Γράφει ο Θανάσης Νικολαΐδης
ΠΟΛΛΑ μας εκπλήσσουν απ’ τα προεκλογικά τους και άλλα μας καταπλήσσουν. Απίθανα και πρωτοφανή για τα πολιτικά χρονικά. Η ευκολία αλλαγής στρατοπέδου. Η άνεση να προσφέρουν >υπηρεσίες σε εναλλασσόμενα αφεντικά και να υμνούν το τελευταίο. Δες, για παράδειγμα, τον κ. Τέρενς Κουίκ, θυμίσου ποιον υμνούσε και για ποιο κόμμα δούλευε ο κ. Μαρκόπουλος, δες πασόκους να (μετα)πηδούν στην αντίπερα όχθη (του...
ΣΥΡΙΖΑ), δες «αριστερούς» με πόση άνεση διαφοροποιήθηκαν συμμαχώντας με τον διάβολο...
ΚΑΙ τι κάνουν καθυστερημένα και εκπροθέσμως; Υπόσχονται. Πως θα φέρουν την άνοιξη που δεν έφεραν προκάτοχοι, θα διορθώσουν ό,τι εγκατέλειψαν «οι άλλοι» και πως θα τιμήσουν την ψήφο μας, ως τίμιοι και ειλικρινείς πολιτικοί άνδρες (και γυναίκες), ως σπάνιο είδος πολιτικού. Με την προεκλογική τακτική του καλοπιάσματος και την μετεκλογική εγκατάλειψη. Με δουλοφροσύνη Χατζηαβάτη πριν και με θράσος Καραγκιόζη μετά.
ΤΟ θέμα μας είναι άλλο. Έχει να κάνει μες τις προεκλογικές υποσχέσεις για ήρεμη Ελλάδα. Με Αστυνομία της αρεσκείας τους. Και είναι τόσα και τέτοια τα μοντέλα της κι άλλες τόσες οι ιδέες για την αντιμετώπιση του κοινού εγκλήματος, που μας έπιασε πονοκέφαλος. Και πάει το μυαλό μας πίσω, στα χρόνια της…«Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής». Πρωτόγονα πράγματα, αμιγώς ελληνικά, μετεμφυλιακά και …άκρως εθνικοφρονικά. Δεν τους πολυενδιέφερε το ποιόν και η το κίνητρο του κακοποιού, φτάνει να κάλυπτε τα μίνιμουμ της «εθνικοφροσύνης» που όριζαν οι κρατούντες-νικητές και τροπαιούχοι του…Συμμοριτοπολέμου. Δεν τους απασχολούσε ο κλέφτης κι ο βιαστής, μόνο ο φάκελος απεικόνιζε το ποιον, την «αξία» και την προσφορά του στην κοινωνία.
ΤΑ χρόνια πέρασαν και η δημοκρατία έφερε τα δώρα της. Ωστόσο, ξυράφι σε χέρια νηπίου, είχε τους κινδύνους της. Και την παραμόρφωση και την κατάληξή της. Ήρθε και η λαίλαπα (στο όνομα της παγκοσμιοποίησης) των ξένων-κάθε καρυδιάς καρύδι απ’ τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα-άνοιξαν οι πόρτες στο όνομα του «Ξένιου Δία» και των πολιτικών σκοπιμοτήτων, χόρτασαν ψήφους οι «εισαγωγείς», ένιωσαν ελεύθεροι (και ασύδοτοι) οι «εισαγόμενοι» και τώρα…τρέχουμε. Ποιος φταίει και τι μέτρα θα πάρουμε. Αν η Αστυνομία πρέπει να σκληρύνει ή να…μαλακώσει. Να’ χει τα όπλα της για χρήση «όπου δει και ότε δει» ή αξεσουάρ στην οπλοθήκη του αστυνομικού.
ΜΕΓΑΛΑ λόγια που τέρπουν-επικίνδυνα προεκλογικά ανοίγματα. Στην Ελλάδα όαση, που την κάναν’ Σικάγο ντόπιοι και ξένοι συμμορίτες. Κι αν κάποτε οι λιγοστοί ντόπιοι φάνταζαν σαν τη μύγα κ.λπ., σήμερα καταπίνουμε τη δράση «μικτών» συμμοριών, με τους «εισαγόμενους» προεξάρχοντες και την ΕΛΑΣ να απλώνει λευκά σεντόνια πάνω σε πτώματα δολοφονημένων ελλήνων.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου