, τα βλέπουν πιο σφαιρικά.
Μάλλον συμπατριώτες, για πρώτη φορά η γενέτειρα σας χρειάζεται. Ανασκουμπωθείτε, λοιπόν!
Να κλείσω, με το τηλεγράφημα που έστειλε ο στρατάρχης Φοςς στον Πρωθυπουργό Κλεμανσώ: «Το δεξιόν του μετώπου καταρρέει. Το αριστερόν διαλύεται. Το κέντρον υποχωρεί. Ημείς μαχόμεθα».
Σας ευχαριστώ.
Υ.Γ. Αν μου επιτρέπετε, ως κεντρικός ομιλητής του Συνεδρίου μας αυτού, να στείλω ένα μήνυμα στην εκάστοτε Ελληνική Πολιτεία, θα είναι το εξής: «Ὥσπερ καὶ Θαλῆν ἀστρονομοῦντα καὶ ἄνω βλέποντα, πεσόντα εἰς φρέαρ, Θράττα τις ἐμμελὴς καὶ χαρίεσσα θεραπαινὶς ἀποσκῶψαι λέγεται, ὡς τὰ μὲν ἐν οὐρανῷ προθυμοῖτο εἰδέναι, τὰ δ’ ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ παρὰ πόδας λανθάνοι αὐτόν». Δηλαδή·
«Κάποτε ο αρχαίος σοφός Θαλής ο Μιλήσιος ενώ μελετούσε τον ουρανό και τα αστέρια, δεν πρόσεξε κι έπεσε σε ένα πηγάδι. Τότε τον είδε μια θρακιωτοπούλα υπηρέτρια, χαριτωμένη και όμορφη και είπε πειραχτικά: ενώ έχει ζήλο να μάθει όσα είναι στον ουρανό, αυτά που είναι μπροστά στα πόδια του δεν τα βλέπει».
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου