(Ο συντάκτης του greekhandball.com, Βασίλης Ριζάς, μαζί με τους Πάνο Αποστολίδη, Στάθη Ζαμπούνη και Μάγδα Κεπεσίδου)
Ο Στάθης Ζαμπούνης (ΑΕΚ), ο Πάνος Αποστολίδης (Ιωνικός Νέας Φιλαδέλφειας) και η Μάγδα Κεπεσίδου (Νέα Ιωνία), εκτός από παίκτες είναι και εκπρόσωποι του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητών Χειροσφαίρισης. Πέρα από τα μυστικά του χάντμπολ, γνωρίζουν επίσης και ορισμένες πτυχές του αθλήματος, που τις περισσότερες φορές μένουν στην αφάνεια. Κάποιες φορές ξεχνάμε ότι οι αθλητές είναι και αυτοί άνθρωποι, οι οποίοι έχουν τους δικούς τους προβληματισμούς και αγωνίες για το μέλλον. Το greekhandball μίλησε μαζί τους και σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη, ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Π.Σ.Α.Χ., Στάθης Ζαμπούνης, το μέλος του Μάγδα Κεπεσίδου και το αναπληρωματικό μέλος, Πάνος Αποστολίδης, αναφέρονται μεταξύ άλλων στην ταυτότητα του Σωματείου, στα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει και στις βασικές διεκδικήσεις του.
Πότε ιδρύθηκε ο ΠΣΑΧ, ποιο είναι το Διοικητικό του Συμβούλιο και ποια είναι τα μέλη του;
Ζαμπούνης : Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητών Χειροσφαίρισης ιδρύθηκε το 2011, μετά από επίπονες προσπάθειες των πρωτεργατών του, οι οποίοι ήταν ο Ζαραβίνας, ο Μπαλωμένος και ο Τσιλιμπάρης. Ζητώ συγγνώμη αν ξεχνάω κάποιον. Η ίδρυση του σωματείου δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση λόγω της μεγάλης γραφειοκρατικής διαδικασίας που υπήρχε και εξ΄ αιτίας της μεγάλης κινητοποίησης των μελών που απαιτείται. Πιστεύω ότι η καθυστέρηση της λειτουργίας ενός σωματείου στο χάντμπολ ζημίωσε πολύ τους αθλητές και αυτό το καταλαβαίνουμε, τα τελευταία χρόνια που φαίνονται τα θετικά αποτελέσματα. Το Διοικητικό Συμβούλιο αποτελείται από εμένα, τον Χάρη Μάλλιο, ο οποίος είναι Αντιπρόεδρος, τον Σωτήρη Γιόσμου, ο οποίος είναι Γραμματέας και τον Ανδρέα Αραπακόπουλο, τον Ταμία του Συνδέσμου. Μέλη είναι η Μάγδα (σ.σ. Κεπεσίδου), ο Κώστας Τσιλιμπάρης και η Αγνή Ζυγούρα. Αναπληρωματικά μέλη είναι ο Πάνος (σ.σ.Αποστολίδης), ο Νίκος Λοϊζος και ο Κώστας Γρηγοριάδης.
Τι στόχους έχετε θέσει ;
Ζαμπούνης: Γενικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι σκοπός είναι η βελτίωση των συνθηκών των αθλητών της χειροσφαίρισης. Στο καταστατικό μας υπάρχει σαν μακροπρόθεσμος στόχος η επαγγελματικοποίηση του αθλήματός μας, γιατί θεωρούμε ότι στην πραγματικότητα είμαστε επαγγελματίες παρά το γεγονός ότι «στα χαρτιά» φαινόμαστε ερασιτέχνες. Η εκτίμησή μας είναι ότι αυτή η «ερμαφρόδιτη» κατάσταση δεν είναι και τόσο λειτουργική για την πλειοψηφία των αθλητών. Στο κομμάτι των πιο άμεσων στόχων, έχουμε δώσει μεγάλο αγώνα για να περάσει η ασφάλιση και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των αθλητών. Κάτι τέτοιο έχει γίνει μεν, αλλά όχι ακριβώς με τη μορφή που θα θέλαμε, με αποτέλεσμα, κάποιοι παράγοντες να μην χειρίζονται το θέμα έτσι ακριβώς όπως θα έπρεπε. Η Ομοσπονδία στην τελευταία της προκήρυξη, έχει γράψει πως στην περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο, το εκάστοτε ζήτημα θα εξεταστεί περαιτέρω. Πέρυσι τον Μάρτιο, εμείς κάναμε κάποιες προτάσεις στην Γενική Συνέλευση της Ο.Χ.Ε. Αρχικά προτείναμε το όριο απελευθέρωσης των αθλητών από τα 23 έτη να πέσει στα 21. Θέσαμε ακόμα το ζήτημα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και το ζήτημα της μετοίκισης αναφορικά με τα επαγγελματικά.
Επιπλέον, βασικό ζήτημα για εμάς είναι η απελευθέρωση των αθλητών. Ο αθλητικός νόμος λέει ότι στα 32 έτη ένας αθλητής γίνεται ελεύθερος. Εμείς έχουμε καταφέρει, να ρίξουμε σταδιακά το όριο στα 23 και θεωρώ ότι τα αποτελέσματα αυτής της πράξης έχει πολύ θετικά στοιχεία τόσο για τους αθλητές, όσο και για τα σωματεία.
Έχετε επαφή με τους Συνδέσμους των παικτών σε άλλα αθλήματα;
Ζαμπούνης: Έχουμε επαφή με όλα τα αθλήματα, στα γραφεία που βρίσκονται στο ΟΑΚΑ. Μάλιστα υπήρχε μια πρόταση για τη δημιουργία μιας συνομοσπονδίας, κάτι το οποίο όμως δεν είναι καθόλου απλό, από πλευράς καταστατικού. Είναι κάτι που πρέπει να συζητηθεί από όλα τα μέλη, μέσω μιας γενικής συνέλευσης. Είναι ένα εγχείρημα που ακούγεται, αλλά θα πρέπει να περάσει καιρός για να ζυμωθεί. Ωστόσο, υπάρχει ένας προβληματισμός για τον αν θα πρέπει να μπούμε στη συνομοσπονδία. Αν το κέντρο των αποφάσεων, μεταφερθεί από τον ΠΣΑΧ στην συνομοσπονδία, ίσως να είναι πιο δύσκολο για τον χαντμπολίστα , να νιώθει ότι έχει επιρροή στα γεγονότα.
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το συνδικαλισμό;
Κεπεσίδου: Εγώ το καλοκαίρι είχα ένα τηλεφώνημα από τον Στάθη (σ.σ. Ζαμπούνη) και με το που μου το πρότεινε, συμφώνησα κατευθείαν. Είμαστε σε έναν χώρο, στον οποίο όλοι είμαστε αθλητές και θέλουμε να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Θεωρώ ότι αυτή η στήριξη μεταξύ όλων των αθλητών είναι πολύ σημαντική. Οι παλιότεροι έκαναν την αρχή και για εμένα προσωπικά αποτέλεσε ένα έναυσμα για να βοηθήσω όποιον έχει πρόβλημα, μέσα στο άθλημα. Κάπως έτσι λοιπόν το σκέφτηκα και πήρα την απόφαση να συμμετέχω.
Αποστολίδης: Εγώ με βάση δικές μου εμπειρίες, θεωρούσα πάντα ότι οι αθλητές είναι στο κέντρο του αθλήματος. Όταν ήμουν μικρότερος, θα ήθελα να έχω περισσότερη βοήθεια από τους μεγαλύτερους. Νομίζω ότι αυτό μου έδωσε το κίνητρο για να ασχοληθώ. Είναι σημαντικό σε ένα άθλημα σαν το δικό μας, το οποίο δεν είναι επαγγελματικό, να έχουμε αμοιβαία εμπιστοσύνη και να μπορούμε να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Ένα νέο παιδί οφείλει να ξέρει ποια είναι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του. Να γνωρίζει τις επιλογές που μπορεί να υπάρχουν, για να έχει ένα καλύτερο μέλλον. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντική η παρουσία του Συνδέσμου, έτσι ώστε να οικοδομηθούν σχέσης κατανόησης και εμπιστοσύνης. Αυτά είχαν χαθεί και είναι απόρροια της αδράνειας του παρελθόντος. Έχουν γίνει πράγματα παλιότερα και δεν πρέπει να τα μηδενίζουμε όλα, ωστόσο πρέπει να υπάρχει συνέχεια. Υπάρχει η θέληση και από την Ομοσπονδία αλλά πρέπει να το παλέψουμε. Γνωρίζουμε ότι θέλει χρόνο.
Ζαμπούνης: Εμένα μου έγινε η κρούση πολύ παλιά, από τον Γιώργο τον Ζαραβίνα, στα χρόνια που οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες. Είδα τότε ότι υπήρχε ένα τεράστιο χάσμα αναφορικά με το που βρισκόμαστε και στο που θέλουμε να φτάσουμε. Από εκεί και πέρα, αν δεν γίνεται καθημερινός αγώνας, δεν πρόκειται να δούμε αποτελέσματα. Αυτό που θα ήθελα να είναι διαφορετικό και είναι σίγουρα κάτι για το οποίο φέρουμε και εμείς ευθύνη, έγκειται στην μεγαλύτερη κινητοποίηση των αθλητών. Αν με ρωτήσεις θεωρώ ότι παίρνουμε κακό βαθμό στο θέμα της επικοινωνίας. Θα έπρεπε να είμαστε λίγο πιο ενεργοί και στα κοινωνικά δίκτυα και στην ιστοσελίδα μας.
Θα ήθελα όλα τα μέλη να μας «ενοχλούν». Δηλαδή θα ήθελα να δω μια μεγαλύτερη πίεση από τα μέλη και να ρωτάνε: «Γιατί δεν περάστηκαν αυτά που θέλουμε»; Για εμένα ωστόσο, έχει τεράστια σημασία να υπάρξει επίσης και η επόμενη γενιά που θα αναλάβει. Σε αυτόν τον τομέα, μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι, γιατί όλοι δείχνουν μεγάλο ζήλο να διευρύνουν το σωματείο. Πρέπει ο κάθε αθλητής να πειστεί ότι το σωματείο είναι δικό του.
Ποια η θέση των συμπαικτών/ συμπαικτριών σας για αυτή σας την απόφαση;
Αποστολίδης: Όπως ειπώθηκε πιο πριν, λόγω της αδράνειας που υπήρχε, πολλά παιδιά δεν γνωρίζουν κάποια πράγματα. Επιπλέον ναι μεν δεν γνωρίζουν, αλλά το άσχημο είναι ότι δεν ρωτάνε. Εμείς από την πλευρά μας, έχουμε θέσει κάποιους υπεύθυνους στις ομάδες, με σκοπό να υπάρχει μια ευρύτερη κοινοποίηση των ζητημάτων που μας αφορούν σαν αθλητές, έτσι ώστε να λύνονται οι απορίες. Κάποια παιδιά φοβούνται να μιλήσουν παρ΄ όλα αυτά. Σκέφτονται μήπως υπάρξουν ενδεχόμενες κυρώσεις από τις ομάδες τους, κάτι το οποίο δεν ισχύει. Υπάρχει έλλειψη γνώσεων και εμείς θα πρέπει να σταθούμε δίπλα, ούτως ώστε όλοι να γνωρίζουν τις επιλογές τους. Θέλουμε να επενδύσουμε και στο επικοινωνιακό κομμάτι. Να υπάρχει ένα φόρουμ ώστε ο καθένας να μπορεί να γράφει την άποψή του και να εκφράζει τις απορίες του. Απλά πράγματα.
Κεπεσίδου: Θα συμφωνήσω με τον Πάνο (σ.σ. Αποστολίδη). Στο γυναικείο χάντμπολ που πλέον αποτελείται από πολλές νεαρές αθλήτριες, ένα μεγάλο ποσοστό δεν γνωρίζει τι είναι ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητών Χειροσφαίρισης. Πιστεύω και εγώ ότι υπάρχει φόβος ανάμεσα στις παίκτριες. Θα πρέπει να ξεπεραστεί αυτό, γιατί υπάρχει όρεξη και διάθεση να βοηθήσουμε όποιον αθλητή ή αθλήτρια το έχει ανάγκη. Οφείλουμε να τους αφυπνίσουμε, είμαστε όλοι εδώ γι΄ αυτούς. Είναι σημαντικό θεωρώ να γίνει η αρχή. Στην περίπτωση που ο Σύνδεσμος αντιμετωπίσει το πρόβλημα του ενός, θα έρθει και ο επόμενος.
Αποστολίδης: Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα επίσης να προσθέσω ότι είναι καλό να υπάρχουν κάποια έμπρακτα παραδείγματα. Προβλήματα που αντιμετωπίζουν ορισμένοι παίκτες κατά την καλοκαιρινή περίοδο είτε με τη μεταγραφή τους, είτε με τις σπουδές τους, θα πρέπει να λυθούν. Έτσι κερδίζεται η εμπιστοσύνη. Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να φανούμε σαν «Μεσσίες», απλά έχουμε την πρόθεση να ενημερώσουμε όποιον δεν γνωρίζει, να έχει ένα «πάτημα». Υπάρχουν άριστες σχέσεις μεταξύ όλων των αθλητών.
Ζαμπούνης: Εγώ θέλω να πω ότι είμαι κάποια χρόνια στο σωματείο και έχοντας συναναστραφεί με παιδιά των άλλων αθλημάτων, έχω διαπιστώσει ότι υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο πρώτος είναι η τυφλή εμπιστοσύνη σε δύο- τρία άτομα και η θεώρηση ότι αυτοί είναι οι «πεφωτισμένοι» που θα διορθώσουν τα πάντα. Ο άλλος είναι αυτός της πολυφωνίας.
Στην πρώτη περίπτωση πρέπει να υπάρχει κάποιος έμμισθος συνεργάτης, όπως γίνεται στα περισσότερα σωματεία που έχουν ισχυρότερο ταμείο, λόγω των επαγγελματικών συμβολαίων. Κατά την άποψή μου, η πολυφωνία είναι μονόδρομος, αφενός μεν γιατί στο χάντμπολ είναι δύσκολο να έχουμε έναν έμμισθο για να μας λύνει τα θέματα, αφετέρου δε, γατί δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτοί οι δύο- τρεις θα κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Παράλληλα έχουμε και το παράδειγμα του ποδοσφαίρου, όπου ναι μεν έχει έμμισθους συνεργάτες, αλλά το τωρινό διοικητικό συμβούλιο, με Πρόεδρο τον Γιώργο τον Μπαντή, κάνει τρομερή δουλειά, χωρίς κάποια οικονομική απολαβή. Ο Γιώργος έχει καταφέρει να εκλέξει πολλά παιδιά με την κατάλληλη κατάρτιση στον χώρο τους. Το αποτέλεσμα είναι όλοι οι ποδοσφαιριστές να έχουν αγκαλιάσει το σωματείο τους και να πραγματοποιούνται επίσης πολύ ωραίες δράσεις. Είχα μια κουβέντα με τα παιδιά και οφείλω να ομολογήσω ότι ζήλεψα , με την καλή έννοια, το σωματείο τους.
Ποια θεωρείτε ότι είναι τα σημαντικότερα προβλήματα και τι θέλετε να διεκδικήσετε;
Ζαμπούνης: Υπάρχουν σημαντικά προβλήματα. Το κυριότερο είναι η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Όσο ζημιώνεται ένας αθλητής της Α1, ζημιώνεται και αυτός που παίζει σε μια ομάδα της Α2. Αν τραυματιστεί κάποιος, θα κληθεί να πάρει αναρρωτική άδεια από την δουλειά του και να βάλει τα λεφτά της αποκατάστασης από την τσέπη του. Θεωρώ ότι αυτό το ζήτημα αφορά όλα τα μέλη.
Αποστολίδης: Συμφωνώ με τον Στάθη (σ.σ. Ζαμπούνη). Είναι κάτι το οποίο θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο και όλο βρίσκουμε προβλήματα. Θέλω επίσης να πω ότι δεν είμαστε απέναντι στις ομάδες. Τις θέλουμε μαζί μας. Άλλωστε έχουμε δει τραυματισμούς αθλητών, στους οποίους οι ομάδες συνέβαλαν ώστε να καλυφθούν . Ξέρουμε ότι έχουν επωμιστεί πολλά έξοδα και το καταλαβαίνουμε, δεν εθελοτυφλούμε. Προσπαθούμε να προσφέρουμε λύσεις που θα ωφελήσουν όλες τις πλευρές.
Ζαμπούνης: Εμείς έχουμε πάρει προτάσεις από ασφαλιστικές εταιρείες και δεν μείναμε μόνο στην ιδέα. Καταθέσαμε σαφή πρόταση, με συγκεκριμένες προσφορές από ασφαλιστικές και το ποσό που πρέπει να δαπανηθεί είναι πολύ χαμηλό. Είναι δεδομένο ότι αν μια ομάδα κάνει ένα χειρουργείο, θα της κοστίσει πολύ παραπάνω συγκριτικά με ένα ομαδικό ασφαλιστήριο. Εν τέλει, ζητάμε η Ομοσπονδία να περάσει την θέσπιση των υποχρεωτικών ιδιωτικών συμφωνητικών. Γνωρίζουμε ότι δεν είναι εύκολο να το περάσει με ρύθμιση.
Πολλοί παράγοντες ωστόσο απαντάνε πάνω σε αυτό: «Μα καλά δεν με εμπιστεύεσαι»; Δεν είναι θέμα εμπιστοσύνης, ένα συμφωνητικό χρησιμοποιείται επειδή πάντα μπορεί να συμβεί κάτι απρόοπτο. Όταν γίνει το απρόοπτο, το συμφωνητικό δεσμεύει και τα δύο συμβαλλόμενα μέρη. Έχει να κάνει και με τις υποχρεώσεις του αθλητή απέναντι στην ομάδα. Στο κάτω- κάτω, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν και τους καλούς φίλους. Αυτή τη χρονιά είδαμε παράγοντες πολλών ομάδων να αναλαμβάνουν τα έξοδα των χειρουργείων των αθλητών. Αν όμως, θεωρητικά μιλώντας οι παράγοντες μετά από τρία χρόνια δεν κάνουν το ίδιο, όλοι μας είμαστε «ξεκρέμαστοι». Χρειάζεται να βρούμε έναν θεσμικό τρόπο, μια «δικλείδα» για να είναι καλυμμένοι οι αθλητές.
Τα συγχαρητήρια στον Φαίακα Κέρκυρας και στη Νέα Ιωνία
Ζαμπούνης: Προσωπικά, θα ήθελα να πω συγχαρητήρια στη ομάδα του Φαίακα Κέρκυρας, για την περίπτωση του Τάσου Τσαμουρίδη. Όχι μόνο κάλυψε όλα τα έξοδα, αλλά επίσης του ανανέωσε και το συμβόλαιο. Ήταν μια κίνηση σπουδαίας σημασίας.
Κεπεσίδου: Να αναφέρω και εγώ με τη σειρά μου ότι και η Νέα Ιωνία κάλυψε τα έξοδα του χειρουργείου της Άνα Μίλασιτς, προς τιμήν της ομάδας.
Ποιο είναι το πλαίσιο συνεργασίας με τους ελληνικούς και ξένους φορείς του αθλήματος;
Ζαμπούνης: Υπάρχει μια γενικότερη επικοινωνία με την Ομοσπονδία ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Τις επόμενες εβδομάδες θα προσπαθήσουμε να την εντείνουμε ενόψει και της Γενικής Συνέλευσης που θα κάνουμε. Εκτός από την Ομοσπονδία, επικοινωνούμε επίσης με την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Προσπαθούμε μαζί με την Ομοσπονδία να καλύψουμε ένα «πολιτειακό» κενό που υπάρχει, επειδή ο ισχύων νόμος είναι ξεπερασμένος, με πολλές «τρύπες». Έχοντας αυτό ως αφορμή έχουμε κάνει ορισμένες συναντήσεις με την ΓΓΑ, τα προηγούμενα χρόνια αλλά και φέτος. Μας ενημέρωσαν ότι κάποια στιγμή θα έρθει ένας καινούργιος αθλητικός νόμος, ωστόσο συμφωνήσαμε και με τους εκπροσώπους των άλλων αθλημάτων, να γίνουν τα απαραίτητα ραντεβού, πολύ πιο πριν πάει ο νόμος στην Επιτροπή της Βουλής.
Επιπρόσθετα, έχουμε μια εικόνα ότι ο μέσος παίκτης αθλητής του χάντμπολ σταματάει στα 35 έτη την καριέρα του. Όποιος δεν συνεχίσει στον χώρο του αθλήματος, μένει πίσω. Σε αυτό το ζήτημα έχουν υπάρξει προσπάθειες να γίνουν συνεργασίες με διάφορους φορείς (dual career ), έτσι ώστε να μην μειονεκτεί κανείς. Τέλος, να αναφέρω ότι έχουν γίνει επίσημες επαφές και με το EU Athletes, το οποίο είναι μια συνομοσπονδία, όλων των συνδικαλιστικών οργάνων, των αθλημάτων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και με το EHPU, το οποίο είναι το ευρωπαϊκό όργανο του χάντμπολ. Πιστεύω ότι στο επόμενο διάστημα θα έχουμε εξελίξεις.
Υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες στον χώρο του χάντμπολ;
Κεπεσίδου: Η διαφορά είναι μεγάλη, βλέποντας μόνο και μόνο τον αριθμό των ομάδων και των παικτών. Στο γυναικείο χάντμπολ, υπάρχουν ελάχιστες περιπτώσεις όπου παρατηρούνται ιδιωτικά συμφωνητικά ,οπότε γενικά παρατηρείται μια διάκριση.
Αποστολίδης: Το πρόβλημα ξεκινάει από την ανάπτυξη. Σε μια τελική φάση μπορεί να έχουμε δεκαοχτώ ομάδες αγοριών και έξι κοριτσιών. Θέλει πολύ δουλειά σε πολλούς παράγοντες.
Ζαμπούνης: Υπάρχει ξεκάθαρα διάκριση μεταξύ αντρών γυναικών σε όλα τα πεδία και στον αθλητισμό είναι πολύ πιο έντονη. Δεν αφορά μόνο το χάντμπολ, αλλά και πιο επαγγελματικά αθλήματα. Στο γυναικείο τένις για παράδειγμα υπάρχει τεράστια διαφορά στα έσοδα, συγκριτικά με αυτό των ανδρών. Πρέπει να υπάρχει μέριμνα και προτάσεις για να καταπολεμηθεί το ζήτημα. Με αφορμή αυτό που είπε η Μάγδα (σ.σ. Κεπεσίδου)για τα ιδιωτικά συμφωνητικά, σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να προσθέσω κάτι.
Ένας πρώην συμπαίκτης μου από τη Δανία, ο Γιόνας Λόκεν, όταν ήρθε σε ένα πολύ καλά οργανωμένο σωματείο, όπως αυτό της ΑΕΚ, υπέγραψε ένα συμφωνητικό δύο-τριών σελίδων. Μου ανέφερε ότι στη Δανία, στην αντίστοιχη Α2 κατηγορία, είχε πολύ λιγότερες απολαβές από αυτές της Ελλάδας, ωστόσο το συμφωνητικό που είχε υπογράψει, προέβλεπε τα πάντα, μέσα σε δέκα σελίδες. Υπήρχε συγκεκριμένη πρόβλεψη για το πώς πρέπει να είναι στην προπόνηση και στις θεραπείες. Δεν υπάρχει καμία σύνδεση με το μπάτζετ μιας ομάδας, όπως πολύ κακώς πιστεύουμε στην Ελλάδα. Είναι μια λανθασμένη αντίληψη και ίσα- ίσα για μένα, όταν ένας αθλητής δεν αμείβεται καλά, υπάρχει ένας λόγος παραπάνω από πλευράς ομάδας να υπάρχει πρόβλεψη ότι δε θα του λείπει κάτι άλλο.
Τέλος, θα ήθελα το σχόλιό σας για την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στο άθλημα.
Αποστολίδης : Θα επανέλθω στις μικρότερες κατηγορίες. Βλέπω ότι γίνονται ορισμένα τουρνουά και έρχονται νέοι προπονητές. Παράλληλα βλέπουμε αρκετά παιδάκια που μπαίνουν στο άθλημα του χάντμπολ και αυτό είναι ένα πολύ ελπιδοφόρο μήνυμα, γιατί κακά τα ψέματα, αν δεν έχεις μια μεγάλη βάση αθλητών, δεν μπορείς να έχεις αποτέλεσμα. Σίγουρα βοηθάει πολύ και το διαδίκτυο, αφού τα μικρά παιδιά μαθαίνουν και από εκεί πράγματα. Λόγω των οικονομικών συνθηκών, είχε γίνει μια «κοιλιά» στην Α1, όμως θεωρώ ότι αυτό πλέον έχει ξεπεραστεί. Η Εθνική ομάδα προσπαθεί να κάνει και αυτή ένα ριστάρτ. Νομίζω ότι είναι καλύτερα από τα προηγούμενα χρόνια και υπάρχουν προοπτικές για περαιτέρω βελτίωση. Τεράστιες ήταν και οι επιτυχίες στο μπιτς χάντμπολ από τους άνδρες και τις γυναίκες. Είναι εξίσου αξιέπαινο ότι έρχονται και νέοι προπονητές. Ελπίζουμε τα επόμενα χρόνια να πάει ακόμα καλύτερα. Να έρθουν περισσότεροι ξένοι αθλητές που σίγουρα θα βοηθήσουν το άθλημα. Το σημαντικό είναι να υπάρχει κίνητρο και οργάνωση.
Κεπεσίδου: Θα συμφωνήσω απόλυτα. Βλέπω ότι με το πέρασμα των χρόνων, η «δεξαμενή» των αθλητών και των αθλητριών, μεγαλώνει. Τα ηλικιακά πρωταθλήματα έχουν περισσότερες και καλύτερες ομάδες. Οι Εθνικές ομάδες Αντρών και Γυναικών έχουν κάνει σημαντικές νίκες, οι οποίες έχουν προβληθεί από τα μέσα. Το μπιτς χάντμπολ έφερε και αυτό μεγάλες επιτυχίες. Πιστεύω ότι η βελτίωση δεν είναι αλματώδης μεν, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι σταδιακά έρχονται καλύτερα αποτελέσματα.
Ζαμπούνης: Υπάρχουν κάποια κριτήρια που είναι αλληλένδετα για ένα άθλημα. Το ένα είναι η προβολή που αυτό έχει και το μερίδιο της αγοράς που καταλαμβάνει. Θεωρώ ότι το σε αυτό το κομμάτι το άθλημα έχει μια δυναμική. Νομίζω ότι υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι που βλέπουν χάντμπολ συγκριτικά με την προηγούμενη δεκαετία. Το δεύτερο θέμα είναι πόσα παιδιά έρχονται στο άθλημα, πόσο μεγάλη δηλαδή είναι η βάση των αθλητών και κατ΄ επέκταση τα νέα ταλέντα. Και σε αυτό το κριτήριο θεωρώ ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα. Το τρίτο είναι πως αξιοποιείται το δυναμικό που υπάρχει σε επίπεδο αθλητών, προπονητών και παραγόντων και πως προσπαθούν να βοηθήσουν το άθλημα. Για το κομμάτι αυτό μπορούν να ειπωθούν πολλά.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου