Γράφει ο Ιωάννης Δέμος
Οι δύο «μονομάχοι» των εκλογών ενώνουν δυνάμεις. Το ΠΑΣΟΚ αγωνίζεται να συσπειρώσει τους...
οπαδούς του. Η Νέα Δημοκρατία προσφέρει χείρα βοηθείας με το ξέσπασμα Σαμαρά περί αυτοδυναμίας και εξορκισμού μιας μετεκλογικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ.
Η συσπείρωση των οπαδών του ΠΑΣΟΚ και ο ενδεχόμενος κίνδυνος να ξαναβρεθεί στην εξουσία, αναμένεται να προκαλέσει και την συσπείρωση των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας.
Παράλληλα δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι έχουν ενταθεί οι Ελληνοποιήσεις μεταναστών. Θυμίζω ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές, οι ανέλπιστες επιτυχίες Μπουτάρη και Καμίνη οφείλονται σε μεγάλο ποσοστό στις ψήφους των μεταναστών, ώστε να μην αποκλείεται ακόμη και μία δυσάρεστη εκλογική έκπληξη από πλευράς του «τελειωμένου» ΠΑΣΟΚ, μέσα και από συνεργασίες και με άλλα νεόκοπα κόμματα.
Η δε μετεκλογική συνεργασία ΠΑΣΟΚ- Νέας Δημοκρατίας θεωρείται βεβαία. Μεθοδεύεται από τους Ευρωπαίους «σωτήρες» και από το βαθύ εξουσιαστικό Διεθνές και «Ελληνικό» Τραπεζικό Σύστημα και υποστηρίζεται απροκάλυπτα από τα Μ.Μ.Ε. ακόμη και από αυτά που μέχρι πρότινος ακολουθούσαν μία συνεπή αντιμνημονιακή στάση ή έστω ουδέτερη. Κλήθηκαν μετά την πρωτοχρονιά υπό τον εκβιασμό της εφαρμογής του νόμου περί των ραδιοτηλεοπτικών αδειών και αποφάσισαν να παραμείνουν στην πλευρά της ελίτ και όχι των πολιτών και της δημοκρατίας.
Παρατηρούμε δηλαδή μία μεθοδευμένη και απόλυτα στοιχισμένη, προσπάθεια διατήρησης αλλά και ενίσχυσης του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος και παράλληλα την δημιουργία μιας ελίτ πλουσίων και ισχυρών, απέναντι σε φτωχούς με περιορισμένες δημοκρατικές ελευθερίες πολίτες.
Στην παραπάνω συγκεκριμένη εικόνα των επιλογών και των στρατηγικών επικράτησης του μνημονιακού πολιτικού συστήματος, ο αντιδρώντες πολίτες, τα κινήματα, τα μέτωπα και τα κόμματα απαντούν με μία βοή όπου δεν ξεχωρίζουν παραγωγικές φωνές πλην εκείνων του «εγώ». Η δε εικόνα που σχηματίζεται είναι εκείνη αγανακτισμένων ανθρώπων που τρέχουν προς κάθε κατεύθυνση χωρίς προορισμό.
Εάν δεχθούμε ότι τελικά πάμε για εκλογές στις αρχές Μαΐου -ίσως και ενωρίτερα-, ποιος είναι ο προεκλογικός σχεδιασμός των αντιμνημονιακών κινημάτων, μετώπων και κόμματων; Πώς απαντούν στις συνεργασίες και στις συνομωσίες που εξυφαίνονται από το ισχύον σαθρό πολιτικό σύστημα; Υπάρχουν προτάσεις κοινής προεκλογικής εκστρατείας; Υπάρχουν προτάσεις κοινής επικοινωνιακής τακτικής;
Υπάρχουν ουσιαστικές κοινές προτάσεις που να υποστηρίζονται από ικανό αριθμό πολιτών;
Οι δύο «μονομάχοι» των εκλογών ενώνουν δυνάμεις. Το ΠΑΣΟΚ αγωνίζεται να συσπειρώσει τους...
οπαδούς του. Η Νέα Δημοκρατία προσφέρει χείρα βοηθείας με το ξέσπασμα Σαμαρά περί αυτοδυναμίας και εξορκισμού μιας μετεκλογικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ.
Η συσπείρωση των οπαδών του ΠΑΣΟΚ και ο ενδεχόμενος κίνδυνος να ξαναβρεθεί στην εξουσία, αναμένεται να προκαλέσει και την συσπείρωση των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας.
Παράλληλα δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι έχουν ενταθεί οι Ελληνοποιήσεις μεταναστών. Θυμίζω ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές, οι ανέλπιστες επιτυχίες Μπουτάρη και Καμίνη οφείλονται σε μεγάλο ποσοστό στις ψήφους των μεταναστών, ώστε να μην αποκλείεται ακόμη και μία δυσάρεστη εκλογική έκπληξη από πλευράς του «τελειωμένου» ΠΑΣΟΚ, μέσα και από συνεργασίες και με άλλα νεόκοπα κόμματα.
Η δε μετεκλογική συνεργασία ΠΑΣΟΚ- Νέας Δημοκρατίας θεωρείται βεβαία. Μεθοδεύεται από τους Ευρωπαίους «σωτήρες» και από το βαθύ εξουσιαστικό Διεθνές και «Ελληνικό» Τραπεζικό Σύστημα και υποστηρίζεται απροκάλυπτα από τα Μ.Μ.Ε. ακόμη και από αυτά που μέχρι πρότινος ακολουθούσαν μία συνεπή αντιμνημονιακή στάση ή έστω ουδέτερη. Κλήθηκαν μετά την πρωτοχρονιά υπό τον εκβιασμό της εφαρμογής του νόμου περί των ραδιοτηλεοπτικών αδειών και αποφάσισαν να παραμείνουν στην πλευρά της ελίτ και όχι των πολιτών και της δημοκρατίας.
Παρατηρούμε δηλαδή μία μεθοδευμένη και απόλυτα στοιχισμένη, προσπάθεια διατήρησης αλλά και ενίσχυσης του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος και παράλληλα την δημιουργία μιας ελίτ πλουσίων και ισχυρών, απέναντι σε φτωχούς με περιορισμένες δημοκρατικές ελευθερίες πολίτες.
Στην παραπάνω συγκεκριμένη εικόνα των επιλογών και των στρατηγικών επικράτησης του μνημονιακού πολιτικού συστήματος, ο αντιδρώντες πολίτες, τα κινήματα, τα μέτωπα και τα κόμματα απαντούν με μία βοή όπου δεν ξεχωρίζουν παραγωγικές φωνές πλην εκείνων του «εγώ». Η δε εικόνα που σχηματίζεται είναι εκείνη αγανακτισμένων ανθρώπων που τρέχουν προς κάθε κατεύθυνση χωρίς προορισμό.
Εάν δεχθούμε ότι τελικά πάμε για εκλογές στις αρχές Μαΐου -ίσως και ενωρίτερα-, ποιος είναι ο προεκλογικός σχεδιασμός των αντιμνημονιακών κινημάτων, μετώπων και κόμματων; Πώς απαντούν στις συνεργασίες και στις συνομωσίες που εξυφαίνονται από το ισχύον σαθρό πολιτικό σύστημα; Υπάρχουν προτάσεις κοινής προεκλογικής εκστρατείας; Υπάρχουν προτάσεις κοινής επικοινωνιακής τακτικής;
Υπάρχουν ουσιαστικές κοινές προτάσεις που να υποστηρίζονται από ικανό αριθμό πολιτών;
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου